Add parallel Print Page Options

Isaiah Encourages Hezekiah

19 When king Hezekiah heard it, he tore his clothes and he covered himself with sackcloth and went into the house (temple) of the Lord.(A) Then he sent Eliakim who was in charge of his household, Shebna the scribe, and the elders of the priests, covered with sackcloth, to Isaiah the prophet the son of Amoz. They said to him, “Thus says Hezekiah, ‘This is a day of distress and anxiety, of punishment and humiliation; for children have come to [the time of their] birth and there is no strength to rescue them. It may be that the Lord your God will hear all the words of the Rabshakeh, whom his master the king of Assyria has sent to taunt and defy the living God, and will rebuke the words which the Lord your God has heard. So offer a prayer for the remnant [of His people] that is left [in Judah].’” So the servants of King Hezekiah came to Isaiah. Isaiah said to them, “Say this to your master: ‘Thus says the Lord, “Do not be afraid because of the words that you have heard, with which the servants of the king of Assyria have reviled (blasphemed) Me. Behold, I will put a spirit in him so that he will hear a rumor and return to his own land. And I will make him fall by the sword in his own land.”’”

Sennacherib Defies God

So the Rabshakeh returned and found the king of Assyria fighting against Libnah [a fortified city of Judah]; for he had heard that the king had left Lachish. When the king heard them say concerning Tirhakah king of [a]Ethiopia, “Behold, he has come out to make war against you,” he sent messengers again to Hezekiah, saying, 10 “Say this to Hezekiah king of Judah, ‘Do not let your God on whom you rely deceive you by saying, “Jerusalem shall not be handed over to the king of Assyria.” 11 Listen, you have heard what the Assyrian kings have done to all the lands, destroying them completely. So will you be spared? 12 Did the gods of the nations whom my forefathers destroyed rescue them—Gozan and Haran [of Mesopotamia] and Rezeph and the people of Eden who were in Telassar? 13 Where is the king of Hamath, the king of Arpad [of northern Syria], the king of the city of Sepharvaim, and of Hena and Ivvah?’”

Hezekiah’s Prayer

14 Hezekiah received the letter from the hand of the messengers and read it. Then he went up to the house (temple) of the Lord and spread it out before the Lord.(B) 15 Hezekiah prayed before the Lord and said, “O Lord, the God of Israel, who is enthroned above the cherubim [of the [b]ark in the temple], You are the God, You alone, of all the kingdoms of the earth. You have made the heavens and the earth. 16 O Lord, bend down Your ear and hear; Lord, open Your eyes and see; hear the [taunting] words of Sennacherib, which he has sent to taunt and defy the living God. 17 It is true, Lord, that the Assyrian kings have devastated the nations and their lands 18 and have thrown their gods into the fire, for they were not [real] gods but [only] the work of men’s hands, wood and stone. So they [could destroy them and] have destroyed them. 19 Now, O Lord our God, please, save us from his hand so that all the kingdoms of the earth may know [without any doubt] that You alone, O Lord, are God.”

God’s Answer through Isaiah

20 Then Isaiah the son of Amoz sent word to Hezekiah, saying, “Thus says the Lord, the God of Israel: ‘I have heard your prayer to Me regarding Sennacherib king of Assyria.’(C) 21 This is the word that the Lord has spoken against him:

‘The virgin daughter of Zion
Has despised you and mocked you;
The daughter of Jerusalem
Has shaken her head behind you!
22 
‘Whom have you taunted and blasphemed?
Against whom have you raised your voice,
And haughtily lifted up your eyes?
Against the Holy One of Israel!
23 
‘Through your messengers you have taunted and defied the Lord,
And have said [boastfully], “With my many chariots
I came up to the heights of the mountains,
To the remotest parts of Lebanon;
I cut down its tall cedar trees and its choicest cypress trees.
I entered its most distant lodging, its densest forest.
24 
“I dug wells and drank foreign waters,
And with the sole of my feet I dried up
All the rivers of [the Lower Nile of] Egypt.”

