Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

คำอธิษฐานขอความคุ้มครอง

ถึงหัวหน้าวงดนตรีด้วยเครื่องสาย ของดาวิด

ความกรุณาของดาวิดที่มีต่อเมฟีโบเชท

9 ดาวิดกล่าวว่า “มีใครในพงศ์พันธุ์ของซาอูลเหลืออยู่บ้าง เราจะได้แสดงความกรุณาต่อเขาเพื่อโยนาธาน” ² มีผู้รับใช้ของพงศ์พันธุ์ซาอูลเหลืออยู่คนหนึ่งชื่อศิบา เขาก็เรียกให้มาหาดาวิด กษัตริย์จึงพูดกับเขาว่า “เจ้าคือศิบาหรือ” เขาตอบว่า “ข้าพเจ้าเป็นข้ารับใช้ของท่าน” ³ และกษัตริย์ถามว่า “ไม่มีใครสักคนในพงศ์พันธุ์ของซาอูลเหลืออยู่เลยหรือ เราจะแสดงความกรุณาของพระเจ้าต่อเขา” ศิบาตอบกษัตริย์ว่า “ยังมีบุตรชายของโยนาธานเหลืออยู่คนหนึ่ง และเท้าของท่านก็เป็นง่อย” ⁴ กษัตริย์ถามเขาว่า “เขาอยู่ที่ไหน” ศิบาตอบกษัตริย์ว่า “ท่านอยู่ที่บ้านของมาคีร์บุตรอัมมีเอลที่โลเดบาร์” ⁵ กษัตริย์ดาวิดจึงให้คนไปรับท่านมาจากบ้านของมาคีร์บุตรอัมมีเอลที่โลเดบาร์ ⁶ เมฟีโบเชทบุตรของโยนาธาน คือหลานของซาอูลจึงมาหาดาวิด ซบหน้าลงกับพื้นและแสดงความเคารพ ดาวิดกล่าวว่า “เมฟีโบเชท” ท่านตอบว่า “ดูเถิด ข้าพเจ้าเป็นผู้รับใช้ของท่าน” ⁷ ดาวิดกล่าวว่า “อย่ากลัวเลย เราจะแสดงความกรุณาเพื่อบิดาของท่าน และเราจะให้ที่ดินทั้งหมดของซาอูลบรรพบุรุษของท่านคืนให้แก่ท่าน และท่านจะรับประทานอาหารร่วมกับเราเสมอไป” ⁸ ท่านแสดงความเคารพและพูดว่า “ผู้รับใช้ของท่านเป็นผู้ใด ที่ท่านจะเหลียวแลสุนัขที่ตายแล้วอย่างข้าพเจ้า”

⁹ กษัตริย์เรียกศิบาข้ารับใช้ของซาอูลมา และบอกเขาว่า “ทุกสิ่งที่เป็นของซาอูลและของพงศ์พันธุ์ของท่านนั้น เราได้ยกให้หลานของเจ้านายของเจ้าแล้ว ¹⁰ ส่วนตัวเจ้า บุตรชายของเจ้า และผู้รับใช้ของเจ้าจงทำนาให้ท่าน และเก็บพืชผลให้หลานของเจ้านายของเจ้า ท่านจะได้มีอาหารรับประทาน และเมฟีโบเชทหลานของเจ้านายของเจ้าจะรับประทานที่โต๊ะร่วมกับเราเสมอไป” ศิบามีบุตรชาย 15 คน และมีผู้รับใช้ 20 คน ¹¹ และศิบาพูดกับกษัตริย์ว่า “ข้ารับใช้ของท่านจะกระทำตามที่เจ้านายผู้เป็นกษัตริย์สั่งทุกประการ” ดังนั้นเมฟีโบเชทรับประทานร่วมกับดาวิด เหมือนเป็นบุตรคนหนึ่งของกษัตริย์ ¹² เมฟีโบเชทมีบุตรชายน้อยคนหนึ่งชื่อมีคา ทุกคนที่อาศัยอยู่ที่บ้านของศิบาก็มาเป็นผู้รับใช้ของเมฟีโบเชท ¹³ ดังนั้นเมฟีโบเชทจึงอาศัยอยู่ที่เยรูซาเล็ม เพราะท่านรับประทานร่วมกับกษัตริย์เสมอ เท้าของท่านเป็นง่อยทั้งสองข้าง

อุปมาเรื่องแกะที่หลงหาย

15 ครั้งหนึ่งพวกคนเก็บภาษีและพวกคนบาปต่างอยู่รายล้อมเพื่อฟังพระองค์ ² พวกฟาริสีและอาจารย์ฝ่ายกฎบัญญัติบ่นว่า “ชายผู้นี้ยินดีรับพวกคนบาปและรับประทานร่วมกับเขา”

³ พระเยซูจึงกล่าวเป็นอุปมาแก่คนเหล่านั้นว่า ⁴ “สมมุติว่าท่านมีแกะ 100 ตัวและตัวหนึ่งหลงหายไป ท่านจะไม่ปล่อย 99 ตัวไว้กลางทุ่ง แล้วตามหาตัวที่หายจนพบหรือ ⁵ เมื่อพบแล้วก็จะเอามันพาดบ่าด้วยความชื่นชมยินดี ⁶ กลับบ้านไป แล้วเรียกสหายและเพื่อนบ้านมา พลางพูดว่า ‘มาชื่นชมยินดีกับเราเถิด เราพบแกะของเราที่หายไปแล้ว’ ⁷ เราขอบอกท่านว่า เช่นเดียวกันกับเวลาที่คนบาปคนหนึ่งกลับใจ ในสวรรค์จะมีความชื่นชมยินดีเพราะเขา มากกว่าอีก 99 คนที่มีความชอบธรรม ซึ่งไม่จำเป็นต้องกลับใจ