Revised Common Lectionary (Semicontinuous)
คำอธิษฐานสำหรับเยรูซาเล็ม
บทเพลงบรรเลงในขบวนแห่ขณะเคลื่อนขึ้นสู่เนินเขา ของดาวิด
1 ข้าพเจ้ารู้สึกยินดีเมื่อพวกเขาพูดกับข้าพเจ้าว่า
“พวกเราไปยังพระตำหนักของพระผู้เป็นเจ้ากันเถิด”
2 เยรูซาเล็มเอ๋ย เท้าของเรายืนอยู่
ภายในประตูของเจ้า
3 เยรูซาเล็มถูกสร้างขึ้นเป็นเมือง
ที่มีความพอเหมาะพอเจาะแก่ความต้องการ
4 เป็นสถานที่ซึ่งเผ่าต่างๆ ขึ้นไป
เป็นเผ่าของพระผู้เป็นเจ้า
เพื่อสรรเสริญพระนามของพระผู้เป็นเจ้า
ตามคำสั่งที่ได้ให้ไว้กับอิสราเอล
5 บัลลังก์แห่งการตัดสินคดีก็ถูกตั้งไว้ ณ ที่นั้น
คือบัลลังก์ของพงศ์พันธุ์ดาวิด
6 จงอธิษฐานให้เยรูซาเล็มมีสันติสุขเถิด
“ขอให้บรรดาผู้ที่รักเจ้าจงประสบแต่ความเจริญ
7 ขอสันติสุขจงมีภายในกำแพงเมืองของเจ้า
และความปลอดภัยจงมีภายในป้อมปราการของเจ้า”
8 เพราะความรักที่มีต่อพี่น้องและมิตรสหายของข้าพเจ้า
ข้าพเจ้าจะพูดว่า “สันติสุขจงมีอยู่ภายในเจ้า”
9 เพราะความรักที่มีต่อพระตำหนักของพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของเรา
ข้าพเจ้าจะอธิษฐานขอความเจริญให้แก่เจ้า
11 แต่ว่าแผ่นดินโลกได้เสื่อมศีลธรรมลงในสายตาของพระเจ้า และเต็มด้วยความป่าเถื่อน 12 และพระเจ้ามองเห็นว่าคนบนแผ่นดินโลกไร้ศีลธรรม เพราะมนุษย์ทั้งปวงบนโลกล้วนแต่ประพฤติผิดศีลธรรม 13 พระเจ้ากล่าวกับโนอาห์ว่า “เราตัดสินใจจะทำให้ชีวิตของมนุษย์ทุกคนจบสิ้นลง เพราะมนุษย์ทำให้แผ่นดินโลกเต็มด้วยความป่าเถื่อน คอยดูเถิด เราจะทำลายพวกเขาจนหมดสิ้นไปจากแผ่นดินโลก 14 เจ้าจงต่อเรือใหญ่ด้วยไม้สนโกเฟอร์ให้ตัวเอง ภายในก็กั้นเป็นห้องๆ และใช้ชันยาเรือทั้งข้างในและข้างนอก 15 จงสร้างเรือตามนี้เถิด ให้เรือมีความยาว 300 ศอก กว้าง 50 ศอก และสูง 30 ศอก 16 ทำหลังคาเรือโดยมีช่องว่างลงมาจรดผนังตอนบนสุด 1 ศอก และตั้งประตูเรือที่ด้านข้าง มีชั้นล่าง ชั้นกลาง และชั้นบน 17 คอยดูเถิด เรานี่แหละจะบันดาลให้น้ำท่วมแผ่นดินโลก เพื่อทำลายร่างของสิ่งมีชีวิตทั้งปวงที่มีลมหายใจทั่วทั้งโลก ทุกสิ่งที่อยู่บนแผ่นดินโลกจะตาย 18 แต่เราจะทำพันธสัญญาระหว่างเรากับเจ้า และเจ้าจะเข้าไปในเรือใหญ่ ตัวเจ้าเองพร้อมกับบุตรชายของเจ้า ภรรยาของเจ้า และบุตรสะใภ้ของเจ้า 19 เจ้าจงพาสิ่งมีชีวิตทุกชนิดเข้าไปในเรือ ชนิดละคู่ ทั้งตัวผู้และตัวเมียเพื่อให้มีชีวิตรอดอยู่กับเจ้า 20 นกทุกชนิด สัตว์ทุกชนิด สัตว์เลื้อยคลานบนพื้นดินทุกชนิด ชนิดละคู่จะมาหาเจ้า เพื่อให้เจ้าดูแลให้มีชีวิตอยู่รอด 21 และจงสะสมของกินทุกชนิดสำหรับตัวเจ้า เพื่อใช้เป็นอาหารของเจ้าและของพวกสัตว์ด้วย” 22 โนอาห์กระทำตามนั้น เขาทำทุกสิ่งที่พระเจ้าสั่งเขา
พระวิหารถูกทำลาย และการสิ้นยุคนี้
