Isaias 10
Ang Biblia, 2001
10 Kahabag-habag sila na nag-uutos ng masasamang utos,
at ang mga manunulat na sumusulat ng mga pang-aapi.
2 Upang ilayo sa katarungan ang nangangailangan,
at upang alisin ang karapatan ng dukha ng aking bayan,
upang ang mga babaing balo ay maging kanilang samsam,
at upang kanilang gawing mga biktima ang mga ulila!
3 Ano ang inyong gagawin sa araw ng pagpaparusa,
sa bagyo na darating mula sa malayo?
Kanino kayo tatakas upang kayo'y tulungan,
at saan ninyo iiwan ang inyong kayamanan?
4 Walang nalabi kundi ang mamaluktot na kasama ng mga bilanggo,
o mabubuwal na kasama ng mga napatay.
Sa lahat ng ito ang galit niya ay hindi napawi,
kundi ang kanyang kamay ay laging nakaunat.
5 Hoy,(A) taga-Asiria, ang pamalo ng aking galit,
siyang tungkod ng aking poot!
6 Aking susuguin siya laban sa isang masamang bansa,
at laban sa bayan na aking kinapopootan ay inuutusan ko siya,
upang manamsam at manunggab,
at yapakan sila na parang putik ng mga lansangan.
7 Gayunma'y hindi niya inaakalang gayon,
at hindi gayon ang iniisip ng kanyang puso;
ngunit ang nasa kanyang puso ang mangwasak,
at lipulin ang mga bansa na hindi kakaunti.
8 Sapagkat kanyang sinasabi,
“Hindi ba ang aking mga punong-kawal ay haring lahat?
9 Hindi ba ang Calno ay gaya ng Carquemis?
Hindi ba ang Hamat ay gaya ng Arpad?
Hindi ba ang Samaria ay gaya ng Damasco?
10 Kung paanong nakaabot ang aking kamay hanggang sa mga kaharian ng mga diyus-diyosan,
na ang mga larawan nilang inanyuan ay mas marami kaysa Jerusalem at sa Samaria;
11 hindi ko ba gagawin sa Jerusalem at sa kanyang mga diyus-diyosan,
ang gaya ng ginawa ko sa Samaria at sa kanyang mga diyus-diyosan?”
12 Kaya't kapag naisagawa ng Panginoon ang lahat niyang gawain sa Bundok ng Zion at sa Jerusalem, kanyang parurusahan ang palalong paghahambog ng hari ng Asiria, at ang kanyang mga mapagmataas na kapalaluan.
13 Sapagkat kanyang sinabi:
“Aking ginawa ito sa kalakasan ng aking kamay
at sa aking karunungan, sapagkat ako'y may pang-unawa;
aking inalis ang mga hangganan ng mga tao,
at ninakaw ko ang kanilang mga kayamanan,
at parang matapang na toro na ibinaba ko ang mga nakaupo sa mga trono.
14 At natagpuan ng aking kamay na parang pugad
ang mga kayamanan ng mga tao;
kaya't aking pinulot ang buong lupa
na parang namumulot ng mga itlog na napabayaan,
at walang nagkilos ng pakpak,
o nagbuka man ng bibig o sumiyap.”
15 Magmamapuri ba ang palakol laban sa gumagamit niyon?
O magmamalaki ba ang lagari laban sa humahawak niyon?
Na parang dapat itaas ng pamalo ang nagtataas niyon,
o na parang dapat itaas ng tungkod siya na hindi kahoy.
16 Kaya't ang Panginoon, ang Panginoon ng mga hukbo,
ay magpaparating ng nakapanghihinang karamdaman sa kanyang matatabang mandirigma
at sa ilalim ng kanyang kaluwalhatian ay magkakaroon ng pagniningas
na gaya ng ningas ng apoy.
17 At ang liwanag ng Israel ay magiging apoy,
at ang kanyang Banal ay pinakaliyab;
at susunugin at lalamunin nito
ang kanyang mga tinikan at mga dawag sa isang araw.
18 At kanyang wawasakin ang kaluwalhatian ng kanyang gubat,
at ng kanyang mabungang lupain,
ang kaluluwa at gayundin ang katawan; at magiging gaya ng maysakit na nanghihina.
