Roma 4
Ang Pulong Sang Dios
Si Abraham Bilang Halimbawa
4 Bilang halimbawa kon paano ginapakamatarong sang Dios ang tawo, tan-awa bala ninyo si Abraham nga amay naton nga mga Judio. 2 Kon ginpakamatarong siya sang Dios tungod sang iya maayo nga mga binuhatan, kuntani may ipabugal siya. Pero ang matuod, wala siya sing may ipabugal sa Dios. 3 Nahibaluan ta ini tungod nga nagasiling ang Kasulatan, “Nagtuo si Abraham sa Dios, kag tungod sang iya pagtuo ginpakamatarong siya sang Dios.”[a] 4 Ang tawo nga nagaobra ginasuhulan. Ang suhol indi makabig nga regalo tungod kay iya ini ginpangabudlayan. 5 Pero ginpakamatarong kita sang Dios tungod sa aton pagtuo sa iya nga nagapakamatarong sa makasasala, kag indi tungod sa aton maayo nga mga binuhatan. 6 Amo man ini ang buot silingon ni David sang nagsiling siya nga bulahan ang tawo nga ginpakamatarong sang Dios indi tungod sa iya maayo nga mga binuhatan.
7 Nagsiling siya,
“Bulahan ang mga tawo nga ang ila mga paglapas ginpatawad,
nga ang ila mga sala wala na ginadumdom sang Dios.
8 Bulahan ang tawo nga ang iya mga sala indi na gid pag-isipon sang Ginoo kontra sa iya.”[b]
9 Ining mga ginhambal ni David indi lang para sa mga Judio, kundi para man sa mga indi Judio. Nahibaluan ta ini tungod nga nasambit na namon ang Kasulatan nga nagasiling, “Nagtuo si Abraham sa Dios, kag tungod sang iya pagtuo ginpakamatarong siya sang Dios.” 10 San-o bala ini natabo? Indi bala ang pagpakamatarong sa iya natabo sa wala pa siya matuli? 11 Gintuli siya sang ulihi bilang tanda nga ginpakamatarong siya sang Dios tungod sang iya pagtuo sa wala pa siya matuli. Amo ina nga si Abraham nangin amay[c] sang tanan nga wala natuli pero nagatuo sa Dios; kag tungod sa ila pagtuo ginpakamatarong sila sang Dios. 12 Si Abraham amay man sang mga tinuli, indi tungod lang sang ila nga pagkatinuli, kundi tungod nga nagatuo sila subong nga nagtuo ang aton amay nga si Abraham sa wala pa siya matuli.
Ang Promisa sang Dios Nabaton Paagi sa Pagtuo
13 Sang una, nagpromisa ang Dios kay Abraham kag sa iya mga kaliwat nga ang kalibutan mangin ila. Ginpromisa ini indi tungod nga gintuman ni Abraham ang Kasuguan, kundi tungod nga ginpakamatarong siya paagi sa iya pagtuo. 14 Kon ang mga nasakop sa Kasuguan[d] amo lang ang makabaton sang ginpromisa sang Dios, wala sing pulos ang aton pagtuo sa Dios, kag amo man ang promisa sang Dios.[e] 15 Ang Kasuguan amo ang kabangdanan kon ngaa ginapaagom sang Dios ang iya kaakig. Kon wala sing Kasuguan, wala man sing paglapas.
