Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

Psalm 24

¹ Een lied van David.

Het volk vertrekt uit de Sinaï-woestijn

¹¹ Op de 20ste dag van de tweede maand van het tweede jaar steeg de wolk op van boven de tent van ontmoeting. ¹² Toen vertrokken de Israëlieten uit de Sinaï-woestijn, op de manier die God had aangegeven.^[a] De wolk bleef stilstaan in de Paran-woestijn. ¹³ Dat was de eerste keer dat ze op het bevel van de Heer verder trokken, onder leiding van Mozes.

¹⁴ De stammen die bij de vlag van de stam van Juda stonden, gingen voorop. Aan het hoofd van de stam van Juda stond Nahesson, de zoon van Amminadab. ¹⁵ Aan het hoofd van de stam van Issaschar stond Netaneël, de zoon van Zuar. ¹⁶ Aan het hoofd van de stam van Zebulon stond Eliab, de zoon van Helon.

¹⁷ Daarna vertrokken de Gersonieten en de Merarieten. Zij droegen de tent van ontmoeting, die afgebroken was.

¹⁸ Daarna vertrokken de stammen die bij de vlag van de stam van Ruben stonden. Aan het hoofd van de stam van Ruben stond Elizur, de zoon van Sedeür. ¹⁹ Aan het hoofd van de stam van Simeon stond Selumiël, de zoon van Zurisaddai. ²⁰ Aan het hoofd van de stam van Gad stond Eljasaf, de zoon van Rehuël.

²¹ Daarna vertrokken de Kehatieten, die de heilige voorwerpen moesten dragen. De tent van ontmoeting werd opgezet voordat zij kwamen.

²² Daarna vertrokken de stammen die bij de vlag van de stam van Efraïm stonden. Aan het hoofd van de stam van Efraïm stond Elisama, de zoon van Ammihud. ²³ Aan het hoofd van de stam van Manasse stond Gamaliël, de zoon van Pedazur. ²⁴ Aan het hoofd van de stam van Benjamin stond Abidan, de zoon van Gideoni.

²⁵ Als laatste vertrokken de stammen die bij de vlag van de stam van Dan stonden. Aan het hoofd van de stam van Dan stond Ahiëzer, de zoon van Ammisaddai. ²⁶ Aan het hoofd van de stam van Aser stond Pagiël, de zoon van Ochran. ²⁷ Aan het hoofd van de stam van Naftali stond Ahira, de zoon van Enan.

²⁸ Dat was de volgorde waarin de Israëlieten optrokken als ze verder reisden.

²⁹ Toen zei Mozes tegen Hobab, de broer van zijn vrouw, de zoon van zijn schoonvader Rehuël uit Midian: "We trekken naar de plaats die de Heer aan ons beloofd heeft. Ga met ons mee, dan zul je het goed hebben. Want de Heer heeft aan Israël goede dingen beloofd." ³⁰ Maar hij antwoordde: "Nee, ik wil naar mijn eigen land en familie teruggaan." ³¹ Toen zei Mozes: "Laat ons nu niet in de steek. Jij weet goed hoe we in de woestijn een tentenkamp moeten opzetten. Jij kan onze gids zijn. ³² Ga toch met ons mee! Dan zul je het net zo goed krijgen als wij, als we straks alle goede dingen gekregen hebben die de Heer ons heeft beloofd."

³³ Zo vertrokken ze van de berg Sinaï. Ze reisden drie dagen verder. Die drie dagen liepen de Levieten met de kist van het verbond van God voor hen uit om te zien welke plaats de Heer zou aanwijzen om het tentenkamp weer op te zetten. ³⁴ Tijdens de reis was de wolk van de Heer overdag boven hen.

³⁵ Als de kist van het verbond klaar stond om te vertrekken, zei Mozes: "Sta op, Heer, zodat uw vijanden verjaagd worden en voor U vluchten!" ³⁶ En als de kist stilhield, zei hij: "Kom terug, Heer, bij het ontelbaar grote volk van Israël!"

De geboorte van Johannes

⁵⁷ Na negen maanden kreeg Elizabet een zoon. ⁵⁸ Haar buren en familie hoorden dat God zo goed voor haar was geweest. Ze waren heel erg blij voor haar. ⁵⁹ Toen het kind acht dagen oud was, kwamen er mensen om het kind te besnijden.^[a] Ze wilden het kind net als zijn vader 'Zacharias' noemen. ⁶⁰ Maar Elizabet zei: "Nee, hij moet Johannes heten." ⁶¹ Ze zeiden tegen haar: "Maar niemand in je familie heet zo!" ⁶² Ze gebaarden tegen de vader dat hij moest beslissen hoe het kind moest heten. ⁶³ Hij vroeg om een schrijfplankje. En hij schreef op: "Hij heet Johannes." Iedereen was erg verbaasd. ⁶⁴ Op dat moment kon Zacharias weer spreken en hij prees God.

⁶⁵ Iedereen in hun omgeving was erg onder de indruk van wat God had gedaan. In het hele bergland van Judea werd er over gepraat. ⁶⁶ Iedereen die het hoorde, vroeg zich af: "Wat zal dat kind voor iemand worden?" En God was met hem.

Zacharias profeteert over Johannes

⁶⁷ Vader Zacharias werd vol van de Heilige Geest en profeteerde: ⁶⁸ "Prijs de Heer, de God van Israël. Want Hij is ons niet vergeten. Hij heeft ons iemand gegeven die ons zal redden en bevrijden. ⁶⁹ Hij heeft een machtige Redder gegeven, uit de familie van zijn dienaar koning David. ⁷⁰ Dat is ook wat Hij al vanaf het begin van de wereld beloofd heeft door de heilige profeten. ⁷¹ Hij had beloofd dat Hij ons zou redden van onze vijanden. Hij zou ons bevrijden uit de macht van de mensen die ons haten. ⁷² Hij beloofde dat Hij vriendelijk en goed zou zijn voor onze voorouders en dat Hij zou doen wat Hij hun had beloofd. ⁷³ Hij zou het heilige verbond dat Hij plechtig met onze vader Abraham had gesloten, niet vergeten. ⁷⁴ Hij zou ons redden uit de macht van onze vijanden, zodat we Hem zonder vrees zouden kunnen dienen. ⁷⁵ Hij beloofde dat we ons leven lang dicht bij Hem zouden mogen leven om Hem te dienen. Hij zou ervoor zorgen dat we kunnen leven zoals Hij het wil, zodat we werkelijk zijn volk zouden zijn. ⁷⁶ En jij, mijn kind, zal een profeet van de Allerhoogste God worden genoemd. Want je zal voor de Heer uit gaan om de weg voor Hem vrij te maken. ⁷⁷ Je zal aan zijn volk vertellen hoe ze gered kunnen worden en hoe ze vergeving kunnen krijgen voor hun ongehoorzaamheid aan God. ⁷⁸ Want omdat onze God goed en vriendelijk is, zal Hij ons niet vergeten. Hij is ons Licht uit de hemel. ⁷⁹ En zijn Licht zal schijnen op de mensen die in het donker leven, vlak voor de poorten van de dood. Zo zal Hij ons de weg naar de vrede wijzen."

⁸⁰ Het kind groeide op en werd steeds meer gevuld met de Heilige Geest. Hij leefde in de woestijn, tot op de dag dat hij in Israël over God begon te spreken.