Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

²⁰ Znalazłem Dawida, mego sługę, namaściłem go swoim świętym olejem.

²¹ Moja ręka będzie przy nim i wzmocni go moje ramię.

²² Nie będzie uciskany przez wroga, a syn nieprawości go nie pognębi.

²³ Zetrę na jego oczach jego przeciwników, a tych, którzy go nienawidzą, powalę.

²⁴ Ponadto moja prawda i miłosierdzie będą z nim, a w moim imieniu jego róg będzie wzniesiony.

²⁵ I położę na morzu jego rękę i na rzekach jego prawicę.

²⁶ On zawoła: Ty jesteś moim ojcem, moim Bogiem i skałą mego zbawienia.

²⁷ Ja też uczynię go pierworodnym i najwyższym wśród królów ziemi.

²⁸ Na wieki zachowam dla niego swoje miłosierdzie, a moje przymierze z nim będzie trwałe.

²⁹ Jego potomstwo utrwalę na wieki, a jego tron – jak dni niebios.

³⁰ Ale jeśli jego synowie porzucą moje prawo i nie będą postępowali według moich nakazów;

³¹ Jeśli moje ustawy znieważą, a moich przykazań nie będą przestrzegać;

³² Wtedy ukarzę rózgą ich przestępstwo, a ich nieprawość biczami.

³³ Ale nie odbiorę mu mojego miłosierdzia ani nie zawiodę w mojej wierności.

³⁴ Nie złamię mego przymierza ani nie zmienię tego, co wyszło z moich ust.

³⁵ Raz przysiągłem na moją świętość, że nie skłamię Dawidowi.

³⁶ Jego potomstwo będzie trwać na wieki, a jego tron jak słońce przede mną;

³⁷ Jak księżyc będzie utwierdzone na wieki i jak wierny świadek na niebie. Sela.

¹¹ Dlatego pamiętajcie, że wy, niegdyś poganie w ciele, zwani nieobrzezaniem przez tych, których zwano obrzezaniem dokonanym ręką na ciele;

¹² Byliście w tamtym czasie bez Chrystusa, obcy względem społeczności Izraela i obcy przymierzom obietnicy, niemający nadziei i bez Boga na świecie.

¹³ Lecz teraz w Chrystusie Jezusie wy, którzy niegdyś byliście daleko, staliście się bliscy przez krew Chrystusa.

¹⁴ On bowiem jest naszym pokojem, on, który z obydwu uczynił jedno i zburzył stojący pośrodku mur, który był przegrodą;

¹⁵ Znosząc przez swoje ciało nieprzyjaźń, prawo przykazań wyrażone w przepisach, aby z dwóch stworzyć w samym sobie jednego nowego człowieka, czyniąc pokój;

¹⁶ I aby pojednać z Bogiem obydwu w jednym ciele przez krzyż, zgładziwszy przez niego nieprzyjaźń.

¹⁷ A gdy przyszedł, zwiastował pokój wam, którzy byliście daleko, i tym, którzy byli bliscy.

¹⁸ Przez niego bowiem my, obie strony, mamy przystęp w jednym Duchu do Ojca.

¹⁹ A więc nie jesteście już więcej obcymi i przybyszami, ale współobywatelami z świętymi i domownikami Boga;

²⁰ Zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Jezus Chrystus;

²¹ Na którym cała budowla razem zespolona rośnie w świętą świątynię w Panu;

²² Na którym i wy razem się budujecie, aby być mieszkaniem Boga przez Ducha.

³⁰ A apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli mu wszystko, co czynili i czego nauczali.

³¹ I powiedział do nich: Pójdźcie wy na odludne miejsce i odpocznijcie trochę. Wielu bowiem przychodziło i odchodziło, tak że nie mieli wolnego czasu, żeby zjeść.

³² I odpłynęli w łodzi na odludne miejsce, żeby być na osobności.

³³ A ludzie widzieli, że odpływają. Wielu go poznało i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, wyprzedzili ich i zgromadzili się przy nim.

³⁴ Kiedy Jezus wyszedł, zobaczył mnóstwo ludzi i ulitował się nad nimi, bo byli jak owce niemające pasterza. I zaczął nauczać ich wielu rzeczy.

⁵³ A przeprawiwszy się, przypłynęli do ziemi Genezaret i przybili do brzegu.

⁵⁴ A gdy wyszli z łodzi, ludzie zaraz go poznali;

⁵⁵ Rozbiegli się po całej tej okolicy i zaczęli przynosić na posłaniach chorych tam, gdzie, jak słyszeli, przebywa.

⁵⁶ A gdziekolwiek wszedł, do wsi, miast czy osad, kładli chorych na ulicach i prosili go, aby mogli dotknąć choćby brzegu jego szaty. A wszyscy, którzy go dotknęli, zostali uzdrowieni.