16 Gani ang promisa sang Dios ginabasi sa pagtuo, agod mangin regalo sang Dios kag mangin pamatuod nga ini mabaton sang tanan nga kaliwat ni Abraham—indi lamang sa mga Judio nga nasakop sa Kasuguan kundi sa mga indi Judio nga nagatuo man pareho kay Abraham. Kay si Abraham amo ang amay sang tanan nga nagatuo, Judio man ukon indi. 17 Nagasiling ang Dios sa Kasulatan, “Ginhimo ko ikaw nga amay sang madamo nga mga nasyon.”[f] Gani sa atubangan sang Dios, si Abraham aton amay. Kag ang Dios nga gintuohan ni Abraham amo man ang Dios nga nagahatag sang kabuhi sa mga patay[g] kag nagatuga sang mga butang nga wala pa. 18 Bisan wala na gid sing paglaom nga mangin amay, nagtuo gihapon si Abraham kag padayon nga naglaom nga tumanon sang Dios ang iya ginpromisa sa iya nga siya mangin amay. Gani sa iya pagtuo, nangin amay siya sang madamo nga mga nasyon, suno gid sa ginsiling sang Dios sa iya nga, “Pareho man kadamo sa mga bituon ang imo mga kaliwat.”[h] 19 Sang nagpromisa ang Dios kay Abraham, mga 100 na ka tuig ang iya edad, kag nahibaluan niya nga tigulang na siya kag imposible nga makapabata pa. Nahibaluan man niya nga ang iya asawa indi makabata tungod nga baw-as si Sara. Pero wala nagluya ang iya pagtuo sa Dios. 20 Wala gid siya nagduhaduha sa promisa sang Dios, kundi nagtuo siya. Gani ginpabakod siya sang Dios. Kag gindayaw niya ang Dios 21 tungod nga nagsalig gid siya nga sarang ang Dios magtuman sang iya ginpromisa. 22 Gani tungod sa pagtuo ni Abraham ginpakamatarong siya sang Dios. 23 Pero ang ginsulat sa Kasulatan nga “ginpakamatarong siya” ginsulat indi lang para kay Abraham, 24 kundi para man sa aton. Pakamatarungon man kita kon nagatuo kita sa nagbanhaw kay Jesus nga aton Ginoo. 25 Ginpatay si Jesus tungod sa aton mga sala, kag ginbanhaw siya agod pakamatarungon kita.
Footnotes
- 4:3 Gen. 15:6.
- 4:8 Salmo 32:1-2.
- 4:11 amay: buot silingon, espirituhanon nga amay.
- 4:14 ang mga nasakop sa Kasuguan: buot silingon, ang mga Judio nga nagahimulat nga magsunod sa Kasuguan ni Moises.
- 4:14 amo man ang promisa sang Dios: buot silingon nga mangin wala sing pulos ang promisa sang Dios kay wala sing may makatuman sang Kasuguan.
- 4:17 Gen. 17:5.
- 4:17 patay: pareho sa patay si Abraham kag si Sara kay tigulang na sila kag baw-as si Sara.
- 4:18 Gen. 15:5.
罗马书 4
Chinese New Version (Simplified)
亚伯拉罕因信称义
4 那么,论到在血统(“血统”原文作“肉身”)上作我们祖先的亚伯拉罕所经验的,我们可以说甚么呢? 2 亚伯拉罕若是因行为称义,就有可夸的,只是不能在 神面前夸口。 3 经上怎么样说呢?“亚伯拉罕信 神,这就算为他的义。” 4 作工的得工资,不算是恩典,是他应得的。 5 可是,那不作工而只信那称不敬虔的人为义的 神的,他的信就算为义了。 6 大卫也是这样说,那不靠行为而蒙 神算为义的人是有福的! 7 “过犯得蒙赦免,罪恶得到遮盖的人,是有福的; 8 主不算为有罪的,这人是有福的。” 9 这样看来,那有福的人,是指受割礼的呢,还是也指没有受割礼的呢?因为我们说:“亚伯拉罕的信算为他的义。” 10 那么,是怎样算的呢?是在他受割礼以后呢,还是在他受割礼之前呢?不是在他受割礼以后,而是在他受了割礼以前。 11 他领受了割礼为记号,作他受割礼之前因信称义的印证,使他作所有没有受割礼而信之人的父,使他们也被算为义; 12 又作受割礼之人的父,就是作那些不仅受割礼,并且照着我们祖宗亚伯拉罕未受割礼时就信的那脚踪而行之人的父。
神应许的他必能成就
13 原来 神给亚伯拉罕和他后裔承受世界的应许,并不是因着律法,而是借着因信而来的义。 14 如果属于律法的人才能成为后嗣,信就没有作用,应许也就落空了。 15 因为律法带来刑罚,没有律法,就没有违背律法的事。
16 所以,成为后嗣是因着信,为的是要按着 神的恩典,使给所有后裔的应许坚定不移,不但临到那属于律法的人,也临到那效法亚伯拉罕而信的人。亚伯拉罕在 神面前作我们众人的父, 17 如经上所记:“我已经立了你作万国的父。”他所信的,是叫死人得生命、使无变为有的 神。 18 在他没有盼望的时候,仍然怀着盼望去信,因此就成了万国的父,正如 神所说:“你的后裔将要这样众多。” 19 他快到一百岁的时候,想到自己的身体好象已经死了,撒拉也不能生育,他的信心还是不软弱, 20 也没有因着不信而疑惑 神的应许,反倒坚信不移,把荣耀归给 神, 21 满心相信 神所应许的, 神必能成就。 22 因此,这就算为他的义。 23 “算为他的义”这一句话,不是单为他写的, 24 也是为我们这将来得算为义的人写的,就是为我们这信 神使我们的主耶稣从死人中复活的人写的。 25 耶稣为我们的过犯被交去处死,为我们的称义而复活。
Romans 4
New International Version
Abraham Justified by Faith
4 What then shall we say(A) that Abraham, our forefather according to the flesh,(B) discovered in this matter? 2 If, in fact, Abraham was justified by works, he had something to boast about—but not before God.(C) 3 What does Scripture say? “Abraham believed God, and it was credited to him as righteousness.”[a](D)
4 Now to the one who works, wages are not credited as a gift(E) but as an obligation. 5 However, to the one who does not work but trusts God who justifies the ungodly, their faith is credited as righteousness.(F) 6 David says the same thing when he speaks of the blessedness of the one to whom God credits righteousness apart from works:
7 “Blessed are those
whose transgressions are forgiven,
whose sins are covered.