24 แล้วพระเยซูก็ออกไปจากพระวิหาร ขณะที่กำลังเดินไปอยู่นั้น เหล่าสาวกของพระองค์ได้ชี้ตึกในบริเวณพระวิหารให้พระองค์ดู 2 พระองค์กล่าวตอบว่า “เจ้าเห็นสิ่งเหล่านี้ใช่ไหม เราขอบอกความจริงกับเจ้าว่า ไม่มีหินก้อนใดซึ่งวางทับซ้อนกันอยู่ที่นี่จะรอดจากการทำลายไปได้”
3 ขณะที่พระองค์นั่งอยู่บนภูเขามะกอก เหล่าสาวกมาพูดกับพระองค์เป็นการส่วนตัวว่า “โปรดบอกพวกเราเถิดว่า สิ่งเหล่านี้จะเกิดขึ้นเมื่อใด และปรากฏการณ์สำคัญอันใดที่จะบ่งบอกให้รู้ว่า พระองค์จะมาและเป็นการสิ้นยุคนี้” 4 พระเยซูกล่าวตอบว่า “จงระวัง อย่าให้ผู้ใดชักจูงเจ้าไปในทางที่ผิด 5 เพราะว่าจะมีคนจำนวนมากที่จะมาและกล่าวอ้างนามของเราโดยว่า ‘เราเป็นพระคริสต์’ และจะชักจูงคนจำนวนมากไปในทางที่ผิด 6 เจ้าจะได้ยินถึงการสงครามต่างๆ และข่าวลือเรื่องสงคราม ก็อย่าตกใจกลัว เพราะสิ่งเหล่านั้นต้องเกิดขึ้นก่อน แต่การสิ้นสุดจะยังไม่เกิดขึ้นในทันที 7 ประเทศชาติต่างๆ จะต่อสู้กัน และอาณาจักรต่างๆ จะต่อสู้กัน จะเกิดความอดอยากและแผ่นดินไหวตามที่ต่างๆ 8 แต่สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงการเริ่มต้นความเจ็บปวดเหมือนก่อนคลอดลูก
9 ในเวลานั้นพวกเขาจะมอบตัวเจ้าให้ถูกข่มเหงและฆ่า และชนทุกชาติจะเกลียดชังเจ้าเหตุเพราะชื่อของเรา 10 คราวนั้นคนจำนวนมากจะละจากความเชื่อ เขาจะทรยศกันและเกลียดชังกัน 11 ผู้เผยคำกล่าวจอมปลอมจำนวนมากจะแสดงตนขึ้น และจะนำคนจำนวนมากไปในทางที่ผิด 12 เป็นเพราะความชั่วร้ายที่เพิ่มมากขึ้น ความรักของคนส่วนใหญ่จึงสลายลง 13 แต่คนที่ยืนหยัดจนถึงที่สุดจะได้ชีวิตรอดพ้น 14 และข่าวประเสริฐของอาณาจักรจะถูกประกาศไปทั่วโลกเพื่อเป็นพยานให้แก่ชนทุกชาติ แล้วก็จะถึงวันสิ้นยุคนี้
15 เมื่อเจ้าเห็นสิ่งที่น่าชังซึ่งทำให้เกิดความวิบัติที่ดาเนียลผู้เผยคำกล่าวของพระเจ้าได้พูดถึง ยืนอยู่ในสถานที่บริสุทธิ์ (ให้ผู้อ่านเข้าใจเถิด)[a] 16 เวลานั้นจงปล่อยให้ผู้คนในแคว้นยูเดียหนีไปยังแถบภูเขา 17 อย่าให้คนที่อยู่บนหลังคาบ้านลงไปขนสิ่งที่อยู่ในบ้านของเขาออกมา 18 อย่าให้คนที่อยู่ในทุ่งนากลับไปหยิบเสื้อตัวนอกของเขา 19 วิบัติจะเกิดแก่หญิงมีครรภ์และมารดาผู้ให้นมลูกในวันนั้น 20 จงอธิษฐานขอว่าเวลาเจ้าหนีไปไม่ใช่ฤดูหนาวหรือวันสะบาโต 21 เพราะในเวลานั้นจะเป็นเวลาแห่งความทุกข์ยากลำบากอันใหญ่หลวงอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ตั้งแต่แรกสร้างโลกจนถึงเวลานี้ และจะไม่เป็นเช่นนั้นอีก 22 หากว่าพระเจ้าไม่ลดจำนวนวันอันแสนทุกข์ให้น้อยลง ก็จะไม่มีผู้ใดรอดชีวิตได้เลย แต่เพราะเห็นแก่ผู้ที่พระเจ้าได้เลือกไว้ พระองค์จึงลดจำนวนวันลง
Copyright © 1998, 2012, 2020 by New Thai Version Foundation