19 At ang nalabi sa mga punungkahoy ng kanyang gubat ay mangangaunti,
na ang mga iyon ay kayang bilangin ng bata.
20 At sa araw na iyon, ang nalabi sa Israel at ang nakatakas sa sambahayan ni Jacob, hindi na magtitiwala pa uli sa kanya na nanakit sa kanila; kundi magtitiwala sa Panginoon, sa Banal ng Israel, sa katotohanan.
21 Ang isang nalabi ay babalik, ang nalabi ng Jacob, sa makapangyarihang Diyos.
22 Sapagkat(B) bagaman ang iyong bayang Israel ay magiging parang buhangin sa dagat, tanging ang nalabi lamang sa kanila ang babalik. Ang pagkawasak ay naiutos na, na inaapawan ng katuwiran.
23 Sapagkat ang Panginoon, ang Panginoon ng mga hukbo, ay gagawa ng lubos na kawakasan, gaya ng inuutos, sa gitna ng buong lupa.
Sumama rin ang Asiria
24 Kaya't ganito ang sabi ng Panginoon, ng Panginoon ng mga hukbo, “O bayan kong tumatahan sa Zion, huwag kayong matakot sa taga-Asiria kapag kayo ay sinaktan ng pamalo at itaas ang kanyang tungkod laban sa iyo, gaya ng ginawa ng mga Ehipcio.
25 Sapagkat kaunting panahon na lamang at ang aking pagkagalit ay matatapos na, at ang aking galit ay matutuon sa kanilang ikawawasak.
26 Ang Panginoon ng mga hukbo ay hahawak ng panghampas laban sa kanila, gaya nang kanyang paluin ang Midian sa bato ng Oreb. At ang kanyang panghampas ay aabot sa dagat, at kanyang itataas na gaya ng kanyang ginawa sa Ehipto.
27 At sa araw na iyon, ang pasan niya ay mawawala sa iyong balikat, at ang kanyang pamatok ay mawawasak mula sa iyong leeg.”
Siya ay umahon mula sa Rimon.
28 Siya'y dumating sa Ajad,
siya'y nagdaan sa Migron;
itinabi niya sa Micmash ang kanyang mga dala-dalahan.
29 Sila'y nakatawid sa landas;
sila'y nagpalipas ng gabi sa Geba.
Ang Rama ay nanginginig;
ang Gibea ni Saul ay tumakas.
30 Sumigaw ka nang malakas, O anak na babae ng Galim!
Makinig ka, O Lais!
Sagutin mo siya, O Anatot!
31 Ang Madmena ay nasa pagtakas,
ang mga nananahan sa Gebim ay nagsisitakas upang maligtas.
32 Sa araw ding ito ay titigil siya sa Nob;
kanyang kakalugin ang kanyang kamao
sa bundok ng anak na babae ng Zion,
na burol ng Jerusalem.
33 Tingnan mo, puputulin ng Panginoon, ng Panginoon ng mga hukbo,
ang mga sanga sa pamamagitan ng kakilakilabot na kapangyarihan,
at ang napakataas ay ibubuwal
at ang matatayog ay ibababa.
34 Kanyang puputulin ang mga sukal ng gubat sa pamamagitan ng palakol,
at ang Lebanon at ang maharlika nitong mga puno ay babagsak.
Isaiah 10
New Catholic Bible
Chapter 10
Social Injustice
1 Woe to those who enact unjust laws
and enforce oppressive statutes,
2 thereby depriving the needy of justice,
and making it impossible for the poorest of my people
to have their rights upheld,
as they plunder the widow
and make the orphans their prey.
3 What will you do on the day of punishment
when disaster befalls you from afar?
To whom will you flee for help,
and where will you leave your riches,
4 so that you can avoid cowering among the captives
or falling among the slain?
Yet after all this, his wrath has not abated;
his hand is still outstretched.
The Lord Punishes the King of Assyria
5 [a]Woe to Assyria, the rod of my anger;
the club in their hands is my fury.
6 Against a godless people I send him forth,
against a nation who aroused my wrath,
commanding him to pillage and plunder
and to trample on them like mud in the street.
7 But this is not his intention,
nor does he have this in mind.
His only thought is complete destruction
and to liquidate as many nations as possible.
