Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

108 In finem. Psalmus David.

² Deus, laudem meam ne tacueris, quia os peccatoris et os dolosi super me apertum est.

³ Locuti sunt adversum me lingua dolosa, et sermonibus odii circumdederunt me: et expugnaverunt me gratis.

⁴ Pro eo ut me diligerent, detrahebant mihi; ego autem orabam.

⁵ Et posuerunt adversum me mala pro bonis, et odium pro dilectione mea.

⁶ Constitue super eum peccatorem, et diabolus stet a dextris ejus.

⁷ Cum judicatur, exeat condemnatus; et oratio ejus fiat in peccatum.

⁸ Fiant dies ejus pauci, et episcopatum ejus accipiat alter.

⁹ Fiant filii ejus orphani, et uxor ejus vidua.

¹⁰ Nutantes transferantur filii ejus et mendicent, et ejiciantur de habitationibus suis.

¹¹ Scrutetur foenerator omnem substantiam ejus, et diripiant alieni labores ejus.

¹² Non sit illi adjutor, nec sit qui misereatur pupillis ejus.

¹³ Fiant nati ejus in interitum; in generatione una deleatur nomen ejus.

¹⁴ In memoriam redeat iniquitas patrum ejus in conspectu Domini, et peccatum matris ejus non deleatur.

¹⁵ Fiant contra Dominum semper, et dispereat de terra memoria eorum:

¹⁶ pro eo quod non est recordatus facere misericordiam,

¹⁷ et persecutus est hominem inopem et mendicum, et compunctum corde, mortificare.

¹⁸ Et dilexit maledictionem, et veniet ei; et noluit benedictionem, et elongabitur ab eo. Et induit maledictionem sicut vestimentum; et intravit sicut aqua in interiora ejus, et sicut oleum in ossibus ejus.

¹⁹ Fiat ei sicut vestimentum quo operitur, et sicut zona qua semper praecingitur.

²⁰ Hoc opus eorum qui detrahunt mihi apud Dominum, et qui loquuntur mala adversus animam meam.

²¹ Et tu, Domine, Domine, fac mecum propter nomen tuum, quia suavis est misericordia tua.

²² Libera me, quia egenus et pauper ego sum, et cor meum conturbatum est intra me.

²³ Sicut umbra cum declinat ablatus sum, et excussus sum sicut locustae.

²⁴ Genua mea infirmata sunt a jejunio, et caro mea immutata est propter oleum.

²⁵ Et ego factus sum opprobrium illis; viderunt me, et moverunt capita sua.

²⁶ Adjuva me, Domine Deus meus; salvum me fac secundum misericordiam tuam.

²⁷ Et sciant quia manus tua haec, et tu, Domine, fecisti eam.

²⁸ Maledicent illi, et tu benedices: qui insurgunt in me confundantur; servus autem tuus laetabitur.

²⁹ Induantur qui detrahunt mihi pudore, et operiantur sicut diploide confusione sua.

³⁰ Confitebor Domino nimis in ore meo, et in medio multorum laudabo eum:

³¹ quia astitit a dextris pauperis, ut salvam faceret a persequentibus animam meam.

8 Factum est autem cum senuisset Samuel, posuit filios suos judices Israel.

² Fuitque nomen filii ejus primogeniti Joel: et nomen secundi Abia, judicum in Bersabee.

³ Et non ambulaverunt filii illius in viis ejus: sed declinaverunt post avaritiam, acceperuntque munera, et perverterunt judicium.

⁴ Congregati ergo universi majores natu Israel, venerunt ad Samuelem in Ramatha.

⁵ Dixeruntque ei: Ecce tu senuisti, et filii tui non ambulant in viis tuis: constitue nobis regem, ut judicet nos, sicut et universae habent nationes.

⁶ Displicuit sermo in oculis Samuelis, eo quod dixissent: Da nobis regem, ut judicet nos. Et oravit Samuel ad Dominum.

⁷ Dixit autem Dominus ad Samuelem: Audi vocem populi in omnibus quae loquuntur tibi: non enim te abjecerunt, sed me, ne regnem super eos.

⁸ Juxta omnia opera sua quae fecerunt, a die qua eduxi eos de AEgypto usque ad diem hanc: sicut dereliquerunt me, et servierunt diis alienis, sic faciunt etiam tibi.

⁹ Nunc ergo vocem eorum audi: verumtamen contestare eos, et praedic eis jus regis, qui regnaturus est super eos.

¹⁰ Dixit itaque Samuel omnia verba Domini ad populum, qui petierat a se regem.

¹¹ Et ait: Hoc erit jus regis, qui imperaturus est vobis: filios vestros tollet, et ponet in curribus suis: facietque sibi equites et praecursores quadrigarum suarum,

¹² et constituet sibi tribunos, et centuriones, et aratores agrorum suorum, et messores segetum, et fabros armorum et curruum suorum.

¹³ Filias quoque vestras faciet sibi unguentarias, et focarias, et panificas.

¹⁴ Agros quoque vestros, et vineas, et oliveta optima tollet, et dabit servis suis.

¹⁵ Sed et segetes vestras et vinearum reditus addecimabit, ut det eunuchis et famulis suis.

¹⁶ Servos etiam vestros, et ancillas, et juvenes optimos, et asinos, auferet, et ponet in opere suo.

¹⁷ Greges quoque vestros addecimabit, vosque eritis ei servi.

¹⁸ Et clamabitis in die illa a facie regis vestri, quem elegistis vobis: et non exaudiet vos Dominus in die illa, quia petistis vobis regem.

¹⁹ Noluit autem populus audire vocem Samuelis, sed dixerunt: Nequaquam: rex enim erit super nos,

²⁰ et erimus nos quoque sicut omnes gentes: et judicabit nos rex noster, et egredietur ante nos, et pugnabit bella nostra pro nobis.

²¹ Et audivit Samuel omnia verba populi, et locutus est ea in auribus Domini.

²² Dixit autem Dominus ad Samuelem: Audi vocem eorum, et constitue super eos regem. Et ait Samuel ad viros Israel: Vadat unusquisque in civitatem suam.

⁷ Et cum consummati fuerint mille anni, solvetur Satanas de carcere suo, et exibit, et seducet gentes, quae sunt super quatuor angulos terrae, Gog, et Magog, et congregabit eos in praelium, quorum numerus est sicut arena maris.

⁸ Et ascenderunt super latitudinem terrae, et circuierunt castra sanctorum, et civitatem dilectam.

⁹ Et descendit ignis a Deo de caelo, et devoravit eos: et diabolus, qui seducebat eos, missus est in stagnum ignis, et sulphuris, ubi et bestia

¹⁰ et pseudopropheta cruciabuntur die ac nocte in saecula saeculorum.

¹¹ Et vidi thronum magnum candidum, et sedentem super eum, a cujus conspectu fugit terra, et caelum, et locus non est inventus eis.

¹² Et vidi mortuos, magnos et pusillos, stantes in conspectu throni, et libri aperti sunt: et alius liber apertus est, qui est vitae: et judicati sunt mortui ex his, quae scripta erant in libris, secundum opera ipsorum:

¹³ et dedit mare mortuos, qui in eo erant: et mors et infernus dederunt mortuos suos, qui in ipsis erant: et judicatum est de singulis secundum opera ipsorum.

¹⁴ Et infernus et mors missi sunt in stagnum ignis. Haec est mors secunda.

¹⁵ Et qui non inventus est in libro vitae scriptus, missus est in stagnum ignis.