馬 太 福 音 18
Chinese New Testament: Easy-to-Read Version
谁是最伟大的?
18 这时,门徒们走过来,问耶稣∶“天国里谁最伟大?” 2 耶稣招呼过来一个孩子,让他站在他们面前, 3 说∶“我实话告诉你们,除非你们内心变得像孩子一样,否则你们永远进不了天国。 4 谁像这个孩子一样谦卑,谁就是天国里最伟大的人。
5 “谁以我的名义接受像这个孩子的人,谁就是在接受我。
耶稣警告犯罪的原因
6 这些孩子相信我,如果有人导致他们其中的一个去犯罪,他就要遭殃了,那么最好是让他挂着磨盘沉到海底去。 7 我为这个世上的人感到惋惜,因为总有使人犯罪的事情发生。这些事情必然会发生,导致这些事情发生的人要有祸了。 8 如果你的手或脚使你犯罪,就把它们砍下来扔掉。对于你来说,与其四肢俱全地被投入永恒的地狱之火,不如舍弃身体的一部分而获永生; 9 如果你的眼睛使你犯罪,就把它挖出来扔掉。对于你来说,与其双目俱全地被投入地狱之火,不如独眼而得到永生。
迷途的羔羊的寓言
10 要当心,不要看不起这些小孩子,我告诉你们,在天堂里,他们的天使总是与天父同在。 11 [a]
12 “有人有一百只羊,其中的一只跑丢了,这个人会把另外九十九只羊留在山上,去寻找那只迷途的羊。 13 我实话告诉你们,一旦他找到了那只迷途的羔羊,他的喜悦会比他为那九十九只没有迷失的羊的喜悦还要大。 14 同样,你们的天父也不愿意这些孩子中的任何一个迷失。
纠正错误行为
15 如果你的兄弟亏待了你,你不要声张,只在你俩之间指出他的错误。如果他听得进你的话,你就挽救了你的兄弟; 16 如果他听不进你的话,你就要找一两个证人一同去见他,这样‘对他的每一项指控都会得到两三个人的证明。’ [b] 17 如果他还听不进他们的话,你就去告诉教会,如果他连教会的话也不听,那么你就要像对待非教徒或者税吏那样来对待他。
18 “我实话告诉你们,你们在地上所做的审判,就是上帝的审判;你们在地上许下的宽恕,就是上帝的宽恕。 [c]
19 “我实话告诉你们,你们在地上的人若有两人同心祈祷一件事,天父就会成全你们的。 20 这是因为只要有两三个信仰我的人聚在一起,我一定会在他们中间。”
原谅的故事
21 彼得走上前来问∶“主,如果我的兄弟不断地亏待我,我要原谅他几次呢?七次够吗?”
22 耶稣说∶“我告诉你,不只七次,而是七十个七次 [d]。
23 “天国就像一个国王,他要和他的奴仆清算帐目。 24 国王开始算帐了。一个欠了国王好几千块银币的人被带到他面前。 25 欠债人无钱还债,主人命令他卖掉他所有的一切,甚至他的妻子和儿女,好偿还债务。 26 这个奴仆跪在国王面前哀求∶‘请您宽容我吧,我一定会还清债款的。’ 27 国王可怜他,就免了他的债,把他放了。
28 “这个奴仆离开国王后,就去找另外一个与他一起当差的奴仆,那个奴仆欠了他一百个银币。他卡住那个奴仆的脖子说∶‘还我的钱!’
