Add parallel Print Page Options

Wala Patya ni David si Saul

24 Sa pagbalik ni Saul gikan sa pagpakiggira batok sa mga Filistihanon, gisultihan siya nga atua si David sa kamingawan sa En Gedi. Busa nagpili siyag 3,000 ka mga tawo gikan sa tibuok Israel ug milakaw sa pagpangita kang David ug sa mga tawo niini didto duol sa kabatoan nga gipuy-an sa mga kanding nga ihalas. Nakaabot si Saul sa toril sa mga karnero nga anaa mahimutang sa daplin sa dalan, ug may langub didto. Misulod si Saul sa langub aron magtuman sa sugo sa lawas. Didto diay sa kinasuloran nga bahin sa langub nagtago si David ug ang iyang mga tawo. Miingon ang mga tawo ni David kaniya, “Mao na gayod kini ang higayon nga giingon sa Ginoo nga itugyan niya kanimo ang imong kaaway ug bahala ka na kon unsa ang imong gustong buhaton kaniya.” Unya mihinay-hinay ug duol si David ngadto sa nahimutangan ni Saul ug giputol niya ang tumoy sa bisti niini. Wala kini mamatikdi ni Saul. Apan pagkahuman, gihasol si David sa iyang konsensya tungod sa iyang pagputol sa sidsid sa bisti ni Saul. Miingon siya sa iyang mga tawo, “Hinaut nga dili motugot ang Ginoo nga maghimo akog daotan batok sa akong agalon, ang hari nga pinili sa Ginoo.” Pinaagi niining iyang gipanulti gibadlong niya ang iyang mga tawo, ug wala niya sila tugoti nga patyon si Saul. Mibiya si Saul sa langub ug mipadayon sa paglakaw.

Unya migawas si David gikan sa langub ug gitawag si Saul, “Mahal nga Hari!” Sa dihang milingi si Saul, miluhod si David sa pagtahod kaniya. Unya miingon si David kang Saul, “Nganong mituo ka sa mga tawo nga nagaingon kanimo nga nagatinguha ako sa pagpatay kanimo? 10 Karong adlawa nakita mo mismo kon giunsa ka pagtugyan sa Ginoo kanako didto sa sulod sa langub. Giingnan ako sa uban kong mga tawo nga patyon ka, apan wala ko ikaw patya. Miingon ako kanila nga dili ko hilabtan ang akong agalon tungod kay pinili siya sa Ginoo. 11 Amahan, tan-awa ang bahin sa imong bisti nga akong gikuptan. Giputol ko ang sidsid sa imong bisti apan wala ko ikaw patya. Nagapamatuod kini nga wala akoy tuyo sa pagpasipala kanimo o sa pagrebelde kanimo. Wala ako makasala batok kanimo apan nagtinguha ka sa pagpatay kanako. 12 Hinaut nga ang Ginoo mao ang maghukom kanatong duha, ug hinaut nga panimaslan ka niya sa imong daotang gihimo kanako. Apan ako dili gayod manghilabot kanimo, 13 sama sa panultihon nga nagaingon, ‘Ang daotan lang nga tawo ang nagahimog daotan.’ Busa dili gayod ako manghilabot kanimo. 14 Ikaw nga usa ka hari sa Israel naglisod-lisod gayod sa pagpangita kanako. Ngano, kinsa ba gayod ako nga imo mang gukdon? Sama lang ako sa usa ka patay nga iro o pulgas. 15 Hinaut nga ang Ginoo mao ang maghukom ug modesisyon kon kinsa ang sad-an kanatong duha. Hinaut nga dunggon niya ako, labanan ug luwason gikan sa imong mga kamot.”

