Add parallel Print Page Options

Ang Pagtawag sang Dios kay Abram

12 Karon, nagsiling ang Ginoo kay Abram, “Bayai ang imo nasyon, mga paryente, kag ang pamilya sang imo amay, kag magkadto ka sa lugar nga akon itudlo sa imo. Himuon ko ang imo mga kaliwat nga isa ka bantog nga nasyon. Pakamaayuhon ko ikaw kag mangin bantog ang imo ngalan. Paagi sa imo, madamo ang makabaton sang pagpakamaayo. Pakamaayuhon ko ang nagapakamaayo sa imo. Pero pakamalauton ko ang nagapakamalaot sa imo. Pakamaayuhon ko ang tanan nga katawhan sa kalibutan paagi sa imo.”

4-5 Gani naghalin si Abram sa Haran kag nagkadto sa Canaan, suno sa ginsiling sang Ginoo sa iya. Nagaedad sadto si Abram sing 75 ka tuig. Nag-upod sa iya ang iya hinablos nga si Lot. Gindala man niya ang iya asawa nga si Sarai kag ang tanan nila nga mga pagkabutang kag mga suluguon nga natipon nila sa Haran.

Pag-abot nila sa Canaan, nagpadayon sila hasta nga nakalambot sila sa dako nga kahoy[a] sang More didto sa Shekem. (Sadto nga panahon didto pa ang mga Canaanhon.) Dayon nagpakita ang Ginoo kay Abram kag nagsiling sa iya, “Amo ini nga duta ang ihatag ko sa imo mga kaliwat.”[b] Gani naghimo si Abram sang halaran para sa Ginoo nga nagpakita sa iya. Halin didto, nagsaylo sila sa bukid sa sidlangan[c] sang Betel, kag didto sila nagpatindog sang tolda, sa tunga-tunga sang Betel kag Ai. Ang Betel sa nakatundan[d] kag ang Ai sa sidlangan. Naghimo man didto si Abram sang halaran kag nagsimba sa Ginoo. Sang ulihi nagsaylo naman sila. Sige ang ila panglakaton pakadto sa Negev.

Nagkadto si Abram sa Egipto

10 Pero may puwerte nga gutom sa Canaan, gani nagderetso si Abram sa Egipto agod didto lang anay mag-estar. 11 Sang nagahinampot na sila sa Egipto, nagsiling si Abram sa iya asawa, “Sarai, matahom ka nga babayi. 12 Kon makita ka sang mga Egiptohanon masiling sila nga asawa ko ikaw, gani patyon nila ako kag ikaw iya indi. 13 Mas maayo pa siguro nga silingon mo sila nga mag-utod kita[e] agod indi nila ako pagpatyon kag agod maayo ang ila pagtratar sa akon tungod sa imo.”

14 Gani pag-abot nila sa Egipto, nakita sang mga Egiptohanon nga matahom gid si Sarai. 15 Kag sang makita siya sang mga opisyal sang hari,[f] ginsugiran nila ang hari kon daw ano siya katahom. Gani gindala si Sarai didto sa palasyo. 16 Tungod kay Sarai, maayo gid ang pagtratar sang hari kay Abram kag ginhatagan pa siya sang mga karnero, kanding, baka, asno,[g] kamelyo, kag mga suluguon nga lalaki kag babayi.

17 Pero ginhatagan sang Ginoo sang makangilidlis nga balatian ang hari kag ang mga sinakpan niya sa palasyo tungod kay Sarai. 18 Sang mahibaluan sang hari ang kabangdanan sini tanan, ginpatawag niya si Abram kag ginpamangkot, “Ano bala ining ginhimo mo sa akon? Ngaa wala ka magsugid nga asawa mo gali siya? 19 Ngaa nagsiling ka nga mag-utod kamo? Ti kundi ginkuha ko siya nga mangin akon asawa. Karon, ari ang imo asawa, kuhaa siya kag maglakat kamo!” 20 Dayon nagsugo ang hari sa iya mga tinawo nga pahalinon na sila. Gani gindala nila si Abram paguwa sa sadto nga lugar kag ginpahalin upod ang iya asawa kag dala ang tanan niya nga pagkabutang.

