Add parallel Print Page Options

Ang Levita kag ang Iya Asawa nga Suluguon

19 Sang sadto nga panahon nga wala pa sing hari ang Israel, may isa ka Levita[a] nga nagaestar sa malayo nga bahin sang kabukiran sang Efraim. Ini nga Levita nakapangasawa sang suluguon nga taga-Betlehem sa Juda. Pero nagluib sa iya ang iya asawa, kag nagpauli ini sa balay sang iya mga ginikanan sa Betlehem. Pagkaligad sang apat ka bulan, nagdesisyon ang Levita nga apason niya ang iya asawa kag kombinsihon nga mag-upod liwat sila. Gani naglakat siya upod ang isa niya ka suluguon kag duha ka asno. Pag-abot niya didto, ginpadayon siya sang babayi. Sang makita siya sang amay sang babayi, gin-abiabi gid siya. Ginpilit siya sang iya ugangan nga magpabilin didto. Gani nagpabilin siya sa sulod sang tatlo ka adlaw nga didto man nagakaon, nagainom, kag nagatulog.

Sang ikaapat na nga adlaw, aga pa gid nagbangon ang Levita kag ang iya suluguon, kag naghimos sila nga magpauli. Pero nagsiling sa iya ang iya ugangan nga lalaki, “Kaon anay kamo antes maglakat.” Gani nagkaon kag nag-inom sila nga duha. Sang ulihi, nagsiling ang iya ugangan, “Diri lang anay kamo sa gab-i kay magkinalipay kita.” Indi kuntani siya magsugot pero ginpilit gid siya sang iya ugangan, gani nagpabilin na lang sila. Pagkaaga, naghimos sila nga maglakat, pero nagsiling naman ang iya ugangan, “Kaon anay kamo kag karon na lang kamo sa hapon maglakat.” Gani nagkaon anay sila nga duha. Sang malakat na ang Levita, ang iya asawa, kag ang iya suluguon, nagsiling ang iya ugangan, “Hapon na kag dugay-dugay dulom na. Maayo pa diri na lang kamo liwat matulog. Magkinalipay anay kamo diri, kag buwas aga pa kamo magpauli.”

10-11 Pero wala na gid nagpasugot ang Levita, kundi naglakat siya kag ang iya asawa, upod ang duha ka asno. Hapon na gid sang mag-abot sila malapit sa Jebus (nga amo ang Jerusalem). Gani nagsiling ang suluguon sang Levita, “Maayo pa siguro nga diri na lang kita matulog sa sining siyudad sang mga Jebusnon.” 12 Nagsabat ang Levita, “Indi puwede nga diri kita matulog sa lugar nga indi sakop sang mga Israelinhon. Maderetso kita sa Gibea. 13 Dali na, tinguhaan naton nga makaabot kita sa Gibea ukon sa Rama, kag didto kita matulog.” 14 Gani nagpadayon sila sa paglakat. Nagasalop na ang adlaw sang mag-abot sila sa Gibea nga sakop sang tribo ni Benjamin. 15 Nagsulod sila sa banwa kag nagpungko sa plasa, pero wala gid sing may nag-agda sa ila nga magdayon.

16 Sang sirom na, may isa ka tigulang nga lalaki nga nagapauli na halin sa iya obra sa uma. Ini nga tigulang didto anay nagaestar sa kabukiran sang Efraim, pero sang ulihi sa Gibea na siya nag-estar. Ining Gibea sakop sang teritoryo sang tribo ni Benjamin.

17 Sang makita sang tigulang ang nagpanglakaton nga Levita sa may plasa sang siyudad, ginpalapitan niya kag ginpamangkot, “Taga-diin ka? Kag diin ka makadto?” 18 Nagsabat ang Levita, “Halin kami sa Betlehem nga sakop sang Juda kag mapauli kami sa amon balay[b] sa kabukiran sang Efraim. Wala sing may nag-agda sa amon nga magdayon sa iya balay. 19 May pagkaon kag ilimnon kami sang akon asawa kag sang akon suluguon, kag may inugpahalab kami sa amon mga asno. Gani wala na kami sing iban pa nga kinahanglan.” 20 Nagsiling ang tigulang, “Indi kamo magtulog diri sa plasa. Didto na lang kamo sa akon balay. Ako ang bahala sa tanan ninyo nga kinahanglanon.” 21 Gani nag-upod sila sa tigulang. Pag-abot nila, ginpakaon sang tigulang ang ila mga asno. Kag pagkatapos nila panghinaw sang ila mga tiil, nagkaon sila kag nag-inom.

22 Sang nagakinalipay sila, gulpi lang nga ginlibutan sang mga malaot nga mga tawo ang balay kag ginpukpok ang puwertahan. Nagasinggit sila sa tigulang nga tag-iya sang balay, “Paguwaa ang bisita mo nga lalaki kay magpakighilawas kami sa iya.” 23 Nagsabat ang tigulang, “Mga abyan, bisita ko ini nga tawo, gani indi ninyo paghimua inang mahigko kag makahuluya nga butang. 24 Ihatag ko sa inyo ang akon anak nga dalaga kag ang asawa sang sini nga tawo, kag pagusto kamo kon ano ang inyo nga himuon sa ila. Basta indi lang ninyo paghimua inang makahuluya nga butang sa akon bisita.”

25 Wala namati ang mga tawo sa iya, gani ginbutong sang Levita ang iya asawa kag ginpaguwa. Ginhimuslan nila siya kag gin-abusuhan sa bilog nga gab-i hasta mag-aga. Kag sang nagapamanagbanag na, ginpalakat nila ang babayi. 26 Nagbalik ang babayi sa balay nga ginadayunan sang iya bana. Natumba siya sa may puwertahan, kag didto siya hasta sa pagbutlak sang adlaw.