16 Pagkahuman ug sulti ni David, miingon si Saul, “Ikaw ba gayod kana David, anak ko?” Ug mihilak siya ug kusog. 17 Miingon pa gayod siya, “Mas matarong ka kay kanako. Gibuhatan ko ikaw ug daotan apan gibalosan mo akog maayo. 18 Karong adlawa gipakita mo kanako ang imong kaayo. Gitugyan ako sa Ginoo kanimo, apan wala mo ako patya. 19 Ang uban, kon makita nila ang ilang kaaway, dili nila kini pasagdan nga makaikyas. Hinaut nga balosan ka sa Ginoo sa kaayo nga gipakita mo kanako karong adlawa. 20 Nasayod ako nga mahimo ka gayong hari, ug ang gingharian sa Israel molig-on ubos sa imong pagdumala. 21 Karon, ipanumpa kanako sa ngalan sa Ginoo nga dili mo patyon ang akong mga kaliwat, aron dili mawala ang ngalan sa akong pamilya.” 22 Busa nanumpa si David kang Saul. Unya mipauli si Saul, apan si David ug ang iyang mga tawo mibalik sa ilang kuta.

Si David, si Nabal, ug si Abigail

25 Unya namatay si Samuel, ug ang tanang mga Israelinhon nagtigom ug nagsubo alang kaniya. Gilubong nila siya sa iyang dapit sa Rama.

Human niadto, milugsong si David sa kamingawan sa Maon.[a] Didto sa Maon may usa ka tawo nga adunahan kaayo, nga may yuta[b] sa Carmel. May 1,000 siya ka kanding, ug 3,000 ka karnero nga iyang gipatupihan didto sa Carmel. Si Nabal ang iyang ngalan. Gikan siya sa kaliwat ni Caleb, ug ang iyang asawa mao si Abigail. Maalam ug matahom si Abigail, apan si Nabal daling masuko ug ngil-ad ug batasan.

Samtang didto si David sa kamingawan, nabalitaan niya nga nagpatupi si Nabal sa iyang mga karnero. 5-6 Busa nagpadala siyag napulo ka batan-ong lalaki sa Carmel. Gisugo niya sila nga isulti kini nga mensahe kang Nabal: “Kumusta! Hinaut nga maangkon mo ang taas nga kinabuhi. Ug hinaut nga maayo ang imong kahimtang ug ang kahimtang sa imong tibuok panimalay, ug ang tanan nga anaa uban kanimo. Nakabalita ako nga nagpatupi ka sa imong mga karnero. Sa dihang nakauban namo ang imong mga magbalantay sa karnero sa Carmel, wala namo sila unsaa ug walay nawala kanila. Pangutan-a sila, ug sultihan ka nila. Karon, nagahangyo ako nga ipakita mo ang imong kaayo sa akong mga tawo, kay pista man karon. Isipa ako nga imong anak ug ang akong mga sulugoon imo usab nga mga sulugoon; hatagi kamig bisan unsa nga imong ikahatag kanamo.”

Busa sa pag-abot sa mga tawo ni David, gisulti nila kang Nabal ang mensahe ni David. Unya naghulat sila sa iyang tubag. 10 Miingon si Nabal sa mga tawo ni David, “Si kinsa ba kini si David nga anak ni Jesse? Karong mga panahona daghang mga sulugoon nga manglayas gikan sa ilang mga agalon. 11 Nganong ihatag ko man kaninyo ang akong pan, tubig, ug ang karne sa mananap nga akong gipaihaw alang sa mga tigtupi sa akong mga karnero? Wala gani ako masayod kon asa kamo gikan!”

12 Mibalik ang mga tawo ni David ug gisugilon nila kaniya ang giingon ni Nabal. 13 Unya miingon si David sa iyang mga tawo, “Itakin ang inyong mga espada!” Busa gitakin nila ang ilang mga espada, ug mao usab ang gihimo ni David. Mga 400 ka mga tawo ang nanguban kang David. Nagpabilin ang 200 aron sa pagbantay sa mga kargamento.

14 Usa sa mga sulugoon ni Nabal miingon kang Abigail nga asawa ni Nabal, “Nagpadala dinhi si David ug mga mensahero gikan sa kamingawan, ug nangumusta pa sila kang Nabal nga among agalon, apan giinsulto lang niya sila. 15 Maayo kaayo kining mga tawhana kanamo; wala nila kami pasipad-i. Ug sa tibuok nga panahon nga didto kami sa uma duol kanila, wala gayoy nawala kanamo. 16 Gipanalipdan nila kami adlaw ug gabii sa dihang nagabantay kami sa mga karnero. 17 Karon, hunahunaa kon unsay maayo nimong buhaton, tungod kay moabot ang katalagman sa imong bana ug sa iyang tibuok panimalay. Daotan kaayo siya ug batasan ug dili siya masultihan.”

