Luke 12
Living Bible
12 Meanwhile the crowds grew until thousands upon thousands were milling about and crushing each other. He turned now to his disciples and warned them, “More than anything else, beware of these Pharisees and the way they pretend to be good when they aren’t. But such hypocrisy cannot be hidden forever. 2 It will become as evident as yeast in dough. 3 Whatever they[a] have said in the dark shall be heard in the light, and what you have whispered in the inner rooms shall be broadcast from the housetops for all to hear!
4 “Dear friends, don’t be afraid of these who want to murder you. They can only kill the body; they have no power over your souls. 5 But I’ll tell you whom to fear—fear God who has the power to kill and then cast into hell.
6 “What is the price of five sparrows? A couple of pennies? Not much more than that. Yet God does not forget a single one of them. 7 And he knows the number of hairs on your head! Never fear, you are far more valuable to him than a whole flock of sparrows.
8 “And I assure you of this: I, the Messiah,[b] will publicly honor you in the presence of God’s angels if you publicly acknowledge me here on earth as your Friend. 9 But I will deny before the angels those who deny me here among men. 10 (Yet those who speak against me[c] may be forgiven—while those who speak against the Holy Spirit shall never be forgiven.)
11 “And when you are brought to trial before these Jewish rulers and authorities in the synagogues, don’t be concerned about what to say in your defense, 12 for the Holy Spirit will give you the right words even as you are standing there.”
13 Then someone called from the crowd, “Sir, please tell my brother to divide my father’s estate with me.”
14 But Jesus replied, “Man, who made me a judge over you to decide such things as that? 15 Beware! Don’t always be wishing for what you don’t have. For real life and real living are not related to how rich we are.”
16 Then he gave an illustration: “A rich man had a fertile farm that produced fine crops. 17 In fact, his barns were full to overflowing—he couldn’t get everything in. He thought about his problem, 18 and finally exclaimed, ‘I know—I’ll tear down my barns and build bigger ones! Then I’ll have room enough. 19 And I’ll sit back and say to myself, “Friend, you have enough stored away for years to come. Now take it easy! Wine, women, and song for you!”’[d]
20 “But God said to him, ‘Fool! Tonight you die. Then who will get it all?’
21 “Yes, every man is a fool who gets rich on earth but not in heaven.”
22 Then turning to his disciples he said, “Don’t worry about whether you have enough food to eat or clothes to wear. 23 For life consists of far more than food and clothes. 24 Look at the ravens—they don’t plant or harvest or have barns to store away their food, and yet they get along all right—for God feeds them. And you are far more valuable to him than any birds!
25 “And besides, what’s the use of worrying? What good does it do? Will it add a single day to your life? Of course not! 26 And if worry can’t even do such little things as that, what’s the use of worrying over bigger things?
27 “Look at the lilies! They don’t toil and spin, and yet Solomon in all his glory was not robed as well as they are. 28 And if God provides clothing for the flowers that are here today and gone tomorrow, don’t you suppose that he will provide clothing for you, you doubters? 29 And don’t worry about food—what to eat and drink; don’t worry at all that God will provide it for you. 30 All mankind scratches for its daily bread, but your heavenly Father knows your needs. 31 He will always give you all you need from day to day if you will make the Kingdom of God your primary concern.
32 “So don’t be afraid, little flock. For it gives your Father great happiness to give you the Kingdom. 33 Sell what you have and give to those in need. This will fatten your purses in heaven! And the purses of heaven have no rips or holes in them. Your treasures there will never disappear; no thief can steal them; no moth can destroy them. 34 Wherever your treasure is, there your heart and thoughts will also be.
35 “Be prepared—all dressed and ready— 36 for your Lord’s return from the wedding feast. Then you will be ready to open the door and let him in the moment he arrives and knocks. 37 There will be great joy for those who are ready and waiting for his return. He himself will seat them and put on a waiter’s uniform and serve them as they sit and eat! 38 He may come at nine o’clock at night—or even at midnight. But whenever he comes, there will be joy for his servants who are ready!
39 “Everyone would be ready for him if they knew the exact hour of his return—just as they would be ready for a thief if they knew when he was coming. 40 So be ready all the time. For I, the Messiah,[e] will come when least expected.”
41 Peter asked, “Lord, are you talking just to us or to everyone?”
42-44 And the Lord replied, “I’m talking to any faithful, sensible man whose master gives him the responsibility of feeding the other servants. If his master returns and finds that he has done a good job, there will be a reward—his master will put him in charge of all he owns.
