Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

114 Gdy Izrael wychodził z Egiptu, dom Jakuba spośród ludu obcego języka;

² Juda stał się jego świątynią, Izrael jego panowaniem.

³ Morze to ujrzało i uciekło, Jordan wstecz się odwrócił.

⁴ Góry skakały jak barany, pagórki jak jagnięta.

⁵ Morze, cóż ci się stało, żeś uciekło, a tobie, Jordanie, że wstecz się odwróciłeś?

⁶ Góry, że skakałyście jak barany, a wy, pagórki, jak jagnięta?

⁷ Zadrżyj, ziemio, przed obliczem Pana, przed obliczem Boga Jakuba;

⁸ Który zamienia skałę w jezioro, a krzemień w źródło wód.

¹⁹ Jeśli tylko w tym życiu mamy nadzieję w Chrystusie, jesteśmy ze wszystkich ludzi najbardziej nieszczęśliwi.

²⁰ Tymczasem jednak Chrystus został wskrzeszony z martwych i stał się pierwszym plonem tych, którzy zasnęli.

²¹ Skoro bowiem śmierć przyszła przez człowieka, przez człowieka przyszło też zmartwychwstanie umarłych.

²² Jak bowiem w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni.

²³ Ale każdy w swojej kolejności, Chrystus jako pierwszy plon, potem ci, którzy należą do Chrystusa, w czasie jego przyjścia.

²⁴ A potem będzie koniec, gdy przekaże królestwo Bogu i Ojcu, gdy zniszczy wszelką zwierzchność oraz wszelką władzę i moc.

²⁵ Bo on musi królować, aż położy wszystkich wrogów pod swoje stopy.

²⁶ A ostatni wróg, który zostanie zniszczony, to śmierć.

²⁷ Wszystko bowiem poddał pod jego stopy. A gdy mówi, że wszystko jest mu poddane, jest jasne, że oprócz tego, który mu wszystko poddał.

²⁸ Gdy zaś wszystko zostanie mu poddane, wtedy i sam Syn będzie poddany temu, który mu poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkich.