Add parallel Print Page Options

One day Jesus called together his twelve apostles and gave them authority over all demons—power to cast them out—and to heal all diseases. Then he sent them away to tell everyone about the coming of the Kingdom of God and to heal the sick.

“Don’t even take along a walking stick,” he instructed them, “nor a beggar’s bag, nor food, nor money. Not even an extra coat. Be a guest in only one home at each village.

“If the people of a town won’t listen to you when you enter it, turn around and leave, demonstrating God’s anger against it[a] by shaking its dust from your feet as you go.”

So they began their circuit of the villages, preaching the Good News and healing the sick.

When reports of Jesus’ miracles reached Herod, the governor,[b] he was worried and puzzled, for some were saying, “This is John the Baptist come back to life again”; and others, “It is Elijah or some other ancient prophet risen from the dead.” These rumors were circulating all over the land.

“I beheaded John,” Herod said, “so who is this man about whom I hear such strange stories?” And he tried to see him.

10 After the apostles returned to Jesus and reported what they had done, he slipped quietly away with them toward the city of Bethsaida. 11 But the crowds found out where he was going and followed. And he welcomed them, teaching them again about the Kingdom of God and curing those who were ill.

12 Late in the afternoon all twelve of the disciples came and urged him to send the people away to the nearby villages and farms, to find food and lodging for the night. “For there is nothing to eat here in this deserted spot,” they said.

13 But Jesus replied, You feed them!”

“Why, we have only five loaves of bread and two fish among the lot of us,” they protested; “or are you expecting us to go and buy enough for this whole mob?” 14 For there were about 5,000 men there!

“Just tell them to sit down on the ground in groups of about fifty each,” Jesus replied. 15 So they did.

16 Jesus took the five loaves and two fish and looked up into the sky and gave thanks; then he broke off pieces for his disciples to set before the crowd. 17 And everyone ate and ate; still, twelve basketfuls of scraps were picked up afterwards!

18 One day as he was alone, praying, with his disciples nearby, he came over and asked them, “Who are the people saying I am?”

19 “John the Baptist,” they told him, “or perhaps Elijah or one of the other ancient prophets risen from the dead.”

20 Then he asked them, “Who do you think I am?”

Peter replied, “The Messiah—the Christ of God!”

21 He gave them strict orders not to speak of this to anyone. 22 “For I, the Messiah,[c] must suffer much,” he said, “and be rejected by the Jewish leaders—the elders, chief priests, and teachers of the Law—and be killed; and three days later I will come back to life again!”

23 Then he said to all, “Anyone who wants to follow me must put aside his own desires and conveniences and carry his cross with him every day and keep close to me! 24 Whoever loses his life for my sake will save it, but whoever insists on keeping his life will lose it; 25 and what profit is there in gaining the whole world when it means forfeiting one’s self?

26 “When I, the Messiah, come in my glory and in the glory of the Father and the holy angels, I will be ashamed then of all who are ashamed of me and of my words now. 27 But this is the simple truth—some of you who are standing here right now will not die until you have seen the Kingdom of God.”

28 Eight days later he took Peter, James, and John with him into the hills to pray. 29 And as he was praying, his face began to shine,[d] and his clothes became dazzling white and blazed with light. 30 Then two men appeared and began talking with him—Moses and Elijah! 31 They were splendid in appearance, glorious to see; and they were speaking of his death at Jerusalem, to be carried out in accordance with God’s plan.

32 Peter and the others had been very drowsy and had fallen asleep. Now they woke up and saw Jesus covered with brightness and glory, and the two men standing with him. 33 As Moses and Elijah were starting to leave, Peter, all confused and not even knowing what he was saying, blurted out, “Master, this is wonderful! We’ll put up three shelters—one for you and one for Moses and one for Elijah!”

34 But even as he was saying this, a bright cloud formed above them; and terror gripped them as it covered them. 35 And a voice from the cloud said, “This is my Son, my Chosen One; listen to him.”

36 Then, as the voice died away, Jesus was there alone with his disciples. They didn’t tell anyone what they had seen until long afterwards.

37 The next day as they descended from the hill, a huge crowd met him, 38 and a man in the crowd called out to him, “Teacher, this boy here is my only son, 39 and a demon keeps seizing him, making him scream; and it throws him into convulsions so that he foams at the mouth; it is always hitting him and hardly ever leaves him alone. 40 I begged your disciples to cast the demon out, but they couldn’t.”

41 “O you stubborn faithless people,” Jesus said to his disciples,[e] “how long should I put up with you? Bring him here.”

42 As the boy was coming the demon knocked him to the ground and threw him into a violent convulsion. But Jesus ordered the demon to come out, and healed the boy and handed him over to his father.

43 Awe gripped the people as they saw this display of the power of God.

Meanwhile, as they were exclaiming over all the wonderful things he was doing, Jesus said to his disciples, 44 “Listen to me and remember what I say. I, the Messiah,[f] am going to be betrayed.” 45 But the disciples didn’t know what he meant, for their minds had been sealed and they were afraid to ask him.

46 Now came an argument among them as to which of them would be greatest in the coming Kingdom![g] 47 But Jesus knew their thoughts, so he stood a little child beside him 48 and said to them, “Anyone who takes care of a little child like this is caring for me! And whoever cares for me is caring for God who sent me. Your care for others is the measure of your greatness.” 49 His disciple John came to him and said, “Master, we saw someone using your name to cast out demons. And we told him not to. After all, he isn’t in our group.”

50 But Jesus said, “You shouldn’t have done that! For anyone who is not against you is for you.”

51 As the time drew near for his return to heaven, he moved steadily onward toward Jerusalem with an iron will.

52 One day he sent messengers ahead to reserve rooms for them in a Samaritan village. 53 But they were turned away! The people of the village refused to have anything to do with them because they were headed for Jerusalem.[h]

54 When word came back of what had happened, James and John said to Jesus, “Master, shall we order fire down from heaven to burn them up?” 55 But Jesus turned and rebuked them,[i] 56 and they went on to another village.

57 As they were walking along someone said to Jesus, “I will always follow you no matter where you go.”

58 But Jesus replied, “Remember, I don’t even own a place to lay my head. Foxes have dens to live in, and birds have nests, but I, the Messiah,[j] have no earthly home at all.”

59 Another time, when he invited a man to come with him and to be his disciple, the man agreed—but wanted to wait until his father’s death.[k]

60 Jesus replied, “Let those without eternal life concern themselves with things like that.[l] Your duty is to come and preach the coming of the Kingdom of God to all the world.”

61 Another said, “Yes, Lord, I will come, but first let me ask permission of those at home.”[m]

62 But Jesus told him, “Anyone who lets himself be distracted from the work I plan for him is not fit for the Kingdom of God.”

Footnotes

  1. Luke 9:5 demonstrating God’s anger against it, literally, “as a testimony against them.”
  2. Luke 9:7 Herod, the governor, literally, “Herod the Tetrarch.”
  3. Luke 9:22 the Messiah, literally, “the Son of Man”; also in v. 26.
  4. Luke 9:29 his face began to shine, literally, “the appearance of his face changed.”
  5. Luke 9:41 to his disciples, implied.
  6. Luke 9:44 the Messiah, literally, “the Son of Man.”
  7. Luke 9:46 in the coming Kingdom, implied.
  8. Luke 9:53 A typical case of discrimination (compare John 4:9). The Jews called the Samaritans “half-breeds,” so the Samaritans naturally hated the Jews.
  9. Luke 9:55 Later manuscripts add to vv. 55-56, “And Jesus said, ‘You don’t realize what your hearts are like. For the Son of Man has not come to destroy men’s lives, but to save them.’”
  10. Luke 9:58 the Messiah, literally, “the Son of Man.”
  11. Luke 9:59 but wanted to wait until his father’s death, literally, “but he said, ‘Lord, suffer me first to go and bury my father,’” perhaps meaning that the man could, when his father died, collect the inheritance and have some security.
  12. Luke 9:60 Let those without eternal life concern themselves with things like that, or “Let those who are spiritually dead care for their own dead.”
  13. Luke 9:61 ask permission of those at home, literally, “bid them farewell at home.”

Isinugo ni Jesus ang Labindalawang Alagad(A)

Tinipon ni Jesus ang labindalawa at pagkatapos ay binigyan niya ang mga ito ng kapangyarihan at karapatan sa lahat ng mga demonyo at magpagaling ng mga may karamdaman. At isinugo niya ang mga ito upang ipangaral ang paghahari ng Diyos at magpagaling ng mga may sakit. At sinabi niya sa kanila, “Huwag kayong magdala ng kahit ano sa inyong paglalakbay; kahit tungkod, balutan, tinapay, o salapi. Huwag din dalawa ang dalhin ninyong damit panloob. Saanmang bahay kayo pumasok, mamalagi kayo roon hanggang sa pag-alis ninyo. Saanmang lugar na hindi kayo tanggapin, ipagpag ninyo ang alikabok sa inyong mga paa pag-alis ninyo sa bayang iyon bilang patotoo laban sa kanila.” Umalis sila at nagtungo sa mga nayon, habang ipinapangaral ang mabuting balita kahit saan at nagpapagaling ng mga karamdaman.

Nabagabag si Herodes(B)

Nabalitaan ng pinunong si Herodes ang lahat ng nangyayari. Nabagabag siya sapagkat sinasabi ng ilan na muling nabuhay si Juan. Sabi naman ng iba na si Elias ay nagpakita na at ayon naman sa iba, ang isa sa mga propeta noong unang panahon ay nabuhay muli. Sinabi ni Herodes, “Ako ang nagpapugot ng ulo ni Juan. Ngunit sino ito? Marami na akong nababalitaan tungkol sa kanya?” Kaya't sinikap niyang makita si Jesus.

Pinakain ni Jesus ang Limang Libo(C)

10 Nang bumalik ang mga apostol ay ibinalita nila kay Jesus ang kanilang ginawa. Sila ay kanyang isinama at palihim na nagtungo sa isang bayan na kung tawagin ay Bethsaida. 11 Subalit nang malaman ito ng mga tao, sumunod sila sa kanya. Sila ay malugod naman niyang tinanggap at ipinahayag sa kanila ang tungkol sa paghahari ng Diyos. Pinagaling din niya ang mga may karamdaman. 12 Nagsisimula nang matapos ang araw nang lumapit sa kanya ang labindalawa at nagsabi, “Pauwiin na po ninyo ang mga tao upang makapunta sila sa mga nayon at karatig-pook, nang sa gayo'y makahanap sila ng matutuluyan at makakain. Tayo po'y nasa ilang na lugar.” 13 Ngunit sinabi niya sa kanila, “Kayo ang magbibigay sa kanila ng makakain.” Sinabi nila sa kanya, “Wala po tayong dalang anuman kundi limang tinapay at dalawang isda, maliban na lamang kung aalis kami at bibili ng pagkain para sa mga taong ito.” 14 Sapagkat halos limang libong kalalakihan ang naroroon. At sinabi niya sa kanyang mga alagad, “Paupuin ninyo sila nang pangkat-pangkat na tiglilimampu.” 15 Pinaupo nga nila ang lahat. 16 Kinuha niya ang limang tinapay at dalawang isda, tumingala siya sa langit, pinagpala ang mga ito, pinagputul-putol at ibinigay sa mga alagad upang ipamahagi sa mga tao. 17 Kumain silang lahat at nabusog. Nang tipunin ang mga lumabis ay napuno ang labindalawang kaing.

Ang Pahayag ni Pedro tungkol kay Jesus(D)

18 Minsan, nang si Jesus ay mag-isang nananalangin, lumapit sa kanya ang kanyang mga alagad. Tinanong niya ang mga ito, “Ano ang sinasabi ng mga tao kung sino ako?” 19 Sumagot sila, “Si Juan na Tagapagbautismo! Ngunit ayon sa iba ay si Elias. Ayon naman sa iba ay isang propeta noong unang panahon na nabuhay muli.” 20 At sinabi niya sa kanila, “Kayo naman, ano sa palagay ninyo kung sino ako?” Sumagot si Pedro, “Ikaw ang Cristo na hinirang ng Diyos!”

