Revised Common Lectionary (Semicontinuous)
20 Weisheit schrijcht lud enn dee Staut Wäaj; see es to heare enn dee Staut Gausse;
21 see roopt bie dee Städ wua dee Mensche sikj fesaumle, wua dee Puate opjemoakt woare; enn dee Grootstaut sent äare Wead to heare:
22 Woo lang woa jie daut leef ha eefeltijch to senne, jie Eefeltje? Un woo lang woare Spatte spotte, un Noare Wissenschoft hausse?
23 Drei trigj un nemm miene Woarninj aun; see, ekj woa mien Jeist opp die utjeete; ekj woa miene Wead bekaunt moake to die.
24 Wiels ekj jeroopt ha, un du daut aufjesajcht hast; ha ekj miene Haunt utjestrakjt, un kjeena haft daut aunjenome;
25 oba du hast mien Rot nijch acht jejäft; du wust miene Woarninj nijch;
26 Woa ekj uk lache wan dien Onjlekj kjemt, ekj woa spotte wan dien Angst kjemt;
27 wan dien Schrakj kjemt soo aus en Storm; un dien Onjlekj kjemt soo aus en willa Storm wan Älend un dien Trigjhoole opp die kjemt.
28 Dan woare see mie aunroope, un ekj woa nijch auntwuate; dee woare mie Tiedijch seakje, oba woare mie nijch finje.
29 Daut see Wissenschoft hausste, un wälde nijch däm Herr Gott siene Forjcht.
30 Dee wulle mien Rot nijch, dee deede mien dodle feachte;
31 un dee woare daut Frucht fonn äa eajna Wajch äte, un jefelt senne met äare eajne Losst.
32 Daut auntsied gone fonn dee Eefeltje woat am ommbrinje, un dee Noare äare Leijchtheit woat an fenijchte.
33 Oba wäa no Mie horjcht saul sejcha läwe; un woat enn Ru senne fonn daut Schrakj fonn Beeset.
Dee 19 Psalm
To dän haupt Musikaunt, en Psalm fonn Doft.
1 Dee Himels behaupte Gott siene Harlijchkjeit, un dee Weltaul behaupt sien Hauntwoakj.
2 Dach enn un Dach ut räde dee, Nacht no Nacht brinjt Wissenschoft fäa.
3 Doa es kjeene Räd, un doa sent kjeene Wead wua dän äare Stem nijch to heare es.
4 Daen äare Motlien es derjch dee gaunse Welt jegone, un äare Wead bott dee Enje fonne Ead. Enn dän haft hee ne Woninj oppjestalt fa dee Sonn,
5 Dee oppkjemt soo aus en Briegaum fonn sien Schorm. Hee freit sikj soo aus en Helt dän Speltstriet to ranne;
6 En kjemt fäa fonn daut Enj fonn dee Himels, un sien Krauns es bott daut aundre Enj; un doa es nuscht daut fonn siene Hett festoake es.
7 Däm Herr Gott sien Jesats es follkome, un deit dee Seel rade. Däm Herr Gott sien Zeijchnes es Ajcht, un moakt dee Eefeltje Weis.
8 Däm Herr Gott siene Fäaschrefte sent rajcht, un moake daut Hoat Froo. Däm Herr Gott siene Aunkommendearunje sent Kloa, dee jäwe Lijcht to dee Uage.
9 Däm Herr Gott siene Forjcht es rein, un blift fa emma en emma; däm Herr Gott siene Jerejchte sent Woa, dee sent gaunsentgoa Jerjacht.
10 Dee ha meeha Weat aus Golt, soogoa ajchtet Golt, un seeta aus Honnijch, un Dreppe fonn Honnijchkorf.
11 Derjch dän es dien Deena jewoarnt; un enn dän jehuarsaum senne es doa grootet Loon.
12 Wäa kaun aul siene Fäla unjascheede? Rad mie fonn jeheemne Fäla.
13 Hool mie uk wajch fonn fäadrenjlijche Sind; lot dän nijch Macht habe äwa mie; dan woa ekj Opprajcht senne, un woa onnschuldijch senne fonn daut grootet Äweträde.
14 Lot dee Wead ut mien Mul, en daut Bedenkje fonn mien Hoat aunjenäm senne enn dien Aunseene, O Herr Gott, mien Groota Steen un mien Rada.