8 For he says,
“Are not my commanders all kings?
9 Is not Calno like Carchemish?
Is not Hamath like Arpad?
Is not Samaria like Damascus?[b]
10 My hand has overcome idolatrous kingdoms
that had more images than Jerusalem and Samaria.
11 As I did to Samaria and her idols,
shall I not also do to Jerusalem and her images?”
12 When the Lord has completed all his work on Mount Zion and on Jerusalem, he will punish the king of Assyria for his arrogant boasts and his haughty demeanor, 13 because that king had said,
“By my own power I have accomplished all this,
and also by my wisdom, for I have great intelligence.
I have wiped out the boundaries of nations
and have plundered their treasures;
like a giant I have subjugated their inhabitants.
14 My hand has discovered a nest
in which the riches of the nation have been stored.
And as one gathers eggs that have been abandoned,
so I have collected the entire world;
not one fluttered a wing
or opened a beak to chirp.”
15 Does the ax consider itself more important
than the man who swings it,
or does the saw claim greater credit
than the man who uses it?
No sword can control the man who yields it,
nor can a club have power over the one who raises it.
16 Therefore, the Lord, the Lord of hosts,
will afflict a debilitating illness on his sturdy warriors,
and beneath his glory a fever will be kindled
like the burning of fire.
17 The Light of Israel will become a fire
and its Holy One a flame
that in a single day
will burn up and consume
his thorns and his briers.
18 His splendid forests and orchards
will be totally destroyed, both body and soul,
as when an invalid wastes away.
19 What remains of the trees of the forest
will be so few
that any young child
will be able to record their number.
20 [c]When that day arrives,
the remnant of Israel
and the survivors of the house of Jacob
will cease to rely upon the one who struck them[d]
and will rather place their trust in the Lord,
the Holy One of Israel.
21 A remnant will return, the remnant of Jacob,
to the mighty God.
22 Although your people, O Israel,
may be as numerous as the sands of the sea,
only a remnant of them will return.
Destruction has been decreed
as righteousness and justice demand.
23 For throughout the entire land
the Lord God of hosts will enforce
the final destruction that has been decreed.
24 Therefore, the Lord God of hosts says this:
O my people who dwell in Zion,
do not be afraid of the Assyrians,
even when they beat you with a rod
and raise their staff against you
as the Egyptians did.
25 For it will be only a short time
until my wrath will subside
and I will direct my anger to their destruction.
26 Then the Lord of hosts will inflict his retribution
as he did when he struck Midian at the rock of Oreb,
and he will raise his staff over the sea
as he did against Egypt.
27 On that day
his burden will be removed from your shoulder
and his yoke will be broken
and fall from your neck.
Sennacherib’s Assault[e]
Sennacherib and his army have come up from Rimmon,
28 and they have come to Aiath.
They have passed through Migron
and stored their supplies at Michmash.
29 Once they crossed the ravine,
they camped for the night at Geba.
Ramah is terrified,
Gibeah of Saul has fled.
30 Cry out loudly, Bath-gallim!
Listen carefully, Laishah!
Answer her, Anathoth!
31 Madmenah is in flight;
the inhabitants of Gebim have sought cover.
32 This day Sennacherib will halt at Nob
and shake his fist
at the mount of daughter Zion,
the hill of Jerusalem.
33 Behold, the Lord God of hosts
will sever the boughs with frightening power.
The tallest trees will be cut down
and the lofty ones will be laid low.
34 The thickets of the forest he will demolish with an ax,
and Lebanon will fall at the onslaught of the Mighty One.
Footnotes
- Isaiah 10:5 We are now in a different period, perhaps 701 B.C. It is already twenty years since the northern kingdom was destroyed. Judah in turn is about to succumb (Isa 36–39).
- Isaiah 10:9 Some fortified cities of Syria are listed that have already been subdued by the Assyrians in earlier wars.
- Isaiah 10:20 The trial is a hard one, but the promise remains (see Isa 7:3 and the symbolic name of Isaiah’s elder son: Shear-jashub, which means “a remnant will return”).
- Isaiah 10:20 Who struck them: in 734 B.C., Ahaz had imprudently asked the Assyrians for help.
- Isaiah 10:27 The places listed were all north of Jerusalem.
