Joshua 9
New International Version
The Gibeonite Deception
9 Now when all the kings west of the Jordan heard about these things—the kings in the hill country,(A) in the western foothills, and along the entire coast of the Mediterranean Sea(B) as far as Lebanon(C) (the kings of the Hittites, Amorites, Canaanites, Perizzites,(D) Hivites(E) and Jebusites)(F)— 2 they came together to wage war against Joshua and Israel.
3 However, when the people of Gibeon(G) heard what Joshua had done to Jericho and Ai,(H) 4 they resorted to a ruse: They went as a delegation whose donkeys were loaded[a] with worn-out sacks and old wineskins, cracked and mended. 5 They put worn and patched sandals on their feet and wore old clothes. All the bread of their food supply was dry and moldy. 6 Then they went to Joshua in the camp at Gilgal(I) and said to him and the Israelites, “We have come from a distant country;(J) make a treaty(K) with us.”
7 The Israelites said to the Hivites,(L) “But perhaps you live near us, so how can we make a treaty(M) with you?”
8 “We are your servants,(N)” they said to Joshua.
But Joshua asked, “Who are you and where do you come from?”
9 They answered: “Your servants have come from a very distant country(O) because of the fame of the Lord your God. For we have heard reports(P) of him: all that he did in Egypt,(Q) 10 and all that he did to the two kings of the Amorites east of the Jordan—Sihon king of Heshbon,(R) and Og king of Bashan,(S) who reigned in Ashtaroth.(T) 11 And our elders and all those living in our country said to us, ‘Take provisions for your journey; go and meet them and say to them, “We are your servants; make a treaty with us.”’ 12 This bread of ours was warm when we packed it at home on the day we left to come to you. But now see how dry and moldy it is. 13 And these wineskins that we filled were new, but see how cracked they are. And our clothes and sandals are worn out by the very long journey.”
14 The Israelites sampled their provisions but did not inquire(U) of the Lord. 15 Then Joshua made a treaty of peace(V) with them to let them live,(W) and the leaders of the assembly ratified it by oath.
16 Three days after they made the treaty with the Gibeonites, the Israelites heard that they were neighbors, living near(X) them. 17 So the Israelites set out and on the third day came to their cities: Gibeon, Kephirah, Beeroth(Y) and Kiriath Jearim.(Z) 18 But the Israelites did not attack them, because the leaders of the assembly had sworn an oath(AA) to them by the Lord, the God of Israel.
The whole assembly grumbled(AB) against the leaders, 19 but all the leaders answered, “We have given them our oath by the Lord, the God of Israel, and we cannot touch them now. 20 This is what we will do to them: We will let them live, so that God’s wrath will not fall on us for breaking the oath(AC) we swore to them.” 21 They continued, “Let them live,(AD) but let them be woodcutters and water carriers(AE) in the service of the whole assembly.” So the leaders’ promise to them was kept.
22 Then Joshua summoned the Gibeonites and said, “Why did you deceive us by saying, ‘We live a long way(AF) from you,’ while actually you live near(AG) us? 23 You are now under a curse:(AH) You will never be released from service as woodcutters and water carriers for the house of my God.”
24 They answered Joshua, “Your servants were clearly told(AI) how the Lord your God had commanded his servant Moses to give you the whole land and to wipe out all its inhabitants from before you. So we feared for our lives because of you, and that is why we did this. 25 We are now in your hands.(AJ) Do to us whatever seems good and right(AK) to you.”
26 So Joshua saved them from the Israelites, and they did not kill them. 27 That day he made the Gibeonites(AL) woodcutters and water carriers(AM) for the assembly, to provide for the needs of the altar of the Lord at the place the Lord would choose.(AN) And that is what they are to this day.
Footnotes
- Joshua 9:4 Most Hebrew manuscripts; some Hebrew manuscripts, Vulgate and Syriac (see also Septuagint) They prepared provisions and loaded their donkeys
Josue 9
Ang Pulong Sang Dios
Gintunto sang mga Taga-Gibeon ang mga Israelinhon
9 Karon, nabatian sang tanan nga hari sa nakatundan sang Jordan ang pagpangdaog sang mga Israelinhon. (Ini amo ang mga hari sang mga Hithanon, Amornon, Canaanhon, Periznon, Hivhanon, kag mga Jebusnon. Nagaestar sila sa mga kabukiran, sa mga bulobukid sa nakatundan,[a] kag sa baybayon sang Dagat sang Mediteraneo hasta sa Lebanon.) 2 Nagtipon sila tanan sa pagpakig-away kay Josue kag sa Israel.
