Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

⁴ ข้าแต่พระเจ้า พระองค์เป็นกษัตริย์ของข้าพเจ้า
    ขอพระองค์ออกคำสั่งที่จะทำให้ยาโคบชนะ
⁵ เราสามารถผลักดันคนเหล่านั้นให้ถอยล่นไปโดยพึ่งในพระองค์
เราเหยียบย่ำคนเหล่านั้นที่ลุกฮือขึ้นต่อต้านเราโดยพึ่งชื่อของพระองค์
⁶ ข้าพเจ้าไม่ได้ฝากความไว้วางใจไว้กับธนูของข้าพเจ้า
    และมันก็ไม่ใช่ดาบของข้าพเจ้าที่นำชัยชนะมาให้กับข้าพเจ้า
⁷ ข้าแต่พระองค์ พระองค์ทำให้เรามีชัย
    พระองค์ทำให้คนพวกนั้นที่เกลียดพวกเราอับอายขายหน้า
⁸ ข้าแต่พระเจ้า พวกเราถวายเกียรติแด่พระองค์วันยังค่ำ
    และเราสรรเสริญชื่อของพระองค์อย่างไม่หยุดหย่อน เซลาห์

⁹ แต่พระองค์ได้ทอดทิ้งพวกเราทำให้พวกเราอับอาย
    และไม่ยอมออกไปสนามรบด้วยกันกับพวกเรา
¹⁰ พระองค์ทำให้เราต้องถอยหนีจากศัตรู
    พระองค์ทำให้คนเหล่านั้นที่เกลียดเราปล้นสะดมของเราไป
¹¹ พระองค์ปล่อยให้พวกเราเป็นเหมือนแกะที่จะถูกนำไปฆ่า
    พระองค์ทำให้พวกเรากระจัดกระจายไปอยู่ท่ามกลางชนชาติอื่นๆ
¹² พระองค์ขายประชาชนของพระองค์ให้ไปเป็นทาส
    ขายไปถูกๆอย่างกับให้เปล่า พระองค์ไม่ต่อรองราคาเสียด้วยซ้ำ

¹³ พวกเพื่อนบ้านของพวกเรา เห็นสิ่งที่พระองค์ทำ
    แล้วตอนนี้ พวกเขาพากันเยาะเย้ยและหัวเราะเยาะพวกเรา
¹⁴ พระองค์ทำให้พวกเรากลายเป็นตัวตลกในท่ามกลางประเทศเพื่อนบ้านของเรา
    พวกเขาพากันหัวเราะเยาะและส่ายหัวใส่เรา
¹⁵ ข้าพเจ้ารู้สึกอับอายทั้งวัน
    ความอัปยศอดสูคลุมหน้าของข้าพเจ้าไว้
¹⁶ ข้าพเจ้าซ่อนอยู่ในความอับอาย เพราะเสียงเยาะเย้ย
    และคำดูหมิ่นของพวกศัตรู ที่เฝ้ารอคอยแก้แค้นข้าพเจ้า

¹⁷ ข้าแต่พระเจ้า สิ่งทั้งหมดนี้เกิดขึ้นกับพวกเรา
    ทั้งๆที่พวกเราไม่ได้ลืมพระองค์หรือทำผิดต่อสัญญาของพระองค์
¹⁸ จิตใจของพวกเราไม่ได้หันไปจากพระองค์
    และย่างเท้าของเราไม่ได้หันเหไปจากทางของพระองค์
¹⁹ แต่พระองค์กลับบดขยี้เราในถิ่นของฝูงหมาป่า
    และปกคลุมเราด้วยความมืดมิด

²⁰ ถ้าพวกเราลืมชื่อพระเจ้าของพวกเรา
    แล้วยกมือขึ้นอธิษฐานต่อพระอื่น
²¹ พระเจ้าจะไม่รู้เชียวหรือ
    เพราะพระองค์หยั่งรู้ถึงความลับในจิตใจ
²² แต่เพราะเราเป็นของพระองค์ พวกเราถูกฆ่าไม่หยุด
    และเพราะเราเป็นของพระองค์ คนมองว่าเราเป็นเหมือนแกะที่จะถูกนำไปฆ่า
²³ ตื่นเถิด องค์เจ้าชีวิต พระองค์นอนหลับอยู่ได้ยังไง
    ลุกขึ้นเถิด อย่าได้ละทิ้งพวกเราตลอดไป
²⁴ ทำไมพระองค์ถึงได้เมินหน้าไปจากเรา
    ทำไมพระองค์ถึงได้เมินเฉยต่อความทุกข์และการกดขี่ข่มเหงที่พวกเราได้รับ
²⁵ พวกเราจมดินแล้ว
    ท้องแนบไปกับพื้นแล้ว
²⁶ ช่วยลุกขึ้นและรีบมาช่วยเหลือพวกเรา
    ช่วยกู้พวกเราด้วยเถิดเพื่อแสดงความรักที่มั่นคงของพระองค์

