Print Page Options

90 Panginoon, ikaw ay naging tahanang dako namin sa lahat ng sali't saling lahi.

Bago nalabas ang mga bundok, O bago mo nilikha ang lupa at ang sanglibutan, mula nga ng walang pasimula hanggang sa walang hanggan, ikaw ang Dios.

Iyong pinapagiging kapahamakan ang tao; at iyong sinasabi, Magsipanumbalik kayo, kayong mga anak ng mga tao.

Sapagka't isang libong taon sa iyong paningin ay parang kahapon lamang nang makaraan, at parang pagpupuyat sa gabi.

Iyong dinadala sila na parang baha; sila'y parang pagkakatulog: sa kinaumagahan ay parang damo sila na tumutubo.

Sa kinaumagahan ay namumulaklak at lumalago; sa kinahapunan ay pinuputol at natutuyo.

Sapagka't kami ay nangasupok sa iyong galit, at sa iyong poot ay nangabagabag kami.

Iyong inilagay ang aming kasamaan sa harap mo, ang aming lihim na mga kasalanan sa liwanag ng iyong mukha.

Sapagka't lahat naming kaarawan ay dumaan sa iyong poot: aming niwawakasan ang aming mga taon na parang isang buntong hininga.

10 Ang mga kaarawan ng aming mga taon ay pitong pung taon, o kung dahil sa kalakasan ay umaabot ng walong pung taon; gayon ma'y ang kanilang kapalaluan ay hirap at kapanglawan lamang; sapagka't madaling napapawi, at kami ay nagsisilipad.

11 Sinong nakakaalam ng kapangyarihan ng iyong galit, at ng iyong poot ayon sa katakutan na marapat sa iyo?

12 Kaya ituro mo sa amin ang pagbilang ng aming mga kaarawan, upang kami ay mangagtamo sa amin ng pusong may karunungan.

13 Manumbalik ka, Oh Panginoon; hanggang kailan pa? At iyong papagsisihin ang tungkol sa mga lingkod mo.

14 Oh busugin mo kami sa kinaumagahan ng iyong kagandahang-loob; upang kami ay mangagalak at mangatuwa sa lahat ng kaarawan namin.

15 Pasayahin mo kami ayon sa mga kaarawan na iyong idinalamhati sa amin, at sa mga taon na aming ikinakita ng kasamaan.

16 Mahayag nawa ang iyong gawa sa iyong mga lingkod, at ang kaluwalhatian mo sa kanilang mga anak.

17 At sumaamin nawa ang kagandahan ng Panginoong aming Dios: at iyong itatag sa amin ang gawa ng aming mga kamay; Oo, ang gawa ng aming mga kamay ay itatag mo.

Ang Dios at ang Tao

90 Panginoon, kayo ang aming tahanan mula pa noon.
Bago nʼyo pa likhain ang mga bundok at ang mundo, kayo ay Dios na,
    at kayo pa rin ang Dios hanggang sa katapusan.
Kayo ang nagpapasya kung kailan mamamatay ang isang tao.
    Ibinabalik nʼyo siya sa lupa dahil sa lupa siya nagmula.
Ang 1,000 taon sa amin ay parang isang araw lang na lumipas sa inyo, o parang ilang oras lang sa gabi.
Winawakasan nʼyo ang aming buhay na parang isang panaginip na biglang nawawala,
o para ding damong tumutubo at lumalago sa umaga, ngunit kinahapunaʼy natutuyo at nalalanta.
Dahil sa inyong galit kami ay natutupok.
    Sa tindi ng inyong poot kami ay natatakot.
Nakikita nʼyo ang aming mga kasalanan,
    kahit na ang mga kasalanang lihim naming ginawa ay alam ninyo.
Totoong sa galit nʼyo kami ay mamamatay;
    matatapos ang aming buhay sa isang buntong hininga lang.
10 Ang buhay namin ay hanggang 70 taon lang, o kung malakas pa ay aabot ng 80 taon.
    Ngunit kahit ang aming pinakamagandang mga taon ay puno ng paghihirap at kaguluhan.
    Talagang hindi magtatagal ang buhay namin at kami ay mawawala.
11 Walang lubos na nakakaunawa ng inyong matinding galit.
    Matindi nga kayong magalit, kaya nararapat kayong katakutan.
12 Ipaunawa nʼyo sa amin na ang buhay namin ay maiksi lang,
    upang matuto kaming mamuhay nang may karunungan.
13 Panginoon, hanggang kailan kayo magagalit sa amin?
    Dinggin nʼyo kami at kahabagan, kami na inyong mga lingkod.
14 Tuwing umagaʼy ipadama nʼyo sa amin ang inyong tapat na pag-ibig,
    upang umawit kami nang may kagalakan at maging masaya habang nabubuhay.
15 Bigyan nʼyo kami ng kagalakan
    na kasintagal ng panahon na kami ay inyong pinarusahan at pinahirapan.
16 Ipakita nʼyo sa amin na inyong mga lingkod, at sa aming mga salinlahi, ang inyong kapangyarihan at mga dakilang gawa.
17 Panginoon naming Dios, pagpalain nʼyo sana kami at pagtagumpayin ang aming mga gawain.

