Genesis 3
Magandang Balita Biblia (with Deuterocanon)
Nagkasala ang Tao
3 Ang(A) ahas ang pinakatuso sa lahat ng hayop na nilikha ng Panginoong Yahweh. Isang araw tinanong nito ang babae, “Totoo bang sinabi ng Diyos na huwag kayong kakain ng anumang bungangkahoy sa halamanan?”
2 Sumagot ang babae, “Maaari naming kainin ang anumang bunga sa halamanan, 3 huwag lamang ang bunga ng puno na nasa gitna niyon. Sinabi ng Diyos na huwag naming kakainin ni hihipuin man ang bunga nito; kung kami raw ay kakain nito, mamamatay kami.”
4 Ngunit sinabi ng ahas, “Hindi totoo iyan, hindi kayo mamamatay! 5 Sinabi lang iyan ng Diyos, sapagkat alam niyang kung kakain kayo ng bunga niyon ay makakaunawa kayo. Kayo'y magiging parang Diyos at malalaman ninyo ang mabuti at masama.”
6 Ang punongkahoy ay napakaganda sa paningin ng babae at sa palagay niya'y masarap ang bunga nito. Naisip din niya na kahanga-hanga ang maging marunong, kaya't pumitas siya ng bunga at kumain nito. Binigyan niya ang kanyang asawa, at kumain din ito. 7 Nagkaroon nga sila ng pagkaunawa matapos kumain. Noon nila nalamang sila'y hubad, kaya kumuha sila ng mga dahon ng igos, pinagtahi-tahi nila ang mga ito at ginawang panakip sa katawan.
8 Nang dapit-hapon na, narinig nilang naglalakad sa halamanan ang Panginoong Yahweh, kaya't nagtago sila sa mga puno. 9 Ngunit tinawag niya ang lalaki at tinanong, “Saan ka naroon?”
10 “Natakot po ako nang marinig kong kayo'y nasa halamanan; nagtago po ako sapagkat ako'y hubad,” sagot ng lalaki.
11 Nagtanong muli ang Diyos, “Sinong maysabi sa iyong hubad ka? Bakit, kumain ka ba ng bungang ipinagbabawal ko?”
12 “Kasi, pinakain po ako ng babaing ibinigay ninyo sa akin,” tugon ng lalaki.
13 “Bakit(B) mo ginawa ang bagay na iyon?” tanong ng Panginoong Yahweh sa babae.
“Mangyari po'y nilinlang ako ng ahas, kaya ako natuksong kumain,” sagot naman nito.
Inihayag ng Diyos ang Kaparusahan
14 At sinabi ng Panginoong Yahweh sa ahas:
“Sa iyong ginawa'y may parusang dapat,
na ikaw lang sa lahat ng hayop ang magdaranas;
mula ngayon ikaw ay gagapang,
at ang pagkain mo'y alikabok lamang.
15 Kayo(C) ng babae'y aking pag-aawayin,
binhi mo't binhi niya'y lagi kong paglalabanin.
Ang binhi niya ang dudurog sa iyong ulo,
at sa sakong niya'y ikaw ang tutuklaw.”
16 Sa babae nama'y ito ang sinabi:
“Sa pagbubuntis mo'y hirap ang daranasin,
at sa panganganak sakit ay titiisin;
ang asawang lalaki'y iyong nanasain,
pasasakop ka sa kanya't siya mong susundin.”
17 Ito(D) naman ang sinabi ng Diyos kay Adan:
“Dahil nakinig ka sa iyong asawa,
nang iyong kainin ang ipinagbawal kong bunga;
dahil dito'y sinusumpa ko ang lupa,
sa hirap ng pagbubungkal, pagkain mo'y magmumula.
18 Mga damo at tinik ang iyong aanihin,
halaman sa gubat ang iyong kakainin;
19 sa pagod at pawis pagkain mo'y manggagaling
maghihirap ka hanggang sa malibing.
Dahil sa alabok, doon ka nanggaling,
sa lupang alabok ay babalik ka rin.”
20 Eva[a] ang itinawag ni Adan sa kanyang asawa, sapagkat siya ang ina ng sangkatauhan. 21 Ang mag-asawa'y iginawa niya ng mga damit na yari sa balat ng hayop.