29 “那个奴仆跪在地上哀求说∶‘请宽容我吧,我一定还清欠你的钱。’ 30 可是第一个奴仆不答应,而是把他的同伴送进了监狱,不还清欠债,就不放他出来。 31 其他的奴仆们目睹这一切,非常难过,就去告诉主人发生的一切。
32 “于是,主人把第一个奴仆叫回来,对他说∶‘你这个恶奴。你欠了我那么多的钱,你求我可怜你,我就免了你的债务, 33 难道你不该像我可怜你一样,可怜你的同伴吗?’ 34 主人非常生气,就把这个奴仆投进监狱。他不还清所有的债务,就不放他出来。
35 “除非你们从心底里宽恕你们的兄弟,否则,天父就会像那个国王对待他的奴仆一样对待你们。”
Footnotes
- 馬 太 福 音 18:11 一些希腊版本增有第11句∶“因为人子是来拯救迷失的人们的。”
- 馬 太 福 音 18:16 引自旧约《申命记》19:15。
- 馬 太 福 音 18:18 你们在人间禁止的事,在天国里也会被禁止,你们在人间允许的事,在天堂里也会被允许。
- 馬 太 福 音 18:22 也可做“七十七次”。
Mathew 18
Beibl William Morgan
18 Ar yr awr honno y daeth y disgyblion at yr Iesu, gan ddywedyd, Pwy sydd fwyaf yn nheyrnas nefoedd? 2 A’r Iesu a alwodd ato fachgennyn, ac a’i gosododd yn eu canol hwynt; 3 Ac a ddywedodd, Yn wir y dywedaf i chwi, Oddieithr eich troi chwi, a’ch gwneuthur fel plant bychain, nid ewch chwi ddim i mewn i deyrnas nefoedd. 4 Pwy bynnag gan hynny a’i gostyngo ei hunan fel y bachgennyn hwn, hwnnw yw’r mwyaf yn nheyrnas nefoedd. 5 A phwy bynnag a dderbynio gyfryw fachgennyn yn fy enw i, a’m derbyn i. 6 A phwy bynnag a rwystro un o’r rhai bychain hyn a gredant ynof fi, da fyddai iddo pe crogid maen melin am ei wddf, a’i foddi yn eigion y môr.
7 Gwae’r byd oblegid rhwystrau! canys anghenraid yw dyfod rhwystrau; er hynny gwae’r dyn hwnnw drwy’r hwn y daw’r rhwystr! 8 Am hynny os dy law neu dy droed a’th rwystra, tor hwynt ymaith, a thafl oddi wrthyt: gwell yw i ti fyned i mewn i’r bywyd yn gloff, neu yn anafus, nag a chennyt ddwy law, neu ddau droed, dy daflu i’r tân tragwyddol. 9 Ac os dy lygad a’th rwystra, tyn ef allan, a thafl oddi wrthyt: gwell yw i ti yn unllygeidiog fyned i mewn i’r bywyd, nag a dau lygad gennyt dy daflu i dân uffern. 10 Edrychwch na ddirmygoch yr un o’r rhai bychain hyn: canys yr ydwyf yn dywedyd i chwi, fod eu hangylion hwy yn y nefoedd bob amser yn gweled wyneb fy Nhad yr hwn sydd yn y nefoedd. 11 Canys daeth Mab y dyn i gadw’r hyn a gollasid. 12 Beth dybygwch chwi? O bydd gan ddyn gant o ddefaid, a myned o un ohonynt ar ddisberod; oni ad efe y namyn un cant, a myned i’r mynyddoedd, a cheisio’r hon a aeth ar ddisberod? 13 Ac os bydd iddo ei chael hi, yn wir meddaf i chwi, y mae yn llawenhau am honno mwy nag am y namyn un cant y rhai nid aethant ar ddisberod. 14 Felly nid yw ewyllys eich Tad yr hwn sydd yn y nefoedd, gyfrgolli’r un o’r rhai bychain hyn.
