Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

พระเจ้าเป็นที่พึ่งพิงของท่าน

ผลมะเดื่อดีและผลมะเดื่อเน่า

24 หลังจากเยโคนิยาห์^[a]บุตรของเยโฮยาคิมกษัตริย์แห่งยูดาห์ และบรรดาผู้นำ ช่างผู้ชำนาญ และช่างตีเหล็กแห่งยูดาห์ ถูกเนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลนจับตัวไปจากเยรูซาเล็ม ไปเป็นเชลยอยู่ที่บาบิโลน พระผู้เป็นเจ้าก็ได้ให้ข้าพเจ้าเห็นภาพนิมิตคือ ดูเถิด มีตะกร้าใส่มะเดื่อ 2 ใบ วางไว้ที่หน้าพระวิหารของพระผู้เป็นเจ้า ² ตะกร้าใบหนึ่งมีมะเดื่อดีมาก อย่างมะเดื่อที่สุกรุ่นแรกของฤดูกาล ส่วนอีกตะกร้ามีมะเดื่อเน่ามาก เน่าจนรับประทานไม่ได้ ³ พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับข้าพเจ้าว่า “เยเรมีย์เอ๋ย เจ้าเห็นอะไร” ข้าพเจ้าตอบว่า “มะเดื่อดี เป็นมะเดื่อที่ดีมาก และมะเดื่อเน่า เป็นมะเดื่อที่เน่ามาก เน่าจนรับประทานไม่ได้”

⁴ แล้วพระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับข้าพเจ้า ⁵ พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของอิสราเอลกล่าวดังนี้คือ “เราจะประคับประคองเชลยเหล่านี้เป็นอย่างดี เหมือนกับมะเดื่อดีเหล่านี้ เราได้ส่งพวกเขาไปจากที่นี่ ไปยังแผ่นดินของชาวเคลเดีย ⁶ เราจะดูแลพวกเขาเพื่อประโยชน์ของเขาเอง และเราจะนำพวกเขากลับมายังแผ่นดินนี้ เราจะช่วยเสริมสร้างพวกเขาขึ้น เราจะไม่โค่นพวกเขาลง เราจะปลูกสร้างพวกเขา และจะไม่ถอนรากถอนโคน ⁷ เราจะทำให้พวกเขาต้องการรู้ว่า เราคือพระผู้เป็นเจ้า และพวกเขาจะเป็นชนชาติของเรา และเราจะเป็นพระเจ้าของพวกเขา เพราะพวกเขาจะกลับมาหาเราด้วยใจจริง”

⁸ พระผู้เป็นเจ้ากล่าวดังนี้ว่า “แต่เราจะกระทำต่อเศเดคียาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์ บรรดาผู้นำ ผู้ที่มีชีวิตเหลืออยู่ของเยรูซาเล็มในแผ่นดินนี้ และต่อบรรดาผู้ที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินอียิปต์ เหมือนกับมะเดื่อเน่า ที่เน่ามากจนรับประทานไม่ได้ ⁹ เราจะทำให้อาณาจักรทั้งปวงบนแผ่นดินโลกเห็นพวกเขาตกอยู่ในสภาพที่หวาดหวั่น เป็นที่ดูหมิ่น เป็นดั่งคำเปรียบเปรยในสุภาษิต เป็นที่หัวเราะเยาะ และเป็นคำสาปแช่งในทุกๆ แห่งที่เราขับไล่พวกเขาไป ¹⁰ และเราจะให้พวกเขาเผชิญกับการสู้รบ ความอดอยาก และโรคระบาด จนกระทั่งพวกเขาพินาศไปจากแผ่นดินที่เรามอบให้แก่พวกเขาและบรรพบุรุษ”^[b]

⁴³ ฝูงชนต่างอัศจรรย์ใจในความยิ่งใหญ่ของพระเจ้า

ขณะที่ทุกคนกำลังแปลกใจกับสิ่งทั้งปวงที่พระเยซูกระทำ พระองค์กล่าวกับพวกสาวกว่า ⁴⁴ “จงฟังเราให้ดี จวนเวลาแล้วที่บุตรมนุษย์จะถูกมอบไว้ในมือของมนุษย์” ⁴⁵ แต่พวกเขาไม่เข้าใจในสิ่งที่พระองค์กล่าวถึง เขาไม่อาจเห็นความหมายที่แฝงอยู่ แต่ก็ไม่มีใครกล้าถามถึงความนัยนั้น

ผู้ยิ่งใหญ่ที่สุด

⁴⁶ พวกสาวกเริ่มถกเถียงกันว่าใครเป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในจำนวนพวกเขา ⁴⁷ พระเยซูทราบถึงความคิดของสาวกจึงนำเด็กเล็กๆ คนหนึ่งมายืนใกล้พระองค์ ⁴⁸ แล้วกล่าวกับคนเหล่านั้นว่า “ผู้ใดก็ตามที่รับเด็กเล็กๆ คนนี้ในนามของเรา ก็ถือได้ว่า รับเราด้วย และผู้ใดที่รับเรา ก็นับว่ารับพระองค์ผู้ส่งเรามา ผู้ที่ต่ำต้อยที่สุดในพวกเจ้าคือผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด”