Revised Common Lectionary (Semicontinuous)
องค์ที่พระเจ้าเจิมเป็นผู้ครองที่แท้จริง
1 ทำไมบรรดาประชาชาติจึงมีความเคียดแค้น
และบรรดาชนชาติวางแผนอันไร้ประโยชน์
2 บรรดากษัตริย์ในโลกพร้อมที่จะต่อสู้
และชนชั้นระดับปกครองมาร่วมกันต่อต้านพระผู้เป็นเจ้า
และต่อต้านองค์ผู้ได้รับการเจิมไว้แล้วของพระองค์[a]
โดยกล่าวว่า
3 “เรามาทำให้โซ่ขาดสะบั้นลง
และเหวี่ยงตรวนให้หลุดพ้นจากพวกเราเถิด”
4 องค์ผู้พำนักอยู่ในสวรรค์หัวเราะ
พระผู้เป็นเจ้าเย้ยหยันพวกเขา
5 ครั้นแล้วพระองค์จะกล่าวด้วยความกริ้ว
และทำให้พวกเขาสะพรึงกลัวต่อการลงโทษของพระองค์ว่า
6 “เราได้แต่งตั้งกษัตริย์ของเราไว้
ที่ศิโยน[b]ซึ่งเป็นภูเขาอันบริสุทธิ์ของเรา”
7 ข้าพเจ้าจะประกาศกฎเกณฑ์ของพระผู้เป็นเจ้า
พระองค์กล่าวกับข้าพเจ้าว่า “เจ้าเป็นบุตรของเรา
วันนี้เราประกาศว่า เราเป็นบิดาของเจ้า[c]
8 จงขอจากเรา
และเราจะมอบบรรดาประชาชาติให้แก่เจ้าเป็นมรดก
และทุกมุมโลกจะเป็นของเจ้า
9 เจ้าจะทำลายพวกเขาด้วยคทาเหล็ก
และเขาจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เหมือนกับภาชนะดินเผา”
10 มาบัดนี้ กษัตริย์ทั้งหลาย จงฉลาดเถิด
ชนชั้นระดับปกครองของโลกจงรับคำเตือนเถิด
11 จงรับใช้พระผู้เป็นเจ้าด้วยความเกรงกลัว
และน้อมใจชื่นชมยินดีในพระองค์
12 จงจูบแสดงความนอบน้อมต่อพระบุตร มิฉะนั้น พระองค์จะกริ้ว
และเจ้าจะตายเสียกลางถนน
เพราะว่าความกริ้วของพระองค์ผุดขึ้นอย่างรวดเร็ว
คนมีความสุขคือทุกคนที่แสวงหาพระองค์เป็นที่พึ่ง
ปาชเฮอร์กดขี่ข่มเหงเยเรมีย์
20 ปาชเฮอร์บุตรของอิมเมอร์ เป็นปุโรหิตผู้เป็นหัวหน้าของเจ้าหน้าที่ประจำพระตำหนักของพระผู้เป็นเจ้า ได้ยินเยเรมีย์เผยความถึงสิ่งเหล่านี้ 2 ปาชเฮอร์จึงโบยตีเยเรมีย์ผู้เผยคำกล่าวของพระเจ้า และจับท่านใส่ขื่อกักไว้ที่ประตูเบนยามินด้านบนของพระตำหนักของพระผู้เป็นเจ้า 3 วันรุ่งขึ้นเมื่อปาชเฮอร์ปลดปล่อยเยเรมีย์ออกจากขื่อ เยเรมีย์พูดกับเขาว่า “พระผู้เป็นเจ้าไม่เรียกชื่อท่านว่า ปาชเฮอร์ แต่เป็น ‘ความน่ากลัวอยู่รอบด้าน’ 4 เพราะพระผู้เป็นเจ้ากล่าวว่า ‘ดูเถิด เราจะทำให้เจ้าเป็นความน่ากลัวต่อตัวเจ้าเองและต่อเพื่อนของเจ้าทุกคน เจ้าจะเห็นพวกเขาถูกศัตรูฆ่า และเราจะมอบชาวยูดาห์ทั้งปวงไว้ในมือของกษัตริย์แห่งบาบิโลน