18 Wala na mag-usik ug panahon si Abigail. Nagpakuha siyag 200 ka buok pan, duha ka sudlanan nga panit nga puno ug bino, lima ka inihaw nga karnero, usa ka sako nga sinanlag nga lugas, 100 ka hakop nga pasas, ug 200 ka hakop binulad nga igos. Unya gipakarga niya kini sa mga asno, 19 ug giingnan ang mga sulugoon, “Pag-una kamo! Mosunod lang ako kaninyo.” Apan wala niya sultihi ang iyang bana nga si Nabal.

20 Samtang gapalugsong si Abigail agi sa kilid sa bukid sakay sa iyang asno, nakita niya nga nagpadulong si David ug ang iyang mga tawo paingon kaniya. 21 Dili pa lang dugay nga miingon si David, “Walay kapuslanan ang pagbantay ko sa mga kabtangan ni Nabal sa kamingawan aron walay mawala. Gibalosan niyag daotan ang akong kaayo kaniya. 22 Hinaut nga silotan ako sa Dios ug labihan gayod kon dili ko mahurot pagpatay hangtod sa buntag ang tanang mga lalaki nga iyang sakop.”

23-24 Sa dihang nagaabot na sila, midali-dali si Abigail ug kanaog sa iyang asno ug miluhod sa atubangan ni David agig pagtahod kaniya. Miingon siya, “Palihog, sir, pamatia ako. Ako na lang ang pakasad-a. 25 Hinaut nga dili mo tagdon ang daotan nga si Nabal. Angay gayod kaniya ang iyang ngalan nga Nabal, nga ang buot ipasabot, ‘buang-buang.’ Sir, wala gayod ako makakita sa mga tawo nga imong gipadala. 26 Karon, gipugngan ka sa Ginoo sa pagpanimalos ug sa pagpatay. Ipanumpa ko sa buhi nga Ginoo ug kanimo, nga hinaut pa nga ang imong mga kaaway ug ang tanan nga buot mopasipala kanimo silotan sa Dios sama nga silotan niya si Nabal. 27 Kon mahimo, sir, dawata kining mga gasa nga akong gidala alang kanimo, ug ihatag sa imong mga tawo. 28 Palihog pasayloa ako sa akong mga kakulangon. Sigurado gayod nga ang Ginoo maghimo kanimong hari ingon man ang imong mga kaliwat, tungod kay nagapakiggira ka alang kaniya. Hinaut pa nga walay daotang mahitabo kanimo samtang buhi ka pa. 29 Bisan pa ug may mogukod kanimo aron sa pagpatay kanimo, tipigan ka gihapon sa Ginoo nga imong Dios sama sa tawo nga nagatipig sa mahalong butang. Apan ang imong mga kaaway mahisama sa bato nga gibala sa lambayog. 30 Kon matuman na ang tanan nga maayong mga butang nga gisaad sa Ginoo kanimo, ug mahimo ka nang hari sa Israel, 31 dili ka hasolon sa imong konsensya tungod kay wala ka manimalos ug mopatay sa walay igong hinungdan. Ug kon hatagan ka na sa Ginoo ug kalamposan, palihog ayaw ako kalimti.”

32 Miingon si David kang Abigail, “Dalaygon ang Ginoo, ang Dios sa Israel, nga nagpadala kanimo karong adlawa sa pagpakigkita kanako. 33 Salamat sa Dios sa imong maayong panghunahuna ug sa pagpugong mo kanako sa pagpanimalos ug pagpamatay niining adlawa. 34 Kon wala ka magdali-dali sa pagpakigkita kanako, wala untay mahibiling buhi sa mga tawo ni Nabal pagkabuntag. Kay mao kana ang akong gipanumpa sa buhi nga Ginoo, ang Dios sa Israel, nga nagpugong kanako sa paghimo ug daotan kanimo.” 35 Gidawat ni David ang mga gasa ni Abigail ug miingon, “Pauli ug ayaw na kabalaka. Tumanon ko ang imong gihangyo.”