พอเราคิดที่จะทำให้คนของเรากลับมามีสภาพดีเหมือนเดิม
7 พอเราคิดที่จะรักษาอิสราเอล
    เมื่อนั้นความผิดของเอฟราอิมก็โผล่ขึ้นมา
    การกระทำที่ชั่วร้ายของสะมาเรีย^[a] ก็แดงขึ้น
พวกเขามีแต่การหลอกลวงกัน
    พวกขโมยบุกขึ้นบ้านต่างๆ
    พวกอันธพาลก็ปล้นคนบนท้องถนน
² พวกเขาไม่ได้นึกถึงเลยว่าเราได้จดจำการกระทำชั่วร้ายทั้งหมดของพวกเขา
    การกระทำเหล่านั้นล้อมรอบพวกเขาอยู่
    และพวกมันอยู่ต่อหน้าเรา
³ กษัตริย์ชอบใจความชั่วร้ายของพวกเขา
    พวกผู้นำชอบใจการโกหกของพวกเขา
⁴ พวกเขาทั้งหมดเป็นคนทรยศ
    พวกเขาร้อนรุ่มยังกับเตาอบที่คนอบขนมได้ก่อไฟไว้
แล้วคนอบไม่ต้องใส่เชื้อไฟอีก
    ตั้งแต่ช่วงที่นวดแป้งจนแป้งฟู
⁵ ในวันของกษัตริย์ พวกข้าราชการร้อนผ่าวไปด้วยฤทธิ์เหล้าองุ่นจนจับไข้
    กษัตริย์เองก็ไปร่วมมือกับคนที่เยาะเย้ยพระเจ้า
⁶ จิตใจของพวกเขาสุมไปด้วยไฟเหมือนเตาอบ
    จิตใจของพวกเขาคุกรุ่นไปด้วยแผนชั่วทั้งคืน
    พอรุ่งเช้า มันก็ลุกเป็นไฟ
⁷ พวกเขาทุกคนร้อนเหมือนกับเตาอบ
    และเขมือบกินบรรดากษัตริย์ของเขา^[b]
กษัตริย์ทั้งหลายของพวกเขาก็ล้มลง
    ไม่มีใครสักคนร้องขอความช่วยเหลือจากเรา

⁸ เอฟราอิมนั้นผสมปนเปกับชนชาติต่างๆ
    เอฟราอิมเป็นเหมือนขนมปังที่ไหม้ข้างหนึ่งดิบข้างหนึ่ง
⁹ พวกคนต่างชาติกินแรงของเขา
    แต่เขาไม่รู้ตัว
ผมของเขาก็หงอก
    แต่เขาก็ไม่รู้ตัว
¹⁰ ความเย่อหยิ่งของอิสราเอลเป็นพยานปรักปรำเขา
    พวกเขาไม่ยอมหันกลับมาหาพระยาห์เวห์ พระเจ้าของเขา
ทั้งๆที่มีเรื่องเหล่านี้เกิดขึ้นกับพวกเขา
    พวกเขาก็ยังไม่แสวงหาพระองค์อยู่ดี
¹¹ เอฟราอิมเป็นเหมือนนกพิราบที่หลอกง่ายและไร้ความคิด
    พวกเขาร้องขอความช่วยเหลือจากอียิปต์
    พวกเขาไปขอความช่วยเหลือจากอัสซีเรีย
¹² พระยาห์เวห์พูดว่า ไม่ว่าพวกเขาจะไปที่ไหนก็ตาม
    เราจะโยนตาข่ายของเราขึ้นไปครอบเขาไว้
เราจะดึงพวกเขาลงมาเหมือนนกในท้องฟ้า
    เราจะตีสอนพวกเขาตามจำนวนครั้งที่พวกเขาทำสัญญาเป็นพันธมิตรกับชนชาติอื่นๆ
¹³ พวกเขาทำตัวน่าอับอายจริงๆที่หลงไปจากเรา
    พวกเขาจะถูกทำลายเพราะพวกเขาทำผิดต่อเรา
เราก็อยากจะไถ่พวกเขา
    แต่พวกเขาพูดโกหกเกี่ยวกับเรา
¹⁴ พวกเขาร้องคร่ำครวญอยู่บนเตียง
    แต่พวกเขาไม่ได้ร้องเรียกเราจากใจ
พวกเขาเชือดเฉือนตัวเอง^[c] เพื่อแลกข้าวกับเหล้าองุ่นใหม่
    พวกเขาหันไปจากเรา
¹⁵ ถึงแม้เราเองได้ฝึกฝนพวกเขามา ถึงแม้เราทำให้แขนของเขาแข็งแรง
    แต่พวกเขาวางแผนชั่วร้ายต่อเรา
¹⁶ พวกเขาเปลี่ยนความคิดอยู่เรื่อย แต่ไม่เคยคิดที่จะหาสิ่งที่สูงส่งกว่า
    พวกเขาเป็นเหมือนกับคันธนูที่บิดเบี้ยวไป
พวกผู้นำของเขาจะล้มตายด้วยดาบ
    เพราะลิ้นที่โอหังของพวกเขา
คนที่อยู่ในอียิปต์จะหัวเราะเยาะพวกเขา