2 Kronieken 13
BasisBijbel
Abiam, koning van Juda
13 Toen Jerobeam 18 jaar koning van Israël was, werd Abiam koning van Juda. 2 Hij regeerde drie jaar in Jeruzalem. Zijn moeder heette Maächa. Ze was een dochter van Uriël uit Gibea. Er was aldoor oorlog tussen Abiam en Jerobeam.
3 Abiam viel Jerobeam aan met een leger van 400.000 dappere mannen. Jerobeam stond tegenover hem met een leger van 800.000 dappere mannen. 4 Abiam klom op de berg Zemaraïm, in de bergen van Efraïm, en zei: "Luister, Jerobeam en Israël! 5 Weten jullie dan niet dat de Heer, de God van Israël, de familie van David voor altijd koning heeft gemaakt over Israël? Het is een eeuwig verbond. 6 Maar jij, Jerobeam, een dienaar van Salomo, jij bent tegen je koning in opstand gekomen. 7 Doordat een groot aantal schurken zich bij je aansloot, kon je het opnemen tegen mijn vader Rehabeam, de zoon van Salomo. Want Rehabeam was toen nog jong en kon niet tegen jou op. 8 Maar het koningschap is voor de zonen van David. Jullie denken tegen mij op te kunnen, omdat jullie een groot leger hebben. Maar jullie goden zijn de gouden kalveren die Jerobeam voor jullie heeft gemaakt. 9 Jullie hebben de priesters van de Heer en de Levieten weggejaagd. Jullie hebben zelf priesters uitgekozen, zoals de andere volken doen. Bij jullie kan iedereen priester worden, als hij een jonge stier en zeven schapen betaalt. Hij wordt dan priester voor goden die geen goden zijn.
10 Maar ónze God is de Heer. Wij hebben Hem niet verlaten. Ónze priesters zijn uit de familie van Aäron, en de Levieten doen hun werk in het heiligdom. 11 Elke morgen en elke avond brengen ze een offer aan de Heer. Ze brengen de Heer wierook-offers. Ze zorgen ervoor dat de heilige broden op de tafel van de Heer liggen. Ze steken elke avond de gouden olie-lampen op de gouden kandelaar aan. Wíj doen alles wat onze Heer God heeft bevolen. Maar júllie hebben de Heer verlaten. 12 Daarom gaat God met óns leger mee. Hij gaat voorop! Zijn priesters lopen vooraan en blazen op de trompet om ons op te roepen voor de strijd. Israëlieten, strijd alsjeblieft niet tegen de Heer, de God van jullie voorouders! Jullie zullen deze strijd niet winnen!"
13 Intussen had Jerobeam een deel van zijn leger om Abiam's leger heen laten trekken. Nu was er een leger vóór Abiam en een hinderlaag achter hem. 14 Toen de Judeeërs zich omkeerden, zagen ze dat ze van voren en van achteren aangevallen zouden worden. Toen riepen ze de Heer om hulp. 15 De priesters bliezen op de trompetten en de mannen van Juda hieven de strijdkreet aan. Toen zorgde God ervoor dat Jerobeam en de Israëlieten werden verslagen door Abiam en de Judeeërs. 16 Ze sloegen voor de Judeeërs op de vlucht en God gaf hen in hun macht.
17 Abiam en zijn mannen doodden 500.000 mannen van Jerobeams leger. 18 Zo werden de Israëlieten overwonnen. De Judeeërs wonnen de strijd omdat ze vertrouwden op de Heer, de God van hun voorouders. 19 Abiam achtervolgde Jerobeam en veroverde een aantal van zijn steden: Bet-El met de dorpen die daarbij hoorden, Jesana met de dorpen die daarbij hoorden en Efron met de dorpen die daarbij hoorden.
20 Jerobeams leger was in die tijd niet sterk genoeg meer om nog een keer tegen Abiam te strijden. De Heer strafte hem, zodat hij stierf. 21 Maar Abiam was machtig. Hij had 14 vrouwen en kreeg 22 zonen en 16 dochters.
22 De rest van wat Abiam allemaal heeft gedaan,[a] staat opgeschreven in het boek van de profeet Iddo.
Footnotes
- 2 Kronieken 13:22 Lees ook 1 Koningen 15:1-8.