3 Pero sang mabatian sang mga taga-Gibeon ang ginhimo ni Josue sa Jerico kag sa Ai, 4 nagpangita sila sang paagi sa pagtunto kay Josue. Nagpadala sila kay Josue sang mga tawo nga may mga karga sa mga asno nga daan nga mga sako kag daan nga mga panit nga suludlan sang bino nga gision kag tukapon. 5 Nagsuksok ini nga mga tawo sang daan nga mga bayo kag daan kag tukapon nga mga sandalyas, kag nagbalon sang matig-a kag nagakapudpod nga mga tinapay. 6 Dayon nagkadto sila kay Josue sa kampo sang Israel sa Gilgal kag nagsiling sa iya kag sa mga Israelinhon, “Nagkadto kami diri halin sa malayo nga lugar sa pagpangabay sa inyo nga maghimo kamo sang kasugtanan sa amon nga indi ninyo pag-anhon ang amon katawhan.” 7 Pero nagsabat ang mga Israelinhon, “Basi taga-diri lang kamo malapit sa amon. Gani indi kami puwede nga maghimo sang kasugtanan sa inyo.” 8 Nagpakitluoy sila kay Josue, “Handa kami sa pag-alagad sa inyo.” Nagpamangkot si Josue sa ila, “Sin-o kamo kag diin kamo naghalin?” 9 Nagsabat sila, “Halin kami sa malayo gid nga lugar. Nagkadto kami diri kay nabatian namon ang parte sa Ginoo nga inyo Dios. Nabatian namon ang tanan nga ginhimo niya sa Egipto, 10 kag sa duha ka hari nga Amornon sa sidlangan sang Jordan. Ini nga mga hari amo sila ni Haring Sihon sang Heshbon, kag si Haring Og sang Bashan nga nagaestar sa Ashtarot. 11 Gani ginsugo kami sang amon mga manugdumala kag mga kasimanwa nga magpreparar sang mga balon nga pagkaon kag magkadto diri sa pagpakigkita sa inyo agod silingon kamo nga handa kami sa pag-alagad sa inyo, basta maghimo lang kamo sang kasugtanan sa amon nga indi ninyo kami pag-anhon. 12 Tan-awa bala ang amon tinapay, mainit pa ini paghalin namon, pero subong matig-a na kag nagakapudpod. 13 Ining mga panit nga suludlan bag-o pa ini sang ginpuno namon sang bino, pero tan-awa bala, gision na. Ang amon mga bayo kag mga sandalyas nagdaan na tungod sa malawig gid nga pagpanglakaton.”
14 Ginbaton[b] sang mga Israelinhon ang ila pagkaon. Pero wala sila nagpamangkot sa Ginoo parte sini. 15 Naghimo si Josue sang kasugtanan sa ila nga indi niya sila pag-anhon ukon pagpatyon. Kag ginsumpaan ini sang mga pangulo sang katilingban sang Israel.
16 Tatlo ka adlaw pagkatapos sang paghimo nila sang kasugtanan, nabatian sang mga Israelinhon nga malapit lang gali sa ila ang ginaestaran sang sadto nga mga tawo. 17 Gani naglakat ang mga Israelinhon, kag sa tapos ang tatlo ka adlaw nakaabot sila sa mga banwa nga ginaestaran sang sadto nga mga tawo. Ini nga mga banwa amo ang Gibeon, Kefira, Beerot, kag Kiriat Jearim. 18 Pero wala magsalakay ang mga Israelinhon sa ila tungod kay ang mga pangulo sang katilingban may ginsumpaan na nga kasugtanan sa ila sa ngalan sang Ginoo, ang Dios sang Israel.
Nagreklamo ang bug-os nga katilingban sa ila mga pangulo, 19 pero nagsabat ang tanan nga pangulo, “May ginsumpaan na kita sa ila sa ngalan sang Ginoo, ang Dios sang Israel, gani karon indi kita makatandog sa ila. 20 Amo na lang ini ang aton himuon: Indi naton sila pagpatyon kay basi pa kon silutan kita sang Dios tungod sa aton ginsumpa sa ila. 21 Pabay-i ninyo sila nga mabuhi. Pero himuon naton sila nga manugkahoy kag manugsag-ob para sa bug-os nga katilingban.” Kag amo ini ang natabo sa mga taga-Gibeon suno sa ginsiling sang mga pangulo parte sa ila.
22 Ginpatawag ni Josue ang mga taga-Gibeon kag ginsilingan, “Ngaa gintunto ninyo kami? Ngaa nagsiling kamo nga halin pa kamo sa malayo gid nga lugar, nga taga-diri man lang gali kamo malapit sa amon? 23 Tungod sa inyo ginhimo ginapakamalaot kamo sang Dios: Sugod subong, magaalagad kamo bilang manugkahoy kag manugsag-ob para sa balay sang akon Dios.” 24 Nagsabat sila kay Josue, “Ginhimo namon ini tungod nga nahadlok kami nga basi patyon ninyo kami. Kay nabatian gid namon nga ginsugo sang Ginoo nga imo Dios si Moises nga iya alagad nga maghatag sa inyo sini nga mga duta kag magpamatay sang tanan nga nagaestar diri. 25 Karon ari kami sa idalom sang imo gahom, pagusto ka kon ano sa imo ang dapat nga himuon sa amon.” 26 Wala gintugutan ni Josue nga patyon sila sang mga Israelinhon. 27 Pero ginhimo niya sila nga mga manugkahoy kag manugsag-ob para sa katilingban kag sa halaran sang Ginoo. Hasta subong ginahimo nila ini nga obra sa lugar nga ginpili sang Ginoo nga pagasimbahan sa iya.
