Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

¹¹ แต่ชนชาติของเราไม่ยอมฟังเสียงเรา
    อิสราเอลไม่ยอมรับรู้อะไรจากเราเลย
¹² ฉะนั้น เราปล่อยพวกเขาให้เป็นไปตามใจอันดื้อด้านของเขา
    และให้กระทำตามสิ่งที่เขาพอใจจะทำ
¹³ ถ้าชนชาติของเราเพียงแต่ฟังเรา
    หากว่าอิสราเอลจะเดินตามวิถีทางของเรา
¹⁴ เราก็จะทำให้ศัตรูของพวกเขาพ่ายแพ้ไป
    และเราจะปะทะกับข้าศึกของเขา
¹⁵ พวกที่เกลียดชังพระผู้เป็นเจ้าจะยอมสยบต่อหน้าพระองค์
    และโทษของพวกเขาจะยืนยาวไปตลอดกาล
¹⁶ แต่เราจะเลี้ยงดูเจ้าด้วยข้าวสาลีชั้นเยี่ยม
    และเราจะทำให้เจ้าพอใจด้วยน้ำผึ้งที่ไหลออกจากหิน”

⁷ เราได้ทอดทิ้งที่พำนักของเราเอง
    เราได้ละทิ้งมรดกของเรา
เราได้มอบผู้เป็นที่รักดั่งชีวิตจิตใจของเรา
    ไว้ในมือของพวกศัตรูของนาง
⁸ ผู้สืบมรดกของเราได้กลายเป็น
    ดั่งสิงโตในป่า
นางได้ส่งเสียงร้องโจมตีเรา
    เราจึงเกลียดชังนาง
⁹ ผู้สืบมรดกของเรา
    เป็นเหมือนแร้งมีจุดตัวหนึ่ง
    ที่ถูกพวกแร้งชนิดอื่นรุมล้อมและจิกมิใช่หรือ
จงไปรวบรวมสัตว์ป่าทั้งปวงมา
    พาพวกมันมากินเสีย
¹⁰ ผู้เลี้ยงดูฝูงแกะหลายคนได้ทำให้สวนองุ่นของเราเสียหาย
    พวกเขาได้เหยียบย่ำไร่ของเรา
และทำให้ไร่อันน่าชื่นชมของเรา
    เป็นถิ่นทุรกันดารอันรกร้าง
¹¹ พวกเขาทำให้ไร่นั้นรกร้าง
    มันรกร้างอยู่เบื้องหน้าเรา
ทั่วทั้งแผ่นดินถูกทำให้เป็นที่รกร้าง
    แต่ก็ยังไม่มีใครใส่ใจ
¹² ผู้คนมาปล้นทุกแห่ง
    บนที่สูงในทะเลทราย
เพราะพระผู้เป็นเจ้ากระตุ้นให้เกิดการสู้รบ
    จากสุดแผ่นดินโลกด้านหนึ่งจนถึงอีกด้านหนึ่ง
    ไม่มีใครอยู่อย่างสันติได้
¹³ พวกเขาหว่านข้าวสาลีแต่เก็บเกี่ยวหนาม
    พวกเขาเหน็ดเหนื่อยแต่ไม่ได้ผลประโยชน์เลย
พวกเขาจะอับอายกับผลที่เก็บเกี่ยวได้
    เพราะความกริ้วอันร้อนแรงของพระผู้เป็นเจ้า”