Johannes 2
BasisBijbel
Jezus verandert water in wijn
2 Op de derde dag was er een bruiloft in Kana in Galilea. Jezus' moeder was op het feest. 2 Ook Jezus en de leerlingen waren uitgenodigd. 3 Toen de wijn op was, zei Jezus' moeder tegen Hem: "Ze hebben geen wijn!" 4 Jezus zei tegen haar: "Dat weet Ik toch. Dat hoeft u Mij niet te zeggen. Maar het is nog niet de juiste tijd voor Mij om daar iets aan te doen."[a] 5 Zijn moeder zei tegen de bedienden: "Als Hij iets tegen jullie zegt, doe dat dan, wat het ook is."
6 Bij de deur stonden zes waterbakken. Dat water werd door de Joden gebruikt om daar volgens hun gewoonten de handen en voeten in te wassen. In zo'n bak kon ongeveer 2 of 3 metreten (80 of 100 liter) water. 7 Jezus zei tegen de bedienden: "Vul de bakken met water." Ze vulden ze tot aan de rand. 8 Toen zei Hij: "Schep er nu wat uit. Laat de leider van het feest daarvan proeven." 9 Toen de leider van het feest het water proefde, was het wijn geworden. Hij wist niet waar deze wijn vandaan kwam. Maar de bedienden die het uit de bak geschept hadden, wisten het wel. De leider van het feest liet de bruidegom bij zich komen. 10 Hij zei tegen hem: "Iedereen zet altijd eerst de beste wijn op tafel. En pas als de mensen veel gedronken hebben, de minder goede wijn. Maar jij hebt de beste wijn voor het laatst bewaard!"
11 Dit was het eerste wonder dat Jezus deed. Het gebeurde in Kana in Galilea. Dat wonder liet zien hoe machtig Hij is. En zijn leerlingen geloofden in Hem. 12 Daarna ging Hij naar Kapernaüm, met zijn moeder, zijn broers en zijn leerlingen. Daar bleven ze een paar dagen.
Jezus jaagt de verkopers de tempel uit
13 Het was bijna de tijd van het Joodse Paasfeest.[b] Daarom reisde Jezus naar Jeruzalem, om daar het Paasfeest te vieren. 14 Hij ging naar de tempel en zag daar de verkopers van koeien, schapen en duiven voor de offers en de geldwisselaars.[c] 15 Hij maakte van touw een zweep. Daarmee joeg Hij hen met al hun schapen en koeien de tempel uit. Het geld van de geldwisselaars gooide Hij op de grond en hun tafels keerde Hij om. 16 En tegen de duivenverkopers zei Hij: "Ga weg en neem al je spullen mee! Jullie hebben van mijn Vaders huis een markt gemaakt!" 17 Toen herinnerden zijn leerlingen zich dat er in de Boeken staat: 'Voor uw huis zal Ik alles willen doen.'
18 De Joden zeiden tegen Hem: "Hoe durft U dit te doen? Bewijs maar eens dat U dit mag!" 19 Jezus antwoordde: "Breek deze tempel af en binnen drie dagen zal Ik hem weer opbouwen." 20 De Joden zeiden: "Het heeft 46 jaar gekost om deze tempel te bouwen. Zou U dat dan in drie dagen kunnen?" 21 Maar met die tempel bedoelde Hij zijn lichaam. 22 Later, toen Hij uit de dood was opgestaan, herinnerden zijn leerlingen zich dat Hij dit had gezegd. Daarom geloofden ze toen de Boeken en wat Jezus had gezegd.
23 Toen Jezus op het Paasfeest in Jeruzalem was, geloofden veel mensen in Hem. Dat kwam door de wonderen die ze Hem zagen doen. 24 Maar Hij liet Zich nog niet door hen kennen. Want Hij wist maar al te goed hoe de mensen zijn. 25 Het was niet nodig dat iemand Hem vertelde hoe de mensen zijn. Hij wist Zelf wat er in hun hart is.
Footnotes
- Johannes 2:4 Jezus heeft het hier over iets anders dan Maria. Wijn is in de bijbel vaak het symbool van vergeving. Denk maar aan de wijn die bij de offers hoorde, en aan de wijn bij het laatste avondmaal die Jezus' bloed voorstelde (lees Matteüs 26:26-28). Díe 'wijn' is 'op:' de mensen hebben dringend vergeving nodig. En het is voor Hem op dat moment nog niet de juiste tijd om daar iets aan te doen. Dat gebeurt pas wanneer Hij verraden, veroordeeld en gedood wordt en weer uit de dood opstaat.
- Johannes 2:13 Met het Paasfeest vieren de Joden het vertrek van het volk Israël uit de slavernij in Egypte. Het wordt gevierd op de eerste avond van het Feest van de Ongegiste Broden. Lees Exodus 12. Tijdens de zeven dagen van het feest mag er helemaal geen brood met gist gegeten worden.
- Johannes 2:14 In de tempel konden de mensen dieren kopen voor de offers. Er was een hele markt ontstaan.
John 2
New Catholic Bible
The First Sign Worked by Jesus
Chapter 2
The Wedding Feast at Cana.[a] 1 On the third day, there was a wedding at Cana[b] in Galilee. The mother of Jesus was there, 2 and Jesus and his disciples had also been invited. 3 When the wine was exhausted, the mother of Jesus said to him, “They have no wine.” 4 Jesus responded, “Woman,[c] what concern is this to us? My hour has not yet come.” 5 His mother said to the servants, “Do whatever he tells you.”