15 Ac os pecha dy frawd i’th erbyn, dos, ac argyhoedda ef rhyngot ti ac ef ei hun. Os efe a wrendy arnat, ti a enillaist dy frawd. 16 Ac os efe ni wrendy, cymer gyda thi eto un neu ddau, fel yng ngenau dau neu dri o dystion y byddo pob gair yn safadwy. 17 Ac os efe ni wrendy arnynt hwy, dywed i’r eglwys: ac os efe ni wrendy ar yr eglwys chwaith, bydded ef i ti megis yr ethnig a’r publican. 18 Yn wir meddaf i chwi, Pa bethau bynnag a rwymoch ar y ddaear, fyddant wedi eu rhwymo yn y nef: a pha bethau bynnag a ryddhaoch ar y ddaear, a fyddant wedi eu rhyddhau yn y nef. 19 Trachefn meddaf i chwi, Os cydsynia dau ohonoch ar y ddaear am ddim oll, beth bynnag a’r a ofynnant, efe a wneir iddynt gan fy Nhad yr hwn sydd yn y nefoedd. 20 Canys lle mae dau neu dri wedi ymgynnull yn fy enw i, yno yr ydwyf yn eu canol hwynt.
21 Yna y daeth Pedr ato ef, ac a ddywedodd, Arglwydd, pa sawl gwaith y pecha fy mrawd i’m herbyn, ac y maddeuaf iddo? ai hyd seithwaith? 22 Yr Iesu a ddywedodd wrtho, Nid ydwyf yn dywedyd wrthyt, Hyd seithwaith; ond, Hyd ddengwaith a thri ugain seithwaith.
23 Am hynny y cyffelybir teyrnas nefoedd i ryw frenin a fynnai gael cyfrif gan ei weision. 24 A phan ddechreuodd gyfrif, fe a ddygwyd ato un a oedd yn ei ddyled ef o ddeng mil o dalentau. 25 A chan nad oedd ganddo ddim i dalu, gorchmynnodd ei arglwydd ei werthu ef, a’i wraig, a’i blant, a chwbl a’r a feddai, a thalu’r ddyled. 26 A’r gwas a syrthiodd i lawr, ac a’i haddolodd ef, gan ddywedyd, Arglwydd, bydd ymarhous wrthyf, a mi a dalaf i ti’r cwbl oll. 27 Ac arglwydd y gwas hwnnw a dosturiodd wrtho, ac a’i gollyngodd, ac a faddeuodd iddo’r ddyled. 28 Ac wedi myned o’r gwas hwnnw allan, efe a gafodd un o’i gyd‐weision, yr hwn oedd yn ei ddyled ef o gan ceiniog: ac efe a ymaflodd ynddo, ac a’i llindagodd, gan ddywedyd, Tâl i mi yr hyn sydd ddyledus arnat. 29 Yna y syrthiodd ei gyd‐was wrth ei draed ef, ac a ymbiliodd ag ef, gan ddywedyd, Bydd ymarhous wrthyf, a mi a dalaf i ti’r cwbl oll. 30 Ac nis gwnâi efe; ond myned a’i fwrw ef yng ngharchar, hyd oni thalai yr hyn oedd ddyledus. 31 A phan welodd ei gyd‐weision y pethau a wnaethid, bu ddrwg dros ben ganddynt: a hwy a ddaethant, ac a fynegasant i’w harglwydd yr holl bethau a fuasai. 32 Yna ei arglwydd, wedi ei alw ef ato, a ddywedodd wrtho, Ha was drwg, maddeuais i ti yr holl ddyled honno, am iti ymbil â mi: 33 Ac oni ddylesit tithau drugarhau wrth dy gyd‐was, megis y trugarheais innau wrthyt ti? 34 A’i arglwydd a ddigiodd, ac a’i rhoddodd ef i’r poenwyr, hyd oni thalai yr hyn oll oedd ddyledus iddo. 35 Ac felly y gwna fy Nhad nefol i chwithau, oni faddeuwch o’ch calonnau bob un i’w frawd eu camweddau
Matthew 18
World English Bible
18 In that hour the disciples came to Jesus, saying, “Who then is greatest in the Kingdom of Heaven?”
2 Jesus called a little child to himself, and set him in the middle of them 3 and said, “Most certainly I tell you, unless you turn and become as little children, you will in no way enter into the Kingdom of Heaven. 4 Whoever therefore humbles himself as this little child is the greatest in the Kingdom of Heaven. 5 Whoever receives one such little child in my name receives me, 6 but whoever causes one of these little ones who believe in me to stumble, it would be better for him if a huge millstone were hung around his neck and that he were sunk in the depths of the sea.