8 Blessed is the one
whose sin the Lord will never count against them.”[b](G)
9 Is this blessedness only for the circumcised, or also for the uncircumcised?(H) We have been saying that Abraham’s faith was credited to him as righteousness.(I) 10 Under what circumstances was it credited? Was it after he was circumcised, or before? It was not after, but before! 11 And he received circumcision as a sign, a seal of the righteousness that he had by faith while he was still uncircumcised.(J) So then, he is the father(K) of all who believe(L) but have not been circumcised, in order that righteousness might be credited to them. 12 And he is then also the father of the circumcised who not only are circumcised but who also follow in the footsteps of the faith that our father Abraham had before he was circumcised.
13 It was not through the law that Abraham and his offspring received the promise(M) that he would be heir of the world,(N) but through the righteousness that comes by faith.(O) 14 For if those who depend on the law are heirs, faith means nothing and the promise is worthless,(P) 15 because the law brings wrath.(Q) And where there is no law there is no transgression.(R)
16 Therefore, the promise comes by faith, so that it may be by grace(S) and may be guaranteed(T) to all Abraham’s offspring—not only to those who are of the law but also to those who have the faith of Abraham. He is the father of us all.(U) 17 As it is written: “I have made you a father of many nations.”[c](V) He is our father in the sight of God, in whom he believed—the God who gives life(W) to the dead and calls(X) into being things that were not.(Y)
18 Against all hope, Abraham in hope believed and so became the father of many nations,(Z) just as it had been said to him, “So shall your offspring be.”[d](AA) 19 Without weakening in his faith, he faced the fact that his body was as good as dead(AB)—since he was about a hundred years old(AC)—and that Sarah’s womb was also dead.(AD) 20 Yet he did not waver through unbelief regarding the promise of God, but was strengthened(AE) in his faith and gave glory to God,(AF) 21 being fully persuaded that God had power to do what he had promised.(AG) 22 This is why “it was credited to him as righteousness.”(AH) 23 The words “it was credited to him” were written not for him alone, 24 but also for us,(AI) to whom God will credit righteousness—for us who believe in him(AJ) who raised Jesus our Lord from the dead.(AK) 25 He was delivered over to death for our sins(AL) and was raised to life for our justification.(AM)
Footnotes
- Romans 4:3 Gen. 15:6; also in verse 22
- Romans 4:8 Psalm 32:1,2
- Romans 4:17 Gen. 17:5
- Romans 4:18 Gen. 15:5
Hiligaynon Bible (Ang Pulong Sang Dios) Copyright © 1996, 2006 by Biblica, Inc.® Used by permission. All rights reserved worldwide.
Chinese New Version (CNV). Copyright © 1976, 1992, 1999, 2001, 2005 by Worldwide Bible Society.
Holy Bible, New International Version®, NIV® Copyright ©1973, 1978, 1984, 2011 by Biblica, Inc.® Used by permission. All rights reserved worldwide.
NIV Reverse Interlinear Bible: English to Hebrew and English to Greek. Copyright © 2019 by Zondervan.