6 Now standing nearby there were six stone water jars, of the type used for Jewish rites of purification, each holding twenty to thirty gallons. 7 Jesus instructed the servants, “Fill the jars with water.” When they had filled them to the brim, 8 he ordered them, “Now draw some out and take it to the chief steward,” and they did so.
9 When the chief steward tasted the water that had become wine, he did not know where it came from, although the servants who had drawn the water knew. The chief steward called over the bridegroom 10 and said, “Everyone serves the choice wine first, and then an inferior vintage when the guests have been drinking for a while. However, you have saved the best wine until now.”[d]
11 Jesus performed this, the first of his signs,[e] at Cana in Galilee, thereby revealing his glory, and his disciples believed in him. 12 After this, he went down to Capernaum with his mother, his brethren,[f] and his disciples, and they remained there for a few days.
Worship of the Father in Spirit and Truth[g]
The Mystery of the New Temple
Jesus Casts the Merchants Out of the Temple.[h]13 When the time of the Passover of the Jews was near, Jesus went up to Jerusalem. 14 In the temple he found people selling cattle, sheep, and doves, as well as money changers seated at their tables. 15 Making a whip of cords, he drove them all out of the temple, including the sheep and the cattle. He also overturned the tables of the money changers, scattering their coins, 16 and to those who were selling the doves he ordered, “Take them out of here! Stop turning my Father’s house into a marketplace!” 17 His disciples recalled the words of Scripture, “Zeal for your house will consume me.”
18 The Jews then challenged him, “What sign can you show us to justify your doing this?” 19 Jesus answered, “Destroy this temple, and in three days I will raise it up.” 20 The Jews responded, “This temple has taken forty-six years to build, and you are going to raise it up in three days!” 21 But the temple he was talking about was the temple of his body. 22 After he had risen from the dead, his disciples remembered that he had said this, and they believed the Scripture and the words that Jesus had spoken.
The Mystery of the New Covenant
23 Jesus in Jerusalem.[i]While Jesus was in Jerusalem for the feast of Passover, many people saw the signs he was performing and came to believe in his name. 24 However, Jesus would not entrust himself to them because he fully understood them all. 25 He did not need evidence from others about man, for he clearly understood men.
Footnotes
- John 2:1 The evangelist calls special attention to the presence of the Mother of Jesus. Her role is to call Jesus to the cross and then stand by him in his Passion (Jn 19:25-26).
- John 2:1 Cana was five miles northeast of Nazareth.
- John 2:4 Woman: a universal address from son to mother; it is used again in Jn 19:26, where its meaning becomes evident: Mary is the new Eve, mother of the living (Gen 3:15, 20). My hour has not yet come: the hour is that of Jesus’ glorification and return to the Father (see Jn 7:30; 8:20; 12:23, 27; 13:1; 17:1; 19:27). It is determined by the Father and cannot be anticipated. The miracle worked at Mary’s intercession is a prophetic symbol of it.
- John 2:10 The first wine represents the first Covenant, the second better wine represents the New Covenant. Jesus is prefiguring the Messianic banquet.
- John 2:11 Signs: a term used by John to indicate Jesus’ miracles, emphasizing the significance rather than the marvelous character of the event (see Jn 4:54; 6:14; 9:16; 11:47). These signs reveal Jesus’ glory (Jn 1:14, Isa 35:1-2; Joel 4:18; Am 9:13).
- John 2:12 Brethren: that is, his close relatives. See notes on Mt 12:46-50 and 12:47.
- John 2:13 The author of the fourth Gospel brings us from one Jewish feast to another; he seems to want to make them the points of reference with which to link the discourses of Jesus.
The incidents that follow are therefore connected with the feast of Passover. They attest that Jesus has come to establish a new and spiritual worship that is no longer reserved to a single people or to a place. - John 2:13 Passover is the feast of Unleavened Bread, a sign of renewal (see Ex 12:15). Jesus knows, better than the Prophets (Isa 1:11; Jer 7:4; Am 5:21), that his Father has nothing to do with this traffic in sacrifices and offerings, if the interior gift of the heart is lacking.
In fact, in the evangelist’s view, this temple of stone has already lost its function, and the true dwelling of the Father among human beings will be the humanity of the risen Jesus, who is the focal point of all worship. The construction of the new temple in Jerusalem had been begun by Herod the Great in 20–19 B.C. According to v. 20, then, we are in the year A.D. 27–28. - John 2:23 To be filled with wonder at what Jesus can do, as was Nicodemus, is not yet faith. Faith is acceptance of the testimony of Jesus about God and about the plan of Jesus. Faith is another life, a transformed existence. The flesh—i.e., we with our material and intellectual possibilities—does not have the power to transform our life.
This transformation comes like the wind—mysterious and surprising—the same word in Hebrew and Greek expressing spirit and wind. The idea here is to bring to mind an event (rebirth) in which God alone has the initiative. Only those who open themselves to the Spirit, those who want to be reborn in Baptism and transformed as children of God, can believe in the new life that Jesus reveals and whose source is the Spirit—for they live it as by a gift.
© stichting BasisBijbel 2013 Gecorrigeerde tekst © 2015 Alle rechten voorbehouden Uitgegeven bij de ZakBijbelBond: 2016