25 
‘Have you not heard [asks the God of Israel]?
Long ago I did it;
From ancient times I planned it.
Now I have brought it to pass,
That you [king of Assyria] should [be My instrument to] turn fortified cities into ruinous heaps.
26 
‘Therefore their inhabitants were powerless,
They were shattered [in spirit] and put to shame;
They were like plants of the field, the green herb,
As grass on the housetops is scorched before it is grown up.
27 
‘But I [the Lord] know your sitting down [O Sennacherib],
Your going out, your coming in,
And your raging against Me.
28 
‘Because of your raging against Me,
And because your arrogance and complacency have come up to My ears,
I will put My hook in your nose,
And My bridle in your lips,
And I will turn you back [to Assyria] by the way that you came.

29 ‘Then this shall be the sign [of these things] to you [Hezekiah]: this year you will eat what grows of itself, in the second year what springs up voluntarily, and in the third year sow and reap, plant vineyards, and eat their fruit. 30 The survivors who remain of the house of Judah will again take root downward and bear fruit upward. 31 For a remnant will go forth from Jerusalem, and [a band of] survivors from Mount Zion. The zeal of the Lord of hosts shall perform this.

32 ‘Therefore thus says the Lord concerning the king of Assyria: “He will not come to this city [Jerusalem] nor shoot an arrow there; nor will he come before it with a shield nor throw up a siege ramp against it. 33 By the way that he came, by the same way he will return, and he will not come into this city,”’ declares the Lord. 34 ‘For I will protect this city to save it, for My own sake and for My servant David’s sake.’”

35 Then it came to pass that night, that the [c]angel of the Lord went forth and struck down 185,000 [men] in the camp of the Assyrians; when the survivors got up early in the morning, behold, all [185,000] of them were dead. 36 So Sennacherib king of Assyria [d]left and returned home, and lived at [e]Nineveh. 37 It came about as he was worshiping in the house of Nisroch his god, that his sons Adrammelech and Sharezer killed him with a sword; and they escaped to the land of Ararat. And Esarhaddon his son became king in his place.

Footnotes

  1. 2 Kings 19:9 Heb Cush.
  2. 2 Kings 19:15 I.e. God’s symbolic throne.
  3. 2 Kings 19:35 See note Gen 16:7.
  4. 2 Kings 19:36 An account of his military campaign against Judah in 701 b.c. was recorded by Sennacherib on a hexagonal baked clay prism found in the ruins of his palace in Nineveh, in northern Iraq.
  5. 2 Kings 19:36 I.e. the capital city of Assyria.
Book name not found: 2 Kings for the version: Ne Bibliaj Tik Nawat.

Nabahala si Ezechias. Inaliw ni Isaias.

19 At nangyari, nang mabalitaan ng haring Ezechias, ay hinapak niya ang kaniyang mga suot, at (A)nagbalot ng kayong magaspang, at (B)pumasok sa bahay ng Panginoon.

At kaniyang sinugo si Eliacim, na katiwala sa bahay, at si Sebna na kalihim, at ang mga matanda sa mga saserdote na may mga balot na kayong magaspang, kay Isaias na propeta na anak ni Amos.

At sinabi nila sa kaniya, Ganito ang sabi ni Ezechias, Ang araw na ito ay araw ng kabagabagan, at ng pagsaway, at ng pagkutya: sapagka't ang mga anak ay nagsidating sa kapanganakan, at walang kalakasang ilabas.

(C)Marahil ay didinggin ng Panginoon mong Dios ang lahat ng mga salita ni Rabsaces (D)na siyang sinugo ng kaniyang panginoon na hari sa Asiria upang tungayawin ang buháy na Dios, at sasansalain ang mga salita na narinig ng Panginoon mong Dios: kaya't idalangin mo ang (E)labis na natitira.

Sa gayo'y ang mga lingkod ng haring Ezechias ay nagsiparoon kay Isaias.

