Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

Pieśń stopni.

132 Pamiętaj, PANIE, Dawida i wszystkie jego utrapienia;

² Jak przysiągł PANU i ślubował potężnemu Bogu Jakuba, mówiąc:

³ Zaiste nie wejdę do przybytku, do mego domu, i nie wstąpię na posłanie mego łoża;

⁴ I nie dam zasnąć swoim oczom ani drzemać swoim powiekom;

⁵ Póki nie znajdę miejsca dla PANA, mieszkania dla potężnego Boga Jakuba.

⁶ Oto usłyszeliśmy o niej w Efrata, znaleźliśmy ją na polach leśnych.

⁷ Wejdźmy do jego przybytków, oddajmy pokłon u podnóżka jego stóp.

⁸ Powstań, PANIE, i wejdź do miejsca twego odpoczynku, ty i arka twojej mocy.

⁹ Niech twoi kapłani ubiorą się w sprawiedliwość, a twoi święci niech się radują.

¹⁰ Ze względu na Dawida, twego sługę, nie odtrącaj oblicza twego pomazańca.

¹¹ Przysiągł PAN Dawidowi prawdę i nie wycofa się z tego: Z owocu twoich bioder posadzę na twoim tronie.

¹² Jeśli twoi synowie będą strzegli mojego przymierza i moich świadectw, których ich nauczę, to wtedy i ich synowie aż na wieki będą siedzieli na twoim tronie.

¹³ PAN bowiem wybrał Syjon i upodobał go sobie na mieszkanie:

¹⁴ To będzie mój odpoczynek aż na wieki; tu będę mieszkał, bo go sobie upodobałem.

¹⁵ Będę obficie błogosławił jego żywność, a jego ubogich nasycę chlebem.

¹⁶ Jego kapłanów przyodzieję zbawieniem, a jego święci będą wołać radośnie.

¹⁷ Tam sprawię, że zakwitnie róg Dawida; tam zgotuję pochodnię memu pomazańcowi.

¹⁸ Okryję jego nieprzyjaciół wstydem, ale nad nim rozkwitnie jego korona.

²⁰ Tymczasem jednak Chrystus został wskrzeszony z martwych i stał się pierwszym plonem tych, którzy zasnęli.

²¹ Skoro bowiem śmierć przyszła przez człowieka, przez człowieka przyszło też zmartwychwstanie umarłych.

²² Jak bowiem w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni.

²³ Ale każdy w swojej kolejności, Chrystus jako pierwszy plon, potem ci, którzy należą do Chrystusa, w czasie jego przyjścia.

²⁴ A potem będzie koniec, gdy przekaże królestwo Bogu i Ojcu, gdy zniszczy wszelką zwierzchność oraz wszelką władzę i moc.

²⁵ Bo on musi królować, aż położy wszystkich wrogów pod swoje stopy.

²⁶ A ostatni wróg, który zostanie zniszczony, to śmierć.

²⁷ Wszystko bowiem poddał pod jego stopy. A gdy mówi, że wszystko jest mu poddane, jest jasne, że oprócz tego, który mu wszystko poddał.

²⁸ Gdy zaś wszystko zostanie mu poddane, wtedy i sam Syn będzie poddany temu, który mu poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkich.