Add parallel Print Page Options

Ang aklat na ito ay naglalaman ng pahayag ni Yahweh sa pamamagitan ni Propeta Habakuk.

Inireklamo ni Habakuk ang Kawalang-katarungan

O Yahweh, hanggang kailan ako hihingi ng tulong sa inyo,
    bago ninyo ako dinggin,
    bago ninyo ako iligtas sa karahasan?
Bakit puro kaguluhan at kasamaan
    ang ipinapakita mo sa akin?
Sa magkabi-kabila'y nagaganap ang pagwasak at ang karahasan;
    laganap ang karahasan at ang labanan.
Ang batas ay walang bisa at walang pakinabang,
    at hindi umiiral ang katarungan.
Sa husgado ay laging natatalo ng masasama ang walang kasalanan,
    kaya't nababaluktot ang katarungan.

Ang Tugon ni Yahweh

Pagkatapos(A) ay sinabi ni Yahweh sa kanyang bayan,
“Masdan mo ang mga bansang nakapalibot sa iyo
    at mamamangha ka at magugulat sa iyong makikita.
Hindi magtatagal at mayroon akong gagawing
    hindi mo paniniwalaan kapag nabalitaan mo.
Papalakarin(B) ko sa kapangyarihan ang mga taga-Babilonia—
    ang bansang kilala sa kalupitan at karahasan.
Sinasalakay nila ang lahat ng dako ng daigdig
    upang sakupin ang lupaing hindi kanila.
Naghahasik sila ng takot at sindak;
    ipinagmamapuri nila na sila mismo ang batas.
Ang mga kabayo nila'y mas mabibilis kaysa mga leopardo,
    mas mababangis kaysa mga asong-gubat pagsapit ng gabi.
Ang kanilang mga mangangabayo ay rumaragasa mula sa malalayong lupain;
    para silang mga agila na dumadagit sa kanilang biktima.
Ang kanilang mga hukbo ay marahas na sumasalakay,
    at lahat ay nasisindak habang sila'y nananakop.
    Di mabilang na parang buhangin ang kanilang mga bihag.
10 Hinahamak nila ang mga hari,
    at walang pinunong iginagalang.
Pinagtatawanan lamang nila ang bawat muog,
    sapagkat ito'y kanilang nilulusob at madaling nakukuha.
11 Pagkatapos ay nagpapatuloy silang parang malakas na hangin;
    walang dinidiyos
    kundi ang sarili nilang lakas.”

Muling Dumaing si Habakuk

12 O Yahweh, kayo ay Diyos na walang hanggan.
    Kayo ang aking Diyos, banal at magpakailanman.
O Yahweh, aking Diyos at tanggulan,
    pinili ninyo ang mga taga-Babilonia at sila'y inyong pinalakas.
O Batong matibay, inilagay mo sila upang kami'y pahirapan,
    upang kami'y parusahan.
13 Ngunit paano ninyo natitiis ang mga taksil at masasamang taong ito?
Napakabanal ng inyong paningin upang masdan ang kasamaan.
    Hindi ninyo matitiis ang mga taong gumagawa ng mali.
Bakit hindi kayo kumikibo gayong pinupuksa nila
    ang mga taong higit na mabuti kaysa kanila?
14 Itinuturing mo ang mga tao na gaya ng mga isda,
    o gaya ng mga kulisap na walang mangunguna sa kanila.

15 Binibingwit sila ng mga taga-Babilonia na wari'y isda.
    Itinataboy nila ang mga ito sa mga lambat,
    at pagkatapos ay nagsisigawan sa galak!
16 Kaya't sinasamba pa nila ang kanilang mga lambat,
    at nag-aalay ng mga handog;
sapagkat ito ang nagbibigay sa kanila ng karangyaan.
17 Patuloy ba nilang gagamitin ang kanilang tabak
    at walang awang pupuksain ang mga bansa?

Chapter 1

[a]This is the oracle that the prophet Habakkuk received in a vision.

Habakkuk’s Discussion with God

How long, O Lord, must I cry for help
    while you do not listen?
I cry out to you, “Violence!”
    but you refuse to intervene.
Why do you make me witness wrongdoing
    and confront me with wickedness?
Destruction and violence confront me;
    strife is everywhere, and discord abounds.
As a result, the law becomes ineffective
    and justice never prevails.
The wicked hem in the righteous,
    and judgment becomes perverted.
“Gaze upon the nations and see.
    You will be amazed, even astounded.
You will not believe it when you are told
    what I am doing in your days.
For I am stirring up the Chaldeans,
    that savage and unruly people,
who march across the whole earth
    to seize dwellings of other people.
They inspire fear and terror,
    and they impose justice and judgment
    according to their own standards.
Their horses are swifter than leopards
    and more frightening than wolves at dusk.
Their horses gallop on,
    with riders advancing from far away,
    swooping like eagles to devour their prey.
They are all bent on violence,
    a horde moving steadily forward like an east wind;
    they scoop up captives like sand.
10 They scoff at kings,
    they despise rulers.
They regard every fortress with contempt,
    as they build earthen ramps to conquer it.
11 Then they sweep past like the wind and are gone,
    as they ascribe their strength to their god.”
12 “O Lord, are you not from everlasting,
    my holy God, you who are immortal?
You have marked them for judgment, O Lord;
    you, O Rock, have designated them for punishment.
13 Your eyes are too pure to gaze upon evil,
    and you cannot countenance wrongdoing.
Why then do you remain silent
    as you gaze on the treachery of the wicked,
watching them while they devour
    those who are more righteous?
14 You have made men like the fish of the sea,
    like crawling creatures without a ruler.
15 The wicked haul all of them up with a hook
    or catch them in a net.
They gather them up in a seine,
    and then rejoice and exult.
16 Therefore, the wicked offer sacrifice to their net
    and burn incense to their seine,
for, thanks to them, they live sumptuously
    and enjoy elegant food.
17 Shall they then be allowed
    to draw their sword unceasingly,
    and to slaughter nations without mercy?

Footnotes

  1. Habakkuk 1:1 Habakkuk encounters the great problem of evil: among peoples and individuals, the strong always oppress the weak, unless God intervenes. The prophets explain the situation by seeing oppressors as the instruments of God’s anger who punish the sin of the people. Like Job, Habakkuk rejects such an explanation as overly simplistic.