'Awit 90 ' not found for the version: Ang Bagong Tipan: Filipino Standard Version.

LIVRE QUATRIEME, PSAUMES 90–106

Brièveté de la vie humaine

90 Prière de Moïse, homme de Dieu.

Seigneur! tu as été pour nous un refuge,
De génération en génération.
Avant que les montagnes soient nées,
Et que tu aies créé la terre et le monde,
D’éternité en éternité tu es Dieu.
Tu fais rentrer les hommes dans la poussière,
Et tu dis: Fils de l’homme, retournez!
Car mille ans sont, à tes yeux,
Comme le jour d’hier, quand il n’est plus,
Et comme une veille de la nuit.
Tu les emportes, semblables à un songe,
Qui, le matin, passe comme l’herbe:
Elle fleurit le matin, et elle passe,
On la coupe le soir, et elle sèche.
Nous sommes consumés par ta colère,
Et ta fureur nous épouvante.
Tu mets devant toi nos iniquités,
Et à la lumière de ta face nos fautes cachées.
Tous nos jours disparaissent par ton courroux;
Nous voyons nos années s’évanouir comme un son.
10 Les jours de nos années s’élèvent à soixante-dix ans,
Et, pour les plus robustes, à quatre-vingts ans;
Et l’orgueil qu’ils en tirent n’est que peine et misère,
Car il passe vite, et nous nous envolons.
11 Qui prend garde à la force de ta colère,
Et à ton courroux, selon la crainte qui t’est due?
12 Enseigne-nous à bien compter nos jours,
Afin que nous appliquions notre cœur à la sagesse.
13 Reviens, Eternel! Jusqu’à quand?…
Aie pitié de tes serviteurs!
14 Rassasie-nous chaque matin de ta bonté,
Et nous serons toute notre vie dans la joie et l’allégresse.
15 Réjouis-nous autant de jours que tu nous as humiliés,
Autant d’années que nous avons vu le malheur.
16 Que ton œuvre se manifeste à tes serviteurs,
Et ta gloire sur leurs enfants!
17 Que la grâce de l’Eternel, notre Dieu, soit sur nous!
Affermis l’ouvrage de nos mains,
Oui, affermis l’ouvrage de nos mains!

BOOK IV

Psalms 90–106

Psalm 90

A prayer of Moses the man of God.

Lord, you have been our dwelling place(A)
    throughout all generations.
Before the mountains were born(B)
    or you brought forth the whole world,
    from everlasting to everlasting(C) you are God.(D)

You turn people back to dust,
    saying, “Return to dust, you mortals.”(E)
A thousand years in your sight
    are like a day that has just gone by,
    or like a watch in the night.(F)
Yet you sweep people away(G) in the sleep of death—
    they are like the new grass of the morning:
In the morning it springs up new,
    but by evening it is dry and withered.(H)

We are consumed by your anger
    and terrified by your indignation.
You have set our iniquities before you,
    our secret sins(I) in the light of your presence.(J)
All our days pass away under your wrath;
    we finish our years with a moan.(K)
10 Our days may come to seventy years,(L)
    or eighty,(M) if our strength endures;
yet the best of them are but trouble and sorrow,(N)
    for they quickly pass, and we fly away.(O)
11 If only we knew the power of your anger!
    Your wrath(P) is as great as the fear that is your due.(Q)
12 Teach us to number our days,(R)
    that we may gain a heart of wisdom.(S)

13 Relent, Lord! How long(T) will it be?
    Have compassion on your servants.(U)
14 Satisfy(V) us in the morning with your unfailing love,(W)
    that we may sing for joy(X) and be glad all our days.(Y)
15 Make us glad for as many days as you have afflicted us,
    for as many years as we have seen trouble.
16 May your deeds be shown to your servants,
    your splendor to their children.(Z)

17 May the favor[a] of the Lord our God rest on us;
    establish the work of our hands for us—
    yes, establish the work of our hands.(AA)

Footnotes

  1. Psalm 90:17 Or beauty