Daniel 6
New Catholic Bible
Daniel in the Lions’ Den[a]
Chapter 6
The Plot against Daniel. 1 Darius the Mede succeeded Belshazzar as king, at the age of sixty-two. 2 It pleased Darius to appoint one hundred and twenty satraps to rule throughout his kingdom.[b] 3 Over them he designated three administrators, including Daniel, to whom the satraps were to be accountable. In this way the king’s interests were to be safeguarded.
4 Daniel quickly became recognized as superior to the other administrators and satraps because of his exceptional qualities, and the king decided to place him in charge of the entire kingdom. 5 Therefore, the administrators and the satraps tried to find some grounds upon which they could bring charges against Daniel. But they could find no basis for complaint or the slightest evidence of corruption on his part, because he was so faithful in performing his duties that there was no possibility of charging him with negligence or corruption. 6 Therefore, they concluded, “We shall never find any basis to lodge a complaint against Daniel unless it is in connection with his God.”
7 As a result, these administrators and satraps conspired together, and then they came in a group to the king, saying, “May King Darius live forever! 8 All of us, the ministers of the kingdom, the prefects and the satraps, the counselors and the governors, are unanimous in our belief that the king should issue an edict and enforce a decree that whoever presents a petition to anyone, whether divine or human, during the next thirty days, other than to you, O king, shall be thrown into a den of lions. 9 We ask that Your Majesty ratify this edict immediately and sign the document, thereby making it unalterable, for the law of the Medes and the Persians cannot be revoked.” 10 Therefore, King Darius signed the document, thereby establishing its contents as a law.
11 Daniel Continues To Pray. Even after Daniel learned that the document had been signed, he continued his custom of retiring to his house, in which the windows in the upper room opened toward Jerusalem. Three times a day he fell to his knees, praying to God and giving him thanks, as he had always done.[c] 12 The conspirators, who were ever on the watch, broke into his room and found Daniel praying and pleading with God.
13 The conspirators were then granted an audience with the king during which they reminded him of the royal edict. “Your Majesty,” they said, “did you not sign a decree forbidding anyone for the next thirty days to present a petition to anyone, divine or human, except to you, O king, under the penalty of being thrown into the lions’ den?” The king replied, “The decree stands, according to the law of the Medes and the Persians, which cannot be revoked.” 14 Then they said to the king, “Daniel, one of the exiles from Judah, has totally disregarded both you, O king, and the decree you signed. He continues to offer his prayer three times a day.”
15 When the king heard this, he was greatly distressed, and he became determined to save Daniel. Until sunset he made every effort possible to rescue him. 16 Meanwhile, the conspirators continued to press the king in this matter, saying, “Your Majesty surely must know that it is a law of the Medes and Persians that no edict or decree can be changed once it has been issued by the king.”
17 Daniel Thrown into the Lions’ Den. Finally the king ordered Daniel to be brought forth and thrown into the den of lions, after first having said to Daniel, “May your God, whom you faithfully serve, deliver you.” 18 A stone was then brought forward and placed over the mouth of the pit. The king sealed it with his own signet ring and with the rings of his nobles to forestall any tampering in an attempt to rescue Daniel.
19 Then the king returned to his palace and spent the night in fasting. He refused to receive any concubines into his chamber and found himself unable to sleep. 20 At the first light of dawn he stood up and hurried to the lions’ den. 21 As he drew near, he cried out sorrowfully to Daniel, “O Daniel, servant of the living God, has your God, whom you serve so faithfully, been able to deliver you from the lions?”
22 Daniel answered the king, “May Your Majesty live forever! 23 My God sent his angel to seal the lions’ jaws, and they were not able to harm me, because I was judged blameless before him. Nor have I done any harm to you, O king.”
24 The king was overcome with great joy, and he ordered that Daniel be taken up out of the lions’ den. Therefore, Daniel was released from the den, and he was completely unhurt, because he had trusted in his God. 25 The king then commanded that the men who had accused Daniel were to be thrown into the lions’ den, together with their wives and their children. Before they reached the bottom of the pit, the lions overpowered them and crushed all their bones.
26 The King’s Profession of Faith. Then King Darius wrote to the nations and peoples of every language throughout the entire world, “May your property increase. 27 I decree that throughout my royal domain everyone is to tremble and fear before the God of Daniel:
“For he is the living God,
enduring forever.
His kingdom will never be destroyed,
and his dominion shall be without end.
28 He delivers, rescues,
and works signs and wonders
in heaven and on earth.
For he has delivered Daniel
from the power of the lions.”
29 Therefore, Daniel flourished during the reign of Darius and the reign of Cyrus the Persian.
Footnotes
- Daniel 6:1 The Babylonian kings are followed by a Persian monarch. Because he has been advanced to high offices in the empire, Daniel has aroused the jealousy of other officials. His manner of praying becomes the basis for an accusation, and he is condemned. But the trust and fidelity of the righteous will be rewarded: Daniel will be saved. Moreover—and this is the apologetic purpose of the story—the astonished king will make a public profession of faith in the living God who delivers, rescues, and will, himself, proclaim the unending reign of God (vv. 27-28).