45 “But if the man begins to think, ‘My Lord won’t be back for a long time,’ and begins to whip the men and women he is supposed to protect, and to spend his time at drinking parties and in drunkenness— 46 well, his master will return without notice and remove him from his position of trust and assign him to the place of the unfaithful. 47 He will be severely punished, for though he knew his duty he refused to do it.
48 “But anyone who is not aware that he is doing wrong will be punished only lightly. Much is required from those to whom much is given, for their responsibility is greater.
49 “I have come to bring fire to the earth, and, oh, that my task were completed! 50 There is a terrible baptism ahead of me, and how I am pent up until it is accomplished!
51
54 Then he turned to the crowd and said, “When you see clouds beginning to form in the west, you say, ‘Here comes a shower.’ And you are right.
55 “When the south wind blows you say, ‘Today will be a scorcher.’ And it is. 56 Hypocrites! You interpret the sky well enough, but you refuse to notice the warnings all around you about the crisis ahead. 57 Why do you refuse to see for yourselves what is right?
58 “If you meet your accuser on the way to court, try to settle the matter before it reaches the judge, lest he sentence you to jail; 59 for if that happens, you won’t be free again until the last penny is paid in full.”
Footnotes
- Luke 12:3 they, literally, “you.”
- Luke 12:8 the Messiah, literally, “the Son of Man.”
- Luke 12:10 me, literally, “the Son of Man.”
- Luke 12:19 Wine, women, and song for you, literally, “Eat, drink, and be merry.”
- Luke 12:40 the Messiah, literally, “the Son of Man.”
- Luke 12:53 the decision of an honored mother-in-law, implied by ancient custom.
Lucas 12
Ang Bagong Tipan: Filipino Standard Version
Ang Babala Laban sa Pagkukunwari(A)
12 Nang magkatipun-tipon ang libu-libong tao na halos matapakan na ang isa't isa, sinabi ni Jesus sa kanyang mga alagad, “Mag-ingat kayo sa lebadura ng mga Fariseo. Ito ay ang kanilang pagkukunwari. 2 Walang natatakpan na hindi malalantad, at walang natatago na hindi mabubunyag. 3 Kaya nga anumang sabihin ninyo sa dilim ay maririnig sa liwanag at anumang ibulong ninyo sa lihim na silid ay ipapahayag mula sa bubungan.
Ang Dapat Katakutan(B)
4 “Sinasabi ko sa inyo, mga kaibigan ko, huwag kayong matakot sa mga pumapatay ng katawan at pagkatapos nito ay wala na silang magagawa. 5 Ipapakita ko sa inyo kung sino ang dapat ninyong katakutan. Katakutan ninyo ang may kapangyarihang magtapon sa inyo sa impiyerno matapos kayong patayin. Oo, sinasabi ko sa inyo, siya ang inyong katakutan. 6 Hindi ba't ipinagbibili ang limang maya sa halagang dalawang sentimos? Ngunit isa man sa kanila ay hindi nalilimutan ng Diyos. 7 Maging ang buhok sa inyong ulo ay bilang lahat. Huwag kayong mangamba. Higit kayong mahalaga kaysa mga maya.
Ang Pagkilala at Pagkakaila kay Jesus(C)
8 “Sinasabi ko sa inyo, ang sinumang kumilala sa akin sa harap ng mga tao ay kikilalanin din ng Anak ng Tao sa harap ng mga anghel ng Diyos. 9 Ngunit ang magkaila sa akin sa harap ng mga tao ay ikakaila rin sa harap ng mga anghel ng Diyos. 10 Sinumang magsalita ng laban sa Anak ng Tao ay mapapatawad, ngunit hindi mapapatawad ang magsalita ng paglapastangan sa Banal na Espiritu. 11 Kapag iniharap nila kayo sa sinagoga at sa mga pinuno at mga may kapangyarihan upang litisin, huwag kayong mag-alala kung paano ninyo ipagtanggol ang inyong sarili, o kung ano ang inyong sasabihin, 12 sapagkat tuturuan kayo ng Banal na Espiritu sa oras ding iyon kung ano ang dapat ninyong sabihin.”
