Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

Nawrócenie Korneliusza

10 W Cezarei stacjonował pewien setnik. Miał na imię Korneliusz i należał do kohorty zwanej italską. ² Korneliusz był człowiekiem pobożnym i bogobojnym, zarówno on sam, jak i cały jego dom. Jako człowiek miłosierny wspierał lud hojnymi datkami i nieustannie modlił się do Boga. ³ Pewnego popołudnia, około godziny piętnastej,^[a] zobaczył w widzeniu, w sposób bardzo wyraźny, Bożego anioła. Anioł podszedł i przemówił: Korneliuszu!

⁴ Korneliusz, wpatrzony w niego i przestraszony, zapytał: Co się stało, panie?

Twoje modlitwy oraz twoje datki — odpowiedział anioł — sprawiły, że Bóg zwrócił na ciebie uwagę. ⁵ Teraz więc poślij swoich ludzi do Joppy i sprowadź stamtąd niejakiego Szymona, którego nazywają Piotrem. ⁶ Gości on u pewnego garbarza Szymona, który ma dom nad morzem.

⁷ Gdy anioł odszedł, Korneliusz przywołał dwóch swoich domowników oraz pobożnego żołnierza z grona tych, którzy mu osobiście usługiwali, ⁸ i po wyjaśnieniu im wszystkiego, posłał ich do Joppy.