36 Sa pag-abot ni Abigail sa ilang balay, naabtan niyang nagpakombira si Nabal nga daw usa ka hari. Malipayon kaayo siya ug labihan ka hubog. Busa wala lang una siya sultihi ni Abigail mahitungod sa iyang pagpakigkita kang David hangtod nianang pagkabuntag. 37 Sa dihang nahuwasan na siya pagkabuntag, gisuginlan siya ni Abigail sa nahitabo. Giataki siya sa sakit sa kasingkasing ug wala na siya makalihok. 38 Paglabay sa napulo ka adlaw, gisilotan siya sa Ginoo ug namatay.

39 Sa dihang nadunggan ni David nga namatay si Nabal, miingon siya, “Dalaygon ang Ginoo! Siya ang nanimalos ngadto kang Nabal sa pag-insulto niini kanako, ug gilikay niya ako sa pagpanimalos. Gisilotan niya si Nabal sa daotan niyang gihimo kanako.”

Unya nagpadala si David ug mga mensahero sa pagsulti kang Abigail nga buot niya kining pangasaw-on. 40 Pag-abot sa mga mensahero ni David sa Carmel, miingon sila kang Abigail, “Gipaanhi kami ni David kanimo aron pagdala kanimo ngadto kaniya aron mahimo niyang asawa.” 41 Miluhod si Abigail agig pagtahod kanila ug miingon, “Oo, mosugot ako. Andam ako sa pag-alagad kaniya bisan sa iyang mga sulugoon.[c] 42 Unya midali-dali si Abigail sa pagsakay sa asno ug miuban sa mga mensahero ni David. Gidala niya ang lima niya ka mga sulugoong babaye ug nahimo siyang asawa ni David. 43 Gipangasawa usab ni David si Ahinoam nga taga-Jezreel, ug silang duha nahimo niyang asawa. 44 Ang iyang asawa nga si Mical gipaminyo ni Saul kang Paltiel nga taga-Galim, nga anak ni Laish.

Footnotes

  1. 25:1 Maon: Mao kini sa ubang mga kopya sa Septuagint; apan sa Hebreo, Paran.
  2. 25:2 yuta: o, mga kabtangan.
  3. 25:41 bisan sa iyang mga sulugoon: sa literal, ug sa paghugas sa mga tiil sa iyang mga sulugoon.

David Spares Saul’s Life

24 [a]After Saul returned from pursuing the Philistines, he was told, “David is in the Desert of En Gedi.(A) So Saul took three thousand able young men from all Israel and set out to look(B) for David and his men near the Crags of the Wild Goats.

He came to the sheep pens along the way; a cave(C) was there, and Saul went in to relieve(D) himself. David and his men were far back in the cave. The men said, “This is the day the Lord spoke(E) of when he said[b] to you, ‘I will give your enemy into your hands for you to deal with as you wish.’”(F) Then David crept up unnoticed and cut(G) off a corner of Saul’s robe.

Afterward, David was conscience-stricken(H) for having cut off a corner of his robe. He said to his men, “The Lord forbid that I should do such a thing to my master, the Lord’s anointed,(I) or lay my hand on him; for he is the anointed of the Lord.” With these words David sharply rebuked his men and did not allow them to attack Saul. And Saul left the cave and went his way.

Then David went out of the cave and called out to Saul, “My lord the king!” When Saul looked behind him, David bowed down and prostrated himself with his face to the ground.(J) He said to Saul, “Why do you listen(K) when men say, ‘David is bent on harming(L) you’? 10 This day you have seen with your own eyes how the Lord delivered you into my hands in the cave. Some urged me to kill you, but I spared(M) you; I said, ‘I will not lay my hand on my lord, because he is the Lord’s anointed.’ 11 See, my father, look at this piece of your robe in my hand! I cut(N) off the corner of your robe but did not kill you. See that there is nothing in my hand to indicate that I am guilty(O) of wrongdoing(P) or rebellion. I have not wronged(Q) you, but you are hunting(R) me down to take my life.(S) 12 May the Lord judge(T) between you and me. And may the Lord avenge(U) the wrongs you have done to me, but my hand will not touch you. 13 As the old saying goes, ‘From evildoers come evil deeds,(V)’ so my hand will not touch you.

