Hebreus 11
Portuguese New Testament: Easy-to-Read Version
A fé
11 Ora, a fé é a certeza de que vamos receber as coisas que esperamos e a convicção de que uma coisa existe, mesmo quando não a vemos. 2 Foi pela fé que aqueles que viveram no passado conseguiram a aprovação de Deus.
3 Pela fé entendemos que o universo foi criado pela ordem de Deus, de maneira que aquilo que pode ser visto veio a existir das coisas que não podem ser vistas.
4 Pela fé Abel ofereceu a Deus um sacrifício melhor do que Caim. Pela fé Abel recebeu a aprovação de Deus quanto às suas ofertas e foi considerado por ele como um homem justo. Por meio da fé, mesmo depois de morto, ele ainda fala.
5 Pela fé Enoque foi levado da terra para não morrer. Ele nunca foi encontrado, porque Deus o tinha levado. E as Escrituras dizem que, antes de ser levado, Enoque tinha agradado a Deus.[a] 6 De fato, sem fé é impossível agradar a Deus, porque é necessário que aquele que se aproxima de Deus creia que ele existe e que ele recompensa aqueles que o buscam.
7 Pela fé Noé, depois de ter sido instruído a respeito de acontecimentos que ainda não podiam ser vistos, obedeceu a Deus e construiu uma arca para salvar a sua família. Com a sua fé Noé mostrou que o mundo estava errado e se tornou como uma daquelas pessoas que são declaradas justas diante de Deus por meio da fé.
8 Pela fé Abraão obedeceu quando foi chamado, a fim de ir para um lugar que ele deveria receber como herança; ele partiu sem saber para onde ia. 9 Pela fé ele peregrinou até a terra que lhe havia sido prometida, assim como um imigrante em terra alheia. Ele habitou em tendas com Isaque e Jacó, os quais eram herdeiros com ele das mesmas coisas que lhe tinham sido prometidas. 10 Ele estava esperando pela cidade que tem alicerces que não podem ser destruídos,[b] da qual Deus é o arquiteto e construtor.
11 Pela fé também a própria Sara, apesar de ser velha demais para ter filhos, recebeu o poder para ser mãe. Isso aconteceu porque ela acreditou naquele que havia feito a promessa. 12 Assim, de um só homem, que estava praticamente morto, veio uma descendência que não pode ser contada, como as estrelas do céu, e numerosa como os grãos de areia da praia.
13 Todos estes morreram na fé, sem jamais ter recebido as coisas que lhes tinham sido prometidas. Eles somente as viram de longe e ficaram felizes em vê-las. Dessa forma eles aceitaram o fato de que eram estrangeiros e de que estavam somente de passagem por este mundo. 14 As pessoas que falam desse modo mostram que estão procurando uma terra que seja sua própria pátria. 15 Se, na verdade, pensassem a respeito daquela pátria de onde tinham saído, teriam a oportunidade de voltar. 16 Mas o que desejavam agora era uma pátria superior, isto é, uma pátria celestial. Por isso, Deus não se envergonha delas, ou de ser chamado o seu Deus e, por causa disso, lhes preparou uma cidade.
17 Pela fé Abraão, quando colocado à prova por Deus, ofereceu a Isaque. Ele havia recebido com alegria o que Deus lhe tinha prometido, mas mesmo assim ia sacrificar o seu único filho. 18 Foi a ele que Deus disse: “Os descendentes que eu lhe prometi virão por meio de Isaque”.(A) 19 Abraão reconheceu que Deus tinha poder para ressuscitar seu filho e, de maneira figurada, ele tornou a recebê-lo da morte.
20 Pela fé Isaque prometeu bênçãos futuras a Jacó e a Esaú. 21 Pela fé Jacó, pouco antes de morrer, abençoou a cada um dos filhos de José e, enquanto se apoiava na sua vara, adorou a Deus.
22 Pela fé José, quando o seu fim estava próximo, mencionou o êxodo do povo de Israel, bem como deu ordens sobre o que deveria ser feito com o seu corpo após a sua própria morte.
23 Pela fé os pais de Moisés o esconderam durante três meses, depois que ele nasceu. Eles fizeram isso porque viram que o menino era bonito e não tiveram medo de desobedecer à ordem do rei.
