Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

Psalm Dawida. Dla przypomnienia.

38 PANIE, nie karć mnie w swym gniewie i nie karz mnie w swojej zapalczywości.

² Twoje strzały utkwiły bowiem we mnie i ciąży na mnie twoja ręka.

³ Nie ma nic zdrowego w moim ciele wskutek twego gniewu, nie ma odpoczynku dla moich kości z powodu mojego grzechu.

⁴ Bo moje nieprawości sięgają ponad moją głowę, obciążają mnie jak ciężkie brzemię.

⁵ Cuchną i ropieją moje rany z powodu mej głupoty.

⁶ Jestem zgnębiony i bardzo pochylony, przez cały dzień chodzę smutny.

⁷ Moje wnętrze bowiem pali straszna dolegliwość i nie ma nic zdrowego w moim ciele.

⁸ Jestem osłabiony i bardzo załamany, zawodzę z powodu trwogi mego serca.

⁹ Panie, przed tobą są wszystkie moje pragnienia i moje wzdychanie nie jest przed tobą ukryte.

¹⁰ Moje serce trzepocze, opuściła mnie siła, a światło moich oczu znikło.

¹¹ Moi bliscy i przyjaciele stronią od moich ran, a moi krewni stoją z daleka.

¹² Ci, którzy czyhają na moją duszę, zastawiają sidła, a ci, którzy pragną mego nieszczęścia, mówią przewrotnie i przez cały dzień knują podstępy.

¹³ Lecz ja niczym głuchy nie słyszałem i byłem jak niemy, który nie otwiera swych ust.

¹⁴ I stałem się jak człowiek, który nic nie słyszy i nie ma w ustach upomnień.

¹⁵ Ciebie bowiem, PANIE, oczekuję; ty odpowiesz, Panie, mój Boże.

¹⁶ Bo powiedziałem: Niech się nie cieszą z mojego powodu; gdy moja noga poślizgnęła się, niech nie wynoszą się nade mnie.

¹⁷ Jestem bowiem bliski upadku i moja boleść zawsze jest przede mną.

¹⁸ Wyznaję więc moją nieprawość i boleję nad swoim grzechem.

¹⁹ Lecz moi wrogowie są zdrowi i silni i namnożyło się tych, którzy bez powodu mnie nienawidzą.

²⁰ Odpłacają mi złem za dobro i sprzeciwiają mi się, bo podążam za dobrem.

²¹ Nie opuszczaj mnie, PANIE, mój Boże, nie oddalaj się ode mnie.

²² Pospiesz mi z pomocą, Panie, moje zbawienie.

¹⁷ Mówiąc to, nie chwalę was, że się zbieracie nie ku lepszemu, ale ku gorszemu.

¹⁸ Najpierw bowiem słyszę, że gdy się zbieracie jako kościół, są wśród was podziały, i po części temu wierzę.

¹⁹ Bo muszą być między wami herezje, aby się okazało, którzy są wypróbowani wśród was.

²⁰ Gdy więc się zbieracie, nie jest to spożywanie wieczerzy Pańskiej.

²¹ Każdy bowiem najpierw je własną wieczerzę i jeden jest głodny, a drugi pijany.

²² Czyż nie macie domów, aby jeść i pić? Albo czy gardzicie kościołem Bożym i zawstydzacie tych, którzy nic nie mają? Co mam wam powiedzieć? Czy mam was pochwalić? Za to was nie chwalę.

²⁷ Dlatego też kto je ten chleb albo pije ten kielich Pański niegodnie, będzie winny ciała i krwi Pana.

²⁸ Niech więc człowiek bada samego siebie i tak niech je z tego chleba, i niech pije z tego kielicha.

²⁹ Kto bowiem je i pije niegodnie, sąd własny je i pije, nie rozróżniając ciała Pańskiego.

³⁰ Dlatego jest wśród was wielu słabych i chorych, a niemało też zasnęło.

³¹ Bo gdybyśmy sami siebie sądzili, nie bylibyśmy sądzeni.

³² Lecz gdy jesteśmy sądzeni, przez Pana jesteśmy karceni, abyśmy nie byli potępieni wraz ze światem.

³³ Tak więc, moi bracia, gdy się zbieracie, aby jeść, czekajcie jedni na drugich.