Revised Common Lectionary (Semicontinuous)
Dee 138 Psalm
En Psalm fonn Doft.
1 Ekj woa die danke met mien gaunset Hoat; ekj well Preis sinje to die fer dee Jetta;
2 Ekj woa aunbäde fer dien heilja Tempel; un Dank jäwe to dien Nome fa dien Erboarme, un fa diene Woarheit; dan du hast dien Wuat hejcha jeacht aus aul dien Nome.
3 Du deetst mie auntwuate enn dän Dach aus ekj die aunroopt; du muakst mie Brow enn miene Seel met Krauft.
4 Aul dee Kjeenije oppe Ead woare die danke, O Herr Gott; dan dee ha dee Wead jeheat ut dien Mul.
5 Jo, dee selle sinje enn däm Herr Gott siene Wäaj; dan däm Herr Gott siene Harlijchkjeit es groot.
6 Wan dee Herr Gott uk huach es, doch kjikjt Hee opp dee Jerinje; oba dee Stollte kjant Hee fonn wiet auf.
7 Wan ekj enne Med fonn Trubbel waundel, dan jefst du mie Läwe; Du schekjst dien Haunt rut jäajen miene Fiend äare Wutt; un diene rajcht Haunt deit mie rade.
8 Dee Herr Gott woat sien Woakj foadijch moake enn mie; O Herr Gott, dien Erboarme es fa emma duarhauft; Du woascht dee Oabeit fonn miene Henj nijch felote.
13 En wiel wie daen selwje Gloowesjeist ha, soo auset jeschraewe steit: "Ekj ha jejleeft, doaromm ha ekj jeraet," doo wie beides, jleewe, uk raede;
14 dan wie weete daut dee, dee daem Herr Jesus fom Doot oppwuak, onns uk woat met Jesus oppwakje, en woat onns met junt toop fer am hanstale.
15 Dan aules es omm junet haulwe, daut dee Jnod emma mucht toonaeme, daut derch ne emma jratre Zol aea Dank kaun Gott siene Ea femeare.
16 Doaromm woa wie nich mootloos; wan uk onns utalija Mensch to Grunnt kjemt, es dee ennalija Mensch Dach fa Dach nie jemoakt.
17 Dan daut jaeajenwoatjet, leichtet Liede wirkjt fa onns en emma jratret en eewjet Jewijcht fonn Harlichkjeit;
18 dan wie betrachte nich daut waut to seene es, oba daut waut nich to seene es; dan waut to seene es, es waut Tiet aunbelangt, oba waut nich to seene es, es Eewich.
5 Dan wie weete daut wan onns irdischet Zelthus fenijcht woat, ha wie en Jebied fonn Gott, en eewjet Hus enne Himels daut nich met Henj jebut es.
20 En hee kjeem enn en Hus enenn, en soo fael Mensche kjeeme toop daut see nich emol kunne ne Moltiet aete.
21 En aus sien Frintschofft daofonn head, jinje see han am faust to naeme, dan see saede: "Hee es nich bie kloare Kopp".
22 Schreftjeleade kjeeme fonn Jerusalem, en saede: "Hee haft Belsebub, en drift beese Jeista rut derch daen Rejeare aewa dee beese Jeista."
23 Hee roopt daen no sikj, raed to an enn Jlikjnese, en saed: "Woo kaun Soton, daen Soton rut driewe?
24 En wan en Rikj jespoolt es jaeajen sikj selfst, dan kaun daut nich bestone;
25 en wan en Hus jespoolt es jaeajen sikj selfst, kaun daut Hus nich bestone.
26 En wan Soton jaeajen sikj selfst oppsteit en jespoolt es, kaun hee nich bestone, oba haft en Enj.
27 Kjeena kaun enn en stoakja Maun sien Hus ennen braeakje en sien Hab en Goot wajch staele, wan hee nich eascht daem stoakje Maun faust binjt, en dan sien Hab en Goot wajch nemt.
28 Enn Woarheit saj ekj junt, aule Sind woat de Menschesaens fejaeft woare, uk lastre, wautemma daut Lastre es;
29 oba waea jaeajen daem Heilje Jeist lastat, woat niemols fejaeft woare, oba es eewje Sind schuldich;"
30 wiel see saede: "Hee haft en onnreina Jeist".
31 Donn kjeeme siene Mutta en siene Breeda, stunnde bute, schekjte waem en leete am roope.
32 Fael Mensche saute romm am, en dee saede to am: "Kjikj! diene Mutta, en Breeda en Sestre sent bute, en seakje die".
33 Hee auntwuad an en saed: "Waea es miene Mutta en miene Breeda?"
34 Hee kjikjt romm no daen dee runt omm am saute, en saed: "Kjikjt! dit sent miene Mutta, en miene Breeda.
35 Dan waeaemma Gott sien Wele deit, es mien Brooda, en Sesta, en Mutta."
Copyright © 2001 by Elmer Reimer