Revised Common Lectionary (Semicontinuous)
เอลี เอลี ลามาสะบักธานี
ถึงหัวหน้าวงดนตรี โน้ตเพลงกวาง ในยามย่ำรุ่ง เพลงสดุดีของดาวิด
1 พระเจ้าของข้าพเจ้า พระเจ้าของข้าพเจ้า ทำไมพระองค์จึงทอดทิ้งข้าพเจ้า[a]
ทำไมพระองค์จึงอยู่ห่างไกลเกินที่จะช่วยข้าพเจ้า
ไม่ได้ยินแม้แต่คำคร่ำครวญของข้าพเจ้า
2 โอ พระเจ้าของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าร้องไห้ในเวลากลางวัน แต่พระองค์ไม่ตอบ
และในช่วงเวลากลางคืนข้าพเจ้าก็หาได้พักไม่
3 แต่พระองค์ยังคงความเป็นผู้บริสุทธิ์
เป็นที่สรรเสริญของอิสราเอล
4 บรรพบุรุษของเราไว้วางใจในพระองค์
ท่านเหล่านั้นไว้วางใจ และพระองค์ช่วยให้รอดพ้น
5 ท่านร้องถึงพระองค์ และได้รับความรอดพ้น
ท่านไว้วางใจในพระองค์ และไม่ได้รับความอับอาย
6 แต่ข้าพเจ้าเป็นหนอนตัวหนึ่งซึ่งไม่ใช่มนุษย์
ถูกผู้คนดูหมิ่นและรังเกียจ
7 ทุกคนที่เห็นข้าพเจ้าก็ล้อเลียน
พวกเขาเยาะเย้ยข้าพเจ้า พลางสั่นหัวกันไปมา[b] พูดว่า
8 “ปล่อยให้เป็นเรื่องของพระผู้เป็นเจ้าเถิด ให้พระองค์ช่วยเขาให้รอดพ้น
ปล่อยให้พระองค์ช่วยผู้ที่พระองค์ยินดี”
9 พระองค์เป็นผู้ที่นำข้าพเจ้าออกมาจากครรภ์
พระองค์ให้ความปลอดภัยแก่ข้าพเจ้าในอ้อมอกแม่
10 นับแต่เกิดมา ข้าพเจ้าถูกมอบให้กับพระองค์
พระองค์เป็นพระเจ้าของข้าพเจ้ามาโดยตลอด ตั้งแต่วันที่ออกจากครรภ์มารดา
11 อย่าอยู่ห่างไกลจากข้าพเจ้า
เพราะว่าความลำบากอยู่ใกล้
และไม่มีใครคอยช่วย
12 มีศัตรูประดุจโคหนุ่มจำนวนมากล้อมอยู่รอบกายข้าพเจ้า
โคหนุ่มของบาชาน[c] พวกนี้มีกำลังมหาศาลตีวงเข้าล้อมข้าพเจ้า
13 พวกมันอ้าปากกว้างเข้าใส่ข้าพเจ้าประดุจสิงโตคำราม
และเขมือบอย่างตะกละตะกราม
14 เรี่ยวแรงข้าพเจ้าถูกสูบออกไปจนหมดสิ้น
และกระดูกทุกท่อนหลุดจากข้อต่อ
หัวใจข้าพเจ้าเป็นดั่งขี้ผึ้ง
ที่หลอมละลายอยู่ในทรวงอก
15 ปากคอข้าพเจ้าแห้งผากดั่งเศษกระเบื้องดินเผา
ลิ้นผนึกกับขากรรไกร
พระองค์วางตัวข้าพเจ้าลงบนผงธุลีแห่งความตาย
โศฟาร์พูด: คนชั่วร้ายจะรับทุกข์
20 โศฟาร์ชาวนาอามาธจึงตอบว่า
2 “เหตุฉะนั้น ฉันตอบตามความคิดของฉัน
เพราะใจร้อน อยากจะรีบบอก
3 ฉันได้ยินท่านพูดดูหมิ่นฉัน
และตามที่ฉันเข้าใจ ฉันจะตอบท่านได้
4 ท่านไม่ทราบเรื่องนี้หรือว่า ในสมัยดึกดำบรรพ์
ตั้งแต่มนุษย์ถูกกำหนดให้มาอยู่บนแผ่นดินโลก
5 คนชั่วร้ายมีความสุขได้เพียงระยะสั้น
และความร่าเริงใจของคนไม่เชื่อในพระเจ้าก็เป็นเพียงชั่วขณะเดียว
6 แม้ว่าเขาจะไปสูงถึงฟ้าสวรรค์
และศีรษะของเขาจะแตะถึงหมู่เมฆ
7 เขาจะตายไปชั่วกาลนานเหมือนฝุ่น
บรรดาผู้ที่เคยเห็นเขาจะถามว่า ‘เขาอยู่ไหน’
8 เขาจะสลายไปเหมือนความฝันที่หาไม่พบอีก
เขาจะหายไปเหมือนภาพนิมิตในยามค่ำ
9 ดวงตาที่เคยเห็นเขา ก็จะไม่เห็นเขาอีก
คนในครัวเรือนของเขาก็จะไม่เห็นเขาอีกเลย
10 ลูกๆ ของเขาจะต้องหาทางคืนให้กับผู้ยากไร้
และเขาจะต้องให้คืนสิ่งที่ยึดมา
