Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

Pieśń stopni.

125 Ci, którzy ufają PANU, są jak góra Syjon, która się nie porusza, ale trwa na wieki.

² Jak góry otaczają Jeruzalem, tak PAN otacza swój lud, teraz i na wieki.

³ Nie zaciąży bowiem berło niegodziwych nad losem sprawiedliwych, by sprawiedliwi nie wyciągali swych rąk ku nieprawości.

⁴ Czyń dobrze, PANIE, dobrym i tym, którzy są prawego serca.

⁵ A tych, którzy zbaczają na kręte swe drogi, niech PAN odprawi wraz z czyniącymi nieprawość. Niech będzie pokój nad Izraelem.

8 Czy mądrość nie woła i rozum nie wydaje swego głosu?

² Stoi na szczycie wysokich miejsc, przy drodze, na rozstajach dróg.

³ Przy bramach, przy wjeździe do miasta, przy wejściu, u drzwi woła:

⁴ Do was wołam, o mężowie, mój głos kieruję do synów ludzkich.

⁵ Prości, uczcie się rozwagi, a wy, głupi, bądźcie rozumnego serca.

⁶ Słuchajcie, bo będę mówił o rzeczach wzniosłych, a wargi moje otworzą się, aby głosić prawość.

⁷ Moje usta bowiem mówią prawdę, a niegodziwością brzydzą się moje wargi.

⁸ Sprawiedliwe są wszystkie słowa moich ust; nie ma w nich nic fałszywego ani przewrotnego.

⁹ Wszystkie są jasne dla rozumnego i prawe dla tych, którzy znajdują wiedzę.

¹⁰ Przyjmijcie moje pouczenie zamiast srebra i wiedzę raczej niż wyborne złoto.

¹¹ Lepsza bowiem jest mądrość niż perły i żadna rzecz, której pragniesz, nie dorówna jej.

¹² Ja, mądrość, mieszkam z rozwagą i odkrywam wiedzę roztropności.

¹³ Bojaźń PANA to nienawidzić zła. Ja nienawidzę pychy, wyniosłości, złej drogi i ust przewrotnych.

¹⁴ Moja jest rada i prawdziwa mądrość, ja jestem roztropnością i moja jest moc.

¹⁵ Dzięki mnie królowie rządzą i władcy stanowią sprawiedliwość.

¹⁶ Dzięki mnie panują władcy i dostojnicy, wszyscy sędziowie ziemi.

¹⁷ Miłuję tych, którzy mnie miłują, a ci, którzy szukają mnie pilnie, znajdą mnie.

¹⁸ Przy mnie jest bogactwo i chwała, trwałe bogactwo i sprawiedliwość.

¹⁹ Mój owoc jest lepszy niż złoto, nawet najczystsze złoto, a moje plony lepsze niż wyborne srebro.

²⁰ Prowadzę ścieżką sprawiedliwości, pośród ścieżek sądu;

²¹ Aby tym, którzy mnie miłują, dać w dziedzictwo majątek wieczny i napełnić ich skarbce.

²² PAN posiadł mnie na początku swej drogi, przed swymi dziełami, przed wszystkimi czasy.

²³ Przed wiekami zostałam ustanowiona, od początku; zanim powstała ziemia;

²⁴ Gdy jeszcze nie było głębin, zostałam zrodzona, kiedy jeszcze nie było źródeł obfitujących w wody.

²⁵ Zanim góry zostały założone, nim były pagórki, zostałam zrodzona.

²⁶ Gdy jeszcze nie stworzył ziemi ani pól, ani początku prochu okręgu ziemskiego;

²⁷ Kiedy przygotowywał niebiosa, byłam tam; gdy odmierzał okrąg nad powierzchnią głębi;

²⁸ Gdy w górze utwierdzał obłoki i umacniał źródła głębin;

²⁹ Gdy wyznaczał morzu jego granice, by wody nie przekraczały jego rozkazu, kiedy ustalał fundamenty ziemi;

³⁰ Byłam wtedy przy nim jak wychowanka i byłam jego radością każdego dnia, ciesząc się zawsze przed nim;

³¹ Radując się na okręgu jego ziemi, rozkoszując się synami ludzkimi.

²¹ Potem Jezus odszedł stamtąd i udał się w okolice Tyru i Sydonu.

²² A oto kobieta kananejska, wyszedłszy z tamtych okolic, wołała do niego: Zmiłuj się nade mną, Panie, Synu Dawida! Moja córka jest ciężko dręczona przez demona.

²³ On jednak nie odpowiedział jej ani słowa. Wówczas jego uczniowie podeszli i prosili go: Odpraw ją, bo woła za nami.

²⁴ A on odpowiedział: Jestem posłany tylko do owiec zaginionych z domu Izraela.

²⁵ Lecz ona podeszła i oddała mu pokłon, mówiąc: Panie, pomóż mi!

²⁶ On jednak odpowiedział: Niedobrze jest brać chleb dzieci i rzucać szczeniętom.

²⁷ A ona powiedziała: Tak, Panie, ale i szczenięta jedzą okruchy, które spadają ze stołu ich panów.

²⁸ Wtedy Jezus jej odpowiedział: O kobieto, wielka jest twoja wiara! Niech ci się stanie, jak chcesz. I od tej chwili jej córka była zdrowa.

²⁹ A Jezus odszedł stamtąd i przyszedł nad Morze Galilejskie. Wszedł na górę i tam usiadł.

³⁰ I przyszły do niego wielkie tłumy, mając ze sobą chromych, ślepych, niemych, ułomnych oraz wielu innych. Położyli ich u nóg Jezusa, a on ich uzdrowił;

³¹ Tak że tłumy dziwiły się, widząc, że niemi mówią, ułomni są uzdrowieni, chromi chodzą, a ślepi widzą. I wielbili Boga Izraela.