Revised Common Lectionary (Semicontinuous)
24 Dee ha dien Mascheare jeseene O Gott; wua mien Kjeenijch, mien Gott gone deit enn dee heilje Städ.
25 Dee Senja jinje feropp, dan soone dee opp Späldinje spälde; un mank dän weare dee eentletsje Mäakjes dee opp kjleene Hoape spälde.
26 O säajent Gott enn dee Fesaumlunje, dee Herr, fonn daen Wotakjwal Iesrael.
27 So es Benjamin äa Harscha; dee Leida enn Judah enn dee Menj, un dee Lieida fonn Zebulon, dee Leida fon Naftalie.
28 Dien Gott haft diene Macht enjeordent; O Gott, doo stoakje enn daut waut du fa onns utjeoabeit hast.
29 Wäajen dien Tempel äwa Jerusalem, woare Kjeenije Gow brinje no die.
30 Doo dee wile Beeste fonn mank dee Schelprua dodle, dee Menj fonn dee Bolles met dee Kjalwe fonn daut Folkj, jieda eena deit dol traumple met bieta Selwa; Hee festreit dee Mensche dee sikj fejneaje enn Kjrijch.
31 Lot Bronz jebrocht woare fonn Iejipte; Itieopia saul äare Henj utstrakje no Gott.
32 Sinjt to Gott, jie Kjeeneijchrikje oppe Ead; Preist to däm Herr. Selah.
33 To däm dee opp dee Himels Himle riede deit fonn jee häa; see, Hee schekjt siene Stem rut, ne majchtje Stem.
34 Doo Gott Macht auneajne äwa Iesrael, siene Madastijchkjeit un siene Krauft enn dee Wolkje.
35 O Gott du best hejcha enn Ea ut diene heilje Städe; Iesrael äa Gott es dee, dee Krauft un Macht jeft to daut Folkj. Jesäajent es Gott!
27 Nu aus dee saewen Doag meist aewa weare, sage Jude fonn Asean am emm Tempel, en raeajde daut Follkj opp, en laede aeare Henj opp am,
28 en schreaje: "Jie Mana! Iesraelieta! Halpt! dit es dee Maun dee aule Mensche aulewaeaje leat jaeajen onnse Lied, enn daut Jesats, en dise Staed! en nu haft hee sogoa Jrieche enn dis Tempel enenn jebrocht, en haft dise heilje Staed feonnreinicht!"
29 Dan see haude Trofiemus daen Efeesa met am jeseene enne Staut, en dochte nu daut dee met Paul em Tempel wea.
30 Dee gaunse Staut wea enn en Opprua, en dee Mensche rande toop, en kjreaje Paul to hoole en schlapte am utem Tempel rut, en dee Daeare worde platslich too jemoakt.
31 Aus see am proowde Doot to moake, kjreach dee Soldote Offitsea to heare daut gauns Jerusalem enn en Opprua wea.
32 Disa neem fuats Soldote en Offitseare en rand doa mank, en aus see daen Offitsea en dee Soldote sage, heade see opp Paul to schlone.
33 Don kjeem dee Offitsea noda en neem Paul en befool daut see am met twee Kjaede sulle faust moake, fruach am waea hee wea, en waut hee jedone haud.
34 Eena utem Follkj schreach eent, noch eena schreach waut aundret; en aus hee waeajen daen Opprua nich kunn jeneiw utfinje waut doa wea, befool hee daut Paul sull no daut Loage jebrocht woare.
35 En aus hee opp dee Trappe wea, musste dee Soldote am droage wiel daut Follkj soo rietent wea.
36 Daut Follkj kjeem hinjaraun en schreach: "Wajch met am!"
37 En jrod aus see Paul wulle em Loage enenn brinje, saed hee to daem Offitsea: "Es mie daut erlaubt waut to saje?" Hee saed: "Kaust du jriechesch raede?
38 Best du dan nich dee Ejipta dee meare Doag trig en Opprua muak, en leid feeha Dusant Mana dee Merda weare, enne Wiltness enenn?"
39 Oba Paul saed: "Ekj sie werklich en Jud fonn Tarsus enn Tsilietsean, en Birja ut nich ne jemeene Staut; en ekj pracha die, jeff mie de Frieheit to dise Mensche to raede."
Copyright © 2001 by Elmer Reimer