Revised Common Lectionary (Semicontinuous)
พระเจ้าเป็นผู้ตัดสิน
ถึงหัวหน้าวงดนตรี ตามทำนอง “อย่าทำลาย” เพลงสดุดีของอาสาฟ บทเพลง
1 พวกเราขอบคุณพระองค์ โอ พระเจ้า
พวกเราขอบคุณเพราะพระองค์อยู่ใกล้
ผู้คนประกาศถึงสิ่งมหัศจรรย์ที่พระองค์กระทำ
2 พระองค์กล่าวว่า “เราจะเลือกเวลาตามที่ได้กำหนดไว้
เราจะตัดสินด้วยความชอบธรรม
3 เมื่อแผ่นดินโลกและสิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่บนโลกสั่นไหว
เรานั่นแหละเป็นผู้ทำให้ฐานรากมั่นคงไว้ เซล่าห์
4 เราบอกคนขี้อวดว่า ‘อย่าโอ้อวดเลย’
และบอกคนชั่วว่า ‘อย่าเอาพละกำลังของเจ้ามาอวดอ้างเลย
5 อย่ายกพละกำลังของเจ้าขึ้นมาเหนือสิ่งอื่น
หรือเชิดหน้าเวลาพูดจา’”
6 เพราะว่าไม่มีผู้ใดจากทิศตะวันออกหรือทิศตะวันตก
หรือจากถิ่นทุรกันดารที่จะถูกเชิดจนสูงขึ้นได้
7 เพราะพระเจ้าเป็นผู้ตัดสิน
พระองค์ทำให้คนหนึ่งถ่อมลง และให้อีกคนได้รับการยกย่อง
8 เพราะถ้วยอยู่ในมือของพระผู้เป็นเจ้า
มีเหล้าองุ่นผสมไว้ผุดเป็นฟอง
เวลาพระองค์เทออก พวกคนชั่วทั้งปวงบนแผ่นดินโลกก็พากันดื่ม
อย่างแน่นอน ดื่มจนเกลี้ยง
ไม่เหลือแม้ก้นตะกอนด้วยซ้ำ
9 สำหรับข้าพเจ้าแล้ว ข้าพเจ้าจะประกาศไปตลอดกาล
ข้าพเจ้าจะร้องเพลงสรรเสริญพระเจ้าของยาโคบ
10 พระองค์จะกำจัดพละกำลังทั้งหมดของคนชั่วร้าย
ส่วนพละกำลังของบรรดาผู้มีความชอบธรรมจะถูกเชิดชูขึ้น
12 เราอดอยู่เฉยไม่ได้ที่จะบรรยายเรื่องขา
หรือกำลังมหาศาลของมัน หรือความสง่าของมัน
13 ใครสามารถถลกหนังของมันออก
ใครจะแทงทะลุเกราะของมันได้
14 ใครสามารถอ้าปากของมันได้
ฟันของมันน่ากลัว
15 หลังของมันทำด้วยเกล็ดเป็นแถวๆ
ผนึกติดต่อกันอย่างมิดชิด
16 แต่ละเกล็ดติดกันชิดมาก
ไม่มีแม้ช่องให้อากาศเข้าไปได้
17 มันเชื่อมเกาะเกี่ยวติดกัน
และแยกออกจากกันไม่ได้
18 มันจามออกมาเป็นแสงสว่าง
และดวงตาของมันเป็นเหมือนรุ่งอรุณทอแสง
19 มีแสงคบเพลิงออกจากปากของมัน
มีประกายไฟพุ่งออกไป
20 ควันออกจากรูจมูกของมัน
เหมือนออกมาจากหม้อต้มที่กำลังเดือด
21 ลมหายใจของมันทำให้ถ่านไฟคุขึ้นมา
และเปลวไฟก็พลุ่งออกจากปากของมัน
22 คอของมันมีพลังมาก
ทุกสิ่งที่เผชิญหน้ากับมันต้องหวั่นกลัว
23 เนื้อหนังทั้งตัวของมันแข็งแกร่ง
และไม่มีใครขยับมันได้
24 หัวใจของมันแข็งอย่างกับหิน
แข็งอย่างกับหินโม่ท่อนล่าง
25 เมื่อมันลุกขึ้น บรรดาเทพเจ้าก็ยังหวั่นกลัว
และเผ่นหนีเมื่อมันกระโจนใส่
26 แม้มันจะถูกดาบปะทะ มันก็ไม่สะทกสะท้าน
แม้ว่าจะเป็นหอก หลาว หรือหอกซัดก็ตาม
27 มันนับว่าเหล็กเป็นเสมือนฟาง
และทองสัมฤทธิ์เป็นเสมือนไม้ผุ
28 ลูกศรไม่สามารถขับไล่มันให้หนีไปได้
มันนับว่าก้อนหินสลิงเป็นเศษฟาง
29 ไม้ตะบองเป็นเสมือนเศษฟาง
