Genesis 33
New Catholic Bible
Chapter 33
Reconciliation of the Two Brothers.[a] 1 Jacob looked up and saw Esau arrive, accompanied by four hundred men. He therefore divided up his sons among Leah, Rachel, and the two slaves. 2 He had the slaves and their children lead the way, and in back of them Leah and her sons, and then Rachel and Joseph. 3 He walked ahead of them and bowed to the ground seven times as he was approaching his brother.
4 But Esau ran up to him, embraced him, threw his arms around his neck, and kissed him and wept. 5 Raising his eyes, he saw the women and the children and said, “To whom do these belong?”
He answered, “They are my sons whom God has graciously given to his servant.”
6 The slaves and their children came forward and bowed down. 7 Then Leah and her children came forward and bowed down. Finally, Rachel and Joseph came forward and bowed down.
8 Esau asked again, “What is all this caravan that I have come across?”
He answered, “So that I might find favor in your sight, my lord.”
9 Esau said, “I have enough of my own possessions, brother; let these things be for you.”
10 But Jacob said, “No, if I have found favor in your sight, accept this gift from my hands. For it is for this that I have come into your presence as one would come into the presence of God, and you have received me favorably. 11 Accept this blessing that I give you, for God has been generous to me and I have enough.” This is the way he insisted, and Esau accepted.
12 Then Esau said, “Let us break camp and set out; I will travel in front of you.”
13 But Jacob answered, “My lord knows that the children are delicate and that my flocks and herds are burdened with young ones. If they were to be pushed even one day, the entire flock would surely die. 14 Let my lord pass on ahead of your servant, while I stay here going slowly, at the pace of the animals that will go ahead of me and at the pace of the children, until I eventually reach my lord in Seir.”
15 Esau said, “I could at least leave a part of my people with you!”
Jacob answered, “But why? Let me only find favor in your sight, my lord!”
16 Thus, that same day, Esau departed for Seir. 17 Jacob instead traveled to Succoth where he built a house for himself and made huts for his flock. This is why he called the place Succoth.
18 When Jacob returned from Paddan-aram, he arrived in peace at the city of Shechem, which is in the land of Canaan, and he camped in front of the city. 19 He bought the portion of land where he was camped for one hundred pieces of silver from the sons of Hamor, Shechem’s father. 20 There he built an altar and called it, El-Elohe-Israel, which means El, the God of Israel.
Footnotes
- Genesis 33:1 Later on Jacob goes to the town of Shechem, in the center of Palestine, where he buys a plot of land and there sets up an altar to God as Lord of his own clan. According to tradition, this is the second property of the Patriarchs in the Promised Land; it will become an important sanctuary in the life of Israel (see Jos 8:30-35; 22:1-27; 1 Ki 12:1, 25; etc.).
1 Mosebok 33
Swedish New Living Bible (Nya Levande Bibeln)
Bröderna sluter fred
33 När Jakob såg Esau komma på avstånd med sina 400 män
2 ställde han upp sin familj på led, de två bihustrurna och deras barn först, sedan Lea och hennes barn och Rakel och Josef sist.
3 Sedan gick Jakob i förväg, och när han närmade sig brodern bugade han sig djupt inför honom sju gånger.
4 Då sprang Esau fram för att möta honom och omfamnade honom och kysste honom, och de grät båda.
5 Sedan såg Esau på kvinnorna och barnen och frågade: Vilka är dessa människor som du har med dig? Det är mina barn, svarade Jakob.
6 Då kom bihustrurna fram med sina barn och bugade sig djupt inför Esau.
7 Sedan kom Lea med sina barn och bugade sig, och slutligen kom Rakel och Josef och bugade sig för honom.
8 Och vem tillhör alla dessa hjordar, som jag mötte när jag kom? frågade Esau.Jakob svarade: Det är min gåva till dig för att du ska bli vänligt stämd!
9 Käre bror, jag har tillräckligt, skrattade Esau. Behåll du vad du har.
10 Nej, var snäll och ta emot gåvorna svarade Jakob, för vilken lättnad är det inte att se ditt vänliga leende! Jag var lika rädd för att möta dig, som om jag skulle närmat mig Gud!
11 Ta därför emot mina gåvor, för Gud har varit generös mot mig, och jag har tillräckligt. Jakob stod alltså på sig och slutligen accepterade Esau gåvorna.
12 Låt oss gå nu, sa Esau. Jag och mina män tänker följa dig och visa vägen.
13 Men Jakob svarade: Som du kan se är några av barnen små, och hjordarna har sina ungar, och om de drivs alltför hårt kommer de att dö.
14 Gå du före oss, så kommer vi efter i vår egen takt. Vi ses i Seir.
15 Esau sa: Låt mig åtminstone lämna kvar några av mina män, som kan hjälpa dig och vara dina vägvisare.Nej, sa Jakob. Vi klarar oss bra själva. Gör som jag föreslår.
16 Esau startade alltså återresan till Seir samma dag,
17 men Jakob och hans familj fortsatte till Suckot. Där byggde han sig ett läger med inhägnader för hjordarna och boskapen. (Det är därför som platsen kallas Suckot, som betyder hyddor.)
18 Sedan kom de välbehållna fram till Sikem i Kanaan och slog läger utanför staden.
19 Av Hamor, Sikems fars familj, köpte han det land som han slagit läger på för hundra silverpengar.
20 Där reste han ett altare och kallade det för El-Elohe-Israel, som betyder Israels Guds altare.
Genesis 33
BasisBijbel
Jakob ontmoet Ezau
33 Toen Jakob opkeek, zag hij zijn broer Ezau aankomen met 400 mannen bij zich. Toen verdeelde hij de kinderen tussen Lea en Rachel en de twee slavinnen. 2 Hij zette de slavinnen met hun kinderen vooraan, daarachter Lea met haar kinderen, en Rachel met Jozef achteraan. 3 Zelf liep hij voorop. Hij boog zeven keer heel diep, totdat hij bij zijn broer gekomen was. 4 Maar Ezau rende hem tegemoet, omarmde hem, viel hem om de hals en kuste hem. Ze huilden allebei. 5 Toen zag Ezau de vrouwen en de kinderen en vroeg: "Wie heb je daar bij je?" Jakob antwoordde: "De kinderen die God in zijn goedheid aan mij heeft gegeven." 6 De slavinnen kwamen met hun kinderen dichterbij en bogen diep voor hem. 7 Daarna kwamen ook Lea en haar kinderen en bogen diep voor hem. Tenslotte kwamen Jozef en Rachel dichterbij en bogen diep. 8 Toen zei Ezau: "Wat was je bedoeling met al die mensen die ik tegenkwam?" Jakob zei: "Ik wilde het vee dat ze bij zich hadden aan jou geven, in de hoop dat je dan niet langer kwaad op me zou zijn." 9 Maar Ezau zei: "Broer, ik heb al zoveel. Dit is van jou, je mag het houden." 10 Maar Jakob zei: "Nee, neem alsjeblieft mijn geschenk aan. Want toen ik jou zag, was het alsof ik God Zelf zag. Want ik heb je gezien en toch ben ik in leven gebleven. En je bent vriendelijk tegen me geweest. 11 Neem alsjeblieft het geschenk aan dat ik je heb laten brengen. Want God is goed voor mij geweest en ik heb meer dan genoeg." En hij bleef er bij hem op aandringen dat hij het zou houden. Daarom nam Ezau het uiteindelijk aan.
12 Ezau zei: "Laten we samen verder reizen. Ik zal voorop gaan." 13 Maar Jakob antwoordde: "Je ziet dat de kinderen nog maar klein zijn. Ook heb ik schapen, geiten en koeien bij me die jongen hebben. Als die op één dag te veel worden opgejaagd, gaan ze dood. 14 Reis jij maar vooruit. Dan zal ik rustig verder trekken in het tempo van het vee en van de kinderen, totdat ik bij je in Seïr ben." 15 Toen zei Ezau: "Laat dan een paar van mijn mannen bij jullie blijven." Maar Jakob zei: "Dat is heus niet nodig. Ik ben al blij dat je niet langer kwaad op me bent." 16 Toen ging Ezau diezelfde dag weer naar Seïr terug. 17 Maar Jakob trok naar Sukkot. Daar bouwde hij een huis voor zichzelf en zijn familie. Voor zijn kudden zette hij hutten neer. Daarom noemde hij die plek Sukkot (= 'hutten').
18 Jakob kwam van zijn reis uit Paddan-Aram veilig aan bij de stad Sichem, in Kanaän. Hij ging in de buurt van de stad wonen. 19 Het stuk grond waarop hij ging wonen, kocht hij voor 100 geldstukken van de zonen van Hemor. Eén van die zonen heette Sichem. 20 Jakob bouwde er een altaar en noemde dat altaar 'de God van Israël is God' (El-Elohe-Israël).
Copyright © 1974, 1977, 1987, 1995, 2003, 2004 by Biblica
© stichting BasisBijbel 2013 Gecorrigeerde tekst © 2015 Alle rechten voorbehouden Uitgegeven bij de ZakBijbelBond: 2016