14 “Against whom has the king of Israel come out? Who are you pursuing? A dead dog?(W) A flea?(X) 15 May the Lord be our judge(Y) and decide(Z) between us. May he consider my cause and uphold(AA) it; may he vindicate(AB) me by delivering(AC) me from your hand.”

16 When David finished saying this, Saul asked, “Is that your voice,(AD) David my son?” And he wept aloud. 17 “You are more righteous than I,”(AE) he said. “You have treated me well,(AF) but I have treated you badly.(AG) 18 You have just now told me about the good you did to me; the Lord delivered(AH) me into your hands, but you did not kill me. 19 When a man finds his enemy, does he let him get away unharmed? May the Lord reward(AI) you well for the way you treated me today. 20 I know that you will surely be king(AJ) and that the kingdom(AK) of Israel will be established in your hands. 21 Now swear(AL) to me by the Lord that you will not kill off my descendants or wipe out my name from my father’s family.(AM)

22 So David gave his oath to Saul. Then Saul returned home, but David and his men went up to the stronghold.(AN)

David, Nabal and Abigail

25 Now Samuel died,(AO) and all Israel assembled and mourned(AP) for him; and they buried him at his home in Ramah.(AQ) Then David moved down into the Desert of Paran.[c]

A certain man in Maon,(AR) who had property there at Carmel, was very wealthy.(AS) He had a thousand goats and three thousand sheep, which he was shearing(AT) in Carmel. His name was Nabal and his wife’s name was Abigail.(AU) She was an intelligent and beautiful woman, but her husband was surly and mean in his dealings—he was a Calebite.(AV)

While David was in the wilderness, he heard that Nabal was shearing sheep. So he sent ten young men and said to them, “Go up to Nabal at Carmel and greet him in my name. Say to him: ‘Long life to you! Good health(AW) to you and your household! And good health to all that is yours!(AX)

“‘Now I hear that it is sheep-shearing time. When your shepherds were with us, we did not mistreat(AY) them, and the whole time they were at Carmel nothing of theirs was missing. Ask your own servants and they will tell you. Therefore be favorable toward my men, since we come at a festive time. Please give your servants and your son David whatever(AZ) you can find for them.’”

When David’s men arrived, they gave Nabal this message in David’s name. Then they waited.

10 Nabal answered David’s servants, “Who(BA) is this David? Who is this son of Jesse? Many servants are breaking away from their masters these days. 11 Why should I take my bread(BB) and water, and the meat I have slaughtered for my shearers, and give it to men coming from who knows where?”

12 David’s men turned around and went back. When they arrived, they reported every word. 13 David said to his men(BC), “Each of you strap on your sword!” So they did, and David strapped his on as well. About four hundred men went(BD) up with David, while two hundred stayed with the supplies.(BE)

14 One of the servants told Abigail, Nabal’s wife, “David sent messengers from the wilderness to give our master his greetings,(BF) but he hurled insults at them. 15 Yet these men were very good to us. They did not mistreat(BG) us, and the whole time we were out in the fields near them nothing was missing.(BH) 16 Night and day they were a wall(BI) around us the whole time we were herding our sheep near them. 17 Now think it over and see what you can do, because disaster is hanging over our master and his whole household. He is such a wicked(BJ) man that no one can talk to him.”

18 Abigail acted quickly. She took two hundred loaves of bread, two skins of wine, five dressed sheep, five seahs[d] of roasted grain,(BK) a hundred cakes of raisins(BL) and two hundred cakes of pressed figs, and loaded them on donkeys.(BM) 19 Then she told her servants, “Go on ahead;(BN) I’ll follow you.” But she did not tell(BO) her husband Nabal.

