Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida.

19 Niebiosa głoszą chwałę Boga, a firmament obwieszcza dzieło jego rąk.

² Dzień dniowi opowiada słowo, a noc nocy oznajmia wiedzę.

³ Nie ma języka ani mowy, w których nie słychać ich głosu.

⁴ Ich zasięg rozchodzi się po całej ziemi i na krańce świata ich słowa. Na nich wystawił namiot słońcu.

⁵ A ono wychodzi jak oblubieniec ze swojej komnaty, cieszy się jak mocarz, który rozpoczyna bieg.

⁶ Wyrusza z jednego krańca nieba i obchodzi je aż na drugi kraniec, a nic nie ukryje się przed jego żarem.

⁷ Prawo PANA jest doskonałe, nawracające duszę; świadectwo PANA pewne, dające mądrość prostemu.

⁸ Nakazy PANA są prawe, radujące serce; przykazanie PANA czyste, oświecające oczy.

⁹ Bojaźń PANA jest czysta, trwająca na wieki; sądy PANA prawdziwe, wszystkie są słuszne.

¹⁰ Bardziej pożądane niż złoto, niż mnóstwo szczerego złota, i słodsze niż miód, nawet niż plaster miodu.

¹¹ Także twój sługa jest przez nie pouczony, a kto ich przestrzega, otrzymuje wielką nagrodę.

¹² Lecz kto dostrzeże własne błędy? Oczyść mnie z tych, które są ukryte przede mną.

¹³ Chroń też swego sługę od zuchwałych grzechów, aby nie panowały nade mną. Wtedy będę nienaganny i wolny od wielkiego przestępstwa.

¹⁴ Niech będą ci miłe słowa moich ust i rozmyślanie mego serca, PANIE, moja skało i mój odkupicielu!

² A po sześciu dniach Jezus wziął ze sobą Piotra, Jakuba i Jana i wprowadził ich samych na wysoką górę, żeby byli na osobności. I przemienił się przed nimi.

³ A jego szaty stały się lśniące i bardzo białe, jak śnieg, jak żaden folusznik na ziemi nie potrafi wybielić.

⁴ I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, którzy rozmawiali z Jezusem.

⁵ Wtedy Piotr powiedział do Jezusa: Mistrzu, dobrze nam tu być. Postawmy więc trzy namioty: jeden dla ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza.

⁶ Nie wiedział bowiem, co ma powiedzieć, gdyż byli przestraszeni.

⁷ I pojawił się obłok, który ich zacienił, a z obłoku rozległ się głos: To jest mój umiłowany Syn, jego słuchajcie.

⁸ A nagle, gdy się rozejrzeli, nikogo już nie widzieli obok siebie, tylko samego Jezusa.