Pinalayas sa Hardin si Adan at si Eva
22 Pagkatapos,(E) sinabi ng Panginoong Yahweh, “Katulad na natin ngayon ang tao, sapagkat alam na niya ang mabuti at masama. Baka pumitas siya at kumain ng bungangkahoy na nagbibigay-buhay at hindi na siya mamatay.” 23 Kaya, pinalayas niya sa halamanan ng Eden ang tao upang magbungkal ng lupang kanyang pinagmulan.
24 Pinalayas nga siya ng Diyos. At sa dakong silangan ng halamanan ng Eden ay naglagay ang Diyos ng bantay na kerubin. Naglagay rin siya ng espadang nagniningas na umiikot sa lahat ng panig upang hindi malapitan ninuman ang punongkahoy ng buhay.
Footnotes
- 20 EVA: Sa wikang Hebreo, ang mga salitang “Eva” at “sangkatauhan” ay magkasintunog.
Genesis 3
The Message
3 The serpent was clever, more clever than any wild animal God had made. He spoke to the Woman: “Do I understand that God told you not to eat from any tree in the garden?”
2-3 The Woman said to the serpent, “Not at all. We can eat from the trees in the garden. It’s only about the tree in the middle of the garden that God said, ‘Don’t eat from it; don’t even touch it or you’ll die.’”
4-5 The serpent told the Woman, “You won’t die. God knows that the moment you eat from that tree, you’ll see what’s really going on. You’ll be just like God, knowing everything, ranging all the way from good to evil.”
6 When the Woman saw that the tree looked like good eating and realized what she would get out of it—she’d know everything!—she took and ate the fruit and then gave some to her husband, and he ate.
7 Immediately the two of them did “see what’s really going on”—saw themselves naked! They sewed fig leaves together as makeshift clothes for themselves.
8 When they heard the sound of God strolling in the garden in the evening breeze, the Man and his Wife hid in the trees of the garden, hid from God.
9 God called to the Man: “Where are you?”
10 He said, “I heard you in the garden and I was afraid because I was naked. And I hid.”
11 God said, “Who told you that you were naked? Did you eat from that tree I told you not to eat from?”
12 The Man said, “The Woman you gave me as a companion, she gave me fruit from the tree, and, yes, I ate it.”
God said to the Woman, “What is this that you’ve done?”
13 “The serpent seduced me,” she said, “and I ate.”
14-15 God told the serpent:
“Because you’ve done this, you’re cursed,
cursed beyond all cattle and wild animals,
Cursed to slink on your belly
and eat dirt all your life.
I’m declaring war between you and the Woman,
between your offspring and hers.
He’ll wound your head,
you’ll wound his heel.”
16 He told the Woman:
“I’ll multiply your pains in childbirth;
you’ll give birth to your babies in pain.
You’ll want to please your husband,
but he’ll lord it over you.”
17-19 He told the Man:
“Because you listened to your wife
and ate from the tree
That I commanded you not to eat from,
‘Don’t eat from this tree,’
The very ground is cursed because of you;
getting food from the ground
Will be as painful as having babies is for your wife;
you’ll be working in pain all your life long.
The ground will sprout thorns and weeds,
you’ll get your food the hard way,
Planting and tilling and harvesting,
sweating in the fields from dawn to dusk,
Until you return to that ground yourself, dead and buried;
you started out as dirt, you’ll end up dirt.”
20 The Man, known as Adam, named his wife Eve because she was the mother of all the living.
21 God made leather clothing for Adam and his wife and dressed them.
22 God said, “The Man has become like one of us, capable of knowing everything, ranging from good to evil. What if he now should reach out and take fruit from the Tree-of-Life and eat, and live forever? Never—this cannot happen!”
23-24 So God expelled them from the Garden of Eden and sent them to work the ground, the same dirt out of which they’d been made. He threw them out of the garden and stationed angel-cherubim and a revolving sword of fire east of it, guarding the path to the Tree-of-Life.
Ang Bagong Tipan: Filipino Standard Version, Copyright © Philippine Bible Society 2009.
Copyright © 1993, 2002, 2018 by Eugene H. Peterson