24 Pela fé Moisés, quando já era adulto, recusou ser chamado filho da filha de Faraó. 25 Ele preferiu ser maltratado junto com o povo de Deus a desfrutar, por pouco tempo, dos prazeres do pecado. 26 Ele considerou o fato de sofrer pelo Messias uma coisa muito mais valiosa do que os próprios tesouros do Egito, pois tinha os seus olhos fixados na recompensa futura. 27 Pela fé ele saiu do Egito e não teve medo da raiva do rei. Pelo contrário, ficou firme como quem vê aquele que é invisível. 28 Foi pela fé também que ele celebrou a Páscoa e ordenou que se passasse sangue nas portas das casas, para que o Anjo da Morte[c] não tocasse nos filhos mais velhos[d] dos israelitas.
29 Pela fé o povo atravessou o Mar Vermelho como se estivessem andando por terra seca; mas quando os egípcios tentaram atravessar, eles se afogaram.
30 Pela fé caíram as muralhas da cidade de Jericó, depois de terem sido rodeadas pelo povo por sete dias.
31 Foi por fé, ainda, que Raabe, a prostituta, não foi destruída com aqueles que eram desobedientes, pois ela tinha recebido bem os espiões.
32 E o que mais direi ainda? Na verdade me faltaria tempo para falar a respeito de Gideão, de Baraque, de Sansão, de Jefté, de Davi, de Samuel e dos profetas. 33 Pela fé eles conquistaram reinos, fizeram o que era justo, receberam os benefícios que Deus lhes havia prometido e fecharam bocas de leões. 34 Eles apagaram incêndios terríveis e escaparam de serem mortos pela espada. Eles ainda transformaram a fraqueza em força, foram poderosos na guerra e derrotaram exércitos estrangeiros.
35 Pela fé, mulheres receberam os seus mortos de volta, mediante a ressurreição. Alguns foram torturados e até mesmo se recusaram a ser libertados, para que pudessem ser ressuscitados para uma vida melhor. 36 Alguns passaram por humilhações e foram surrados, ao passo que outros foram acorrentados e colocados em prisões. 37 Outros foram apedrejados, serrados pelo meio e mortos à espada. Eles andaram de um lado para o outro, vestidos de peles de ovelhas e de cabras. Eram pobres, perseguidos e maltratados. 38 Estes homens, dos quais o mundo não era digno, andavam vagando pelos desertos, pelos montes, pelas covas e pelos buracos da terra.
39 Ora, todas estas pessoas foram aprovadas por Deus por causa de sua fé. Mas nenhuma delas recebeu o que Deus havia prometido. 40 Deus tinha planejado algo melhor para nós. Ele queria nos tornar perfeitos. Claro, ele queria que essas pessoas de fé também se tornassem perfeitas. Mas ele não queria que eles desfrutassem dessa bênção sem nós.
Footnotes
- 11.5 Ver Gn 5.24 (LXX).
- 11.10 cidade (…) destruídos A “cidade” espiritual onde o povo de Deus vive com ele. Também chamada de “a Jerusalém celestial”. Ver Hb 12.22.
- 11.28 Anjo da Morte Literalmente, “o destruidor”, um anjo enviado por Deus para matar os filhos mais velhos dos egípcios. Deus queria castigar o povo egípcio. Leia Êx 12.29-32.
- 11.28 filhos mais velhos Literalmente, “primogênitos”.
Hebrews 11
New King James Version
By Faith We Understand
11 Now faith is the [a]substance of things hoped for, the [b]evidence (A)of things not seen. 2 For by it the elders obtained a good testimony.
3 By faith we understand that (B)the [c]worlds were framed by the word of God, so that the things which are seen were not made of things which are visible.
Faith at the Dawn of History(C)
4 By faith (D)Abel offered to God a more excellent sacrifice than Cain, through which he obtained witness that he was righteous, God testifying of his gifts; and through it he being dead still (E)speaks.
5 By faith Enoch was taken away so that he did not see death, (F)“and was not found, because God had taken him”; for before he was taken he had this testimony, that he pleased God. 6 But without faith it is impossible to please Him, for he who comes to God must believe that He is, and that He is a rewarder of those who diligently seek Him.
7 By faith (G)Noah, being divinely warned of things not yet seen, moved with godly fear, (H)prepared an ark for the saving of his household, by which he condemned the world and became heir of (I)the righteousness which is according to faith.
Faithful Abraham(J)
8 By faith (K)Abraham obeyed when he was called to go out to the place which he would receive as an inheritance. And he went out, not knowing where he was going. 9 By faith he dwelt in the land of promise as in a foreign country, (L)dwelling in tents with Isaac and Jacob, (M)the heirs with him of the same promise; 10 for he waited for (N)the city which has foundations, (O)whose builder and maker is God.
11 By faith (P)Sarah herself also received strength to conceive seed, and (Q)she[d] bore a child when she was past the age, because she judged Him (R)faithful who had promised. 12 Therefore from one man, and him as good as (S)dead, were born as many as the (T)stars of the sky in multitude—innumerable as the sand which is by the seashore.