7 “Woe to the world because of occasions of stumbling! For it must be that the occasions come, but woe to that person through whom the occasion comes! 8 If your hand or your foot causes you to stumble, cut it off and cast it from you. It is better for you to enter into life maimed or crippled, rather than having two hands or two feet to be cast into the eternal fire. 9 If your eye causes you to stumble, pluck it out and cast it from you. It is better for you to enter into life with one eye, rather than having two eyes to be cast into the Gehenna[a] of fire. 10 See that you don’t despise one of these little ones, for I tell you that in heaven their angels always see the face of my Father who is in heaven. 11 For the Son of Man came to save that which was lost.[b]
12 “What do you think? If a man has one hundred sheep, and one of them goes astray, doesn’t he leave the ninety-nine, go to the mountains, and seek that which has gone astray? 13 If he finds it, most certainly I tell you, he rejoices over it more than over the ninety-nine which have not gone astray. 14 Even so it is not the will of your Father who is in heaven that one of these little ones should perish.
15 “If your brother sins against you, go, show him his fault between you and him alone. If he listens to you, you have gained back your brother. 16 But if he doesn’t listen, take one or two more with you, that at the mouth of two or three witnesses every word may be established.(A) 17 If he refuses to listen to them, tell it to the assembly. If he refuses to hear the assembly also, let him be to you as a Gentile or a tax collector. 18 Most certainly I tell you, whatever things you bind on earth will have been bound in heaven, and whatever things you release on earth will have been released in heaven. 19 Again, assuredly I tell you, that if two of you will agree on earth concerning anything that they will ask, it will be done for them by my Father who is in heaven. 20 For where two or three are gathered together in my name, there I am in the middle of them.”
21 Then Peter came and said to him, “Lord, how often shall my brother sin against me, and I forgive him? Until seven times?”
22 Jesus said to him, “I don’t tell you until seven times, but, until seventy times seven. 23 Therefore the Kingdom of Heaven is like a certain king who wanted to settle accounts with his servants. 24 When he had begun to settle, one was brought to him who owed him ten thousand talents.[c] 25 But because he couldn’t pay, his lord commanded him to be sold, with his wife, his children, and all that he had, and payment to be made. 26 The servant therefore fell down and knelt before him, saying, ‘Lord, have patience with me, and I will repay you all!’ 27 The lord of that servant, being moved with compassion, released him and forgave him the debt.
28 “But that servant went out and found one of his fellow servants who owed him one hundred denarii,[d] and he grabbed him and took him by the throat, saying, ‘Pay me what you owe!’
29 “So his fellow servant fell down at his feet and begged him, saying, ‘Have patience with me, and I will repay you!’ 30 He would not, but went and cast him into prison until he should pay back that which was due. 31 So when his fellow servants saw what was done, they were exceedingly sorry, and came and told their lord all that was done. 32 Then his lord called him in and said to him, ‘You wicked servant! I forgave you all that debt because you begged me. 33 Shouldn’t you also have had mercy on your fellow servant, even as I had mercy on you?’ 34 His lord was angry, and delivered him to the tormentors until he should pay all that was due to him. 35 So my heavenly Father will also do to you, if you don’t each forgive your brother from your hearts for his misdeeds.”
Footnotes
- 18:9 or, Hell
- 18:11 NU omits verse 11.
- 18:24 Ten thousand talents (about 300 metric tons of silver) represents an extremely large sum of money, equivalent to about 60,000,000 denarii, where one denarius was typical of one day’s wages for agricultural labor.
- 18:28 100 denarii was about one sixtieth of a talent, or about 500 grams (1.1 pounds) of silver.
Copyright © 2004 by World Bible Translation Center
William Morgan Welsh Bible Edition © British & Foreign Bible Society 1992.
by Public Domain. The name "World English Bible" is trademarked.