At sinabi ni Isaias sa kanila, Ganito ang inyong sasabihin sa inyong panginoon, Ganito ang sabi ng Panginoon, Huwag kang matakot sa mga salita na iyong narinig, na ipinanungayaw sa akin ng (F)mga lingkod ng hari sa Asiria.

Narito, ako'y maglalagay ng isang espiritu sa kaniya, at siya'y (G)makakarinig ng kaingay, at babalik sa kaniyang sariling lupain; at aking ipabubuwal siya sa pamamagitan ng tabak sa kaniyang sariling lupain.

Ang panalangin ni Ezechias.

Sa gayo'y bumalik si Rabsaces, at nasumpungan ang hari sa Asiria na nakikipagdigma laban sa (H)Libna: sapagka't nabalitaan niya na kaniyang (I)nilisan ang Lachis.

At ng kaniyang marinig na sabihin ang tungkol kay Thiraca na hari sa Ethiopia, Narito, siya'y lumabas upang lumaban sa iyo, siya'y nagsugo ng mga sugo uli kay Ezechias, na sinasabi,

10 Ganito ang inyong sasalitain kay Ezechias na hari sa Juda, na sasabihin, Huwag (J)kang dayain ng Dios (K)na iyong tinitiwalaan na sabihin, Ang Jerusalem ay hindi mabibigay sa kamay ng hari sa Asiria.

11 Narito, nabalitaan mo ang ginawa ng mga hari sa Asiria sa lahat ng lupain, sa paglipol na lubos sa kanila: at maliligtas ka ba?

12 (L)Iniligtas ba sila ng mga dios ng mga bansa na nilipol ng aking mga magulang, gaya ng (M)Gozan, at ng (N)Haran, at ng Reseph, at ng mga anak ni (O)Eden na nangasa Thalasar?

13 (P)Saan nandoon ang hari sa Hamath, at ang hari sa Arphad, at ang hari sa bayan ng Sepharvaim, ng Hena, at ng Hiva?

14 (Q)At tinanggap ni Ezechias ang sulat sa kamay ng mga sugo, at binasa; at pumanhik si Ezechias sa bahay ng Panginoon, at iniladlad sa harap ng Panginoon.

15 (R)At si Ezechias ay dumalangin sa harap ng Panginoon at nagsabi, Oh Panginoon, na Dios ng Israel (S)na nauupo sa mga querubin, ikaw ang Dios, ikaw lamang sa lahat ng kaharian sa lupa; ikaw ang lumikha ng langit at lupa.

16 (T)Ikiling mo ang iyong pakinig, Oh Panginoon, at iyong dinggin; idilat mo ang iyong mga mata, Oh Panginoon, at tumingin ka: at dinggin mo ang mga salita ni Sennacherib, na (U)kaniyang ipinasugo upang ipanungayaw sa buháy na Dios.

17 Sa katotohanan, Panginoon, sinira ng mga hari sa Asiria ang mga bansa, at ang kanilang mga lupain,

18 At inihagis ang kanilang mga dios sa apoy: sapagka't sila'y hindi mga dios, kundi (V)gawa ng mga kamay ng mga tao, na kahoy at bato; kaya't kanilang nilipol ang mga yaon.

19 Ngayon nga, Oh Panginoon naming Dios, iligtas mo kami, isinasamo ko sa iyo sa kaniyang kamay, upang (W)makilala ng lahat na kaharian sa lupa na ikaw ang Panginoong Dios, ikaw lamang.

20 Nang magkagayo'y nagsugo si Isaias na anak ni Amos kay Ezechias, na nagsasabi, Ganito ang sabi ng Panginoon, ng Dios ng Israel, (X)Yamang ikaw ay dumalangin sa akin laban kay Sennacherib na hari sa Asiria, (Y)dininig kita.

21 Ito ang salita na sinalita ng Panginoon tungkol sa kaniya. Niwalang kabuluhan ka ng (Z)anak na dalaga ng Sion at tinatawanan ka, ang anak na babae ng Jerusalem ay iginalaw ang kaniyang ulo sa iyo.

