Hulubaton 8
Ang Pulong Sang Dios
Ginadayaw ang Kaalam
8 Ang kaalam kag pag-intiendi pareho sa tawo nga nagawali. 2 Nagatindog siya sa mataas nga mga lugar sa kilid sang dalan, sa mga ginsang-an sang mga dalan, 3 sa mga puwertahan sang siyudad, kag sa mga alagyan. Kag nagawali siya sing mabaskog,
4 “Tanan kamo nga katawhan, nagapakighambal ako sa inyo.
5 Kamo nga mga wala sing alam, magmaalamon kamo.
Kamo nga mga buang-buang, maghangop kamo.
6 Pamati kamo sa akon ginahambal, kay mapuslanon ini kag husto.
7 Matuod gid ang akon ginahambal kag ginakangil-aran ko ang maghambal sing malain.
8 Matarong ang tanan ko nga ginahambal kag wala ako nagahambal sang binutig ukon dinaya.
9 Maathag ini tanan kag wala sing sayop sa mga tawo nga may pag-intiendi.
10 Palabiha ang kaalam kag ang pagtadlong ko sa imo pamatasan sang sa pilak kag bulawan.
11 Kay ang kaalam mas bilidhon pa sang sa malahalon nga mga bato kag wala gid sing bisan ano nga butang nga imo ginahandom nga makatupong sini.
12 Ako, nga amo ang kaalam, nakahibalo magtimbang-timbang kon diin ang husto ukon indi, kag nahibaluan ko magdesisyon sing husto.
13 Ang nagatahod sa Ginoo nagakaugot sa malaot. Ginakaugtan ko ang pagpabugal, ang pagpakamatinaas-taason, ang malaot nga pagginawi, kag ang pagbinutig.
14 Maayo ako maglaygay kag may husto nga kaalam. May pag-intiendi ako kag gahom.
15 Paagi sa akon makadumala ang mga hari, kag makahimo ang mga pangulo sang matarong nga mga kasuguan.
16 Paagi sa akon makadumala ang mga manugdumala kag mga opisyal—ang tanan nga nagadumala sing matarong.[a]
17 Ginahigugma ko ang mga nagahigugma sa akon;
ang mga nagapangita sa akon makakita sa akon.
18 Makahatag ako sang manggad, dungog, kauswagan kag kadalag-an nga nagapadayon.
19 Ang makuha sa akon mas bilidhon pa sang sa puro gid nga bulawan ukon pilak.
20 Ginasunod ko ang matarong kag husto.
21 Ang nagahigugma sa akon hatagan ko sang manggad;
pun-on ko ang ginataguan nila sang manggad.
22 Sang una pa nga daan kaupod[b] na ako sang Ginoo antes niya gintuga ang tanan.
23-26 Ginbuot niya nga ara na ako halin pa sang una.[c]
Ara na ako sang wala pa ang kalibutan: ang dagat, ang mga tuburan, ang mga bukid, ang mga kaumahan, kag bisan pa ang mga yab-ok.
27 Ara na ako sang pagtuga niya sang langit,
sang pagbutang niya sang daw tinabuan sang langit kag sang duta,[d]
28 sang pagtuga niya sang mga panganod,
sang pagpatubod niya sang mga tuburan sa kadadalman,
29 sang pagbutang niya sang dulunan sang dagat agod indi ini maglapaw,
kag sang pagbutang niya sang mga pundasyon sang kalibutan.
30 Pareho ako sa isa ka arkitekto[e] sa tupad sang Ginoo.
Ako ang iya kalipayan adlaw-adlaw, kag malipayon ako permi sa iya presensya.
31 Nagakalipay ako sa kalibutan nga iya gintuga kag sa mga katawhan.
32 Gani karon mga anak, pamatii ninyo ako,
kay bulahan ang mga nagasunod sa akon mga ginasiling.
33 Pamatii ninyo ang mga pagtadlong ko sa inyo pamatasan agod mangin maalamon kamo;
kag indi gid ninyo ini pagkalimti.