The Heavenly Hope
13 These all died in faith, (U)not having received the (V)promises, but (W)having seen them afar off [e]were assured of them, embraced them and (X)confessed that they were strangers and pilgrims on the earth. 14 For those who say such things (Y)declare plainly that they seek a homeland. 15 And truly if they had called to mind (Z)that country from which they had come out, they would have had opportunity to return. 16 But now they desire a better, that is, a heavenly country. Therefore God is not ashamed (AA)to be called their God, for He has (AB)prepared a city for them.
The Faith of the Patriarchs(AC)
17 By faith Abraham, (AD)when he was tested, offered up Isaac, and he who had received the promises offered up his only begotten son, 18 [f]of whom it was said, (AE)“In Isaac your seed shall be called,” 19 concluding that God (AF)was able to raise him up, even from the dead, from which he also received him in a figurative sense.
20 By faith (AG)Isaac blessed Jacob and Esau concerning things to come.
21 By faith Jacob, when he was dying, (AH)blessed each of the sons of Joseph, and worshiped, leaning on the top of his staff.
22 By faith (AI)Joseph, when he was dying, made mention of the departure of the children of Israel, and gave instructions concerning his bones.
The Faith of Moses(AJ)
23 By faith (AK)Moses, when he was born, was hidden three months by his parents, because they saw he was a beautiful child; and they were not afraid of the king’s (AL)command.
24 By faith (AM)Moses, when he became of age, refused to be called the son of Pharaoh’s daughter, 25 choosing rather to suffer affliction with the people of God than to enjoy the [g]passing pleasures of sin, 26 esteeming (AN)the [h]reproach of Christ greater riches than the treasures [i]in Egypt; for he looked to the (AO)reward.
27 By faith (AP)he forsook Egypt, not fearing the wrath of the king; for he endured as seeing Him who is invisible. 28 By faith (AQ)he kept the Passover and the sprinkling of blood, lest he who destroyed the firstborn should touch them.
29 By faith (AR)they passed through the Red Sea as by dry land, whereas the Egyptians, attempting to do so, were drowned.
By Faith They Overcame
30 By faith (AS)the walls of Jericho fell down after they were encircled for seven days. 31 By faith (AT)the harlot Rahab did not perish with those who [j]did not believe, when (AU)she had received the spies with peace.
32 And what more shall I say? For the time would fail me to tell of (AV)Gideon and (AW)Barak and (AX)Samson and (AY)Jephthah, also of (AZ)David and (BA)Samuel and the prophets: 33 who through faith subdued kingdoms, worked righteousness, obtained promises, (BB)stopped the mouths of lions, 34 (BC)quenched the violence of fire, escaped the edge of the sword, out of weakness were made strong, became valiant in battle, turned to flight the armies of the aliens. 35 (BD)Women received their dead raised to life again.
Others were (BE)tortured, not accepting deliverance, that they might obtain a better resurrection. 36 Still others had trial of mockings and scourgings, yes, and (BF)of chains and imprisonment. 37 (BG)They were stoned, they were sawn in two, [k]were tempted, were slain with the sword. (BH)They wandered about (BI)in sheepskins and goatskins, being destitute, afflicted, tormented— 38 of whom the world was not worthy. They wandered in deserts and mountains, (BJ)in dens and caves of the earth.
39 And all these, (BK)having obtained a good testimony through faith, did not receive the promise, 40 God having provided something better for us, that they should not be (BL)made perfect apart from us.
Footnotes
- Hebrews 11:1 realization
- Hebrews 11:1 Or confidence
- Hebrews 11:3 Or ages, Gr. aiones, aeons
- Hebrews 11:11 NU omits she bore a child
- Hebrews 11:13 NU, M omit were assured of them
- Hebrews 11:18 to
- Hebrews 11:25 temporary
- Hebrews 11:26 reviling because of
- Hebrews 11:26 NU, M of
- Hebrews 11:31 were disobedient
- Hebrews 11:37 NU omits were tempted
Mga Hebreo 11
Ang Bagong Tipan: Filipino Standard Version
Ang Pananampalataya
11 Ngayon, ang pananampalataya ay pagiging tiyak sa mga bagay na inaasahan at paninindigan sa mga bagay na hindi nakikita. 2 Sa pamamagitan nito, ang mga tao noong unang panahon ay kinalugdan ng Diyos.
3 Sa (A) pamamagitan ng pananampalataya ay nauunawaan natin na ang sanlibutan ay nilikha sa pamamagitan ng salita ng Diyos, anupa't ang mga bagay na nakikita ay nilikha mula sa mga bagay na hindi nakikita.