Footnotes

  1. 12:6 dako nga kahoy: posible, oak tree. Siguro balaan ini nga kahoy sa ila.
  2. 12:7 mga kaliwat: Ang Hebreo sini singular, pero puwede man nga plural ang iya kahulugan. Sa English ginatawag ini nga collective noun.
  3. 12:8 sidlangan: sa English, east.
  4. 12:8 nakatundan: sa English, west.
  5. 12:13 mag-utod kita: Mag-utod si Abram kag si Sarai sa amay suno sa Genesis 20:12.
  6. 12:15 hari: sa Hebreo, Faraon. Amo man sa bersikulo 15, 17, 18, 20.
  7. 12:16 asno: Tan-awa ang Lista sang mga Pulong sa likod.

Deus chama Abrão e lhe faz promessas

12 Ora, o Senhor disse a Abrão: Sai-te da tua terra, e da tua parentela, e da casa de teu pai, para a terra que eu te mostrarei. E far-te-ei uma grande nação, e abençoar-te-ei, e engrandecerei o teu nome, e tu serás uma bênção. E abençoarei os que te abençoarem e amaldiçoarei os que te amaldiçoarem; e em ti serão benditas todas as famílias da terra.

Assim, partiu Abrão, como o Senhor lhe tinha dito, e foi Ló com ele; e era Abrão da idade de setenta e cinco anos, quando saiu de Harã. E tomou Abrão a Sarai, sua mulher, e a Ló, filho de seu irmão, e toda a sua fazenda, que haviam adquirido, e as almas que lhe acresceram em Harã; e saíram para irem à terra de Canaã; e vieram à terra de Canaã. E passou Abrão por aquela terra até ao lugar de Siquém, até ao carvalho de Moré; e estavam, então, os cananeus na terra. E apareceu o Senhor a Abrão e disse: À tua semente darei esta terra. E edificou ali um altar ao Senhor, que lhe aparecera. E moveu-se dali para a montanha à banda do oriente de Betel e armou a sua tenda, tendo Betel ao ocidente e Ai ao oriente; e edificou ali um altar ao Senhor e invocou o nome do Senhor. Depois, caminhou Abrão dali, seguindo ainda para a banda do Sul.

Abrão desce ao Egito

10 E havia fome naquela terra; e desceu Abrão ao Egito, para peregrinar ali, porquanto a fome era grande na terra. 11 E aconteceu que, chegando ele para entrar no Egito, disse a Sarai, sua mulher: Ora, bem sei que és mulher formosa à vista; 12 e será que, quando os egípcios te virem, dirão: Esta é a sua mulher. E matar-me-ão a mim e a ti te guardarão em vida. 13 Dize, peço-te, que és minha irmã, para que me vá bem por tua causa, e que viva a minha alma por amor de ti. 14 E aconteceu que, entrando Abrão no Egito, viram os egípcios a mulher, que era mui formosa. 15 E viram-na os príncipes de Faraó e gabaram-na diante de Faraó; e foi a mulher tomada para a casa de Faraó. 16 E fez bem a Abrão por amor dela; e ele teve ovelhas, e vacas, e jumentos, e servos, e servas, e jumentas, e camelos.

17 Feriu, porém, o Senhor a Faraó com grandes pragas e a sua casa, por causa de Sarai, mulher de Abrão. 18 Então, chamou Faraó a Abrão e disse: Que é isto que me fizeste? Por que não me disseste que ela era tua mulher? 19 Por que disseste: É minha irmã? De maneira que a houvera tomado por minha mulher; agora, pois, eis aqui tua mulher; toma-a e vai-te. 20 E Faraó deu ordens aos seus varões a seu respeito, e acompanharam-no a ele, e a sua mulher, e a tudo o que tinha.