22 Sino ang iyong pinulaan at tinungayaw? at laban kanino itinaas mo ang iyong tinig at ipinandilat mo ang iyong mga mata ng mataas? sa makatuwid baga'y laban (AA)sa Isang Banal ng Israel.

23 (AB)Sa pamamagitan ng iyong mga sugo ay iyong pinulaan ang Panginoon, at sinabi mo, Sa karamihan ng aking mga karo ako'y nakaahon sa kataasan ng mga bundok, sa mga kaloobloobang bahagi ng Libano; at aking ibubuwal ang mga matayog na sedro niyaon, at ang mga piling puno ng abeto niyaon: at ako'y papasok sa kaniyang pinaka malayong tuluyan, sa gubat ng kaniyang mabungang bukid.

24 Ako'y humukay at uminom ng tubig ng iba, at aking tutuyuin ang lahat na ilog (AC)ng Egipto ng talampakan ng aking mga paa.

Ang hula ni Isaias sa paglaya.

25 Hindi mo ba nabalitaan kung paanong aking ginawa na malaon na, at aking iniakma ng una? ngayo'y aking pinapangyari, upang iyong sirain ang mga bayang nakukutaan na magiging mga guho na bunton.

26 Kaya't ang kanilang mga mananahan ay may munting kapangyarihan, sila'y nanganglupaypay at nangatulig; sila'y gaya ng (AD)damo sa bukid, at ng sariwang gugulayin, na gaya ng damo sa mga bubungan, at gaya ng trigo na lanta bago nakalaki.

27 (AE)Nguni't talastas ko ang iyong pagupo, at ang iyong paglabas, at ang iyong pagpasok, at ang iyong pagiinit laban sa akin.

28 Dahil sa iyong galit laban sa akin, at dahil sa iyong kagilasan ay dumating sa aking mga pakinig, kaya't (AF)aking ikakawit ang aking taga sa iyong ilong, at ang aking paningkaw sa iyong mga labi, at ibabalik kita sa daan na iyong pinanggalingan.

29 At ito ang magiging tanda sa iyo: ikaw ay kakain sa taong ito (AG)ng tumutubo sa sarili, at sa ikalawang taon ay ang tumubo roon; at sa ikatlong taon ay maghasik kayo, at umani, at mag-ubasan, at kanin ninyo ang bunga niyaon.

30 At ang nalabi na nakatanan sa mga anak ni Juda ay maguugat uli sa ilalim, at magbubunga sa itaas,

31 Sapagka't sa Jerusalem ay lalabas ang isang nalabi, at sa bundok ng Sion ay silang magtatanan: gaganapin ito ng (AH)sikap ng Panginoon.

32 Kaya't ganito ang sabi ng Panginoon, tungkol sa hari sa Asiria. Siya'y hindi paririto sa bayang ito, o magpapahilagpos man ng pana riyan, ni haharap man siya riyan na may kalasag, o maghahagis man ng (AI)bunton laban doon.

33 Sa daang kaniyang pinanggalingan, doon din siya babalik, at hindi siya darating sa bayang ito, sabi ng Panginoon.

34 (AJ)Sapagka't aking ipagsasanggalang ang bayang ito upang iligtas, (AK)dahil sa akin at dahil sa aking lingkod na si David.

35 At (AL)nangyari, nang gabing yaon, na ang (AM)anghel ng Panginoon ay lumabas, at nanakit sa kampamento ng mga taga Asiria ng isang daan at walong pu't limang libo: at nang ang mga tao ay magsibangong maaga sa kinaumagahan, narito, silang lahat ay mga bangkay.

36 Sa gayo'y umalis si Sennacherib na hari sa Asiria, at yumaon, at bumalik, at tumahan sa Ninive.

37 At nangyari, nang siya'y sumamba sa bahay ni Nisroch na kaniyang dios, na sinugatan siya ng tabak ni (AN)Adramelech, at ni Saresar: at sila'y nagsitanan na patungo sa lupain ng Ararat. At si Esar-hadon na kaniyang anak ay naghari na kahalili niya.