11 กระดูกของเขาแข็งแกร่งด้วยวัยหนุ่ม
แต่มันจะตายไปกับเขาในฝุ่น
12 แม้ว่าความชั่วเป็นดั่งความหวานในปากของเขา
แม้เขาจะซ่อนมันไว้ใต้ลิ้น
13 แม้เขาจะอม
และยังเก็บมันไว้ในปากของเขา
14 แต่อาหารก็ยังไหลลงสู่กระเพาะ
มันเป็นพิษงูเห่าที่อยู่ในตัวเขา
15 เขากลืนความมั่งมี และอาเจียนมันขึ้นมาอีก
พระเจ้าขับความมั่งมีออกมาจากท้องของเขา
16 เขาจะดูดพิษงูเห่า
ลิ้นงูจะฆ่าเขา
17 เขาจะไม่ได้มองดูที่ลำธาร
แม่น้ำอันอุดมด้วยน้ำผึ้งและโยเกิร์ต
18 เขาจะต้องคืนผลที่ได้จากแรงงานและจะไม่กลืนมันลงไป
เขาจะไม่ได้รับความเพลิดเพลินจากผลกำไรที่หามาได้
19 เพราะเขาเอาเปรียบและทอดทิ้งคนยากไร้
เขาริบบ้านเรือนที่เขาไม่ได้สร้าง
20 เพราะเขาไม่รู้จักพอ
สิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดจะไม่สามารถช่วยชีวิตเขาได้
21 เขาโลภสวาปามจนกระทั่งไม่มีสิ่งใดเหลือ
ฉะนั้นความมั่งมีของเขาจะอยู่ได้ไม่นาน
22 เมื่อความเพียงพอของเขาถึงขีดสุด เขาก็เป็นทุกข์
ความทุกข์แสนสาหัสจะเป็นภัยต่อเขา
23 พระเจ้าจะโกรธเขามาก
และจะกระหน่ำความโกรธลงมาเป็นดั่งอาหารของเขา
เพื่อให้เขารับจนเต็มท้อง
24 เขาจะหนีจากอาวุธเหล็ก
แต่ลูกธนูทองสัมฤทธิ์จะทิ่มทะลุตัวเขา
25 มันถูกกระชากออกมาจากตัวเขา
ปลายที่แวบวาบออกจากถุงน้ำดีของเขา
ทำให้เขาตกใจกลัว
26 ความมืดสนิทถูกเตรียมไว้เป็นสมบัติของเขา
ไฟที่ไม่ถูกพัดให้กระพือจะกลืนกินเขา
สิ่งใดที่เหลือในกระโจมของเขาจะถูกเผาผลาญ
27 ฟ้าสวรรค์จะเผยความชั่วของเขา
และแผ่นดินโลกจะเป็นพยานต่อต้านเขา
28 น้ำจะท่วมและพัดพังบ้านของเขา
มันจะถูกลากออกไปในวันลงโทษของพระเจ้า
29 นี่แหละเป็นส่วนที่คนชั่วได้รับจากพระเจ้า
เป็นมรดกที่พวกเขารับจากพระเจ้า”
กฎบัญญัติและประเพณีนิยม
15 มีพวกฟาริสีและอาจารย์ฝ่ายกฎบัญญัติบางคนมาจากเมืองเยรูซาเล็มมาพูดกับพระองค์ว่า 2 “ทำไมบรรดาสาวกของท่านละเมิดประเพณีนิยมของบรรพบุรุษ พวกเขาไม่ล้างมือเวลารับประทานอาหาร” 3 พระองค์กล่าวตอบว่า “แล้วทำไมพวกท่านจึงละเมิดพระบัญญัติของพระเจ้าเพื่อเห็นแก่ประเพณีนิยมของท่านเอง 4 พระเจ้ากล่าวว่า ‘จงให้เกียรติบิดามารดาของเจ้า’[a] และ ‘คนที่พูดว่าร้ายบิดามารดา ก็ให้เขาได้รับโทษถึงตาย’[b] 5 แต่พวกท่านพูดว่า ‘ถ้าผู้ใดพูดกับบิดาหรือมารดาว่า “สิ่งของของเราที่จะช่วยเหลือท่านได้นั้น ได้มอบให้แด่พระเจ้าแล้ว” 6 ดังนั้นเขาไม่จำเป็นต้องให้เกียรติบิดาหรือมารดาของเขา’ ซึ่งเป็นอันว่าพวกท่านยกเลิกคำกล่าวของพระเจ้าเพื่อเห็นแก่ประเพณีนิยมของท่าน 7 พวกท่านเป็นคนหน้าไหว้หลังหลอก อิสยาห์ได้เผยคำกล่าวของพระเจ้าถึงพวกท่านถูกต้องแล้วว่า
8 ‘คนเหล่านี้ให้เกียรติเราเพียงแค่ปาก
แต่ใจของเขาห่างไกลจากเรา
9 พวกเขากราบนมัสการเราโดยไร้ประโยชน์
เขาสอนกฎเกณฑ์ของมนุษย์ เสมือนว่าเป็นคำสั่งสอนของพระเจ้า’”[c]
Copyright © 1998, 2012, 2020 by New Thai Version Foundation