Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

104 Błogosław, moja duszo, PANA. PANIE, mój Boże, jesteś bardzo wielki; odziałeś się w chwałę i majestat.

² Okryłeś się światłością jak szatą, rozciągnąłeś niebiosa jak zasłonę.

³ Zbudowałeś na wodach swoje komnaty, czynisz obłoki swym rydwanem, chodzisz na skrzydłach wiatru.

⁴ Czynisz swoich aniołów duchami, swe sługi ogniem płonącym.

⁵ Założyłeś fundamenty ziemi, tak że się nigdy nie zachwieje.

⁶ Okryłeś ją głębią jak szatą, wody stanęły nad górami.

⁷ Na twoje zgromienie rozbiegły się, a na głos twego grzmotu szybko pouciekały.

⁸ Wzniosły się ponad góry, zniżyły się w doliny, na miejsce, które dla nich założyłeś.

⁹ Wyznaczyłeś im granicę, aby jej nie przekroczyły ani nie powróciły, by okryć ziemię.

²⁴ O, jak liczne są twoje dzieła, PANIE! Wszystkie je uczyniłeś mądrze, ziemia jest pełna twego bogactwa.

³⁵ Niech zostaną wytraceni z ziemi grzesznicy i niech nie będzie już niegodziwych! Błogosław, moja duszo, PANA. Alleluja.

²⁴ Wszczął się też między nimi spór o to, kto z nich ma być uważany za największego.

²⁵ Lecz on powiedział do nich: Królowie narodów panują nad nimi, a ci, którzy sprawują nad nimi władzę, nazywani są dobroczyńcami.

²⁶ Wy zaś tak nie postępujcie. Lecz kto jest największy wśród was, niech będzie jak najmniejszy, a kto jest przełożonym, niech będzie jak ten, kto służy.

²⁷ Któż bowiem jest większy? Ten, kto siedzi, czy ten, kto służy? Czy nie ten, kto siedzi? Ale ja jestem pośród was jako ten, kto służy.

²⁸ A wy jesteście tymi, którzy wytrwali przy mnie w moich próbach.

²⁹ I ja przekazuję wam królestwo, jak mnie przekazał mój Ojciec;

³⁰ Abyście jedli i pili za moim stołem w moim królestwie, i zasiadali na tronach, sądząc dwanaście pokoleń Izraela.