- Daniel 6:2 The division of the empire into satraps was effected by Darius I of Persia in 521 B.C.
- Daniel 6:11 The verse tells us how a fervent Jew prayed: three times a day, facing toward Jerusalem.
ดาเนียล 6
Thai New Contemporary Bible
ดาเนียลในถ้ำสิงโต
6 ดาริอัสทรงเห็นชอบให้แต่งตั้งเสนาบดี 120 คนปกครองทั่วราชอาณาจักร 2 โดยมีผู้บริหารการปกครองสามนายปกครองเหนือคนเหล่านั้น หนึ่งในสามนั้นคือดาเนียล เสนาบดีจะรายงานต่อผู้บริหารการปกครองเพื่อรักษาผลประโยชน์ของกษัตริย์ 3 ดาเนียลมีคุณสมบัติดีเด่นเหนือกว่าผู้บริหารการปกครองคนอื่นและเสนาบดีทั้งหลาย กษัตริย์จึงดำริจะแต่งตั้งให้เขาดูแลทั่วราชอาณาจักร 4 ด้วยเหตุนี้ผู้บริหารการปกครองคนอื่นและเสนาบดีทั้งหลายจึงพยายามจับผิดดาเนียลในงานราชการแผ่นดินแต่ไม่สำเร็จ พวกเขาไม่พบข้อบกพร่องของดาเนียลเลยเพราะเขาซื่อสัตย์ ไม่เคยฉ้อราษฎร์บังหลวงหรือละเลยหน้าที่ 5 ในที่สุดคนเหล่านี้ก็พูดกันว่า “เราไม่มีทางหาเรื่องจับผิดดาเนียลคนนี้ได้เลย นอกจากเรื่องเกี่ยวกับพระบัญญัติของพระเจ้าของเขา”
6 ฉะนั้นผู้บริหารการปกครองคนอื่นและเหล่าเสนาบดีจึงรวมกลุ่มกันเข้าเฝ้ากษัตริย์และทูลว่า “ข้าแต่กษัตริย์ดาริอัส ขอจงทรงพระเจริญ! 7 ข้าพระบาททั้งหลาย ผู้บริหารการปกครอง ข้าหลวงภาค เสนาบดี ราชมนตรี และผู้ว่าการทั้งปวง เห็นพ้องต้องกันว่าฝ่าพระบาทควรออกพระราชกฤษฎีกาว่า หากผู้หนึ่งผู้ใดอธิษฐานต่อเทพเจ้าหรือขอต่อมนุษย์นอกเหนือจากฝ่าพระบาทในช่วงสามสิบวันที่จะถึงนี้ ข้าแต่กษัตริย์ ผู้นั้นจะต้องถูกโยนลงในถ้ำสิงโต 8 บัดนี้ ข้าแต่กษัตริย์ ขอทรงออกพระราชกฤษฎีกาเป็นลายลักษณ์อักษรที่ไม่มีผู้ใดเปลี่ยนแปลงได้ ซึ่งตามกฎหมายของชาวมีเดียและเปอร์เซียจะยกเลิกไม่ได้” 9 ฉะนั้นกษัตริย์ดาริอัสจึงให้ออกพระราชกฤษฎีกาเป็นลายลักษณ์อักษร
10 เมื่อดาเนียลทราบว่าพระราชกฤษฎีกาประกาศใช้แล้ว เขาก็กลับบ้านและขึ้นไปยังห้องชั้นบนซึ่งหน้าต่างเปิดไปทางกรุงเยรูซาเล็ม เขาคุกเข่า อธิษฐานขอบพระคุณพระเจ้าของเขาวันละสามครั้งตามที่เคยปฏิบัติเสมอมา 11 แล้วคนเหล่านั้นรวมกลุ่มกันไปเฝ้าดูและพบดาเนียลอธิษฐานทูลวิงวอนขอความช่วยเหลือจากพระเจ้า 12 พวกเขาจึงไปเข้าเฝ้ากษัตริย์และทูลเกี่ยวกับพระราชกฤษฎีกาว่า “ฝ่าพระบาททรงออกพระราชกฤษฎีกาแล้วไม่ใช่หรือว่า หากผู้หนึ่งผู้ใดอธิษฐานต่อเทพเจ้าหรือขอต่อมนุษย์นอกเหนือจากฝ่าพระบาทในช่วงสามสิบวันนี้ ข้าแต่กษัตริย์ ผู้นั้นจะต้องถูกโยนลงในถ้ำสิงโต?”