Josué 9
Portuguese New Testament: Easy-to-Read Version
O acordo de paz com os Gibeonitas
9 Todos os reis que viviam no lado oeste do Jordão, nas montanhas, nas planícies e em toda a costa do mar Mediterrâneo souberam de tudo o que tinha acontecido. Eram eles os reis dos heteus, dos amorreus, dos cananeus, dos ferezeus, dos heveus e dos jebuseus. 2 Então fizeram uma aliança entre eles para atacar Josué e os israelitas. 3 Mas quando os habitantes de Gibeom souberam o que Josué tinha feito a Jericó e Ai, 4 resolveram agir com esperteza. Disfarçaram-se e foram ao encontro de Josué, carregando os seus burros com sacos velhos e odres de vinho também velhos e cheios de remendos. 5 Calçaram sandálias velhas e remendadas e vestiram roupas muito usadas. E levaram para comer pão duro e podre. 6 Eles encontraram Josué no acampamento em Gilgal e disseram a ele e aos israelitas:
—Somos de um país que fica muito longe daqui. Pedimos que façam um acordo conosco.
7 Mas os israelitas disseram:
—Talvez vocês vivam aqui por perto. Se for assim, não poderemos fazer um acordo com vocês.
8 Então eles disseram a Josué:
—Somos seus servos.
Josué lhes perguntou:
—Quem são vocês e de onde vêm?
9 Eles disseram:
—Somos seus servos, viemos de um país que fica muito longe. Viemos porque soubemos da glória do SENHOR, seu Deus, de tudo o que ele fez no Egito. 10 Também soubemos de tudo o que ele fez com os dois reis amorreus que viviam no outro lado do Jordão: Seom, o rei de Hesbom e Ogue, o rei de Basã que reinava em Astarote. 11 Por causa disso, os nossos chefes e todos os habitantes do nosso país nos disseram: “Juntem provisões para a viagem, vão se encontrar com eles e digam que somos seus servos e queremos que façam um acordo conosco”. 12 Olhem para o nosso pão. No dia em que o embrulhamos e saímos de casa para vir ao seu encontro, ele ainda estava quente, agora está seco e duro. 13 Olhem também para os nossos odres de vinho, estavam cheios, agora estão rasgados. As nossas roupas e sandálias estão gastas por causa da viagem ter sido tão longa.
14 E os homens de Israel examinaram algumas das provisões e não consultaram o SENHOR. 15 E Josué fez um acordo de paz com eles, prometendo não os matar. Também os chefes dos israelitas fizeram um juramento confirmando o acordo. 16 Três dias depois do acordo, os israelitas descobriram que os gibeonitas eram vizinhos e viviam perto deles. 17 Por isso partiram e, depois de três dias, chegaram às cidades dos Gibeonitas: Gibeom, Cefira, Beerote e Quiriate-Jearim. 18 Mas os israelitas não as atacaram, porque os chefes da congregação tinham feito um juramento pelo SENHOR, Deus de Israel. No entanto o povo criticou os chefes. 19 Então eles responderam à congregação:
—Fizemos um juramento em nome do SENHOR, Deus de Israel, por isso não podemos lhes fazer mal. 20 Faremos assim: vamos deixá-los viver, para que o castigo de Deus não caia sobre nós por quebrarmos o juramento que fizemos.
21 Depois disseram:
—Poupamos a vida de vocês, mas serão feitos lenhadores e carregadores de água para todo o povo.
E os chefes assim fizeram e cumpriram a sua promessa.
22 Josué chamou os Gibeonitas e lhes disse:
—Por que é que nos enganaram dizendo: “Somos de uma terra muito longe daqui”, quando na realidade vivem entre nós? 23 Por causa disso são amaldiçoados, vocês serão sempre escravos, cortando lenha e carregando água para a casa do meu Deus.[a]
24 Eles responderam a Josué:
—Fizemos isso porque foi dito aos seus servos que o SENHOR, seu Deus, ordenou que o seu servo Moisés lhes desse toda esta terra e que destruísse todos os habitantes desta região. Ficamos com muito medo que nos matassem e foi por isso que fizemos isso. 25 Agora pertencemos a você, por isso faça conosco o que achar bom e justo.
26 Então Josué os protegeu e não deixou que os israelitas os matassem. 27 Nesse mesmo dia, Josué fez dos gibeonitas lenhadores e carregadores de água para a comunidade e para o altar do SENHOR, no lugar que o SENHOR escolhesse. Ainda hoje, esse é ainda o trabalho deles.
Footnotes
- 9.23 casa do meu Deus Pode ser uma referência à família de Deus (Israel) ou à Tenda Sagrada.
Holy Bible, New International Version®, NIV® Copyright ©1973, 1978, 1984, 2011 by Biblica, Inc.® Used by permission. All rights reserved worldwide.
NIV Reverse Interlinear Bible: English to Hebrew and English to Greek. Copyright © 2019 by Zondervan.
Hiligaynon Bible (Ang Pulong Sang Dios) Copyright © 1996, 2006 by Biblica, Inc.® Used by permission. All rights reserved worldwide.
© 1999, 2014, 2017 Bible League International