Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

¹⁰ नंतर मी विचार केला, “जी गोष्ट मला राहून राहून खटकते आहे
    ती ही सर्वशक्तिमान सर्वोच्च असा देव त्याची शक्ती घालवून बसला आहे का?”

¹¹ परमेश्वराने काय केले ते मला आठवते आहे.
    देवा, खूप पूर्वी तू ज्या अद्भूत गोष्टी केल्यास त्या मला आठवतात.
¹² तू केलेल्या गोष्टींचा मी विचार केला.
    मी त्या गोष्टींबद्दल विचार केला.
¹³ देवा, तुझे मार्ग पवित्र आहेत,
    देवा, तुझ्यासारखा महान कोणीही नाही.
¹⁴ अद्भुत गोष्टी करणारा देव तूच आहेस.
    तू लोकांना तुझी महान शक्ती दाखवलीस.
¹⁵ तू तुझ्या शक्तीने लोकांना वाचवलेस.
    तू याकोबाच्या आणि योसेफाच्या वंशजांना वाचवलेस.

¹⁶ देवा, पाण्याने तुला पाहिले आणि ते घाबरले,
    खोल पाणी भयाने थरथरले.
¹⁷ दाट ढगांनी पाणी खाली सोडले,
    लोकांनी वरच्या उंच ढगातला गडगडाट ऐकला.
    नंतर तुझे विजांचे बाण ढगातून चमकू लागले.
¹⁸ तिथे ढगांचा भयानक गडगडाट होत होता.
    विजांनी जगाला प्रकाशमय केले होते.
    पृथ्वी हलली आणि थरथरली.
¹⁹ देवा, तू खोल पाण्यातून चाललास.
    तू खोल समुद्र ओलांडलास, पण तुझे पाऊल कुठेही उमटले नाही.
²⁰ तू मोशेच्या आणि अहरोनच्या मदतीने
    तुझ्या माणसांना मेंढ्यांप्रमाणे मार्गदर्शन केलेस.

² “मी काहीतरी बोललेच पाहिजे.
    मी जर काही म्हटले तर तू अस्वस्थ होशील का?
³ ईयोब, तू खूप लोकांना शिकवलं आहेस.
    अशक्त हातांना तू शक्ती दिली आहेस.
⁴ खाली पडणाऱ्या लोकांना तू तुझ्या शब्दांनी सावरले आहेस.
    ज्यांच्यात स्वतःहून उभे राहण्याचे बळ नव्हते त्यांना तू सबळ केले आहेस.
⁵ पण आता तुझ्यावर संकटे आली
    असताना तू खचला आहेस.
संकटे कोसळल्यावर
    तू कष्टी झाला आहेस.
⁶ तू देवाची भक्ती करतोस.
    तुझा त्याच्यावर विश्वास आहे.
तू चांगला माणूस आहेस
    आणि तीच तुझी आशा असू दे.
⁷ ईयोब, तू याचा विचार कर, निष्पाप माणसाचा कधी नाश केला गेला नाही.
    चांगल्या लोकांचा कधीच नि:पात होत नाही.
⁸ मला काही अन्यायी आणि आयुष्य कष्टी करणारे लोक माहित आहेत,
    पण अशा लोकांना नेहमी शासन होते.
⁹ असे लोक देवाच्या शिक्षेमुळे मारले जातात.
    देवाचा क्रोध त्यांना नष्ट करतो.
¹⁰ वाईट लोक सिंहासारखी गर्जना करतात आणि गुरगुर करतात.
    परंतु देव त्यांना मुके करतो आणि त्यांचे दात पाडतो.
¹¹ हे वाईट लोक ठार मारण्यासाठी ज्यांना कोणी प्राणी मिळत नाही अशा सिंहाप्रमाणे असतात.
    ते मरतात आणि त्यांची मुले इतस्ततः भटकत राहातात.

¹² “माझ्याकडे गुप्तपणे एक निरोप आला
    आणि माझ्या कानी त्याची कुजबुज पडली.
¹³ त्यामुळे एखाद्या भयंकर स्वप्नाने झोप चाळवावी
    तशी माझी झोप चाळवली गेली.
¹⁴ मी घाबरलो. माझा थरकाप झाला.
    माझी सगळी हाडे थरथर कापू लागली.
¹⁵ एक आत्मा अगदी माझ्या चेहऱ्याजवळून गेला
    आणि माझ्या शरीरावरचे सगळे केस उभे राहिले.
¹⁶ तो आत्मा निश्र्चल उभा राहिला
    पण ते काय होते ते मला दिसू शकले नाही.
माझ्या डोळ्यांसमोर एक आकार होता
    आणि सर्वत्र शांतता होती.
    आणि नंतर मला एक हलका आवाज ऐकू आला:
¹⁷ ‘देवापेक्षा माणूस जास्त बरोबर असू शकत नाही.
    माणूस त्याच्या निर्मात्यापेक्षा अधिक पवित्र असू शकत नाही.
¹⁸ हे बघा, देव त्याच्या स्वर्गातील दूतांवर देखील विश्वास टाकू शकत नाही.
    त्याला स्वतःच्या दूतांमध्ये सुध्दा काही दोष आढळतात.
¹⁹ तेव्हा माणसे नक्कीच वाईट आहेत.
    ते मातीच्या घरात राहातात (म्हणजे त्यांचे शरीर नाशवंत आहे) आणि या मातीच्या घरांचा पाया मातीतच असतो.
    ते पतंगापेक्षाही (किड्यापेक्षाही) अधिक सहजतेने चिरडले जातात.
²⁰ माणसे सकाळपासून संध्याकाळपर्यंत मरत असतात आणि ते कोणाच्या लक्षातही येत नाही.
    ते मरतात आणि कधीच परत न येण्यासाठी निघून जातात.
²¹ त्यांच्या तंबूच्या दोऱ्या वर खेचल्या जातात ^[a]
    आणि ते शहाणपणा न मिळवताच मरतात.’”