และจะถูกจับไปเป็นเชลยของบาบิโลน หรือไม่ก็จะถูกฆ่าฟันตาย 5 ยิ่งกว่านั้น เราจะมอบความมั่งคั่งของเมือง ทุกสิ่งที่ตรากตรำได้มา ของทุกสิ่งที่มีค่า และสมบัติทั้งสิ้นของบรรดากษัตริย์แห่งยูดาห์ ไว้ในมือของพวกศัตรูที่มาปล้น จับกุมและนำตัวพวกเขาไปยังบาบิโลน 6 ตัวเจ้าเองปาชเฮอร์และทุกคนที่อาศัยอยู่ในบ้านของเจ้าจะถูกจับไปเป็นเชลย เจ้าจะไปยังบาบิโลนและจะตายที่นั่น ทั้งตัวเจ้าและเพื่อนทั้งปวงของเจ้าจะถูกฝัง เจ้าได้เผยความเท็จแก่พวกเพื่อนๆ ของเจ้า’”
7 โอ พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทำให้ข้าพเจ้าหลงเชื่อ
และข้าพเจ้าก็เชื่อ
พระองค์เข้มแข็งกว่าข้าพเจ้า
และพระองค์ก็ชนะ
ข้าพเจ้าเป็นที่หัวเราะเยาะตลอดวันเวลา
ทุกคนล้อเลียนข้าพเจ้า
8 เพราะเมื่อใดที่ข้าพเจ้าพูด ข้าพเจ้าส่งเสียงร้อง
ข้าพเจ้าตะโกนขึ้นว่า “ความรุนแรงและความพินาศ”
เพราะข้าพเจ้าถูกติเตียนและล้อเลียน
ก็เพราะคำกล่าวของพระผู้เป็นเจ้าตลอดวันเวลา
9 แต่ถ้าข้าพเจ้าพูดว่า “ข้าพเจ้าจะไม่เอ่ยถึงพระองค์
หรือพูดในพระนามของพระองค์อีกต่อไป”
ใจข้าพเจ้าก็จะร้อนดั่งไฟเผา
ร้อนลึกถึงกระดูก
และข้าพเจ้าอ่อนกำลังเมื่อยับยั้งปาก
และข้าพเจ้าก็ยับยั้งไว้ไม่ได้
10 เพราะข้าพเจ้าได้ยินเสียงกระซิบจากหลายคน
ความน่ากลัวอยู่รอบด้าน
เพื่อนสนิทของข้าพเจ้าทุกคน
ที่กำลังคอยดูข้าพเจ้าล้มเหลวพูดกันว่า
“ไปรายงานเรื่องของเขา เราไปรายงานเรื่องของเขาเถิด
เขาอาจจะหลงกล
แล้วพวกเราจะเอาชนะเขาได้
และแก้แค้นเขา”
11 แต่พระผู้เป็นเจ้าสถิตกับข้าพเจ้าอย่างนักรบผู้แข็งแกร่ง
ดังนั้น พวกที่กดขี่ข่มเหงข้าพเจ้าจะสะดุด
พวกเขาจะเอาชนะข้าพเจ้าไม่ได้
และจะต้องอับอาย
เพราะจะไม่พบความสำเร็จ
พวกเขาจะถูกหลู่เกียรติ
อย่างไม่มีวันลืมได้
12 โอ พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธา ผู้ทดสอบด้วยความชอบธรรม
ผู้เห็นจิตใจและความคิด
ขอให้ข้าพเจ้าเห็นพระองค์แก้แค้นพวกเขาเถิด
เพราะข้าพเจ้าได้มอบเรื่องนี้ไว้กับพระองค์แล้ว
13 จงร้องเพลงถวายแด่พระผู้เป็นเจ้า
สรรเสริญพระผู้เป็นเจ้า
เพราะพระองค์ช่วยชีวิตของผู้ยากไร้
ให้พ้นภัยจากมือของพวกทำความชั่ว
14 ให้วันที่ข้าพเจ้าเกิดมาถูกสาปแช่ง
วันที่มารดาของข้าพเจ้าตั้งครรภ์