กษัตริย์ตรัสตอบว่า “กฤษฎีกานั้นมีผลบังคับใช้ตามกฎหมายของชาวมีเดียและเปอร์เซียซึ่งยกเลิกไม่ได้”
13 พวกเขาจึงทูลกษัตริย์ว่า “ข้าแต่กษัตริย์ ดาเนียลซึ่งเป็นเชลยคนหนึ่งจากยูดาห์ไม่ใส่ใจในฝ่าพระบาทหรือพระราชกฤษฎีกาที่ทรงให้บันทึกเป็นลายลักษณ์อักษร เขายังคงอธิษฐานวันละสามครั้ง” 14 เมื่อกษัตริย์ทรงทราบเช่นนี้ก็ทุกข์พระทัยยิ่งนัก ทรงครุ่นคิดหาวิธีช่วยเหลือดาเนียลจนพลบค่ำ
15 คนเหล่านั้นก็รวมกลุ่มกันมาเข้าเฝ้าและทูลว่า “ข้าแต่กษัตริย์ ขอทรงระลึกว่าตามกฎหมายของชาวมีเดียและเปอร์เซีย คำสั่งหรือกฤษฎีกาใดๆ ของกษัตริย์ที่ออกไปจะเปลี่ยนแปลงไม่ได้เลย”
16 ฉะนั้นกษัตริย์จึงมีพระบัญชา และพวกเขาก็จับดาเนียลโยนลงในถ้ำสิงโต กษัตริย์ตรัสกับดาเนียลว่า “ขอให้พระเจ้าที่เจ้าปรนนิบัติเสมอมานั้นช่วยเหลือเจ้าเถิด!”
17 เขานำหินก้อนหนึ่งมาปิดที่ปากถ้ำ แล้วกษัตริย์ประทับตราพระธำมรงค์ที่หินนั้น และบรรดาขุนนางประทับตราแหวนของตนเพื่อไม่ให้ใครมาเปลี่ยนแปลงแก้ไขสถานการณ์ของดาเนียลได้ 18 แล้วกษัตริย์เสด็จกลับวัง ทรงงดเสวยและการบันเทิงทั้งปวง และพระองค์บรรทมไม่หลับตลอดทั้งคืนนั้น
19 ทันทีที่ฟ้าสาง กษัตริย์ก็รีบรุดมายังถ้ำสิงโต 20 เมื่อเข้ามาใกล้ถ้ำ พระองค์ตรัสเรียกดาเนียลด้วยพระสุรเสียงอันปวดร้าวว่า “โอ ดาเนียลผู้รับใช้ของพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์อยู่ พระเจ้าที่เจ้ารับใช้เสมอมานั้นช่วยเจ้าให้พ้นจากสิงโตได้หรือเปล่า?”
21 ดาเนียลทูลตอบว่า “ข้าแต่กษัตริย์ ขอจงทรงพระเจริญ! 22 พระเจ้าของข้าพระบาททรงส่งทูตของพระองค์มาปิดปากสิงโตไว้ พวกมันไม่ได้ทำอะไรข้าพระบาทเลย เพราะข้าพระบาทบริสุทธิ์ในสายพระเนตรของพระเจ้า และไม่เคยทำผิดประการใดต่อหน้าองค์กษัตริย์เลย”
23 กษัตริย์ทรงยินดีเป็นล้นพ้น ตรัสสั่งให้ดึงดาเนียลขึ้นจากถ้ำ เมื่อดาเนียลขึ้นมาแล้วปรากฏว่าเขาไม่มีบาดแผลใดๆ เพราะเขาไว้วางใจพระเจ้าของเขา
24 กษัตริย์ทรงบัญชาให้จับบรรดาผู้ที่กล่าวหาดาเนียลอย่างผิดๆ โยนลงในถ้ำสิงโตพร้อมทั้งภรรยาและลูกๆ ร่างของคนเหล่านั้นก็ถูกสิงโตขย้ำจนกระดูกแหลกก่อนที่จะกระทบพื้นถ้ำ
25 แล้วกษัตริย์ดาริอัสทรงเขียนถึงพลเมืองทุกชาติทุกภาษาทั่วอาณาจักรว่า
“ขอให้ท่านทั้งหลายเจริญรุ่งเรืองเถิด!
26 “ข้าพเจ้าออกกฤษฎีกาให้ทุกคนทั่วราชอาณาจักรจงเคารพยำเกรงพระเจ้าของดาเนียล
“เพราะพระองค์ทรงเป็นพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์อยู่
และทรงดำรงอยู่ตลอดกาล
ราชอาณาจักรของพระองค์จะไม่มีวันถูกทำลาย
ราชอำนาจของพระองค์ไม่มีที่สิ้นสุด
27 พระองค์ทรงช่วยและทรงกอบกู้
ทรงกระทำหมายสำคัญและการอัศจรรย์ต่างๆ
ในสวรรค์และบนแผ่นดินโลก
พระองค์ทรงกอบกู้ดาเนียล
จากอำนาจของสิงโต”
28 ดังนั้นดาเนียลจึงเจริญรุ่งเรืองในรัชกาลกษัตริย์ดาริอัส และในรัชกาลของกษัตริย์ไซรัส[a]แห่งเปอร์เซีย
Footnotes
- 6:28 หรือดาริอัสนั่นคือในรัชสมัยของไซรัส
Thai New Contemporary Bible Copyright © 1999, 2001, 2007 by Biblica, Inc.® Used by permission. All rights reserved worldwide.