4 Sa (B) pamamagitan ng pananampalataya, si Abel ay nag-alay sa Diyos ng higit na mainam na handog kaysa kay Cain. Sa pamamagitan nito, siya'y pinatunayang matuwid nang tanggapin ng Diyos ang kanyang mga kaloob. Sa pamamagitan ng kanyang pananampalataya ay nagsasalita pa siya bagaman siya ay patay na. 5 Sa (C) pamamagitan ng pananampalataya, si Enoc ay kinuhang paitaas upang siya'y hindi dumanas ng kamatayan. “Hindi na siya natagpuan, sapagkat siya'y kinuha ng Diyos.” Bago siya kinuha, napatunayang nalugod sa kanya ang Diyos. 6 At kung walang pananampalataya, hindi maaaring malugod ang Diyos sapagkat ang sinumang lumalapit sa kanya ay dapat sumampalatayang may Diyos at siya ang nagbibigay-gantimpala sa mga nagnanais maglingkod sa kanya. 7 Sa (D) pamamagitan ng pananampalataya, pinakinggan ni Noe ang babala ng Diyos tungkol sa mga bagay na hindi pa niya nakikita, kaya't siya'y gumawa ng isang daong para sa kaligtasan ng kanyang sambahayan. Sa pamamagitan nito ay hinatulan niya ang sanlibutan, at siya'y naging tagapagmana ng pagiging matuwid na bunga ng pananampalataya.
8 Sa (E) pamamagitan ng pananampalataya, sumunod si Abraham nang tawagin siya ng Diyos na pumunta sa isang lugar na kanyang tatanggapin bilang pamana. Sumunod nga siya, bagama't hindi niya nalalaman ang lugar na kanyang pupuntahan. 9 Sa (F) pamamagitan din ng pananampalataya, siya'y nanirahan sa lupang pangako bilang dayuhan. Nanirahan siya sa mga tolda kasama sina Isaac at Jacob, na kapwa mga tagapagmana ng gayunding pangako. 10 Sapagkat inaasahan niya ang lungsod na may mga saligan, isang lungsod na ang nagplano at nagtayo ay ang Diyos. 11 Sa (G) pamamagitan ng pananampalataya, bagaman matanda na at baog si Sarah ay tumanggap pa rin siya ng kakayahang magkaanak, palibhasa'y itinuring ni Abraham[a] na tapat ang nangako. 12 Kaya't (H) mula sa isang lalaki na halos patay na ay isinilang ang isang lahi na kasindami ng mga bituin sa langit at ng di mabilang na mga buhangin sa dalampasigan.
13 Namatay (I) lahat ang mga taong ito na may pananampalataya bagamat hindi nila tinanggap ang mga ipinangako ng Diyos. Ngunit natanaw nila at binati ang mga iyon mula sa malayo. Ipinahayag nila na sila'y pawang mga dayuhan at manlalakbay sa ibabaw ng lupa. 14 Ang mga nagsasabi ng ganoong mga bagay ay nagpapakilalang sila ay naghahanap ng sariling bayan. 15 Kung ang iniisip nila ay ang kanilang pinanggalingang lupain, nagkaroon pa sana sila ng pagkakataong makabalik. 16 Ngunit ang ninanais nila ay higit na mabuting lupain, isang lupaing makalangit. Kaya't hindi ikinahiya ng Diyos na siya'y tawaging Diyos nila, sapagkat sila'y ipinaghanda niya ng isang lungsod.
17 Sa (J) pamamagitan ng pananampalataya, nang subukin ng Diyos si Abraham ay ihinandog niya sa Diyos si Isaac. Siya na tumanggap ng mga pangako ay handang maghandog ng kanyang kaisa-isang anak, 18 gayong (K) sinabi ng Diyos, “Kay Isaac magmumula ang iyong lahi.” 19 Itinuring ni Abraham na may kapangyarihan ang Diyos na buhayin ang sinuman mula sa kamatayan, at sa patalinghagang pananalita, tinanggap nga niya si Isaac mula sa kamatayan. 20 Sa (L) pamamagitan ng pananampalataya, binasbasan ni Isaac sina Jacob at Esau tungkol sa mga bagay na magaganap. 21 Sa (M) pamamagitan ng pananampalataya, nang si Jacob ay mamamatay na, isa-isa niyang binasbasan ang mga anak ni Jose, at sumamba sa Diyos habang nakahawak sa kanyang tungkod. 22 Sa (N) pamamagitan ng pananampalataya, nang malapit nang mamatay si Jose, binanggit niya ang tungkol sa paglikas ng mga Israelita mula sa Ehipto, at nagbiling dalhin nila ang kanyang mga buto.
