Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

94 Boże zemsty, PANIE Boże zemsty, objaw się!

² Powstań, Sędzio całej ziemi, odpłać pysznym.

³ Jak długo niegodziwi, PANIE, jak długo niegodziwi będą się radować?

⁴ Jak długo będą pleść, mówić zuchwale i chełpić się wszyscy czyniący nieprawość?

⁵ Depczą twój lud, PANIE, i gnębią twoje dziedzictwo.

⁶ Mordują wdowy i przybysza, zabijają sieroty.

⁷ I mówią: PAN tego nie widzi, nie dostrzega tego Bóg Jakuba.

⁸ Zrozumcie, nierozumni wśród ludu! A wy, głupcy, kiedy zmądrzejecie?

⁹ Czy ten, który wszczepił ucho, nie słyszy? Czy ten, który ukształtował oko, nie widzi?

¹⁰ Czy ten, który chłoszcze narody, nie będzie karał? Ten, który uczy człowieka wiedzy, czy nie wie?

¹¹ PAN zna myśli ludzkie; wie, że są marnością.

¹² Błogosławiony mąż, którego ty chłoszczesz, PANIE, i uczysz go twym prawem;

¹³ Aby dać mu odpocząć od złych dni, aż będzie wykopany dół dla niegodziwego.

¹⁴ PAN bowiem nie odrzuci swego ludu i nie opuści swego dziedzictwa.

¹⁵ Ale sąd powróci do sprawiedliwości, a wszyscy serca prawego pójdą za nim.

¹⁶ Któż stanie przy mnie przeciwko złoczyńcom? Kto ujmie się za mną przeciwko czyniącym nieprawość?

¹⁷ Gdyby PAN nie przyszedł mi z pomocą, moja dusza przebywałaby w milczeniu.

¹⁸ Gdy powiedziałem: Moja noga się chwieje, twoje miłosierdzie, PANIE, mnie wsparło.

¹⁹ W niezliczonych myślach mego serca twoje pociechy rozweselają moją duszę.

²⁰ Czy sprzymierzy się z tobą tron nieprawości, który wyrządza krzywdę pod pozorem prawa?

²¹ Zbierają się przeciw duszy sprawiedliwego i krew niewinną potępiają.

²² Lecz PAN jest moją twierdzą, mój Bóg – skałą mojej ucieczki.

²³ On obróci przeciwko nim ich nieprawość i za ich zło ich wytraci; wytraci ich PAN, nasz Bóg.

⁸ Ale niech to jedno, umiłowani, nie będzie przed wami zakryte, że jeden dzień u Pana jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień.

⁹ Nie zwleka Pan ze spełnieniem obietnicy, jak niektórzy uważają, że zwleka, ale okazuje względem nas cierpliwość, nie chcąc, aby ktokolwiek zginął, lecz aby wszyscy doszli do pokuty.

¹⁰ A jak złodziej w nocy przyjdzie dzień Pana, w którym niebiosa z wielkim hukiem przeminą, żywioły rozpalone ogniem stopią się, a ziemia i dzieła, które są na niej, spłoną.

¹¹ Skoro to wszystko ma się rozpłynąć, to jakimi wy powinniście być w świętym postępowaniu i pobożności;

¹² Oczekując i spiesząc się na przyjście dnia Boga, w którym płonące niebiosa rozpuszczą się, a rozpalone żywioły się roztopią.

¹³ Lecz my, zgodnie z jego obietnicą, oczekujemy nowych niebios i nowej ziemi, w których mieszka sprawiedliwość.