Ang Talinghaga ng Mayamang Hangal
13 Isa sa mga tao ang nagsabi kay Jesus, “Guro, sabihin mo sa aking kapatid na bahaginan ako ng mana.” 14 Ngunit sumagot siya, “Lalaki, sino ang nagtalaga sa akin na maging hukom o tagahati ng mana ninyo?” 15 At sinabi niya sa kanila, “Mag-ingat kayo at bantayan ninyo ang inyong sarili sa lahat ng kasakiman. Sapagkat ang buhay ng tao ay hindi nakasalalay sa kasaganaan ng kanyang mga ari-arian.” 16 At isinalaysay niya sa kanila ang isang talinghaga, “Namumunga nang sagana ang lupain ng isang taong mayaman. 17 Napag-isip-isip niya sa sarili, ‘Ano ngayon ang gagawin ko? Sapagkat wala na akong mapaglagyan ng aking mga inani.’ 18 Sabi niya, ‘Ito ang gagawin ko. Gigibain ko ang aking mga kamalig at magtatayo ako ng mas malalaki at doon ko iimbakin ang aking mga ani at ari-arian. 19 At sasabihin ko sa aking sarili, "Marami ka nang ari-ariang nakaimbak para sa maraming taon. Magpahinga ka, kumain, uminom at magpakasaya." 20 Subalit sinabi sa kanya ng Diyos, ‘Hangal! Sa gabing ito ay babawiin sa iyo ang iyong buhay. Kanino ngayon mapupunta ang iyong mga inihanda?’ 21 Gayon nga ang nagtitipon ng kayamanan para sa kanyang sarili ngunit hindi mayaman sa harap ng Diyos.”
Pagtitiwala sa Diyos(D)
22 At sinabi ni Jesus sa kanyang mga alagad, “Kaya nga sinasabi ko sa inyo, huwag ninyong ikabalisa ang inyong ikabubuhay, o kung ano ang inyong kakainin, o kung ano ang inyong isusuot. 23 Sapagkat mas mahalaga ang buhay kaysa pagkain, at ang katawan kaysa pananamit. 24 Masdan ninyo ang mga uwak! Hindi sila nagtatanim o gumagapas o nagtitipon sa kamalig, gayunma'y pinakakain sila ng Diyos. Mas mahalaga kayo kaysa mga ibon. 25 Sino sa inyo na dahil sa pagkabalisa ay makapagdaragdag ng isang oras[a] sa kanyang buhay? 26 Kung hindi ninyo magawa ang ganito kaliit, bakit aalalahanin ninyo ang ibang bagay? 27 Masdan ninyo kung paano tumutubo ang mga bulaklak sa parang! Hindi sila nagpapagod ni naghahabi. Ngunit sinasabi ko sa inyo na kahit si Solomon sa kanyang karingalan ay hindi nakapagbihis nang tulad sa isa sa mga ito. 28 At kung gayon binibihisan ng Diyos ang damo sa parang, na narito ngayon ngunit itatapon sa pugon bukas, kayo pa kaya? O kayong maliit ang pananampalataya! 29 Kaya huwag kayong mabalisa sa paghahanap ng kung ano ang makakain o maiinom. Huwag kayong mangamba, 30 sapagkat ang mga ito ang pinagsisikapang makamtan ng mga Hentil, at nalalaman ng inyong Ama na kailangan ninyo ang mga ito. 31 Ngunit pagtuunan ninyo ng pansin ang kanyang paghahari at idaragdag sa inyo ang lahat ng mga ito. 32 Huwag kang matakot, munting kawan, sapagkat ikinalulugod ng inyong Ama na ibigay sa inyo ang kaharian. 33 Ipagbili ninyo ang inyong mga ari-arian at ang napagbilhan ay ipamigay sa mga dukha. Igawa ninyo ang inyong sarili ng mga sisidlang hindi naluluma, isang di-maubos na kayamanan sa langit, doo'y hindi makalalapit ang magnanakaw at makapaninira ang mga bukbok. 34 Sapagkat kung saan nakalagak ang inyong kayamanan, doon din naman malalagak ang inyong puso.”
Mga Lingkod na Handa(E)
35 “Humanda kayo sa paglilingkod[b] at paliwanagin ang inyong mga ilawan. 36 Tumulad kayo sa mga taong naghihintay sa pagbabalik ng kanilang panginoon mula sa kasalan upang sa pagbabalik nito at pagkatok ay agad nila siyang mapagbuksan. 37 Pinagpala ang mga lingkod na madaratnang nagbabantay hanggang sa pagdating ng kanilang panginoon. Tandaan ninyo: magbibihis siya upang maglingkod, sila ay pauupuin niya sa hapag-kainan at sila'y kanyang paglilingkuran. 38 Pinagpala ang mga lingkod na matagpuan ng panginoon na handa sa kanyang pagdating, hatinggabi man o madaling-araw. 39 Unawain ninyo ito: kung alam ng panginoon ng bahay kung anong oras darating ang magnanakaw, hindi niya hahayaang pasukin ang kanyang bahay. 40 Kaya dapat din kayong maging handa! Sapagkat darating ang Anak ng Tao sa oras na hindi ninyo inaasahan.”
