Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

Powitanie

1 Paweł, z woli Boga apostoł Jezusa Chrystusa, oraz Tymoteusz, nasz brat, ² do świętych i wiernych^[a] braci^[b] w Chrystusie, zamieszkałych w Kolosach: Niech Bóg, nasz Ojciec,^[c] darzy was łaską i pokojem.

Modlitwa dziękczynna

³ Zawsze, gdy się modlimy, dziękujemy za was Bogu, Ojcu naszego Pana Jezusa Chrystusa. ⁴ Czynimy to, odkąd usłyszeliśmy o waszej wierze zakorzenionej w Chrystusie Jezusie oraz o miłości okazywanej wszystkim świętym. ⁵ Pobudza was do tego nadzieja, której wypełnienie czeka na was w niebie. Słyszeliście o niej w słowie prawdy, dobrej nowinie, ⁶ która i do was dotarła. Nowina ta na całym świecie wydaje owoc i rośnie — podobnie jak u was, od dnia, gdy usłyszeliście i pojęliście prawdę o łasce Boga.

⁷ Tego nauczyliście się od Epafrasa, naszego ukochanego towarzysza w służbie, który tak wiernie troszczy się o was jako opiekun posłany przez Chrystusa.^{[d] 8} On też dał nam znać o waszej miłości wypływającej z Ducha.

⁹ Dlatego i my od dnia, gdy o tym usłyszeliśmy, nie przestajemy się za was modlić. Prosimy, aby Bóg napełnił was poznaniem swojej woli we wszelkiej duchowej mądrości i rozeznaniu, ¹⁰ po to, byście postępowali w sposób godny Pana, mogli Mu się we wszystkim podobać, wydawali owoc w każdym dobrym czynie i wzrastali w poznaniu Boga, ¹¹ wspomagani wszelką mocą, właściwą potędze Jego chwały, wiodącą do wytrwałości i cierpliwości we wszystkim.

Z radością ¹² dziękujcie Ojcu, który nas przysposobił do udziału w dziedzictwie świętych — tam, gdzie panuje światło. ¹³ On nas wybawił spod tyranii ciemności i przeniósł do Królestwa swego ukochanego Syna, ¹⁴ w którym mamy odkupienie, przebaczenie grzechów.

Sposób na wieczność

²⁵ I oto powstał pewien znawca Prawa. Chcąc wystawić Jezusa na próbę, zapytał: Nauczycielu, co mam czynić, aby odziedziczyć życie wieczne?

²⁶ W odpowiedzi usłyszał: A co jest napisane w Prawie? Jak czytasz?

²⁷ Znawca zacytował: Masz kochać Pana, swego Boga, całym swoim sercem, z całej swojej duszy, każdą swoją myślą i ze wszystkich swych sił, a swojego bliźniego jak samego siebie.

²⁸ Odpowiedziałeś poprawnie — podsumował Jezus. — Tak postępuj, a będziesz żył.

²⁹ On jednak, dla usprawiedliwienia samego siebie, zapytał Jezusa: A kto jest moim bliźnim?

Miłosierny Samarytanin

³⁰ Jezus podjął ten wątek i powiedział: Pewien człowiek schodził z Jerozolimy do Jerycha. Po drodze wpadł w ręce zbójców, którzy go ograbili, pobili i uciekli, zostawiając bliskiego śmierci.

³¹ Przypadkiem jakiś kapłan schodził właśnie tą drogą. Gdy zobaczył nieszczęśnika, przeszedł na drugą stronę i odszedł. ³² Podobnie było z Lewitą: przechodził tamtędy, zobaczył go, przeszedł na drugą stronę i oddalił się.

³³ Natomiast pewien Samarytanin, który też tamtędy podróżował, zlitował się nad pobitym. ³⁴ Podszedł, obandażował mu rany, polał oliwą i winem, wsadził na własne zwierzę, zabrał do gospody i roztoczył tam nad nim opiekę. ³⁵ Nazajutrz udał się do gospodarza, zapłacił za dwa dni z góry i powiedział: Zadbaj o chorego, a cokolwiek ponad to wydasz, wyrównam w drodze powrotnej.

³⁶ Który z tych trzech, twoim zdaniem, okazał się bliźnim człowieka, który padł ofiarą rozboju?

³⁷ Znawca odparł: Ten, który się nad nim zlitował.

Wtedy Jezus powiedział: Idź, i postępuj podobnie.