23 Sa (O) pamamagitan ng pananampalataya, itinago si Moises ng kanyang mga magulang sa loob ng tatlong buwan matapos siyang ipanganak, sapagkat nakita nilang siya ay magandang bata. Hindi sila natakot sa utos ng hari. 24 Sa (P) pamamagitan ng pananampalataya, nang si Moises ay nasa hustong gulang na, tumanggi siya na kilalaning apo ng Faraon.[b] 25 Sa halip, pinili pa niyang makibahagi sa kaapihang dinaranas ng bayan ng Diyos, kaysa magtamasa ng panandaliang ligaya na dulot ng kasalanan. 26 Itinuring niya na mas malaking kayamanan ang magdusa alang-alang kay Cristo, kaysa magtamasa sa mga kayamanan ng Ehipto, sapagkat nakatuon ang kanyang pansin sa gantimpala sa hinaharap. 27 Sa pamamagitan ng pananampalataya ay iniwan niya ang Ehipto, at hindi natakot sa poot ng hari; siya ay matiyagang nagpatuloy sapagkat ang Diyos na hindi nakikita ay kanyang nakita. 28 Sa (Q) pamamagitan ng pananampalataya, isinagawa niya ang Paskuwa at ang pagwiwisik ng dugo, upang huwag silang galawin ng Tagapuksa ng mga panganay. 29 Sa (R) pamamagitan ng pananampalataya, tinahak ng mga Israelita ang Dagat na Pula na parang lumalakad sila sa tuyong lupa, ngunit nang tangkain ng mga Ehipcio na gawin ito ay nalunod ang mga ito. 30 Sa (S) pamamagitan ng pananampalataya, gumuho ang pader ng Jerico matapos itong malibot sa loob ng pitong araw. 31 Sa (T) pamamagitan ng pananampalataya, si Rahab na nagbibili ng aliw, ay hindi napahamak kasama ng mga suwail sapagkat mapayapa niyang tinanggap ang mga espiya.
32 Ano (U) pa ba ang dapat kong sabihin? Kukulangin ako ng panahon kung isasalaysay ko pa ang tungkol kina Gideon, Barak, Samson, Jefta, David, Samuel, at tungkol sa mga propeta. 33 Sa (V) pamamagitan ng pananampalataya, ang mga ito ay lumupig ng mga kaharian, naglapat ng katarungan, nagtamo ng mga pangako, nagpatikom ng bibig ng mga leon, 34 pumatay (W) ng naglalagablab na apoy, nakaligtas mula sa mga talim ng tabak, lumakas mula sa kahinaan, naging makapangyarihan sa digmaan, at nagpaurong ng mga hukbong dayuhan. 35 Sa (X) pamamagitan ng pananampalataya, tinanggap ng mga kababaihan ang mga namatay nilang mahal sa buhay nang ang mga ito'y muling buhayin. Ang iba nama'y pinahirapan at tumangging mapalaya upang makamit ang higit na mabuting pagkabuhay na muli. 36 Ang (Y) iba'y nagtiis ng paghamak at paghagupit, at maging ng pagkagapos at pagkabilanggo. 37 Ang iba ay (Z) pinagbabato hanggang mamatay, ang iba ay nilagari at ang iba ay pinatay sa tabak. Lumakad silang suot ang balat ng mga tupa at kambing, na mga nagdarahop, pinag-uusig, at pinagmamalupitan. 38 Hindi karapat-dapat sa kanila ang daigdig! Nagpalabuy-laboy sila sa mga ilang, sa mga kabundukan, sa mga yungib, at sa mga lungga sa lupa.
39 Ngunit ang lahat ng mga ito, bagaman kinalugdan ng Diyos dahil sa kanilang pananampalataya, ay hindi tumanggap ng ipinangako. 40 Dahil may inihandang mas maganda ang Diyos para sa atin, upang huwag silang gawing sakdal malibang kasama tayo.
Footnotes
- Mga Hebreo 11:11 Abraham: Sa ibang manuskrito ay tinutukoy ay si Sarah.
- Mga Hebreo 11:24 apo ng Faraon: Sa Griyego, anak ng anak na babae ng Faraon.
© 1999, 2014, 2017 Bible League International
Scripture taken from the New King James Version®. Copyright © 1982 by Thomas Nelson. Used by permission. All rights reserved.
Ang Bagong Tipan: Filipino Standard Version, Copyright © Philippine Bible Society 2009.