มันหัวเราะเมื่อได้ยินเสียงหอกซัด
30 ใต้ท้องของมันคมอย่างดินเผาแตก
มันเหยียดตัวออกเหมือนคราดเลื่อนที่ลากบนโคลน
31 มันทำห้วงน้ำลึกให้ปั่นป่วนเหมือนหม้อน้ำเดือด
และทำทะเลให้เป็นฟองเหมือนหม้อน้ำมัน
32 มันลุยน้ำทำให้ฟองสะท้อนแสงตามหลังมันไป
ดูดั่งว่า ห้วงน้ำลึกมีผมขาว
33 ไม่มีสิ่งใดบนโลกที่เป็นเหมือนมัน
มันเป็นสัตว์ที่ไม่รู้จักความกลัว ซึ่งถูกสร้างขึ้น
34 มันดูหมิ่นสัตว์อื่นทุกชนิดที่หยิ่งผยอง
มันเป็นราชาเหนือสัตว์ยโสทั้งปวง”
พระเยซูล้างเท้าของสาวก
13 ก่อนถึงงานเทศกาลปัสกา พระเยซูทราบว่า ถึงกำหนดเวลาแล้วที่จะจากโลกนี้กลับไปหาพระบิดา พระองค์รักคนของพระองค์ที่อยู่ในโลกนี้มาโดยตลอด จนถึงที่สุด 2 ในระหว่างอาหารค่ำ พญามารได้ดลใจให้ยูดาสอิสคาริโอทบุตรของซีโมนทรยศพระองค์ 3 พระเยซูทราบว่า พระบิดามอบทุกสิ่งไว้ในมือของพระองค์ พระองค์มาจากพระเจ้า และกำลังจะกลับไปหาพระเจ้า 4 พระองค์จึงลุกขึ้นจากโต๊ะอาหาร ถอดเสื้อตัวนอกวางไว้ คาดผ้าเช็ดตัวไว้ที่เอว 5 เทน้ำลงในอ่างและล้างเท้าของสาวก พร้อมทั้งใช้ผ้าที่คาดเอวไว้ซับเท้าด้วย 6 เมื่อพระองค์มาถึงซีโมนเปโตร เขาพูดว่า “พระองค์ท่าน พระองค์จะล้างเท้าของข้าพเจ้าหรือ” 7 พระเยซูกล่าวตอบว่า “สิ่งที่เรากระทำขณะนี้เจ้าไม่เข้าใจ แต่เจ้าจะเข้าใจในภายหลัง” 8 เปโตรพูดกับพระองค์ว่า “พระองค์จะมาล้างเท้าของข้าพเจ้าไม่ได้” พระเยซูตอบเขาว่า “ถ้าเราไม่ล้างเท้าเจ้า เจ้าจะไม่มีส่วนกับเราเลย” 9 ซีโมนเปโตรพูดว่า “พระองค์ท่าน ไม่เพียงแต่เท้าของข้าพเจ้าเท่านั้น แต่มือและศีรษะของข้าพเจ้าด้วย” 10 พระเยซูกล่าวกับเขาว่า “ผู้ที่ได้อาบน้ำแล้วเหลือเพียงเท้าเท่านั้นที่ต้องล้าง เพราะทั้งตัวสะอาดหมด พวกเจ้าก็สะอาด แต่ไม่ใช่ทุกคน” 11 พระองค์ทราบดีว่าใครกำลังจะทรยศพระองค์ ด้วยเหตุนี้พระองค์จึงกล่าวขึ้นว่า “ไม่ใช่ทุกคนในพวกเจ้าที่สะอาด”
12 เมื่อพระองค์ได้ล้างเท้าของพวกเขาเสร็จแล้ว ก็สวมเสื้อตัวนอกที่ได้ถอดวางไว้ แล้วเอนกายลงอีก พระองค์กล่าวกับพวกเขาว่า “เจ้าเข้าใจสิ่งที่เราได้กระทำต่อเจ้าไหม 13 เจ้าเรียกเราว่า อาจารย์ และพระองค์ท่าน เจ้าเรียกถูกต้องแล้วเพราะว่าเราเป็นเช่นนั้นจริง 14 ฉะนั้นถ้าเราคือทั้งพระองค์ท่านและอาจารย์ของพวกเจ้าซึ่งได้ล้างเท้าของเจ้า เจ้าเองควรจะล้างเท้าให้กันและกันด้วย 15 เพราะเราได้เป็นตัวอย่างให้แก่เจ้า ดังนั้น เจ้าควรทำตามอย่างดังที่เราได้กระทำต่อเจ้าแล้ว 16 เราขอบอกความจริงกับเจ้าว่า ทาสรับใช้ไม่ยิ่งใหญ่กว่านายของเขา และผู้ที่ถูกส่งออกไปก็ไม่ยิ่งใหญ่กว่าผู้ที่ส่งเขาไปเช่นกัน 17 เจ้ารู้สิ่งเหล่านี้แล้ว และถ้าปฏิบัติตาม เจ้าก็จะเป็นสุข
Copyright © 1998, 2012, 2020 by New Thai Version Foundation