41 Sinabi ni Pedro, “Panginoon, sinasabi ba ninyo ang talinghagang ito para sa amin o para sa lahat?” 42 At sinabi ng Panginoon, “Sino nga ba ang tapat at matalinong katiwala? Sino ang pamamahalain ng panginoon sa mga lingkod upang bigyan sila ng pagkain sa takdang panahon? 43 Pinagpala ang lingkod na sa pagbabalik ng kanyang panginoon ay madaratnang gumaganap ng tungkulin. 44 Tunay na sinasabi ko sa inyong sa kanya ipagkakatiwala ang lahat ng kanyang ari-arian. 45 Ngunit kung sabihin ng lingkod na iyon sa kanyang sarili, ‘Matatagalan pa bago makabalik ang aking panginoon,’ at sinimulan niyang pahirapan ang iba pang mga lingkod na lalaki at mga lingkod na babae at siya'y kumain, uminom at maglasing, 46 darating ang panginoon ng lingkod na iyon sa araw na hindi niya inaasahan at sa oras na hindi niya alam. Ang lingkod na iyon ay pagpuputul-putulin at isasama sa mga hindi tapat. 47 Ang lingkod na nakaaalam ng kalooban ng kanyang panginoon ngunit hindi nakahanda o kumilos ayon sa kalooban nito ay maraming ulit hahagupitin. 48 Ngunit ang hindi nakaaalam ng kalooban ng kanyang panginoon ay hahagupitin ng kaunti sa nagawa nitong pagkakamali. Ang binigyan ng marami ay pananagutin ng marami at ang pinagkatiwalaan ng marami ay papanagutin sa higit na marami.”
Si Jesus ang Sanhi ng Pagkakabaha-bahagi(F)
49 “Naparito ako upang maghagis ng apoy sa lupa at nais ko sanang ito'y nagniningas na. 50 Kailangan kong magdaan sa isang bautismo at nababagabag ako hangga't hindi ito nagaganap! 51 Akala ba ninyo'y pumarito ako upang magbigay ng kapayapaan sa lupa? Sinasabi ko sa inyo, hindi, sa halip ay pagkakabaha-bahagi. 52 Sapagkat mula ngayon, ang limang tao sa isang bahay ay magkakabaha-bahagi—tatlo laban sa dalawa at dalawa laban sa tatlo. 53 Sila ay magkakabaha-bahagi; ang ama laban sa anak na lalaki at ang anak na lalaki laban sa ama, ang ina laban sa anak na babae, at ang anak na babae laban sa ina, ang biyenang babae laban sa kanyang manugang na babae at ang manugang na babae laban sa kanyang biyenang babae.”
Pagbibigay-kahulugan sa Panahon(G)
54 Sinabi rin niya sa mga tao, “Kapag nakakita kayo ng ulap na tumataas sa kanluran, agad ninyong sinasabi, ‘Paparating na ang ulan,’ at gayon nga ang nangyayari. 55 At kapag nakikita ninyong umiihip ang hanging habagat sinasabi ninyong, ‘Magiging mainit,’ at nagkakaganoon nga. 56 Mga mapagkunwari! Marunong kayong magtaya ng panahon sa anyo ng lupa at langit, subalit bakit hindi ninyo mabasa ang tanda ng kasalukuyang panahon?”
Makipag-ayos sa Iyong Kalaban(H)
57 “Bakit hindi ninyo mapagpasyahan para sa inyong sarili kung ano ang matuwid? 58 Makipag-ayos ka sa nagsakdal sa iyo bago pa kayo makarating sa hukom. Kung hindi, baka kaladkarin ka niya sa hukom at ibigay ka ng hukom sa tanod at itapon ka ng tanod sa bilangguan. 59 Sinasabi ko sa iyo, hindi ka makalalabas doon hangga't hindi mo nababayaran ang kahuli-hulihang kusing.”
Footnotes
- Lucas 12:25 Sa Griyego, makakapagdagdag ng isang siko.
- Lucas 12:35 Sa Griyego, Bigkisin ang baywang.
The Living Bible copyright © 1971 by Tyndale House Foundation. Used by permission of Tyndale House Publishers Inc., Carol Stream, Illinois 60188. All rights reserved.
Ang Bagong Tipan: Filipino Standard Version, Copyright © Philippine Bible Society 2009.