34 Bulahan ang tawo nga permi nagabantay kag nagahulat sa pagpamati sa akon.
35 Kay ang tawo nga nagapangita sa akon makaangkon sang maayo kag malawig nga kabuhi,
kag pakamaayuhon siya sang Ginoo.
36 Pero ang tawo nga wala nagapangita sa akon, ginahalitan lang niya ang iya kaugalingon.
Ang tanan nga akig sa akon naluyag sang kamatayon.”
Footnotes
- 8:16 mga opisyal… matarong: sa Septuagint kag sa iban nga mga kopya sang Hebreo, mga opisyal nga nagadumala sa kalibutan.
- 8:22 kaupod: ukon, gintuga.
- 8:23-26 Ginbuot… una: ukon, Ginporma niya ako sang dugay na.
- 8:27 daw tinabuan sang langit kag sang duta: sa English, horizon.
- 8:30 arkitekto: ukon, gamay nga bata; ukon, masaligan nga abyan.
Proverbs 8
King James Version
8 Doth not wisdom cry? and understanding put forth her voice?
2 She standeth in the top of high places, by the way in the places of the paths.
3 She crieth at the gates, at the entry of the city, at the coming in at the doors.
4 Unto you, O men, I call; and my voice is to the sons of man.
5 O ye simple, understand wisdom: and, ye fools, be ye of an understanding heart.
6 Hear; for I will speak of excellent things; and the opening of my lips shall be right things.
7 For my mouth shall speak truth; and wickedness is an abomination to my lips.
8 All the words of my mouth are in righteousness; there is nothing froward or perverse in them.
9 They are all plain to him that understandeth, and right to them that find knowledge.
10 Receive my instruction, and not silver; and knowledge rather than choice gold.
11 For wisdom is better than rubies; and all the things that may be desired are not to be compared to it.
12 I wisdom dwell with prudence, and find out knowledge of witty inventions.
13 The fear of the Lord is to hate evil: pride, and arrogancy, and the evil way, and the froward mouth, do I hate.
14 Counsel is mine, and sound wisdom: I am understanding; I have strength.
15 By me kings reign, and princes decree justice.
16 By me princes rule, and nobles, even all the judges of the earth.
17 I love them that love me; and those that seek me early shall find me.
18 Riches and honour are with me; yea, durable riches and righteousness.
19 My fruit is better than gold, yea, than fine gold; and my revenue than choice silver.
20 I lead in the way of righteousness, in the midst of the paths of judgment:
21 That I may cause those that love me to inherit substance; and I will fill their treasures.
22 The Lord possessed me in the beginning of his way, before his works of old.
23 I was set up from everlasting, from the beginning, or ever the earth was.
24 When there were no depths, I was brought forth; when there were no fountains abounding with water.
25 Before the mountains were settled, before the hills was I brought forth:
26 While as yet he had not made the earth, nor the fields, nor the highest part of the dust of the world.
27 When he prepared the heavens, I was there: when he set a compass upon the face of the depth:
28 When he established the clouds above: when he strengthened the fountains of the deep:
29 When he gave to the sea his decree, that the waters should not pass his commandment: when he appointed the foundations of the earth:
30 Then I was by him, as one brought up with him: and I was daily his delight, rejoicing always before him;
31 Rejoicing in the habitable part of his earth; and my delights were with the sons of men.
32 Now therefore hearken unto me, O ye children: for blessed are they that keep my ways.
33 Hear instruction, and be wise, and refuse it not.
34 Blessed is the man that heareth me, watching daily at my gates, waiting at the posts of my doors.
35 For whoso findeth me findeth life, and shall obtain favour of the Lord.
36 But he that sinneth against me wrongeth his own soul: all they that hate me love death.
Hiligaynon Bible (Ang Pulong Sang Dios) Copyright © 1996, 2006 by Biblica, Inc.® Used by permission. All rights reserved worldwide.