Add parallel Print Page Options

Sa Pangulong Manunugtog; ayon sa paraan ni Jeduthun. Awit ni Asaph.

77 Ako'y dadaing ng aking tinig sa Dios;
Sa Dios ng aking tinig; at kaniyang didinggin ako.
(A)Sa kaarawan ng aking kabagabagan ay hinahanap ko ang Panginoon:
Ang kamay ko'y nakaunat sa gabi, at hindi nangangalay;
(B)Tumatangging maaliw ang kaluluwa ko.
Naaalaala ko ang Dios, at ako'y nababalisa:
Ako'y (C)nagdaramdam, at ang diwa ko'y nanglulupaypay. (Selah)
Iyong pinupuyat ang mga mata ko:
Ako'y totoong nababagabag na hindi ako makapagsalita.
(D)Aking ginunita ang mga araw ng una,
Ang mga taon ng dating mga panahon.
Aking inaalaala ang awit ko (E)sa gabi:
Sumasangguni ako sa aking sariling puso;
At ang diwa ko'y masikap na nagsiyasat.
(F)Magtatakuwil ba ang Panginoon magpakailan man?
At (G)hindi na baga siya lilingap pa?
Ang kaniya bang kagandahangloob ay lubos na nawala magpakailan man?
Natapos na bang walang hanggan (H)ang kaniyang pangako?
Nakalimot na ba ang Dios na (I)magmaawain?
Kaniya bang tinakpan ng kagalitan ang kaniyang malumanay na mga kaawaan? (Selah)
10 At aking sinabi, (J)Ito ang sakit ko;
Nguni't aalalahanin ko ang mga taon ng kanan ng Kataastaasan.
11 (K)Babanggitin ko ang mga gawa ng Panginoon;
Sapagka't aalalahanin ko ang mga kabagabagan mo ng una.
12 Bubulayin ko ang lahat ng iyong gawa,
At magmumuni tungkol sa iyong mga gawa.
13 Ang iyong daan, Oh Dios, ay (L)nasa santuario:
(M)Sino ang dakilang dios na gaya ng Dios?
14 Ikaw ay Dios na gumagawa ng mga kagilagilalas:
Iyong ipinakilala ang kalakasan mo sa gitna ng mga tao.
15 Iyong tinubos (N)ng kamay mo ang iyong bayan,
Ang mga anak ng Jacob (O)at ng Jose. (Selah)
16 (P)Nakita ka ng tubig, Oh Dios;
Nakita ka ng tubig, sila'y nangatakot:
Ang mga kalaliman din naman ay nanginig.
17 Ang mga alapaap ay nangaglagpak ng tubig;
(Q)Ang langit ay humugong:
Ang mga (R)pana mo naman ay nagsihilagpos.
18 Ang (S)tinig ng iyong kulog, ay nasa ipoipo;
Tinanglawan (T)ng mga kidlat ang sanglibutan:
Ang lupa ay nayanig at umuga.
19 Ang daan mo'y (U)nasa dagat,
At ang mga landas mo'y nasa malalawak na tubig,
At ang bakas mo'y hindi nakilala.
20 (V)Iyong pinapatnubayan ang iyong bayan na (W)parang kawan,
Sa pamamagitan ng kamay ni Moises at ni Aaron.

Dieu aurait-il changé ?

77 Au chef de chœur, selon Yedoutoun[a]. Un psaume d’Asaph[b].

J’appelle Dieu, ╵je crie vers lui ;
j’appelle Dieu, ╵et il m’écoute.
Au jour de ma détresse, ╵je m’adresse au Seigneur
tout au long de la nuit, sans cesse, ╵je tends les mains vers lui,
je reste inconsolable.
Dès que je pense à Dieu, ╵je me mets à gémir,
et quand je réfléchis, ╵j’ai l’esprit abattu.
            Pause
Quand je veux m’endormir, ╵tu me tiens en éveil.
Me voici dans le trouble : ╵je ne sais plus que dire.
Je songe aux jours passés,
aux années d’autrefois,
j’évoque mes cantiques, ╵au milieu de la nuit,
je médite en moi-même,
et les questions me viennent :
« L’abandon du Seigneur ╵va-t-il durer toujours ?
Ne redeviendra-t-il ╵plus jamais favorable ?
Son amour serait-il ╵épuisé à jamais ?
Sa parole va-t-elle pour toujours ╵rester sans suite ?
10 Dieu a-t-il oublié ╵de manifester sa faveur ?
A-t-il, dans sa colère, ╵éteint sa compassion ? »
            Pause
11 Voici, me dis-je, ╵ce qui fait ma souffrance :
« Le Très-Haut n’agit plus ╵comme autrefois. »
12 Je me rappellerai ╵ce qu’a fait l’Eternel.
Oui, je veux évoquer ╵tes prodiges passés,
13 je veux méditer sur toutes tes œuvres,
et réfléchir à tes hauts faits.
14 Dieu, tu agis saintement !
Quel dieu est aussi grand que Dieu ?
15 Car toi, tu es le Dieu ╵qui réalise des prodiges !
Tu as manifesté ╵ta puissance parmi les peuples.
16 Et tu as libéré ton peuple,
les enfants de Jacob, ╵comme ceux de Joseph,
en mettant en œuvre ta force.
            Pause
17 Les eaux[c] t’ont vu, ô Dieu,
les eaux t’ont vu, ╵et elles se sont mises ╵à bouillonner,
et même les abîmes ╵ont été ébranlés.
18 Les nuées déversèrent ╵de la pluie en torrents,
et dans le ciel d’orage, ╵retentit le tonnerre.
Tes flèches[d] sillonnaient ╵le ciel dans tous les sens.
19 Au vacarme de ton tonnerre, ╵du sein de la tornade,
l’éclat de tes éclairs ╵illuminait le monde,
et la terre en fut ébranlée, ╵et se mit à trembler.
20 Au milieu de la mer, ╵tu as frayé ta route
et tracé ton sentier ╵parmi les grandes eaux[e].
Et nul n’a discerné ╵la trace de tes pas.
21 Tu as conduit ton peuple ╵comme un troupeau
Par le moyen ╵du ministère de Moïse ╵et d’Aaron.

Footnotes

  1. 77.1 Voir note 39.1.
  2. 77.1 Voir note 50.1.
  3. 77.17 Les eaux de la mer des Roseaux lors de l’Exode que rappellent les v. 17-20.
  4. 77.18 C’est-à-dire les éclairs (18.15 ; 97.4 ; 144.6).
  5. 77.20 Voir Ex 14 et 15.
'Awit 77 ' not found for the version: Ang Bagong Tipan: Filipino Standard Version.