Añadir traducción en paralelo Imprimir Opciones de la página

A Moses oedd yn bugeilio defaid Jethro ei chwegrwn, offeiriad Midian: ac efe a yrrodd y praidd o’r tu cefn i’r anialwch, ac a ddaeth i fynydd Duw, Horeb. Ac angel yr Arglwydd a ymddangosodd iddo mewn fflam dân o ganol perth: ac efe a edrychodd, ac wele y berth yn llosgi yn dân, a’r berth heb ei difa. A dywedodd Moses, Mi a droaf yn awr, ac a edrychaf ar y weledigaeth fawr hon, paham nad yw’r berth wedi llosgi. Pan welodd yr Arglwydd ei fod efe yn troi i edrych, Duw a alwodd arno o ganol y berth, ac a ddywedodd, Moses, Moses. A dywedodd yntau, Wele fi. Ac efe a ddywedodd, Na nesâ yma: diosg dy esgidiau oddi am dy draed; oherwydd y lle yr wyt ti yn sefyll arno sydd ddaear sanctaidd. Ac efe a ddywedodd, Myfi yw Duw dy dad, Duw Abraham, Duw Isaac, a Duw Jacob. A Moses a guddiodd ei wyneb; oblegid ofni yr ydoedd edrych ar Dduw.

A dywedodd yr Arglwydd, Gan weled y gwelais gystudd fy mhobl sydd yn yr Aifft, a’u gwaedd o achos eu meistriaid gwaith a glywais; canys mi a wn oddi wrth eu doluriau. A mi a ddisgynnais i’w gwaredu hwy o law yr Eifftiaid, ac i’w dwyn o’r wlad honno i wlad dda a helaeth, i wlad yn llifeirio o laeth a mêl; i le y Canaaneaid, a’r Hethiaid, a’r Amoriaid, a’r Pheresiaid, yr Hefiaid hefyd, a’r Jebusiaid. Ac yn awr wele, gwaedd meibion Israel a ddaeth ataf fi; a hefyd mi a welais y gorthrymder â’r hwn y gorthrymodd yr Eifftiaid hwynt. 10 Tyred gan hynny yn awr, a mi a’th anfonaf at Pharo; fel y dygech fy mhobl, plant Israel, allan o’r Aifft.

11 A dywedodd Moses wrth Dduw, Pwy ydwyf fi, fel yr awn i at Pharo, ac y dygwn blant Israel allan o’r Aifft? 12 Dywedodd yntau, Diau y byddaf gyda thi; a hyn a fydd arwydd i ti, mai myfi a’th anfonodd: Wedi i ti ddwyn fy mhobl allan o’r Aifft, chwi a wasanaethwch Dduw ar y mynydd hwn. 13 A dywedodd Moses wrth Dduw, Wele, pan ddelwyf fi at feibion Israel, a dywedyd wrthynt, Duw eich tadau a’m hanfonodd atoch; os dywedant wrthyf, Beth yw ei enw ef? beth a ddywedaf fi wrthynt? 14 A Duw a ddywedodd wrth Moses, YDWYF YR HWN YDWYF: dywedodd hefyd, Fel hyn yr adroddi wrth feibion Israel; YDWYF a’m hanfonodd atoch. 15 A Duw a ddywedodd drachefn wrth Moses, Fel hyn y dywedi wrth feibion Israel; Arglwydd Dduw eich tadau, Duw Abraham, Duw Isaac, a Duw Jacob, a’m hanfonodd atoch: dyma fy enw byth, a dyma fy nghoffadwriaeth o genhedlaeth i genhedlaeth. 16 Dos a chynnull henuriaid Israel, a dywed wrthynt, Arglwydd Dduw eich tadau, Duw Abraham, Isaac, a Jacob, a ymddangosodd i mi, gan ddywedyd, Gan ymweled yr ymwelais â chwi, a gwelais yr hyn a wnaed i chwi yn yr Aifft. 17 A dywedais, Mi a’ch dygaf chwi i fyny o adfyd yr Aifft, i wlad y Canaaneaid, a’r Hethiaid, a’r Amoriaid, a’r Pheresiaid, yr Hefiaid hefyd, a’r Jebusiaid; i wlad yn llifeirio o laeth a mêl. 18 A hwy a wrandawant ar dy lais; a thi a ddeui, ti a henuriaid Israel, at frenin yr Aifft, a dywedwch wrtho, Arglwydd Dduw yr Hebreaid a gyfarfu â ni; ac yn awr gad i ni fyned, atolwg, daith tri diwrnod i’r anialwch, fel yr aberthom i’r Arglwydd ein Duw.