ข้าพเจ้าก็ขออย่าให้วันนั้นได้รับพระพร
15 ขอให้คนที่ทำให้บิดาข้าพเจ้าดีใจ
ด้วยการนำข่าวมาบอกท่านว่า
“เป็นเด็กผู้ชาย ท่านได้บุตรชาย”
ถูกสาปแช่งเถิด
16 ขอให้ชายคนนั้นเป็นเหมือนเมือง
ที่พระผู้เป็นเจ้าทำลายอย่างไม่ปรานี
ขอให้เขาได้ยินเสียงร้องในตอนเช้า
และสัญญาณเตือนตอนเที่ยงวัน
17 เพราะเขาไม่ได้ฆ่าข้าพเจ้าขณะที่ยังอยู่ในครรภ์
เพื่อครรภ์มารดาของข้าพเจ้าจะได้เป็นหลุมศพของข้าพเจ้า
และจะเป็นครรภ์โตตลอดไป
18 ทำไมข้าพเจ้าจึงออกมาจากครรภ์
เพื่อเห็นการตรากตรำและความเศร้า
และอยู่กับความอับอายอย่างนั้นหรือ
เศรษฐีหนุ่ม
18 ผู้อยู่ในระดับปกครองคนหนึ่งถามพระองค์ว่า “อาจารย์ผู้ประเสริฐ ข้าพเจ้าจะต้องทำสิ่งใดจึงจะได้ชีวิตอันเป็นนิรันดร์” 19 พระเยซูกล่าวกับเขาว่า “ทำไมท่านจึงเรียกเราว่าประเสริฐ ไม่มีผู้ใดที่ประเสริฐ เว้นแต่พระเจ้าเพียงพระองค์เดียว 20 ท่านทราบพระบัญญัติว่า ‘อย่าผิดประเวณี อย่าฆ่าคน อย่าขโมย อย่าเป็นพยานเท็จ จงให้เกียรติบิดามารดาของเจ้า’”[a] 21 เขาตอบว่า “สิ่งเหล่านี้ข้าพเจ้าได้ปฏิบัติตามตั้งแต่เยาว์วัยแล้ว” 22 เมื่อพระเยซูได้ยินดังนั้น พระองค์จึงกล่าวกับเขาว่า “ท่านยังขาดอยู่สิ่งหนึ่ง จงขายทุกสิ่งที่ท่านมีเพื่อให้แก่คนยากไร้ และท่านจะได้สมบัติในสวรรค์ แล้วจงติดตามเรามาเถิด” 23 เมื่อเขาได้ยินดังนั้นแล้วก็รู้สึกเศร้าใจยิ่งนักเพราะเขาเป็นคนมั่งมีมาก 24 พระเยซูมองดูเขาและกล่าวว่า “ยากเหลือเกินที่คนมั่งมีจะเข้าสู่อาณาจักรของพระเจ้า 25 จริงทีเดียว จะให้ตัวอูฐผ่านเข้ารูเข็ม ก็ยังจะง่ายกว่าที่คนมั่งมีจะเข้าสู่อาณาจักรของพระเจ้า” 26 ผู้ที่ได้ยินดังนั้นถามว่า “แล้วใครเล่าที่จะมีชีวิตรอดพ้นได้” 27 พระเยซูตอบว่า “มนุษย์ช่วยตนเองให้รอดพ้นไม่ได้ แต่ไม่มีสิ่งใดยากเกินกว่าที่พระเจ้าจะทำได้” 28 เปโตรบอกพระองค์ว่า “พวกเราได้สละบ้านของเราเพื่อติดตามพระองค์มา” 29 พระเยซูกล่าวกับพวกเขาว่า “เราขอบอกความจริงกับเจ้าว่า ไม่มีผู้ใดที่สละบ้าน ภรรยา พี่น้อง พ่อแม่ หรือลูกๆ เพื่ออาณาจักรของพระเจ้า 30 แล้วจะไม่ได้รับจากพระเจ้ามากเป็นหลายเท่าทั้งในยุคนี้ และในยุคที่จะมาถึง คือชีวิตอันเป็นนิรันดร์”
Copyright © 1998, 2012, 2020 by New Thai Version Foundation