Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

Modlitwa strapionego, gdy uciśniony wylewa przed PANEM swoją skargę.

102 PANIE, wysłuchaj mojej modlitwy i niech przyjdzie do ciebie moje wołanie.

² Nie ukrywaj przede mną swego oblicza, w dniu mego ucisku nakłoń ku mnie swego ucha; w dniu, w którym cię wzywam, szybko mnie wysłuchaj.

³ Moje dni bowiem nikną jak dym, a moje kości są rozpalone jak ognisko.

⁴ Moje serce jest porażone i usycha jak trawa, tak że zapomniałem jeść chleb.

⁵ Od głosu mego wołania moje kości przylgnęły mi do ciała.

⁶ Jestem podobny do pelikana na pustyni, jestem jak sowa na pustkowiu.

⁷ Czuwam i jestem jak samotny wróbel na dachu.

⁸ Przez cały dzień znieważają mnie moi wrogowie i przeklinają mnie ci, którzy szaleją przeciwko mnie.

⁹ Jadam bowiem popiół jak chleb, a mój napój mieszam ze łzami;

¹⁰ Z powodu twego gniewu i zapalczywości, bo podniosłeś mnie i strąciłeś.

¹¹ Moje dni są jak chylący się cień, a ja usycham jak trawa.

¹² Ale ty, PANIE, trwasz na wieki, a twoja pamięć z pokolenia na pokolenie.

¹³ Powstaniesz i zmiłujesz się nad Syjonem, bo czas, byś się nad nim zlitował, gdyż nadszedł czas wyznaczony.

¹⁴ Twoi słudzy bowiem miłują jego kamienie i litują się nad jego prochem;

¹⁵ A poganie będą się bać imienia PANA i wszyscy królowie ziemi – twojej chwały;

¹⁶ Gdy PAN odbuduje Syjon i ukaże się w swojej chwale;

¹⁷ Przychyli się do modlitwy opuszczonych i nie pogardzi ich modlitwą.

¹⁷ A gdy zbliżył się czas obietnicy, którą Bóg złożył Abrahamowi, lud w Egipcie rozrodził się i rozmnożył;

¹⁸ Aż nastał inny król, który nie znał Józefa.

¹⁹ Ten, działając podstępnie wobec naszego narodu, uciskał naszych ojców tak, że musieli porzucać swoje niemowlęta, żeby nie zostawały przy życiu.

²⁰ W tym czasie urodził się Mojżesz, a był miły Bogu i wychowywano go przez trzy miesiące w domu jego ojca.

²¹ A gdy go porzucono, wzięła go córka faraona i wychowała go jak syna.

²² I wyuczono Mojżesza całej mądrości egipskiej, i był potężny w słowach i czynach.

²³ A gdy miał czterdzieści lat, przyszło mu na myśl odwiedzić swych braci, synów Izraela.

²⁴ A kiedy zobaczył, że jednemu z nich wyrządzano krzywdę, ujął się za nim i pomścił skrzywdzonego, zabijając Egipcjanina.

²⁵ Sądził bowiem, że jego bracia zrozumieją, że Bóg przez jego ręce daje im wybawienie. Lecz oni nie zrozumieli.

²⁶ Następnego dnia zjawił się wśród nich, gdy się ze sobą bili, i próbował ich pogodzić, mówiąc: Ludzie, jesteście braćmi, dlaczego krzywdzicie jeden drugiego?

²⁷ Lecz ten, który krzywdził bliźniego, odepchnął go, mówiąc: Kto cię ustanowił wodzem i sędzią nad nami?

²⁸ Czy chcesz mnie zabić, tak jak wczoraj zabiłeś Egipcjanina?

²⁹ Na te słowa Mojżesz uciekł i był cudzoziemcem w ziemi Madian, gdzie spłodził dwóch synów.

³⁰ Po czterdziestu latach ukazał mu się na pustyni góry Synaj anioł Pana w płomieniu ognia w krzaku.

³¹ Kiedy Mojżesz to ujrzał, zdziwił się na ten widok. A gdy podszedł, aby się temu przyjrzeć, rozległ się głos Pana:

³² Ja jestem Bogiem twoich ojców, Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba. A Mojżesz zadrżał i nie śmiał się przypatrywać.

³³ Wtedy Pan powiedział do niego: Zdejmij z nóg obuwie, bo miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą.

³⁴ Patrząc, widziałem utrapienie mego ludu, który jest w Egipcie, i słyszałem jego wzdychanie, i zstąpiłem, żeby go wybawić. Dlatego teraz chodź, poślę cię do Egiptu.

³⁵ Tego Mojżesza, którego się wyparli, mówiąc: Któż cię ustanowił wodzem i sędzią? – tego Bóg posłał jako wodza i wybawiciela przez rękę anioła, który mu się ukazał w krzaku.

³⁶ On wyprowadził ich, czyniąc cuda i znaki w ziemi egipskiej, nad Morzem Czerwonym i na pustyni przez czterdzieści lat.

³⁷ To jest ten Mojżesz, który powiedział synom Izraela: Proroka jak ja wzbudzi wam Pan, wasz Bóg, spośród waszych braci. Jego będziecie słuchać.

³⁸ On to był w zgromadzeniu na pustyni z aniołem, który mówił do niego na górze Synaj i z naszymi ojcami. On przyjął żywe słowa Boże, aby nam je przekazać.

³⁹ Lecz nasi ojcowie nie chcieli mu być posłuszni, ale odepchnęli go i zwrócili swoje serca ku Egiptowi.

⁴⁰ Powiedzieli do Aarona: Zrób nam bogów, którzy będą szli przed nami, bo nie wiemy, co się stało z tym Mojżeszem, który nas wyprowadził z ziemi egipskiej.