2 Chronicles 13
New Catholic Bible
Chapter 13
Abijah and Jeroboam Go to War. 1 In the eighteenth year of King Jeroboam, Abijah became king of Judah. 2 He reigned for three years in Jerusalem. His mother’s name was Micaiah, the daughter of Uriel of Gibeah.
When war broke out between Abijah and Jeroboam,[a] 3 Abijah prepared to engage in battle with an army of valiant warriors composed of four hundred thousand picked men, while Jeroboam took the field against him with eight hundred thousand chosen mighty warriors.
4 Then Abijah stood up on the slopes of Mount Zemaraim in the hill country of Ephraim and cried out: “Listen to me, Jeroboam and all Israel! 5 Do you not know that the Lord, the God of Israel, gave the kingship over Israel to David and his sons forever by a covenant of salt? 6 Yet Jeroboam, the son of Nebat, a servant of Solomon, the son of David, rose up and rebelled against his lord, 7 and certain worthless scoundrels gathered around him and proved to be too strong for Rehoboam, the son of Solomon, since at that time Rehoboam was far too young and inexperienced and was unable to withstand them.
8 “And now you believe that you can withstand the kingdom of the Lord that is in the hands of David’s descendants, you with your multitude of supporters and the golden calves that Jeroboam made as gods for you. 9 Have you not driven out the priests of the Lord, the descendants of Aaron and the Levites, and made priests of your own like the peoples of foreign countries? Anyone who comes with an offering of a young bull and seven rams is automatically accepted as a priest of these gods that are no gods. 10 But as for us, the Lord is our God, and we have not forsaken him. The priests who are ministering to the Lord are descendants of Aaron, and the Levites assist them. 11 Every morning and evening they present burnt offerings and fragrant incense to the Lord, display the rows of bread on the table of pure gold, and light the lamps on the golden lampstand every evening. For we indeed observe our responsibilities toward the Lord, our God, but you have abandoned him. 12 God is with us. He is our leader. His priests with their trumpets are prepared to sound the call to battle against you. O Israelites, do not engage in conflict against the Lord, the God of your ancestors, for you will not succeed.”
13 Meanwhile Jeroboam had sent a detachment of troops to attack them from behind. His main force was stationed in front of the forces of Judah, while the ambush lay behind them. 14 When the men of Judah turned around, they realized that they were surrounded and that they had to engage in battle on both fronts. Then they cried out to the Lord while the priests blew the trumpets. 15 After that, the men of Judah sounded their battle cry, and when they shouted, God routed Jeroboam and all Israel before Abijah and Judah. 16 The Israelites fled before the Judahites, and God delivered them into the Judahites’ hands.
17 Abijah and his army inflicted heavy losses upon the Israelites. Five hundred thousand picked men of Israel fell during the battle. 18 The Israelites were thoroughly defeated at that time by the forces of Judah, because the Judahites relied on the Lord, the God of their ancestors. 19 Abijah pursued Jeroboam and captured three cities from him: Bethel with its dependencies, Jeshanah with its dependencies, and Ephron with its dependencies. 20 Jeroboam did not regain his power during the reign of Abijah. Finally the Lord struck him down, and he died. 21 However, Abijah continued to grow ever stronger. He married fourteen wives and became the father of twenty-two sons and sixteen daughters.
22 The Death of Abijah. The rest of the acts of Abijah’s reign, what he did and what he said, are recorded in the midrash of the prophet Iddo. 23 Abijah rested with his ancestors and was buried in the City of David. His son Asa succeeded him, and during his reign the country was at peace for ten years.
Footnotes
- 2 Chronicles 13:2 In 2 Chr 11:20 Maacah is the daughter of Absalom. Perhaps an error has crept into the text, but this explanation is not necessary. The Hebrew has no special word for grandfather/mother and grandson/daughter; instead it says “father of the father” or “son of the son” and often says simply “father” and “son.” In any case, Maacah was not the daughter of Absalom, because we know that he had only one daughter, Tamar (2 Sam 14:27). In keeping with the same idiom, “mother” in 2 Chr 15:16 means “grandmother.”
© stichting BasisBijbel 2013 Gecorrigeerde tekst © 2015 Alle rechten voorbehouden Uitgegeven bij de ZakBijbelBond: 2016
