Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

137 Nad rzekami Babilonu, tam siedzieliśmy i płakaliśmy, wspominając Syjon.

² Na wierzbach tamtej krainy zawiesiliśmy nasze harfy;

³ Bo tam ci, którzy nas wzięli w niewolę, żądali od nas pieśni, a nasi ciemięzcy – radości, mówiąc: Śpiewajcie nam którąś z pieśni Syjonu.

⁴ Jakże możemy śpiewać pieśń PANA na obcej ziemi?

⁵ Jeśli zapomnę o tobie, Jeruzalem, niech sama o sobie zapomni moja prawica.

⁶ Niech mi język przylgnie do podniebienia, jeśli nie będę pamiętał o tobie, jeśli nie postawię Jeruzalem ponad największą moją radość.

⁷ Pamiętaj, PANIE, synów Edomu i dzień Jeruzalem, gdy mówili: Zburzcie, zburzcie je aż do jego fundamentu.

⁸ O córko Babilonu, i ty będziesz spustoszona. Błogosławiony, kto ci odpłaci za zło, jakie nam uczyniłaś.

⁹ Błogosławiony, kto schwyci i roztrzaska twe dzieci o skałę.

¹² A nazajutrz, gdy wyszli z Betanii, poczuł głód.

¹³ I widząc z daleka drzewo figowe pokryte liśćmi, podszedł, by zobaczyć, czy może czegoś na nim nie znajdzie. Lecz gdy się do niego zbliżył, nie znalazł nic oprócz liści, bo nie był to czas na figi.

¹⁴ Wtedy Jezus powiedział do niego: Niech już nikt nigdy nie je z ciebie owocu. A słyszeli to jego uczniowie.

²⁰ A rano, przechodząc, zobaczyli, że drzewo figowe uschło od korzeni.

²¹ Wtedy Piotr przypomniał sobie o tym i powiedział do niego: Mistrzu, drzewo figowe, które przekląłeś, uschło.

²² A Jezus odpowiedział im: Miejcie wiarę w Boga.

²³ Bo zaprawdę powiadam wam, że kto powie tej górze: Podnieś się i rzuć się w morze, a nie zwątpi w swoim sercu, lecz będzie wierzył, że stanie się to, co mówi – spełni się mu, cokolwiek powie.

²⁴ Dlatego mówię wam: O cokolwiek prosicie w modlitwie, wierzcie, że otrzymacie, a stanie się wam.