Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

⁶ परमेश्वरा, मी हात स्वच्छ धुवून
    तुझ्या वेदीजवळ आलो आहे.
⁷ परमेश्वरा, मी तुझे स्तुतीपर गाणे गातो
    तू ज्या ज्या आश्चर्यकारक गोष्टी केल्या आहेत त्या सत्यांची गाणी मी गातो.
⁸ परमेश्वरा, मला तुझे मंदिर आवडते.
    मला तुझा तेजस्वी तंबू आवडतो.

⁹ परमेश्वरा, मला पाप्यांच्या यादीत बसवू नकोस.
    त्या खुन्यांबरोबर मला मारु नकोस.
¹⁰ ते लोक इतरांना फसवतील.
    वाईट गोष्टी करण्यासाठी ते पैसाही घेतील.
¹¹ परंतु मी निरपराध आहे.
    म्हणून देवा माझ्यावर दया कर आणि मला वाचव.
¹² मी सर्व धोक्यांपासून सुरक्षित आहे.
    परमेश्वरा, तुझे भक्त भेटतात तेव्हा मी तुझी स्तुती करतो.

³ “मी ज्या दिवशी जन्मलो तो दिवस कायमचा नष्ट होवो.
    ज्या रात्री ‘तो मुलगा आहे’ असे म्हटले गेले ती रात्र कधीच आली
    नसती तर बरे झाले असते असे मला वाटते.
⁴ तो दिवस काळाकुटृ झाला असता,
    देवाला त्याचे विस्मरण झाले असते,
    त्या दिवशी उजेड पडला नसता तर फार बरे झाले असते.
⁵ तो दिवस मृत्यूसारखा काळा होवो.
    ढगही त्या दिवशी लपले असते आणि काळ्या ढगांनी प्रकाशाला घाबरवले असते तर बरे झाले असते असे मला वाटते.
⁶ अंधाराने त्या रात्रीला ठेवून घ्यावे.
    दिनदर्शिकेतून ती रात्र नष्ट होवो.
    तिचा अंर्तभाव कुठल्याही महिन्यात होऊ नये.
⁷ त्या रात्रीतून काहीही निर्माण होऊ नये.
    आनंददायी आवाज त्या रात्री ऐकू न येवोत.
⁸ जादुगाराने शापवाणी उच्चारावी आणि माझ्या जन्मदिवसाला शापावे.
    ते लिव्याथानाला चेतविण्यास सदैव तत्पर असतात.
⁹ त्या दिवसाचे पहाटेचे तारे काळे होवोत.
    त्या रात्रीला पहाटेच्या प्रकाशाची वाट बघू दे पण तो प्रकाश कधीही न येवो.
    सूर्याचे पाहिले किरण तिला कधीही न दिसोत.
¹⁰ का? कारण त्या रात्रीने माझ्या जन्माला अटकाव केला नाही.
    ही संकटे बघण्यापासून तिने मला परावृत केले नाही.
¹¹ मी जन्माला आलो तेव्हाच का मरुन गेलो नाही?
    मी जन्मतःच का मेलो नाही?
¹² माझ्या आईने मला आपल्या मांडीवर का घेतले?
    तिने मला स्तनपान का दिले?
¹³ मी जर जन्मतःच मेलो असतो तर आता मी अगदी शांत असतो.
    पूर्वी होऊन गेलेल्या राजेलोकांच्यात आणि विद्वानांच्यामध्ये मी झोपी गेलो असतो
आणि विश्रांती घेतली असती तर किती बरे झाले असते.
¹⁴     त्या लोकांनी आपल्यासाठी प्रासाद आणि शहरे बांधली
    परंतु आता ती ओसाड आणि उध्वस्त झाली आहेत.
¹⁵ ज्या राजांनी आपली थडगी वा घरे सोन्या रुप्यांनी भरली
    त्यांच्या बरोबरच माझेही दफन झाले असते तर बरे झाले असते.
¹⁶ मी जन्मतःच मेलेले
    आणि जमिनीत पुरले गेलेले मूल का झालो नाही?
दिवसाच्या प्रकाशाचा किरणही न पाहिलेले
    मूल मी असतो तर बरे झाले असते.
¹⁷ वाईट लोक थडग्यात गेल्यानंतरच त्रास देण्याचे थांबवितात.
    आणि जे लोक दमलेले असतात त्यांना थडग्यात विश्रांती मिळते.
¹⁸ थडग्यात कैद्यांनाही विसावा मिळतो.
    तेथे त्यांना रक्षकांचे ओरडणे ऐकू येत नाही.
¹⁹ थडग्यात, स्मशानात अनेक प्रकारचे लोक असतात, लहान थोर सर्व तेथे असतात,
    गुलामांचीही तेथे आपल्या मालकापासून सुटका होते.

²⁰ “दु:खी कष्टी लोकांनी का जगत राहायचे?
    ज्याचा आत्मा कटू आहे अशाला जीवन का द्यायचे?
²¹ ज्याला मरायचे आहे त्याला मरण येत नाही,
    दु:खी माणूस गुप्त खजिन्यापेक्षा मृत्यूच्या शोधात असतो.
²² ते लोक थडगे दिसल्यावर अधिक सुखी होतील.
    आपली कबर मिळाली की आनंदी होतील.
²³ परंतु देव त्यांचे भविष्य नेहमी गुप्त ठेवतो
    आणि त्यांच्या भोवती संरक्षक भिंत उभारतो.
²⁴ जेव्हा खायची प्यायची वेळ होते तेव्हा मी दु:खाचा नि:श्वास टाकतो सुखाचा नाही!
    माझ्या तक्रारी, माझे गाऱ्हाणे पाण्यासारखे बाहेर ओतले जाते.
²⁵ काहीतरी भयानक घडणार असल्याची मला सतत धास्ती वाटत होती आणि तेच घडले.
    जे भयानक घडणार आहे अशी भीती वाटत होती तेच माझ्या बाबतीत घडले.
²⁶ मी शांत होऊ शकत नाही.
    मी स्वस्थ राहू शकत नाही.
मी विसावा घेऊ शकत नाही.
    मी अतिशय अस्वस्थ आहे.”