Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

Modlitwa strapionego, gdy uciśniony wylewa przed PANEM swoją skargę.

102 PANIE, wysłuchaj mojej modlitwy i niech przyjdzie do ciebie moje wołanie.

² Nie ukrywaj przede mną swego oblicza, w dniu mego ucisku nakłoń ku mnie swego ucha; w dniu, w którym cię wzywam, szybko mnie wysłuchaj.

³ Moje dni bowiem nikną jak dym, a moje kości są rozpalone jak ognisko.

⁴ Moje serce jest porażone i usycha jak trawa, tak że zapomniałem jeść chleb.

⁵ Od głosu mego wołania moje kości przylgnęły mi do ciała.

⁶ Jestem podobny do pelikana na pustyni, jestem jak sowa na pustkowiu.

⁷ Czuwam i jestem jak samotny wróbel na dachu.

⁸ Przez cały dzień znieważają mnie moi wrogowie i przeklinają mnie ci, którzy szaleją przeciwko mnie.

⁹ Jadam bowiem popiół jak chleb, a mój napój mieszam ze łzami;

¹⁰ Z powodu twego gniewu i zapalczywości, bo podniosłeś mnie i strąciłeś.

¹¹ Moje dni są jak chylący się cień, a ja usycham jak trawa.

¹² Ale ty, PANIE, trwasz na wieki, a twoja pamięć z pokolenia na pokolenie.

¹³ Powstaniesz i zmiłujesz się nad Syjonem, bo czas, byś się nad nim zlitował, gdyż nadszedł czas wyznaczony.

¹⁴ Twoi słudzy bowiem miłują jego kamienie i litują się nad jego prochem;

¹⁵ A poganie będą się bać imienia PANA i wszyscy królowie ziemi – twojej chwały;

¹⁶ Gdy PAN odbuduje Syjon i ukaże się w swojej chwale;

¹⁷ Przychyli się do modlitwy opuszczonych i nie pogardzi ich modlitwą.

⁵ Ufaj PANU z całego swego serca i nie polegaj na swoim rozumie.

⁶ Zważaj na niego we wszystkich swoich drogach, a on będzie prostować twoje ścieżki.

⁷ Nie bądź mądrym we własnych oczach, ale bój się PANA i odstąp od zła.

⁸ To da twemu ciału zdrowie i pokrzepienie twoim kościom.

⁹ Czcij PANA swoim majątkiem i pierwocinami wszystkich twoich dochodów.

¹⁰ A twoje spichrze będą napełnione dostatkiem i twoje prasy będą przelewać się w nowe wino.

¹¹ Synu mój, nie gardź karceniem PANA i nie zniechęcaj się jego upomnieniem.

¹² Bo kogo PAN miłuje, tego karze, jak ojciec syna, którego kocha.

⁴⁴ Nasi ojcowie mieli na pustyni Namiot Świadectwa, jak zarządził ten, który powiedział Mojżeszowi, aby go uczynił według wzoru, który widział.

⁴⁵ Nasi ojcowie z Jozuem wzięli go i wnieśli do posiadłości pogan, których Bóg wypędził sprzed oblicza naszych ojców, aż do dni Dawida;

⁴⁶ Który znalazł łaskę przed Bogiem i prosił, aby mógł znaleźć przybytek Bogu Jakuba.

⁴⁷ Lecz Salomon zbudował mu dom.

⁴⁸ Najwyższy jednak nie mieszka w świątyniach uczynionych ręką, jak mówi prorok:

⁴⁹ Niebo jest moim tronem, a ziemia podnóżkiem moich stóp. Jakiż dom mi zbudujecie, mówi Pan, albo gdzie jest miejsce mego odpoczynku?

⁵⁰ Czy tego wszystkiego nie uczyniła moja ręka?

⁵¹ Ludzie twardego karku, nieobrzezanego serca i uszu! Wy zawsze sprzeciwiacie się Duchowi Świętemu. Jak wasi ojcowie, tak i wy!

⁵² Którego z proroków nie prześladowali wasi ojcowie? Pozabijali też tych, którzy przepowiadali przyjście Sprawiedliwego, którego wy staliście się teraz zdrajcami i mordercami.

⁵³ Wy, którzy otrzymaliście prawo przez rozporządzenie aniołów, lecz nie przestrzegaliście go.

⁵⁴ Gdy to usłyszeli, wpadli w gniew i zgrzytali na niego zębami.

⁵⁵ A on, pełen Ducha Świętego, patrzył uważnie w niebo i ujrzał chwałę Boga i Jezusa stojącego po prawicy Boga.

⁵⁶ I powiedział: Oto widzę niebiosa otwarte i Syna Człowieczego stojącego po prawicy Boga.