Ang tungkol sa Kamatayan at Muling Pagkabuhay ni Jesus(E)

21 Mahigpit na nagbilin sa kanila si Jesus na huwag itong sabihin kaninuman. 22 Sinabi niya, “Kailangang magtiis ng maraming hirap ang Anak ng Tao. Itatakwil siya ng mga matatandang pinuno ng bayan, ng mga punong pari at ng mga tagapagturo ng Kautusan. Papatayin siya ngunit muling bubuhayin sa ikatlong araw.” 23 At sinabi niya sa kanilang lahat, “Kung nais ninuman na sumunod sa akin, tanggihan niya ang kanyang sarili, pasanin araw-araw ang kanyang krus at sumunod sa akin. 24 Sapagkat sinumang nais magligtas ng kanyang buhay ay mawawalan nito. Subalit sinumang mawalan ng kanyang buhay dahil sa akin ay magliligtas nito. 25 Sapagkat ano ang mapapakinabang ng isang tao kung makamtan man niya ang buong sanlibutan ngunit mapapahamak naman ang kanyang sarili? 26 Sapagkat kung ako ay ikahihiya ng sinuman gayundin ang aking mga salita, ikahihiya rin siya ng Anak ng Tao pagdating niya sa kanyang kaluwalhatian, at sa kaluwalhatian ng Ama, at ng mga banal na anghel. 27 Tinitiyak ko sa inyo: may ilan sa mga nakatayo rito ang hinding-hindi daranas ng kamatayan hanggang sa makita nila ang paghahari ng Diyos.”

Ang Pagbabagong-anyo ni Jesus(F)

28 Pagkalipas ng walong araw nang masabi niya ang mga ito, umakyat siya sa bundok kasama sina Pedro, Juan at Santiago upang manalangin. 29 Habang siya'y nananalangin, nagbago ang anyo ng kanyang mukha at ang kanyang damit ay naging nakasisilaw na puti. 30 Biglang may lumitaw na dalawang lalaki na nakikipag-usap sa kanya, sina Moises at Elias. 31 Maluwalhating nagpakita ang dalawang ito at nagsalita tungkol sa pagpanaw ni Jesus na malapit na niyang isagawa sa Jerusalem. 32 Tulog na tulog noon sina Pedro at ang kanyang mga kasama; ngunit nang magising sila ay nakita nila ang kaluwalhatian ni Jesus at ang dalawang lalaking nakatayong kasama niya. 33 At nang papalayo na ang mga ito sa kanya ay sinabi ni Pedro kay Jesus, “Panginoon, mabuti po na dumito tayo. Magtayo tayo ng tatlong kubol: isa para sa inyo, isa para kay Moises at isa para kay Elias.” Hindi nauunawaan ni Pedro ang kanyang sinasabi. 34 Nagsasalita pa siya nang dumating ang isang ulap at sila ay nililiman. Natakot sila nang matakpan sila nito. 35 Isang tinig ang narinig mula sa ulap na nagsasabi, “Ito ang aking anak, ang aking hinirang.[a] Sa kanya kayo makinig.” 36 Nang naglaho na ang tinig, natagpuang nag-iisa na si Jesus. Tumahimik sila at hindi ibinalita kaninuman ang alinman sa kanilang nakita.

Pinagaling ni Jesus ang Batang Lalaki(G)

37 Kinabukasan, matapos silang bumaba ng bundok ay sinalubong siya ng napakaraming tao. 38 Mula sa karamihan ay naroon ang isang lalaking nagsisisigaw, “Guro! Nakikiusap po ako na tingnan ninyo ang aking anak na lalaki, sapagkat siya ang kaisa-isa kong anak. 39 Bigla na lamang po siyang sinasaniban ng espiritu at biglang sumisigaw. Pinangingisay siya nito hanggang bumula ang kanyang bibig. Lubha po siyang pinahihirapan nito at halos ayaw siyang hiwalayan. 40 Nagsumamo po ako sa inyong mga alagad na palayasin ang espiritu ngunit hindi nila kaya.” 41 Sinabi ni Jesus sa mga alagad, “O lahing walang pananampalataya at napakasama, hanggang kailan ako mananatiling kasama ninyo at hanggang kailan ko kayo pagtitiisan?” Sinabi niya sa lalaki, “Dalhin mo rito ang iyong anak.” 42 Habang lumalapit ang anak, inilugmok siya ng demonyo at pinapangisay. Ngunit sinaway ni Jesus ang maruming espiritu at pinagaling niya ang bata, at pagkatapos ay ibinigay sa kanyang ama. 43 Namangha ang lahat sa dakilang kapangyarihan ng Diyos.