3 Miene Breeda, dee measchte fonn junt sulle nich feseakje Leara to senne, wiel jie weete daut dee ne jratre Feauntwuatunk habe.
2 Enn fael Waeaj doo wie aule stolpre. Wan irjent waea nich enn siene Wead stolpat, dee es en follkomne Maun, en kaun sien gaunse Kjarpa beharsche.
3 Wan wie dee Pead en Toom em Mul laje soo daut see onns jehorche motte, dan kje wie aea gaunse Lief lenkje.
4 Kjikj no dee groote Schaep, dee soo groot sent, en fonn stoakje Wind jedraewe woare, doch woare dee jelenkjt met en kjleenet Rooda wuaemma dee Steamaun daut han lenkje wel.
5 Soo es uk dee Tung en kjleenet Jliet, en doch pucht dee sikj met groote Dinj. See waut fonn groote Woolt en kjleenet Fia aunstekjt.
6 En dee Tung es en Fia, en Welt fonn Onnjerajchtichkjeit. Soo es dee Tung mank onnse Jlieda, daut dee de gaunse Kjarpa feonnreinicht, en daut Laewe aunstekjt, en woat fonne Hal aunjestekjt.
7 Dan fonn Natua, beides Beeste en Faeajel, en krupende Kjraete, en Wotatiere sent jetomt, en woare tom jemoakt derch Menschenatua.
8 Oba dee Tung kaun kjeen Mensch tom moake. Daut es en onnjetomdet Beeset Dinkj, foll doodes Jeft.
9 Wie saeajne Gott daem Foda doamet, en fluche Mensche doamet dee no Gott sien Bilt jeschaufe sent.
10 Ut daut naemlijet Mul kjemt beides Saeajen en Fluche. Soont es nich pausent, miene Breeda.
11 Jeft ne Sprinj beides seetet Wota uk bettret ut daut naemiljet Loch?
12 Miene Breeda, kaun en Fiejeboom Eeljbaeare droage, oda en Wienrank Fieje? Soo kaun uk kjeen soltjet Wota, seetet Wota jaewe.
27 Jesus jinkj donn met siene Jinja no dee Darpa enn Siseraea Filipe; en hinjawaeajes forscht hee siene Jinja ut en saed to an: "Waea saje dee Mensche daut ekj sie?"
28 En see saede to am: "Jehaun dee Taufa, en aundre Elia, noch aundre, eena fonn dee Profeete."
29 En hee fruach an: "Oba waea saj jie daut ekj sie?" Peeta auntwuad en saed to am: "Du best dee Christus."
30 Hee woarnd an daut see kjeenen fonn am saje sulle.
31 Donn funk hee aun an to leare daut dee Menschesaen fael wudd liede motte, en fonn dee Ellteste en Huagapriesta en Schreftjeleade feschamete woare, en dootjemoakt woare, en omm dree Doag wada oppstone wudd.
32 En hee raed doafonn gauns em Opne. Donn neem Peeta am auntsied en funk aun am to beschwichte.
33 Oba hee dreid sikj omm en kjikjt siene Jinje aun en beschwicht Peeta, en saed: "Go hinja mie, Soton, dan du hast nich Gott siene Waeaj em Senn, oba Mensche aeare."
34 En hee roopt daut Follkj en siene Jinje no sikj, en saed to an: "Wan irjentwaea mie wel nofolje, dan lot am sikj selfst aufsaje, en sien Kjriets opp sikj selfst naeme, en mie nofolje.
35 Dan waea sien Laewe rade wel, woat daut feleare; oba waea sien Laewe feleare woat waeajen mie en daut Evanjeelium, woat daut rade.
36 Dan waut woat en Mensch daut nutse wan hee de gaunse Welt jewennt, oba am daut wudd siene Seel koste?
37 Oda waut kaun en Mensch enn Tusch jaewe fa siene Seel?
38 Dan waeaemma sikj met mie en miene Wead schaeme woat enn dit eehebraeakjerischet en sintlijchet Jeschlajcht, woat dee Menschesaen sikj uk schaeme wan hee enn sien Foda siene Harlichkjeit kjemt met siene heilje Enjel."
Copyright © 2001 by Elmer Reimer