Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

¹⁷ Lecz oni jeszcze więcej grzeszyli przeciwko niemu i pobudzili do gniewu Najwyższego na pustyni;

¹⁸ I wystawiali Boga na próbę w swych sercach, żądając pokarmu według swego pragnienia.

¹⁹ I mówili przeciwko Bogu tymi słowy: Czy Bóg może zastawić stół na tej pustyni?

²⁰ Oto uderzył w skałę i wypłynęły wody, i wezbrały strumienie; czy będzie mógł też dać chleb? Czy przygotuje mięso swemu ludowi?

⁵² Ale swój lud wyprowadził jak owce i wiódł ich po pustyni jak stado.

⁵³ Prowadził ich bezpiecznie, tak że się nie lękali, a ich wrogów przykryło morze;

⁵⁴ I przyprowadził ich do swej świętej granicy; do góry, którą nabyła jego prawica.

⁵⁵ Wypędził przed nimi narody, sznurem wyznaczył im dziedzictwo, żeby pokolenia Izraela mieszkały w swoich namiotach.

³⁰ Po czterdziestu latach ukazał mu się na pustyni góry Synaj anioł Pana w płomieniu ognia w krzaku.

³¹ Kiedy Mojżesz to ujrzał, zdziwił się na ten widok. A gdy podszedł, aby się temu przyjrzeć, rozległ się głos Pana:

³² Ja jestem Bogiem twoich ojców, Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba. A Mojżesz zadrżał i nie śmiał się przypatrywać.

³³ Wtedy Pan powiedział do niego: Zdejmij z nóg obuwie, bo miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą.

³⁴ Patrząc, widziałem utrapienie mego ludu, który jest w Egipcie, i słyszałem jego wzdychanie, i zstąpiłem, żeby go wybawić. Dlatego teraz chodź, poślę cię do Egiptu.