Muling Sinabi ni Jesus ang tungkol sa Kanyang Kamatayan(H)

Subalit habang namamangha ang mga tao sa lahat ng kanyang ginagawa, sinabi niya sa kanyang mga alagad, 44 “Unawain ninyong mabuti ang sasabihin kong ito: ang Anak ng Tao ay malapit nang isuko sa kamay ng mga tao.” 45 Ngunit hindi nila naunawaan ang sinabing ito. Ang kahulugan nito'y inilihim sa kanila upang hindi nila ito maunawaan. Takot naman silang magtanong sa kanya tungkol sa sinabi niyang ito.

Sino ang Pinakadakila?(I)

46 Nagkaroon ng pagtatalo ang mga alagad kung sino sa kanila ang pinakadakila. 47 Dahil batid ni Jesus ang kanilang iniisip, kinuha niya ang isang maliit na bata at pinatayo ito sa kanyang tabi. 48 Sinabi niya sa kanila, “Sinumang tumanggap sa batang ito dahil sa aking pangalan ay tumanggap sa akin. At ang sinumang tumatanggap sa akin ay tumatanggap sa nagsugo sa akin. Sapagkat ang pinakahamak sa inyong lahat ang siyang pinakadakila.”

Sinumang Hindi Laban sa Inyo ay Kapanalig Ninyo(J)

49 Sinabi ni Juan, “Panginoon, may nakita kaming nagpapalayas ng demonyo sa pamamagitan ng inyong pangalan, at pinagbawalan namin siya sapagkat hindi namin siya kasamang sumusunod sa inyo.” 50 Ngunit sinabi ni Jesus sa kanya, “Huwag ninyo siyang pagbawalan sapagkat sinumang hindi laban sa inyo ay kapanalig ninyo.”

Hindi Tinanggap si Jesus

51 Nang papalapit na ang araw ng pagtanggap sa kanya sa langit ay itinuon niya ang kanyang sarili sa pagpunta sa Jerusalem. 52 Nagpadala siya ng mga sugo na mauuna sa kanya. Umalis ang mga ito at pumasok sa isang nayon ng mga Samaritano upang maghanda para sa kanya. 53 Ngunit hindi siya tinanggap ng mga tagaroon sapagkat siya'y nagpasya nang pumunta sa Jerusalem. 54 Nang makita ito ng mga alagad na sina Santiago at Juan ay sinabi nila, “Panginoon, gusto ba ninyong magpaulan tayo ng apoy mula sa langit upang tupukin sila?” 55 Subalit humarap sa kanila si Jesus at sila'y sinaway. 56 Pumunta sila sa ibang nayon.

Ang mga Nais Sumunod kay Jesus(K)

57 Habang naglalakbay sila ay may nagsabi sa kanya, “Susunod ako sa inyo saan man kayo magtungo.” 58 Sinabi sa kanya ni Jesus, “May mga lungga ang mga asong-gubat at may mga pugad naman ang mga ibon ng himpapawid, ngunit ang Anak ng Tao ay walang sariling matitirahan.” 59 Sinabi niya sa isa, “Sumunod ka sa akin!” Ngunit sumagot ito, “Panginoon, hayaan muna ninyo akong umalis upang ilibing ko ang aking ama.” 60 Ngunit sinabi niya, “Ipaubaya mo na sa mga patay ang paglilibing sa sarili nilang patay. Subalit para sa iyo, humayo ka at ipahayag mo ang paghahari ng Diyos.” 61 Sinabi naman sa kanya ng isa pa, “Susunod po ako sa inyo Panginoon, ngunit hayaan muna ninyo akong makapagpaalam sa aking mga kasambahay.” 62 Subalit sinabi sa kanya ni Jesus, “Sinumang humawak sa araro at lingon nang lingon ay hindi karapat-dapat sa kaharian ng Diyos.”

Footnotes

  1. Lucas 9:35 Sa ibang manuskrito'y Ang aking minamahal.