20 As she came riding her donkey into a mountain ravine, there were David and his men descending toward her, and she met them. 21 David had just said, “It’s been useless—all my watching over this fellow’s property in the wilderness so that nothing of his was missing.(BP) He has paid(BQ) me back evil(BR) for good. 22 May God deal with David,[e] be it ever so severely,(BS) if by morning I leave alive one male(BT) of all who belong to him!”

23 When Abigail saw David, she quickly got off her donkey and bowed down before David with her face to the ground.(BU) 24 She fell at his feet and said: “Pardon your servant, my lord,(BV) and let me speak to you; hear what your servant has to say. 25 Please pay no attention, my lord, to that wicked man Nabal. He is just like his name—his name means Fool(BW),(BX) and folly goes with him. And as for me, your servant, I did not see the men my lord sent. 26 And now, my lord, as surely as the Lord your God lives and as you live, since the Lord has kept you from bloodshed(BY) and from avenging(BZ) yourself with your own hands, may your enemies and all who are intent on harming my lord be like Nabal.(CA) 27 And let this gift,(CB) which your servant has brought to my lord, be given to the men who follow you.

28 “Please forgive(CC) your servant’s presumption. The Lord your God will certainly make a lasting(CD) dynasty for my lord, because you fight the Lord’s battles,(CE) and no wrongdoing(CF) will be found in you as long as you live. 29 Even though someone is pursuing you to take your life,(CG) the life of my lord will be bound securely in the bundle of the living by the Lord your God, but the lives of your enemies he will hurl(CH) away as from the pocket of a sling.(CI) 30 When the Lord has fulfilled for my lord every good thing he promised concerning him and has appointed him ruler(CJ) over Israel, 31 my lord will not have on his conscience the staggering burden of needless bloodshed or of having avenged himself. And when the Lord your God has brought my lord success, remember(CK) your servant.”(CL)

32 David said to Abigail, “Praise(CM) be to the Lord, the God of Israel, who has sent you today to meet me. 33 May you be blessed for your good judgment and for keeping me from bloodshed(CN) this day and from avenging myself with my own hands. 34 Otherwise, as surely as the Lord, the God of Israel, lives, who has kept me from harming you, if you had not come quickly to meet me, not one male belonging to Nabal(CO) would have been left alive by daybreak.”

35 Then David accepted from her hand what she had brought him and said, “Go home in peace. I have heard your words and granted(CP) your request.”

36 When Abigail went to Nabal, he was in the house holding a banquet like that of a king. He was in high(CQ) spirits and very drunk.(CR) So she told(CS) him nothing at all until daybreak. 37 Then in the morning, when Nabal was sober, his wife told him all these things, and his heart failed him and he became like a stone.(CT) 38 About ten days later, the Lord struck(CU) Nabal and he died.

39 When David heard that Nabal was dead, he said, “Praise be to the Lord, who has upheld my cause against Nabal for treating me with contempt. He has kept his servant from doing wrong and has brought Nabal’s wrongdoing down on his own head.”

Then David sent word to Abigail, asking her to become his wife. 40 His servants went to Carmel and said to Abigail, “David has sent us to you to take you to become his wife.”

41 She bowed down with her face to the ground and said, “I am your servant and am ready to serve you and wash the feet of my lord’s servants.” 42 Abigail(CV) quickly got on a donkey and, attended by her five female servants, went with David’s messengers and became his wife. 43 David had also married Ahinoam(CW) of Jezreel, and they both were his wives.(CX) 44 But Saul had given his daughter Michal, David’s wife, to Paltiel[f](CY) son of Laish, who was from Gallim.(CZ)

Footnotes

  1. 1 Samuel 24:1 In Hebrew texts 24:1-22 is numbered 24:2-23.
  2. 1 Samuel 24:4 Or “Today the Lord is saying
  3. 1 Samuel 25:1 Hebrew and some Septuagint manuscripts; other Septuagint manuscripts Maon
  4. 1 Samuel 25:18 That is, probably about 60 pounds or about 27 kilograms
  5. 1 Samuel 25:22 Some Septuagint manuscripts; Hebrew with David’s enemies
  6. 1 Samuel 25:44 Hebrew Palti, a variant of Paltiel