19 A mi a wn na edy brenin yr Aifft i chwi fyned, ond mewn llaw gadarn. 20 Am hynny mi a estynnaf fy llaw, ac a drawaf yr Aifft â’m holl ryfeddodau, y rhai a wnaf yn ei chanol; ac wedi hynny efe a’ch gollwng chwi ymaith. 21 A rhoddaf hawddgarwch i’r bobl hyn yng ngolwg yr Eifftiaid: a bydd, pan eloch, nad eloch yn waglaw; 22 Ond pob gwraig a fenthycia gan ei chymdoges, a chan yr hon fyddo yn cytal â hi, ddodrefn arian, a dodrefn aur, a gwisgoedd: a chwi a’u gosodwch hwynt am eich meibion ac am eich merched; ac a ysbeiliwch yr Eifftiaid.

Moses and the Burning Bush

Now Moses was tending the flock of Jethro(A) his father-in-law, the priest of Midian,(B) and he led the flock to the far side of the wilderness and came to Horeb,(C) the mountain(D) of God. There the angel of the Lord(E) appeared to him in flames of fire(F) from within a bush.(G) Moses saw that though the bush was on fire it did not burn up. So Moses thought, “I will go over and see this strange sight—why the bush does not burn up.”

When the Lord saw that he had gone over to look, God called(H) to him from within the bush,(I) “Moses! Moses!”

And Moses said, “Here I am.”(J)

“Do not come any closer,”(K) God said. “Take off your sandals, for the place where you are standing is holy ground.”(L) Then he said, “I am the God of your father,[a] the God of Abraham, the God of Isaac and the God of Jacob.”(M) At this, Moses hid(N) his face, because he was afraid to look at God.(O)

The Lord said, “I have indeed seen(P) the misery(Q) of my people in Egypt. I have heard them crying out because of their slave drivers, and I am concerned(R) about their suffering.(S) So I have come down(T) to rescue them from the hand of the Egyptians and to bring them up out of that land into a good and spacious land,(U) a land flowing with milk and honey(V)—the home of the Canaanites, Hittites, Amorites, Perizzites, Hivites(W) and Jebusites.(X) And now the cry of the Israelites has reached me, and I have seen the way the Egyptians are oppressing(Y) them. 10 So now, go. I am sending(Z) you to Pharaoh to bring my people the Israelites out of Egypt.”(AA)

11 But Moses said to God, “Who am I(AB) that I should go to Pharaoh and bring the Israelites out of Egypt?”

12 And God said, “I will be with you.(AC) And this will be the sign(AD) to you that it is I who have sent you: When you have brought the people out of Egypt, you[b] will worship God on this mountain.(AE)

13 Moses said to God, “Suppose I go to the Israelites and say to them, ‘The God of your fathers has sent me to you,’ and they ask me, ‘What is his name?’(AF) Then what shall I tell them?”

14 God said to Moses, “I am who I am.[c] This is what you are to say to the Israelites: ‘I am(AG) has sent me to you.’”

15 God also said to Moses, “Say to the Israelites, ‘The Lord,[d] the God of your fathers(AH)—the God of Abraham, the God of Isaac and the God of Jacob(AI)—has sent me to you.’

“This is my name(AJ) forever,
    the name you shall call me
    from generation to generation.(AK)

16 “Go, assemble the elders(AL) of Israel and say to them, ‘The Lord, the God of your fathers—the God of Abraham, Isaac and Jacob(AM)—appeared to me and said: I have watched over you and have seen(AN) what has been done to you in Egypt. 17 And I have promised to bring you up out of your misery in Egypt(AO) into the land of the Canaanites, Hittites, Amorites, Perizzites, Hivites and Jebusites—a land flowing with milk and honey.’(AP)

18 “The elders of Israel will listen(AQ) to you. Then you and the elders are to go to the king of Egypt and say to him, ‘The Lord, the God of the Hebrews,(AR) has met(AS) with us. Let us take a three-day journey(AT) into the wilderness to offer sacrifices(AU) to the Lord our God.’ 19 But I know that the king of Egypt will not let you go unless a mighty hand(AV) compels him. 20 So I will stretch out my hand(AW) and strike the Egyptians with all the wonders(AX) that I will perform among them. After that, he will let you go.(AY)

21 “And I will make the Egyptians favorably disposed(AZ) toward this people, so that when you leave you will not go empty-handed.(BA) 22 Every woman is to ask her neighbor and any woman living in her house for articles of silver(BB) and gold(BC) and for clothing, which you will put on your sons and daughters. And so you will plunder(BD) the Egyptians.”(BE)

Notas al pie

  1. Exodus 3:6 Masoretic Text; Samaritan Pentateuch (see Acts 7:32) fathers
  2. Exodus 3:12 The Hebrew is plural.
  3. Exodus 3:14 Or I will be what I will be
  4. Exodus 3:15 The Hebrew for Lord sounds like and may be related to the Hebrew for I am in verse 14.