27 Sang sina nga aga nagbugtaw ang iya bana. Ginbuksan niya ang puwertahan agod maglakat na, kag nakita niya ang iya asawa nga nagahamyang kag ang mga kamot sini nagauntay pa sa puwertahan. 28 Nagsiling ang Levita, “Bangon na kay mapauli na kita.” Pero patay na gali ang babayi, gani ginkarga niya ang bangkay sa iya asno kag naglakat.

29 Pag-abot niya sa ila, ginpang-utod-utod niya sa dose ka parte ang bangkay sang iya asawa kag ginpadala sa dose ka tribo sang Israel. 30 Nagsiling ang tanan nga nakakita sini, “Wala pa gid sing may natabo nga pareho sini halin sang paghalin sang mga Israelinhon sa Egipto. Ano ayhan ang maayo naton nga himuon?”

Footnotes

  1. 19:1 Levita: ukon, kaliwat ni Levi.
  2. 19:18 amon balay: Amo ini sa Septuagint. Sa Hebreo, balay sang Ginoo.

A Levite and His Servant

19 At that time the people of Israel did not have a king.

There was a Levite who lived in the faraway part of the mountains of Ephraim. He had taken a slave woman. She was from the city of Bethlehem in the land of Judah. But she was unfaithful to him. She left him and went back to her father’s house. It was in Bethlehem in Judah. She stayed there for four months. Then her husband went to ask her to come back to him. He took with him his servant and two donkeys. The Levite came to her father’s house. And she invited the Levite to come in. Her father was happy to see him. The father-in-law, the young woman’s father, asked him to stay. So he stayed for three days. He ate, drank and slept there.

On the fourth day they got up early in the morning. The Levite was getting ready to leave. But the woman’s father said to his son-in-law, “Refresh yourself by eating something. Then you may go.” So the two men sat down to eat and drink together. After that, the father said to him, “Please stay tonight. Relax and enjoy yourself.” When the man got up to go, his father-in-law asked him to stay. So he stayed again that night. On the fifth day the man got up early in the morning to leave. The woman’s father said, “Refresh yourself. Wait until this afternoon.” So the two men ate together.

Then the Levite, his slave woman and his servant got up to leave. His father-in-law, the young woman’s father, said, “It’s almost night. The day is almost gone. So spend the night here and enjoy yourself. Tomorrow morning you may get up early and go on your way home.” 10 But the Levite did not want to stay another night. He took his two saddled donkeys and his slave woman. He traveled toward the city of Jebus. (Jebus is another name for Jerusalem.)

11 The day was almost over. They were near Jebus. So the servant said to his master, “Let’s stop at this city. It’s the city of the Jebusite people. Let’s spend the night here.”

12 But his master said, “No. We won’t go inside a strange city. Those people are not Israelites. We will go on to the city of Gibeah.” 13 Then he said, “Come on. Let’s try to make it to Gibeah or Ramah. We can spend the night in one of those cities.” 14 So they went on. And the sun went down as they came near Gibeah. Gibeah belongs to the tribe of Benjamin. 15 So they stopped there to spend the night. They came to the public square in the middle of the city and sat down. But no one invited them home to spend the night.

16 That evening an old man came into the city from his work in the fields. His home was in the mountains of Ephraim. But now he was living in Gibeah. (The men of Gibeah were from the tribe of Benjamin.) 17 He saw the traveler, the Levite, in the public square. He asked, “Where are you going? Where did you come from?”

18 The Levite answered, “We are traveling from Bethlehem in Judah. We’re going to my home. I’m from a faraway part of the mountains of Ephraim. I have been to Bethlehem in Judah. Now I am going to the Holy Tent of the Lord. No one has invited me to stay in his house. 19 We already have straw and food for our donkeys. There is bread and wine for me, the young woman and my servant. We don’t need anything.”

20 The old man said, “You are welcome to stay at my house. Let me give you anything you need. But don’t spend the night in the public square.” 21 So the old man took the Levite into his house. He fed their donkeys, and they washed their feet. Then he gave them something to eat and drink.

22 While they were enjoying themselves, some wicked men of the city surrounded the house. They beat on the door. They shouted to the old man who owned the house. They said, “Bring out the man who came to your house. We want to force him to have physical relations with us.”

23 The owner of the house went outside. And he said to them, “No, my friends. Don’t be so evil. This man is a guest in my house. Don’t do this terrible thing! 24 Look, here is my daughter. She is a virgin. And here is the man’s slave woman. I will bring them out to you now. Do anything you want with them. But don’t do such a terrible thing to this man.”

25 But the men would not listen to him. So the Levite took his slave woman and sent her outside to them. They raped her. They treated her very badly all night long. Then, at dawn, they let her go. 26 She came back to the house where her master was staying. She fell down at the door and lay there until daylight.

27 In the morning the Levite got up. He opened the door of the house. He went outside to go on his way. But there lay his slave woman. She had fallen down at the doorway of the house. Her hands were on the doorsill. 28 Then the Levite said to her, “Get up; let’s go.” But she did not answer. So he put her on his donkey and went home.

29 When the Levite got home, he took a knife and cut his slave woman into 12 parts. Then he sent a part to each of the areas where the people of Israel lived. 30 Everyone who saw this said, “Nothing like this has ever happened before. It has never happened since the people of Israel came out of Egypt. Think about it. Tell us what to do.”